Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-636/14/RSz
z 8 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 kwietnia 2014 r. (data wpływu 8 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości udokumentowania transakcji sprzedaży samochodu używanego FAKTURĄ VAT ze stawką 23%, przyjętego do Komisu, na podstawie umowy komisu, od osoby fizycznej lub prawnej, która jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT zwolnionego od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 20 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 roku (zdarzenie 3) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie prawidłowości udokumentowania transakcji sprzedaży samochodu używanego FAKTURĄ VAT ze stawką 23%, przyjętego do Komisu, na podstawie umowy komisu, od osoby fizycznej lub prawnej, która jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT zwolnionego od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 20 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 roku (zdarzenie 3).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

A.Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca) została powołana aktem notarialnym z dnia 14.06.2013 r, wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego .2013 r. Spółka powstała m. in. z wniesienia aportem Spółki B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca prowadzi Mobilny Komis Samochodowy - działalność gospodarczą w zakresie komisowej sprzedaży używanych pojazdów.

Specyfiką firmy jest to, iż KOMISANT od dnia podpisania umowy komisu „S…" rozpoczyna sprzedaż komisową pojazdu opisanego w § 1 umowy komisowej. Pojazd będący przedmiotem umowy wraz z kluczykami i dokumentami pozostaje do czasu jego sprzedaży w posiadaniu KOMITENTA. KOMITENT, w związku z tym, że pojazd pozostaje w jego użytkowaniu w trakcie obowiązywania niniejszej umowy, zobowiązany jest udostępnić go w umówionym czasie i miejscu do dyspozycji KOMISANTA celem okazania pojazdu Klientowi. Ponadto, KOMITENT zobowiązany jest odpowiednio użytkować oraz zabezpieczyć pojazd w należyty sposób dla celów dokonania przyszłej transakcji sprzedaży, nie zmieniając jego substancji ani też nie pomniejszając w sposób celowy jego wartości, pod rygorem natychmiastowego rozwiązania umowy komisu „S…".

Dla potrzeb obliczenia kwoty marży i podatku prowadzone są rejestry oraz ewidencja w księgach rachunkowych, na podstawie której wykazywana jest wartość nabytych towarów, wysokość marży oraz kwota VAT.

Wnioskodawca zajmuje się również pośrednictwem w zakupie i sprzedaży samochodów używanych.

1.zdarzenie (umowa komisu) - samochód przyjmowany do Komisu od osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej - sporządzana jest umowa komisu, w której KOMITENT upoważnia KOMISANTA do sprzedaży pojazdu KUPUJĄCEMU za określoną w umowie kwotę. KOMISANT pobierze wynagrodzenie - prowizję doliczaną do ceny pojazdu - płatną przez KUPUJĄCEGO. Dla KUPUJĄCEGO wystawiana jest faktura z adnotacją „procedura marży - towary używane”. W celu obliczenia wartości nabycia, kwoty marży i należnego podatku VAT dokumenty wprowadza się do prowadzonego rejestru i ksiąg rachunkowych.

2.zdarzenie (pośrednictwo) - samochód nabyty zostaje od osoby fizycznej lub osoby prawnej, która jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT.

Wnioskodawca otrzymuje od sprzedającego samochód FAKTURĘ ze stawką 23% - Wnioskodawca odlicza VAT (wprowadza fakturę do rejestru VAT naliczony).

Przy sprzedaży nabytego przez Wnioskodawcę samochodu dla KUPUJĄCEGO wystawiana jest FAKTURA ze stawką 23% - (faktura wprowadzona jest do rejestru VAT należny),

3.zdarzenie (pośrednictwo) - samochód nabyty zostaje od osoby fizycznej lub osoby prawnej, która jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT.

Wnioskodawca otrzymuje FAKTURĘ ze stawką zwolnioną - na Fakturze jako podstawę do zwolnienia podano paragraf 3, ust. 1 pkt 20 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 roku.

Przy sprzedaży nabytego przez Wnioskodawcę samochodu wystawiana jest FAKTURA ze stawką 23%. (Faktura wprowadzona jest do rejestru VAT należny.)

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 3):

Czy sprzedaż w zdarzeniu 3 jest prawidłowo udokumentowana wystawieniem FAKTURY ze stawką 23%?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Odnośnie zdarzenia 3

-wg Wnioskodawcy sprzedaż dokumentowana jest prawidłowo.

Ponieważ sprzedający wystawia dla Wnioskodawcy fakturę ze stawką zwolnioną powołując się na paragraf 3, ust. 1, pkt 20 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 roku w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz stosowania tych zwolnień, Wnioskodawca dokonując sprzedaży wystawia KUPUJĄCEMU FAKTURĘ ze stawką 23 %.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, w zakresie zdarzenia oznaczonego we wniosku nr 3, uznaje się za prawidłowe.

Umowa komisu jest, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121), szczególnym rodzajem pośrednictwa handlowego. Przez umowę komisu, zgodnie z przepisem art. 765 kodeksu cywilnego, przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizją) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym.

Istotą umowy komisu jest to, że pomiędzy kupującym i sprzedającym pośredniczy komisant, który przyjmuje od zleceniodawcy towar w celu jego sprzedaży finalnemu nabywcy. Sprzedaż następuje za ustalonym w umowie wynagrodzeniem w formie prowizji. Towar przyjęty przez komisanta pozostaje własnością komitenta aż do momentu sprzedaży osobie trzeciej. Komis dotyczyć może nie tylko sprzedaży, ale również kupna określonej rzeczy w imieniu własnym, na rachunek komitenta.

Komisant jest obowiązany po przeprowadzeniu transakcji przenieść na komitenta korzyści majątkowe uzyskane od osoby trzeciej. Komisantowi należy się jedynie wynagrodzenie w formie prowizji za pełnione usługi. Roszczenie w tym zakresie komisant nabywa z chwilą, gdy komitent otrzymał rzecz lub cenę (art. 772 k.c.).

Komisantem może być jedynie taka osoba fizyczna lub prawna, która prowadzi przedsiębiorstwo w zakresie świadczenia usług polegających na kupnie lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek komitenta, ale we własnym imieniu, natomiast Komitentem, a więc osobą korzystającą z usług komisanta, może być każda osoba fizyczna lub prawna.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej.

Na gruncie przepisów ustawy o VAT instytucja komisu została potraktowana więc jako dostawa towarów.

Podatnikami – w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Trzeba w tym miejscu zaznaczyć, że na gruncie ustawy o VAT, pojęcie „działalność gospodarcza” uzyskała znacznie szersze znaczenie, niż ma ono w mowie potocznej i w innych regulacjach prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie - na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., stanowił, że zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało podatnikowi dokonującemu dostawy prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zwolnienie dostawy towarów używanych oznaczało zatem, że nie podlegają zwolnieniu na podstawie tej regulacji import i wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów używanych.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 2 ustawy o VAT, obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., przez towary używane należało rozumieć ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014r., do dnia 31 marca 2014 r. § 3 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz.U. z 2013 r. poz. 1722), zwolniono od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych przez podatników, którym przy nabyciu tych samochodów i pojazdów przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości 50%lub 60% kwoty podatku:

1. określonej w fakturze lub
2. wynikającej z dokumentu celnego, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 ustawy, lub
3. należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub
4. należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca

-nie więcej jednak niż odpowiednio 5 000 zł lub 6 000 zł.

Należy wskazać, że z dniem 1 kwietnia 2014 r. § 3 ust. 1 pkt 20 został uchylony przepisem § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 marca 2014 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz.U. z 2014 r. poz. 369).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 tego artykułu, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, wprowadzono - z dniem 1 stycznia 2014 r. - zmianę mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zmiana ta wiąże się również z odejściem od dotychczasowego warunku, że tylko w stosunku do towarów używanych przez podatnika, gdy okres ich używania wynosił co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku VAT (art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązujący do 31 grudnia 2013 r.).

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od 1 stycznia 2014 r. dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, jako podatnikiem podatku VAT, prowadzi Komis Samochodowy - działalność gospodarczą w zakresie komisowej sprzedaży używanych pojazdów. Specyfiką firmy jest to, że KOMISANT od dnia podpisania umowy komisu „S." rozpoczyna sprzedaż komisową pojazdu opisanego w § 1 umowy komisowej. Pojazd będący przedmiotem umowy wraz z kluczykami i dokumentami pozostaje do czasu jego sprzedaży w posiadaniu KOMITENTA. KOMITENT, w związku z tym, że pojazd pozostaje w jego użytkowaniu w trakcie obowiązywania niniejszej umowy, zobowiązany jest udostępnić go w umówionym czasie i miejscu do dyspozycji KOMISANTA celem okazania pojazdu Klientowi. Wnioskodawca zajmuje się również pośrednictwem w zakupie i sprzedaży samochodów używanych.

Wnioskodawca w opisie zdarzenia 3 (pośrednictwo) wskazał, że samochód nabyty zostaje od osoby fizycznej lub osoby prawnej, która jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT. Wnioskodawca otrzymuje FAKTURĘ ze stawką zwolnioną - na Fakturze jako podstawę do zwolnienia podano paragraf 3 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 roku. Przy sprzedaży nabytego przez Wnioskodawcę samochodu wystawiana jest FAKTURA ze stawką 23%. (Faktura wprowadzona jest do rejestru VAT należny).

Wnioskodawca ma wątpliwość, czy sprzedaż w zdarzeniu 3 jest prawidłowo udokumentowana wystawieniem FAKTURY ze stawką 23%.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na ewentualne zastosowanie procedury opodatkowania marżą na podstawie art. 120.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Na podstawie art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Definicję kwoty sprzedaży zawarto w przepisie art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy, zgodnie z którym - przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Natomiast, w świetle art. 29a ust. 7 ustawy - podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika (art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy).

Ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do tejże ustawy nie określają definicji pojęcia „kwota nabycia”. Należy zatem sięgnąć do definicji zawartych w Dyrektywie Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.).

W art. 312 ww. Dyrektywy zawarte są definicje:

1. „cena sprzedaży” – oznacza wszystkie składniki wynagrodzenia uzyskanego lub do uzyskania przez podatnika-pośrednika od nabywcy lub osoby trzeciej, włączając w to subwencje bezpośrednio związane z transakcją, podatki, cła, opłaty i należności oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizja, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik-pośrednik obciąża nabywcę, z wyłączeniem jednak kwot, o których mowa w art. 79;
2. „cena nabycia” – oznacza wszystkie składniki wynagrodzenia, określonego w pkt 1, uzyskanego lub do uzyskania przez dostawcę od podatnika-pośrednika.
   
   

Ponadto opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, oraz istotne jest przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

Zgodnie z art. 120 ust. 10 cyt. ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy - między innymi - towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty stanowiącej zapłatę z tytułu sprzedaży, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są wszyscy podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy. Zatem do sprzedaży samochodu może mieć zastosowanie szczególna procedura w zakresie dostawy towarów używanych zawarta w art. 120 ustawy, o ile spełnione zostaną warunki określone w art. 120 ust. 10 ustawy.

Wspólną cechą wszystkich przedstawionych wyżej przypadków, warunkujących zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży, jest to, że podmiot sprzedający używany towar pozbawiony był prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy jego nabyciu. Dotyczy to zarówno osób, które nie są podatnikami tego podatku i już z tego powodu pozbawione są możliwości odliczenia podatku naliczonego, jak i osób, które wprawdzie są podatnikami tego podatku, ale z różnych powodów prawo do obniżenia podatku należnego im nie przysługiwało.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem (…).

Zgodnie z art. 106e ust. 3 ustawy o VAT w przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 marża, faktura - w zakresie danych określonych w ust. 1 pkt 1-17 - powinna zawierać wyłącznie dane określone w ust. 1 pkt 1-8 i 15-17, a także odpowiednio wyrazy "procedura marży - towary używane", "procedura marży - dzieła sztuki" lub "procedura marży - przedmioty kolekcjonerskie i antyki".

Wnioskodawca we własnym stanowisku stwierdził, że ponieważ sprzedający wystawia dla niego fakturę ze stawką zwolnioną powołując się na paragraf 3 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 roku w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz stosowania tych zwolnień, Wnioskodawca dokonując sprzedaży wystawia KUPUJĄCEMU FAKTURĘ ze stawką 23 %.

W świetle powołanych wyżej przepisów, zgodnie z art. 120 ust. 10 ustawy o VAT sprzedaży w systemie VAT-marża, może dokonać podatnik, który nabył samochód korzystający ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Należy zauważyć, że przepis ten nie uwzględnia zakupu samochodu opodatkowanego w myśl § 3 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 roku.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca (KOMISANT) który dokonuje sprzedaży samochodu. od osoby fizycznej lub osoby prawnej, która jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, tj. od podmiotu wymienionego w art. 120 ust. 1 pkt 2 (uprzednio zakupionego ze zwolnieniem) na podstawie § 3 ust. 1 pkt 20 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 roku (w stanie prawnym obowiązującym do 31 marca 2014 r.) nie może zastosować opodatkowania w systemie VAT marża, gdyż nie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w przepisie art. 120 ust. 10 ustawy. W tej sytuacji przedmiotowa transakcja podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, według stawki podstawowej, tj. 23%. Tym samym Wnioskodawca postępuje prawidłowo dokumentując transakcję wystawieniem FAKTURY VAT, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Mając zatem na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Rozstrzygnięcie podjęte w niniejszej interpretacji indywidualnej odnosi się wyłącznie do sytuacji przedstawionej we wniosku jako „zdarzenie 3”.

Kwestie dotyczące sytuacji opisanych we wniosku jako „zdarzenie 1” i „zdarzenie 2” są przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zra.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.