Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-181/14/IK
z 5 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 lutego 2014 r. (data wpływu 24 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z 14 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.) oraz pismem z 27 maja 2014 r. (data wpływu 30 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 14 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 5 maja 2014 r. znak: IBPP2/443-181/14/IK oraz pismem z 27 maja 2014 r. (data wpływu 30 maja 2014 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W 2008 roku Wnioskodawca nabył nieruchomość zabudowaną (działkę wraz z budynkami) na cele działalności gospodarczej. Ww. nieruchomość Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych.

W 2012 roku Wnioskodawca wycofał ww. nieruchomość z działalności gospodarczej. W tym samym roku zlecił firmie rozbiórkę budynków. W roku 2012 na całym placu zorganizował parking i rozpoczął świadczenie usług parkingowych jako osoba fizyczna, prowadząc inną działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT. Od usług parkingowych Wnioskodawca również odprowadza podatek VAT.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

A.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

B.

Wnioskodawca nabył nieruchomość zabudowaną w celu wybudowania na tej działce budynków, w części których zamierzał prowadzić własną działalność gospodarczą oraz pozostałą część przeznaczyć pod wynajem w ramach działalności gospodarczej. Wybudowanie na działce nowych budynków wiązało się z koniecznością wyburzenia starej zabudowy. Przed rozbiórką starej zabudowy, w części budynku Wnioskodawca zorganizował swój własny magazyn w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, natomiast część budynku była wynajmowana innemu podmiotowi gospodarczemu, który również prowadził działalność gospodarczą i czynność wynajmu była opodatkowana podatkiem VAT przez Wnioskodawcę.

C.

W związku z rozbiórką budynków, został zlikwidowany magazyn oraz została wypowiedziana umowa najmu części budynku. Po wyburzeniu budynków i uporządkowaniu nieruchomości gruntowej (placu), zorganizowany został parking, na którym świadczone są usługi parkingowe opodatkowane podatkiem VAT.

Ponadto wskazano, że budynek lub budynki, które Wnioskodawca zamierzał i zamierza wybudować na przedmiotowej działce po rozebraniu starych zabudowań, będą służyć działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Jednocześnie, Wnioskodawca planuje jedną kondygnację w czterokondygnacyjnym budynku przeznaczyć na własne mieszkanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo odliczyć podatek VAT z faktury za rozbiórkę budynków?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W świetle przepisów ustawy o VAT art. 86 w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zdaniem Wnioskodawcy ma on prawo odliczyć podatek naliczony wynikający z faktury za rozbiórkę budynków. Rozbiórka budynków wpłynęła na powiększenie placu przeznaczonego na cele świadczenia usług parkingowych i miała związek z działalnością opodatkowaną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z ww. przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionego wydatku wystarczy, aby jego związek z czynnościami opodatkowanymi był zamierzony (zadeklarowany). Takie rozumienie prawa do odliczenia podatku VAT prezentuje m.in. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 14 lutego 1985 r. w sprawie 268/83 (D.A. Rompelman and E.A. RompeIman-Van Deelen vs Minister van Financien). Trybunał przyznał prawo do odliczenia podatku podatnikom, którzy nabyli prawo własności budowanego budynku z zamiarem późniejszego wykorzystania do działalności gospodarczej. W ocenie TSUE, zamiar wykorzystania zakupów do działalności opodatkowanej stanowi wystarczającą przesłankę do uznania prawa do odliczenia podatku naliczonego przy wydatkach poniesionych w celu prowadzenia sprzedaży opodatkowanej. Możliwość odliczenia przysługuje podatnikowi już od momentu nabycia towaru (usługi) i nie może być odkładana w czasie do chwili rozpoczęcia działalności opodatkowanej.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca czynny zarejestrowany podatnik podatku VAT w 2008 r. nabył nieruchomość zabudowaną, na cele działalności gospodarczej, w celu wybudowania na tej działce budynków, w części których zamierzał prowadzić własną działalność gospodarczą oraz pozostałą część przeznaczyć pod wynajem w ramach działalności gospodarczej. Budynek lub budynki, które Wnioskodawca zamierzał i zamierza wybudować na przedmiotowej działce po rozebraniu starych zabudowań, będą służyć działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Jednocześnie, Wnioskodawca planuje jedną kondygnację w czterokondygnacyjnym budynku przeznaczyć na własne mieszkanie. Wybudowanie na działce nowych budynków wiązało się z koniecznością wyburzenia starej zabudowy. Ww. nieruchomość Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych. Przed rozbiórką starej zabudowy, w części budynku Wnioskodawca zorganizował swój własny magazyn w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, natomiast część budynku była wynajmowana innemu podmiotowi gospodarczemu, który również prowadził działalność gospodarczą i czynność wynajmu była opodatkowana podatkiem VAT przez Wnioskodawcę. W 2012 roku Wnioskodawca wycofał ww. nieruchomość z działalności gospodarczej. W tym samym roku zlecił firmie rozbiórkę budynków. W związku z rozbiórką budynków, został zlikwidowany magazyn oraz została wypowiedziana umowa najmu części budynku. Po wyburzeniu budynków i uporządkowaniu nieruchomości gruntowej (placu), zorganizowany został parking, na którym świadczone są usługi parkingowe opodatkowane podatkiem VAT.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku zaistniały stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca jako czynny zarejestrowany podatnik podatku VAT, nabył usługi związane z wyburzeniem opisanego budynku, co było niezbędne dla zrealizowania zamierzonej budowy budynku, który miał służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu i Wnioskodawca z tego zamiaru nie zrezygnował, to Wnioskodawcy przysługuje częściowe odliczenie podatku naliczonego tzn. Wnioskodawca może odliczyć podatek naliczony wyłącznie w tej części, w jakiej nabyte usługi, z którymi związany był podatek naliczony miały być wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, a jednocześnie nie wystąpiły przesłanki ograniczające to prawo, określone w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie pozostaje fakt, że w chwili obecnej na przedmiotowej nieruchomości został zorganizowany parking, na którym świadczone są usługi parkingowe opodatkowane podatkiem VAT. Dla ustalenia bowiem prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem ww. usług rozbiórkowych decydującym jest fakt z zamiarem wykonywania jakich czynności Wnioskodawca nabył te usługi. Skoro zaś nabycie to nastąpiło z zamiarem wykonywania zarówno czynności opodatkowanych jak też niepodlegających (zamiar budowy w miejscu wyburzonego budynku, budynku służącego działalności opodatkowanej jak też celom mieszkalnym) i zamiar ten jest w dalszym ciągu aktualny, to w efekcie zamiar ten nie uległ zmianie mimo, że aktualnie plac (a zatem miejsce po wyburzeniu) jest wykorzystywane dla świadczenia usług parkingowych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.