Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-156/14-5/AS
z 25 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2012 r., poz. 249, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2014 r. (data wpływu 10 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 kwietnia 2014 r. (data wpływu 15 kwietnia 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 7 kwietnia 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług wynajmu lokali mieszkalnych podmiotom gospodarczym na cele mieszkaniowe pracowników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług wynajmu lokali mieszkalnych podmiotom gospodarczym na cele mieszkaniowe pracowników.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 9 kwietnia 2014 r. (data wpływu 15 kwietnia 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 7 kwietnia 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Podatnika jest m.in. wynajem lokali mieszkalnych stanowiących własność Podatnika. W umowach zawartych z najemcami został umieszczony zapis zgodnie z którym, niezależnie od ustalonej kwoty czynszu najemca będzie ponosił koszty eksploatacyjne związane z dostawą energii elektrycznej, ciepłej i zimnej wody, centralnego ogrzewania oraz usuwania nieczystości.

Zgodnie z warunkami zawartych umów, rozliczenia z tytułu opłat eksploatacyjnych dokonywane są w okresach miesięcznych w kwotach zryczałtowanych (wyliczanych na podstawie średnich rzeczywistych kosztów opłat eksploatacyjnych). Rozliczenie rzeczywistych opłat licznikowych związanych z zużyciem mediów następuje w okresach półrocznych (za okres styczeń-czerwiec i za okres lipiec-grudzień).

Podatnik wystawia w każdym miesiącu najemcy jedną fakturę VAT za czynsz najmu lokalu mieszkalnego oraz koszty eksploatacyjne (kwoty wyodrębnione w dwóch pozycjach na fakturze). Do dnia 31 grudnia 2013 r. kwota dotycząca czynszu najmu lokalu mieszkalnego przeznaczonego wyłącznie na cele mieszkalne wykazywana była jako sprzedaż zwolniona z VAT (na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT), natomiast w stosunku do łącznej kwoty opłat eksploatacyjnych stosowano stawkę VAT 23%.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. zarówno opłata za najem lokalu mieszkalnego przeznaczonego wyłącznie na cele mieszkaniowe jak i kwota opłat eksploatacyjnych wykazywane są jako sprzedaż zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 oraz art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto, w przypadku niektórych umów najmu jako część składowa wynajmowanego lokalu wyszczególniony jest garaż lub miejsce postojowe przynależne do tego lokalu. W takim przypadku zarówno kwota czynszu za najem lokalu mieszkalnego łącznie z przynależnym miejscem parkingowym lub garażem, jak i opłaty eksploatacyjne wykazywane są jako sprzedaż zwolniona z VAT, także na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 oraz art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Natomiast w przypadku najmu łącznie z lokalem mieszkalnym garażu lub miejsca parkingowego firmie na postawie tej samej umowy opłata za najem lokalu mieszkalnego przeznaczonego wyłącznie na cele mieszkaniowe jak i kwota opłat eksploatacyjnych wykazywane są jako sprzedaż zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 oraz art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Natomiast opłata za miejsce parkingowe traktowana jest jako sprzedaż opodatkowana stawka 23%.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca doprecyzował, że w przypadku najmu lokalu mieszkalnego firmie na podstawie zawartej umowy, wynajmowane lokale mieszkalne przeznaczone są na cele mieszkaniowe pracowników tego podmiotu, a nie są wynajmowane w celu dalszego podnajmu. Zawarte umowy zawierają zapis: „Najemca nie może zmieniać przeznaczenia lokalu, dokonywać w nim jakichkolwiek przeróbek lub adaptacji, oddawać w podnajem lub do bezpłatnego użytkowania lokalu w całości lub w części, o ile nie uzyska na to pisemnej zgody Wynajmującego pod rygorem rozwiązania Umowy bez zachowania terminu wypowiedzenia”. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że dotychczas żaden z najemców o taką zgodę się nie zwracał, stąd zadane pytanie dotyczy wyłącznie najmu lokalu firmie wyłącznie na cele mieszkaniowe jej pracowników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy podatnik postępuje prawidłowo w przypadku najmu łącznie z lokalem mieszkalnym garażu lub miejsca parkingowego firmie wykazując:

• jako sprzedaż zwolnioną czynsz z tytułu najmu lokalu mieszkalnego z przeznaczeniem wyłącznie na cele mieszkalne oraz opłaty eksploatacyjne,
  

• jako sprzedaż opodatkowaną stawką 23% czynsz za najem garażu lub miejsca parkingowego?
  
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku najmu łącznie z lokalem mieszkalnym przeznaczonym wyłącznie na cele mieszkaniowe garażu lub miejsca parkingowego firmie prawidłowe jest wykazanie jako sprzedaży zwolnionej z VAT opłaty z tytułu czynszu za najem lokalu mieszkalnego oraz opłat eksploatacyjnych. Natomiast wykazanie jako sprzedaży opodatkowanie według stawki 23% opłaty za najem garażu lub miejsca parkingowego.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku, gdy najemcą jest firma, a wynajmowany lokal mieszkalny przeznacza wyłącznie na cele mieszkaniowe określonej osoby (właściciela, członka zarządu lub pracownika firmy), czynsz z tytułu najmu lokalu mieszkalnego z przeznaczeniem wyłącznie na cele mieszkalne oraz opłaty eksploatacyjne należy traktować jako opłatę z tytułu świadczenia usług najmu lokalu mieszkalnego w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1. Tym samym należy stosować opodatkowanie podatkiem VAT według stawki przewidzianej dla samej usługi najmu lokali mieszkalnych – „zw”, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

Natomiast w przypadku najmu garażu lub miejsca parkingowego firmie na podstawie tej samej umowy należy uznać, że mogą być one wykorzystywane dla celu związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą – parkowanie samochodu firmowego i dlatego też powinny zostać opodatkowane stawką podatku VAT 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym – jak wynika z § 2 tego samego artykułu – czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju. A zatem umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

W myśl art. 43 ust. 20 ustawy postanowiono, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (tj. usług związanych z zakwaterowaniem PKWiU-55).

Z ww. przepisów wynika, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

1. świadczenie usługi na własny rachunek,
2. charakter mieszkalny nieruchomości,
3. mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia.

W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Jednocześnie należy zauważyć, że celem innym niż mieszkaniowy jest np. cel krótkotrwałego pobytu o charakterze turystycznym bądź biznesowym. Takie cele realizowane są m.in. przez hotele, pensjonaty, pokoje do wynajęcia dla turystów bądź biznesmenów. Cel mieszkaniowy nie jest związany z chwilowym pobytem, ale z zamieszkaniem, więc stałym interesem życiowym osoby będącej najemcą lokalu mieszkalnego.

Realizacja powyższego celu wynajmu następuje poprzez wykorzystanie lokalu przez najemcę. Tym samym zasadniczą kwestią dla ustalenia czy dana usługa podlega opodatkowaniu czy zwolnieniu od podatku pozostaje określenie celu realizowanego przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. wynajem lokali mieszkalnych stanowiących jego własność. W umowach zawartych z najemcami został umieszczony dodatkowy zapis zgodnie z którym, niezależnie od ustalonej kwoty czynszu najemca będzie ponosił koszty eksploatacyjne związane z dostawą energii elektrycznej, ciepłej i zimnej wody, centralnego ogrzewania oraz usuwania nieczystości. W przypadku niektórych umów najmu jako część składowa wynajmowanego lokalu mieszkalnego wyszczególniony jest garaż lub miejsce postojowe przynależne do tego lokalu.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że lokale wynajmowane podmiotom gospodarczym przeznaczone są na cele mieszkaniowe pracowników tego podmiotu, a nie w celu dalszego podnajmu.

Z powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy wynika, ze zwolnienia z podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkalne. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi według stawki 23%, gdyż wynajem, jako usługa wypełnia określoną w art. 8 ustawy definicję usług i stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Podkreślić należy, że cytowany powyżej art. 43 ust. 1 pkt 36 nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

W konsekwencji należy stwierdzić, że usługa wynajmu lokali mieszkalnych podmiotom gospodarczym z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe jej pracowników mieści się w katalogu czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, a zatem jest zwolniona z podatku VAT.

W odniesieniu do opodatkowania opłat eksploatacyjnych, a także opłat za najem garażu lub miejsca parkingowego, towarzyszących opisanej usłudze najmu lokali mieszkalnych należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy stanowi, że podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa najmu, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży w przypadku, gdy wynajmujący wyposaża przedmiot najmu w dodatkowe elementy (np. media), ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy. Wyliczenie, co się składa na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych). Zaznaczyć należy, że strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Najemca odrębnie i niezależnie od czynszu może ponosić koszty mediów, jeżeli zawrze umowę bezpośrednio z dostawcą ww. towarów bądź świadczącym usługi. W przypadku braku takich umów, najem pozostaje usługą złożoną z różnych świadczeń, prowadzących do realizacji określonego celu – najmu. Usługi i dostawy pomocnicze, takie jak zapewnienie dostępu do wody, energii elektrycznej nie stanowią celu samego w sobie, lecz są środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest jak element usługi zasadniczej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Podział na usługi zasadnicze i pomocnicze ma znaczenie z punktu widzenia zastosowania właściwej stawki VAT. Usługa zasadnicza i pomocnicza opodatkowana jest taką samą stawką podatku. Bez usługi podstawowej – usługi najmu – odsprzedaż usług pomocniczych utraciłaby swój sens. W związku z tym należy stwierdzić, że w przypadku umowy najmu przedmiotem świadczenia na rzecz najemców jest usługa główna, tj. najem lokalu, a koszty dodatkowe, w tym opłaty z tytułu zużycia wody, energii elektrycznej, centralnego ogrzewania, wywozu śmieci stanowią elementy rachunku kosztów zmierzające do ustalenia kwoty odpłatności za usługę najmu, gdyż z ekonomicznego punktu widzenia dopełniają świadczenie zasadnicze i nie należy ich sztucznie oddzielać od tego świadczenia. Zatem w sytuacji, kiedy wynajmujący zawiera umowę na dostawę mediów do nieruchomości będącej przedmiotem najmu, nie przenosi kosztów dostawy tych mediów bezpośrednio na najemcę.

Ponadto z punktu widzenia usługobiorcy istotny jest zakup usługi najmu. Nie ma zatem podstaw prawnych aby w przedmiotowej sprawie sztucznie rozdzielać jedną usługę najmu na: usługę najmu i usługi obce (refakturowane) oraz stosować dla nich odrębne stawki VAT. Konsekwencje podatkowe powinny być przyporządkowane świadczeniu wiodącemu.

W opisanym stanie faktycznym z zawartej umowy najmu wynika, że oprócz czynszu, najemca ponosi również koszty eksploatacji lokalu mieszkalnego w postaci np. kosztów energii, ciepłej i zimnej wody, centralnego ogrzewania oraz usuwania nieczystości. Oznacza to, że Wnioskodawca obciążając najemców lokali mieszkalnych kosztami dodatkowymi jest zobowiązany do zastosowania stawki właściwej dla usługi zasadniczej, którą jest usługa najmu lokalu mieszkalnego, w tym przypadku do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Natomiast w odniesieniu do najmu garażu lub miejsca postojowego łącznie z lokalem mieszkalnym należy wskazać, że zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego oraz lokalu użytkowego.

Definicję lokalu mieszkalnego zawiera natomiast art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.). Zgodnie z nim, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Jednocześnie Minister Infrastruktury w § 3 pkt 14 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690, z późn. zm.) określił, że lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Natomiast zgodnie z § 3 pkt 13 ww. rozporządzenia, pomieszczeniem gospodarczym jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych.

Ponadto zgodnie z objaśnieniami zawartymi w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.) część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Zatem w przypadku zawarcia umów, których przedmiotem będzie wynajem podmiotom gospodarczym lokalu mieszkalnego, z przeznaczeniem na cele mieszkalne pracowników łącznie z miejscem postojowym bądź garażem, Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy jedynie do usługi wynajmu lokalu mieszkalnego wraz z opłatami eksploatacyjnymi. Zwolnienie nie będzie miało zastosowania do najmu miejsca postojowego i garażu. W przypadku świadczenia usług wynajmu miejsca postojowego i garażu nie jest spełniona przesłanka stanowiąca o charakterze wynajmowanej nieruchomości. Hala garażowa, w której znajduje się miejsce postojowe bądź garaż nie jest lokalem o charakterze mieszkalnym lecz lokalem o charakterze użytkowym, służącym co do zasady do przechowywania pojazdu. Hala garażowa nie stanowi również pomieszczenia pomocniczego oraz gospodarczego służącego zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Wynajem miejsca parkingowego i garażu należy zatem opodatkować stawką podatku VAT w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

W analizowanej sytuacji niewątpliwie najem miejsca postojowego i garażu jest świadczeniem samodzielnym i odrębnym od usługi najmu lokalu mieszkalnego. Należy zauważyć w przypadku mediów, jak energia elektryczna, woda, ogrzewanie, wywóz śmieci nieruchomość mieszkaniowa musi być w nie wyposażona, gdyż warunkuje to mieszkaniowe wykorzystanie samej nieruchomości. Bez zapewnienia mediów w lokalach mieszkalnych właściwe korzystanie z nich jest niemożliwe, gdyż są one niezbędne do funkcjonowania określonego lokalu. Natomiast zapewnienie miejsca postojowego i garażu nie musi bezwzględnie towarzyszyć korzystaniu z danego lokalu. Tym samym świadczenia te powinny być traktowane i opodatkowane niezależnie.

W konsekwencji należy stwierdzić, że wynajem podmiotom gospodarczym lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe ich pracowników wraz z opłatami eksploatacyjnymi tych lokali korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Natomiast najem garażu i miejsca postojowego jako świadczenie niezależne i odrębne od usługi najmu lokalu mieszkalnego podlega opodatkowaniu – stawką podatku VAT w wysokości 23%, stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie zastosowania zwolnienia dla najmu lokalu mieszkalnego łącznie z garażem lub miejscem parkingowym podmiotom gospodarczym (pytanie 3 wniosku). W zakresie zastosowania zwolnienia dla kosztów eksploatacji lokalu mieszkalnego będącego przedmiotem najmu oraz zastosowania zwolnienia dla najmu lokalu mieszkalnego łącznie z garażem lub miejscem parkingowym osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej (pytanie 1 i 2 wniosku) zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie – interpretacja indywidualna IPPP1/443-156/14-3/AS.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.