Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-128/14-7/BA
z 11 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2014 r. (data wpływu 17 marca 2014 r.) uzupełnionym pismami z dnia 10 czerwca 2014 r. (data wpływu 12 czerwca 2014 r.) oraz z dnia 27 czerwca 2014 r. (data wpływu 4 lipca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego oraz ustalenia właściwego kursu do przeliczenia waluty obcej na złote w sytuacji, gdy Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego oraz ustalenia właściwego kursu do przeliczenia waluty obcej na złote w sytuacji, gdy Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 10 czerwca 2014 r. (data wpływu 12 czerwca 2014 r.) oraz z dnia 27 czerwca 2014 r. (data wpływu 4 lipca 2014 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X (dalej jako: Spółka) jest producentem komponentów elektromagnetycznych dla motoryzacji i techniki przemysłowej. Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży wyrobów gotowych wraz z opakowaniami (zwanymi również towarami) zarówno w kraju jak i zagranicą. Sprzedaż opakowań (towarów) odbywa się w walucie EUR. Wyroby gotowe wraz z towarami wyjeżdżają z magazynu kilka razy dziennie do tego samego odbiorcy. Spółka ustaliła z odbiorcą okresy rozliczeniowe dla sprzedaży towarów, tj. okresy dla których jest określona płatność. Faktura wystawiana jest w ostatni dzień okresu rozliczeniowego. Spółka wykazuje na fakturze podatek VAT w walucie PLN przeliczony według średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego wystawienie faktury, czyli z dnia poprzedzającego ostatni dzień okresu rozliczeniowego. Fakturowanie wyrobów gotowych odbywa się odrębnie.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazała, że:

1. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży wyrobów gotowych wraz z opakowaniami (zwanymi również towarami) zarówno w kraju jak i dokonuje dostaw również na terytorium UE.
2. Transport towarów odbywa się za pośrednictwem firmy logistycznej. W celu udokumentowania transportu wystawiany jest Liefer-schein, w którym wyszczególnione są opakowania.
3. Ilość dokonanych transportów towarów w danym dniu można określić na podstawie systemu wdrożeniowego SAP, w którym każdego dnia zapisywana jest ilość transportów. Wyroby gotowe wraz z towarami wyjeżdżają z magazynu kilka razy dziennie do tego samego odbiorcy.
4. Wszelkie dane dotyczące przedmiotu transportu można określić na podstawie systemu SAP.
5. Spółka ustaliła z odbiorcą okresy rozliczeniowe dla sprzedaży towarów, tj. okresy dla których jest określona płatność. Faktura wystawiana jest w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego. Termin płatności to 30 dni bez skonta. Sprzedaż opakowań (towarów) odbywa się w walucie EUR. Spółka wykazuje na fakturze podatek VAT w walucie PLN przeliczony według średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego wystawienie faktury, czyli z dnia poprzedzającego ostatni dzień okresu rozliczeniowego. Fakturowanie wyrobów gotowych odbywa się odrębnie.
6. Spółka dokonuje sprzedaży opakowań na rzecz niemieckich podatników podatku od wartości dodanej a towary opuszczają terytorium Polski. Dostawa ta spełnia definicję wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy obowiązek podatkowy dla dostaw towarów dokonywanych przez Spółkę na zasadach przedstawionych w stanie faktycznym będzie powstawał na zasadach określonych w art. 19a ust. 1 w zw. z ust. 3 i 4 ustawy o VAT, tj. z upływem ostatniego dnia każdego okresu rozliczeniowego?
2. Czy przy dokonywaniu dostaw towarów przez Spółkę właściwym dla przeliczenia kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania dla celów podatku VAT wyrażonych w walucie obcej na złote, będzie kurs średni danej waluty obcej ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień poprzedzający ostatni dzień okresu rozliczeniowego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 i 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega zarówno odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju jak i wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 19a ust. 1 znowelizowanej ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W ustawie został jednak wskazany szczególny sposób określenia momentu dokonania dostawy towarów w sytuacji, gdy ustalono okresowe rozliczenia z tytułu dokonanych transakcji.

Mówi o tym art. 19a ust. 4 ustawy o VAT w nawiązaniu do art. 19a ust. 3, gdzie dostawę towarów, dla której ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia jej świadczenia.

Przepis art. 19a ust. 3 i ust. 4 znowelizowanej ustawy o VAT, należy stosować zatem do dostaw towarów wprost, z uwzględnieniem charakteru tej czynności opodatkowanej. Jeżeli zatem strony ustaliły w związku z wykonywanymi dostawami towarów następujące po sobie terminy płatności, dostawę towarów należy uznać za dokonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia.

Mając powyższe na uwadze, Spółka powinna rozpoznawać obowiązek podatkowy w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego ustalonego z odbiorcą.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku, gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro. Zgodnie ze stanowiskiem przedstawionym w pkt 1 niniejszego uzasadnienia, obowiązek podatkowy w stosunku do transakcji przedstawionych w stanie faktycznym będzie powstawał na zasadach określonych w art. 19a ust. 1 w zw. z ust. 3 i 4 znowelizowanej ustawy o VAT. Zatem w odniesieniu do dostaw towarów za które wynagrodzenie określone będzie w walucie obcej, Spółka do przeliczenia kwot na złote powinna stosować od dnia 1 stycznia 2014 r. średni kurs danej waluty obcej ogłoszony przez Narodowy Bank Polski lub ostatni kurs wymiany opublikowany przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający ostatni dzień okresu rozliczeniowego (tj. na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego) do wszystkich dostaw towarów realizowanych w danym okresie rozliczeniowym.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, dla wszystkich dostaw towarów zrealizowanych w danym okresie rozliczeniowym w danej walucie zastosowanie będzie miał ten sam kurs waluty niezależnie od dat dokonania poszczególnych dostaw objętych okresowym rozliczeniem, tj. kurs z dnia poprzedzającego ostatni dzień danego okresu rozliczeniowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest producentem komponentów elektromagnetycznych dla motoryzacji i techniki przemysłowej. Spółka dokonuje sprzedaży opakowań m.in. na rzecz niemieckich podatników podatku od wartości dodanej (towary opuszczają terytorium Polski). Dostawa ta spełnia definicję wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy. Sprzedaż opakowań (towarów) odbywa się w walucie EUR. Wyroby gotowe wraz z towarami wyjeżdżają z magazynu kilka razy dziennie do tego samego odbiorcy. Spółka ustaliła z odbiorcą okresy rozliczeniowe dla sprzedaży towarów, tj. okresy dla których jest określona płatność. Faktura wystawiana jest w ostatni dzień okresu rozliczeniowego. Spółka wykazuje na fakturze podatek VAT w walucie PLN przeliczony według średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego wystawienie faktury, czyli z dnia poprzedzającego ostatni dzień okresu rozliczeniowego. Fakturowanie wyrobów gotowych odbywa się odrębnie.

Zgodnie z zasadą ogólną, zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jednym z zastrzeżeń do zasady ogólnej wskazanej powyżej jest art. 20 ustawy, który określa moment powstania obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

I tak, w myśl art. 20 ust. 1 ustawy – w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a.

Z powołanego przepisu wynika, że dokonanie dostawy w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów rozpoczyna bieg szczególnego rodzaju terminu wyznaczającego moment powstania obowiązku podatkowego. Termin ten kończy bieg w 15-tym dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy. Do czasu upływu tego terminu, wystawienie faktury dokumentującej przedmiotową transakcję skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w momencie jej wystawienia. Jeśli jednak do 15-go dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, faktura nie zostanie wystawiona, obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od daty wystawienia faktury.

Natomiast w myśl art. 20 ust. 1a ustawy – w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wykonywanej w sposób ciągły przez okres dłuższy niż miesiąc uważa się ją za dokonaną z upływem każdego miesiąca do czasu zakończenia dostawy tych towarów.

Obecnie przepisy regulujące podatek od towarów i usług nie definiują pojęcia „sprzedaży o charakterze ciągłym”. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 935/11 odniósł się do tego pojęcia następująco: „(...) sprzedaż o charakterze ciągłym (...) polega na świadczeniach ciągłych podatnika, obejmujących pewne stałe zachowania w czasie trwania stosunku obligacyjnego, zaspokajające interes odbiorcy tych świadczeń, poprzez ich trwały – pod względem czasowym i funkcjonalnym – charakter oraz cechujące się niemożliwością wyodrębnienia powtarzających się czynności podatnika, co jest charakterystyczne dla świadczeń ciągłych (okresowych)”.

Wykładnia językowa pojęcia „sprzedaż o charakterze ciągłym” sprowadza się do ustalenia znaczenia przymiotnika „ciągły”. W Słowniku Języka Polskiego pod red. J. Szymczaka (PWN, Warszawa 1989) słowo to zdefiniowane zostało jako „dziejący się, odbywający nieustannie, trwający stale, nieustannie; bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały” oraz „ciągnący się nieprzerwanie w przestrzeni, nie mający luk, odstępów”.

Z powyższego wynika, że za sprzedaż o charakterze ciągłym należy uznać sprzedaż odbywającą się bezustannie, stale, bez przerwy itd. Pojęcie ciągłości rozumiane zgodnie z zasadami prawa cywilnego, należy odnieść do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie takie wytwarza stosunek prawny oznaczony terminem lub nim nie oznaczone. Charakter tego zobowiązania jest trwały i mogą z niego wypływać obowiązki ciągłe lub okresowe. W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się odrębnych czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenia samodzielne w określonym momencie (czasie). Innymi słowy, w przypadku świadczenia ciągłego nie sposób stwierdzić, że zostało ono zrealizowane w konkretnej dacie, ponieważ jest ono realizowane stale – stan realizacji świadczenia trwa – przez określony okres (np. w przypadku najmu, usług telekomunikacyjnych czy dostawy energii elektrycznej). Pod pojęciem sprzedaży „ciągłej” należy więc rozumieć wynikające ze zobowiązania o charakterze ciągłym, świadczenie polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu się strony zobowiązanej do świadczenia.

Jak wynika z opisu sprawy, ilość dokonanych transportów towarów w danym dniu można określić na podstawie systemu wdrożeniowego SAP, w którym każdego dnia zapisywana jest ilość transportów. Wyroby gotowe wraz z towarami wyjeżdżają z magazynu kilka razy dziennie do tego samego odbiorcy. Wszelkie dane dotyczące przedmiotu transportu można określić na podstawie systemu SAP.

Z powyższego opisu jednoznacznie wynika, że dokonana przez Spółkę wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w danym okresie rozliczeniowym nie spełnia definicji sprzedaży o charakterze ciągłym. W przedmiotowej sprawie bez większych przeszkód można wyszczególnić zarówno moment rozpoczęcia poszczególnych dostaw, jak i ich zakończenia, oraz określić jednoznacznie przedmiot poszczególnych dostaw (ich rodzaj i zakres). W związku z tym mamy do czynienia z odrębnymi wewnątrzwspólnotowymi dostawami określonych towarów, które można wyodrębnić jako samodzielne świadczenia (określone co do przedmiotu oraz czasu ich realizacji). Tym samym, w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania art. 20 ust. 1a ustawy.

Zatem, obowiązek podatkowy dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonywanych przez Spółkę w sposób przedstawiony w stanie faktycznym nie powstaje na zasadach określonych w art. 19a ust. 1 (w zw. z ust. 3 i 4) ustawy. W przedmiotowej sprawie – dotyczącej wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów – obowiązek podatkowy powstaje na zasadach określonych w art. 20 ust. 1 ustawy, a nie jak uważa Spółka, z upływem ostatniego dnia każdego okresu rozliczeniowego.

Jak stanowi art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a -30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 31a ust. 1 ustawy – w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

Przepis art. 31a ustawy znajduje zastosowanie, kiedy podstawa opodatkowania jest wyrażona w walucie obcej. Wówczas kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Alternatywnie podatnik kwoty wyrażone w walucie obcej może przeliczać na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Zatem przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów przez Spółkę, właściwym dla przeliczenia kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania wyrażonych w walucie obcej na złote jest średni kurs danej waluty obcej ogłoszony przez Narodowy Bank Polski (lub ostatni kurs wymiany opublikowany przez Europejski Bank Centralny) na ostatni dzień poprzedzający moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu dokonania danej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – określonego zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy – a nie jak twierdzi Spółka, na ostatni dzień poprzedzający dzień danego okresu rozliczeniowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Spółki. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

W niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego oraz ustalenia właściwego kursu do przeliczenia waluty obcej na złote w sytuacji, gdy Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego oraz ustalenia właściwego kursu do przeliczenia waluty obcej na złote w sytuacji, gdy Spółka dokonuje dostawy krajowej oraz w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu powstania przychodów oraz zastosowania właściwego kursu waluty, został rozstrzygnięty w odrębnych pismach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.