Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-212/14/AK
z 19 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 3 lipca 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 14 lutego 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 19 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy sprzedaż środków trwałych przed upływem pięciu lat od ich modernizacji nie spowoduje obniżenia puli pomocy publicznej dostępnej dla Spółki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy sprzedaż środków trwałych przed upływem pięciu lat od ich modernizacji nie spowoduje obniżenia puli pomocy publicznej dostępnej dla Spółki.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest firmą działającą w sektorze motoryzacyjnym produkującą pasy bezpieczeństwa, poduszki powietrzne oraz komponenty związane z ich montażem i eksploatacją. Spółka jest dużym przedsiębiorstwem w rozumieniu rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008, uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (Dz. Urz. UE L 214 z 9.08.2008).

W dniu 1 sierpnia 2006 r. Spółka otrzymała zezwolenie (dalej: Zezwolenie) na prowadzenie działalności gospodarczej w Specjalnej Strefie Ekonomicznej (dalej: SSE, Strefa) znajdującej się na obszarze należącym do województwa X. Zezwolenie obejmuje działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie SSE określonych w pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wymienionych w Zezwoleniu. Zezwolenia udzielono Spółce do 8 sierpnia 2016 r.

Zgodnie z Zezwoleniem Spółka zobowiązana była m.in. ponieść na terenie SSE wydatki inwestycyjne o łącznej wartości co najmniej 35.000.000 USD do 31 grudnia 2010 r., z czego 30.140.000 USD do 31 grudnia 2008 r. Spółka spełniła opisany warunek i poniosła w związku z inwestycją prowadzoną w Strefie wydatki inwestycyjne o wartości przewyższającej określoną w Zezwoleniu kwotę 35 mln USD (wydatki te były związane z realizacją projektu inwestycyjnego, którego dotyczy Zezwolenie).

Spółka korzysta obecnie z pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: CIT) z tytułu prowadzenia działalności na terenie SSE zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „ustawa CIT”). Wielkość tego zwolnienia jest określona jako 50% zrealizowanych przez Spółkę kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych, stosownie do obowiązujących w momencie wydania Zezwolenia przepisów.

W trakcie realizacji inwestycji objętej Zezwoleniem Spółka nabyła środki trwałe (dalej: ŚT), które zostały przez nią wprowadzone do ewidencji. Następnie, po upływie pewnego okresu użytkowania ŚT, Spółka przeprowadziła modernizację zwiększającą ich wartość początkową, co także zostało ujęte w ewidencji środków trwałych (podniesienie wartości ŚT). Zarówno cena nabycia ŚT, jak i koszt ich modernizacji zostały zaliczone przez Spółkę do wydatków kwalifikowanych w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia o SSE.

Aktualnie Spółka planuje sprzedaż ŚT. Sprzedaż ta nastąpi po upływie pięciu lat od wprowadzenia ŚT do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, jednak przed upływem pięciu lat od dokonania modernizacji i ujęcia w ewidencji wynikającego z nich podniesienia wartości ŚT.

Dodatkowo, Spółka wyjaśnia, że wprowadziła ŚT do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w momencie, gdy były one kompletne, zdatne do użytku i zaczynały być wykorzystywane w prowadzonej przez nią na terenie specjalnej strefy ekonomicznej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Suma wydatków na nabycie ŚT oraz na modernizację ŚT była niższa niż nadwyżka wszystkich kosztów kwalifikowanych poniesionych przez Spółkę w związku z przedmiotową inwestycją nad minimalną kwotą wydatków określoną w Zezwoleniu (innymi słowy, wyłączenie kosztów zakupu i modernizacji ŚT z wydatków kwalifikowanych nie spowodowałoby naruszenia warunków Zezwolenia, ponieważ suma pozostałych wydatków przekracza 35 mln USD).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że sprzedaż ŚT przed upływem pięciu lat od ich modernizacji nie spowoduje obniżenia puli pomocy publicznej dostępnej dla Spółki o wartość tych modernizacji?

Wśród wskazanych przez Spółkę przepisów są § 5 ust. 1 pkt 1, § 4 ust. 1 pkt 3, § 6 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z 2 listopada 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2006 r.. Nr 202, poz. 1485 ze zm., dalej: rozporządzenie o SSE) w brzmieniu sprzed 24 lutego 2007 r. Jest ono właściwe dla Spółki w związku z przepisem przejściowym zawartym w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych z dnia 10 grudnia 2008 r. (Dz.U. Nr 232, poz. 1548 ze zm.) stanowiącym, że do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej, a także w związku z postanowieniami § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z 2 lutego 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 26, poz. 171).

Na mocy art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm., dalej: „ustawa o SSE”), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasady tego zwolnienia dotyczące osób prawnych określa art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT. W myśl tego przepisu wolne od podatku są co do zasady dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Szczegółowe zasady korzystania z przedmiotowego zwolnienia obowiązujące Spółkę zostały określone w rozporządzeniu o SSE. Zgodnie z ogólnymi przesłankami warunkującymi nabycie prawa do zwolnienia wynikającymi z treści rozporządzenia o SSE, zwolnienie to może stosować podatnik, m.in. jeżeli nie przeniesie w określonym terminie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne. Zgodnie bowiem z § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia o SSE, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem, że nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku CIT.

Ustawodawca w wymienionym przepisie umożliwia zatem bez jakichkolwiek konsekwencji dla prawa do zwolnienia zbycie przez podatnika środków trwałych, jeżeli od daty wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych upłynęło ponad 5 lat. Na fakt ten nie ma wpływu dokonana w ciągu pięciu lat przed sprzedażą modernizacja podnosząca wartość zbywanego środka trwałego. Pięcioletni okres, o którym mowa w omawianym przepisie, należy bowiem liczyć od daty wprowadzenia do ewidencji składnika majątku - w tym przypadku środka trwałego - a nie od daty dokonania wydatków na modernizację, czy ujęcia ich w księgach.

§ 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia o SSE nie przewiduje zatem jakichkolwiek negatywnych konsekwencji związanych ze sprzedażą zmodernizowanego środka trwałego przed upływem 5 lat od daty modernizacji, lecz 5 lat po wprowadzeniu środka do ewidencji. Jest to bowiem ten sam składnik majątkowy, co przed modernizacją, w stosunku do którego upłynęło już 5 lat od wprowadzenia do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Sama modernizacja nie jest natomiast odrębnym „składnikiem majątku”, który można zbyć, a zatem nie dotyczy jej odrębnie § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia o SSE.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 8 lipca 2008 r. (Znak: ITPB3/423-274/08/MT), wydanej w odniesieniu do analogicznego stanu faktycznego, w której stwierdzono, że ustawodawca nie wprowadził bowiem wymogu nieprzenoszenia prawa własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne w postaci wydatków na modernizację istniejących środków trwałych przed upływem 5 lat od poniesienia tych wydatków.

§ 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia o SSE, wyczerpuje zagadnienie obowiązku utrzymywania własności składników majątkowych oraz konsekwencji naruszenia tego obowiązku. W szczególności pozostałe przepisy rozporządzenia o SSE nie wiążą jakichkolwiek konsekwencji ze zbyciem składników majątku, z którym były związane wydatki inwestycyjne, jeżeli spełniony został warunek z § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia o SSE.

Na podstawie § 4 ust. 1 rozporządzenia o SSE, wielkość zwolnienia oblicza się jako iloczyn wielkości kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą (określonych w § 6 rozporządzenia o SSE) oraz dopuszczalnej intensywności pomocy publicznej (w przypadku inwestycji Spółki wynoszącej 50%). § 6 ust. 1 rozporządzenia o SSE stanowi natomiast, że wydatkami kwalifikującymi się do objęcia pomocą są m.in. wydatki na zakup środków trwałych zaliczanych do składników majątku podatnika oraz na modernizację środków trwałych zaliczaną do ich wartości początkowej zgodnie z przepisami o podatku CIT.

W wymienionych przepisach dotyczących kalkulacji puli zwolnienia ustawodawca nie odwołuje się do wymogu niesprzedawania jakichkolwiek składników majątkowych, których dotyczyły wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną i nie wprowadza dodatkowych ograniczeń w tym zakresie. Jeśli zatem zbycie składnika majątku jest dopuszczalne w świetle § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia o SSE, to czynność ta pozostaje bez wpływu na kalkulację puli zwolnienia. Oznacza to, że sprzedaż środka trwałego, którego dotyczyła modernizacja, nie będzie miała jakiegokolwiek znaczenia dla puli pomocy publicznej, o ile od daty jego wprowadzenia do ewidencji upłynęło 5 lat.

Reasumując, wielkość zwolnienia od podatku CIT przysługującego Spółce nie ulegnie zmianie po sprzedaży ŚT. Właściwe przepisy nie przewidują bowiem konieczności zmniejszania puli pomocy publicznej w przypadku sprzedaży środka trwałego przed upływem pięciu lat od daty jego modernizacji, jeżeli od daty wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych upłynęło ponad 5 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.