Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-26/14-2/KS
z 28 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2014 r. (data wpływu 13 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na usługi gastronomiczne w związku z przeprowadzaniem spotkań z lekarzami i farmaceutami odbywanych w restauracjach, kawiarniach i innych lokalach gastronomicznych – jest prawidłowe,
  

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na zakup zużywanych w trakcie w spotkań z lekarzami i farmaceutami artykułów spożywczych, napojów i usług cateringowych – jest prawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z przeprowadzaniem spotkań z lekarzami i farmaceutami.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podmiotem zajmującym się sprzedażą specjalistycznych wyrobów medycznych i suplementów diety. W szczególności zajmuje się dystrybucją produktów:

• Okulistycznych: wyrobów medycznych regenerujących i nawilżających kropli do oczu, preparatów do ochrony i pielęgnacji powiek, a także doustne preparaty stosowane w celu suplementacji diety mającej na celu utrzymanie prawidłowego widzenia;
  

• Ginekologicznych: globulek dopochwowych z kwasem hialuronowym, regenerujących i gojących błonę śluzową pochwy, linii produktów mających na celu ochronę i pielęgnację miejsc intymnych kobiet (suplementy diety i żele ochronne), produktów suplementujących dietę w zakresie funkcjonowania układu moczowego kobiet, plastrów silikonowych na blizny pooperacyjne (cesarskie cięcie);
  

• Pediatrycznych: w tym serii produktów pod marką H. - mlek modyfikowanych dla niemowląt alergicznych, hipoalergicznych lub zagrożonych alergiami (głównie pokarmowymi), mlek zastępczych lub uzupełniających w karmieniu piersią, specjalistycznych kaszek i herbatek dla niemowląt i matek karmiących, preparatów stosowanych w profilaktyce i terapii biegunek. Dodatkowo, Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą produktów na komary, które ze względu na swoje naturalne pochodzenie i skład mogą być stosowane u dzieci już od 6 miesiąca życia.
  
  
  

Cechą tych produktów jest ich stosowanie w terapiach lub profilaktyce zalecanej przez lekarzy powyższych specjalności. Ze względu na wynikający z art. 86 ust. 2 pkt 4 Prawa farmaceutycznego obowiązek informowania pacjentów o produktach sprzedawanych w aptece, jak i możliwości zalecania powyższych produktów w zastosowaniach profilaktycznych, również farmaceuci muszą mieć wiedzę na temat powyższych produktów.

Należy zwrócić uwagę, że nabywcami produktów sprzedawanych przez Wnioskodawcę są przede wszystkim osoby, które z racji wieku (dzieci i niemowlęta), stanu zdrowia (alergie, schorzenia okulistyczne) lub okresu ciąży i wczesnego macierzyństwa, powinny stosowanie wszelkich preparatów lub wyrobów medycznych konsultować z lekarzem lub farmaceutą.

Z tych względów, wiedza lekarzy i farmaceutów o produktach Wnioskodawcy, ich cechach, wpływie na prowadzone terapie i dolegliwości pacjentów ma bezpośredni wpływ na wielkość sprzedaży produktów. Dodatkowo, brak tego rodzaju wiedzy, może wręcz zahamować sprzedaż produktów Wnioskodawcy. Jeżeli bowiem lekarze i farmaceuci nie będą znali cech produktów Wnioskodawcy, nie będą zezwalali na ich użycie, gdyż produkty Wnioskodawcy są adresowane do osób, które są pod opieką lekarzy lub które kupują inne produkty u farmaceutów. Z racji obaw o interakcje ci mogą nie zezwalać na stosowanie produktów sprzedawanych przez Wnioskodawcę. Dlatego lekarze i farmaceuci, nie tylko powinni mieć świadomość istnienia produktów Wnioskodawcy, ale powinni posiadać szczegółową wiedzę dotyczącą cech tych produktów. W przeciwnym wypadku sprzedaż tych produktów będzie znacznie utrudniona lub w niektórych przypadkach niemożliwa.

Z tego powodu, fundamentalne znaczenie dla uzyskiwania przychodów ze sprzedaży przez Wnioskodawcę jest dotarcie do lekarzy i farmaceutów w celu przekazania im wiedzy odnośnie produktów Wnioskodawcy i to wiedzy na poziomie szczegółowym. Ze względu na rozpowszechnienie ulotek, rozsyłanie informacji przez Internet, skuteczność dotarcia do lekarzy i farmaceutów w tej formie jest znikoma. Ci zazwyczaj nie znajdują czasu, na zapoznanie się z przesłanym komunikatem lub ulotką, czy tym bardziej, broszurą.

Dlatego najwyższą skutecznością cechuje się rozmowa, w trakcie której przedstawiciel Wnioskodawcy przekazuje informację o produktach sprzedawanych przez Wnioskodawcę.

By tego rodzaju rozmowa odniosła swój skutek, lekarz lub farmaceuta musi się oderwać od swoich obowiązków. Nie ma sensu prowadzenie rozmowy o właściwościach produktów Wnioskodawcy z farmaceutą, w aptece, przy stojących w kolejce, czy wchodzących pacjentach. Podobnie pozbawione sensu jest prowadzenie tego rodzaju rozmowy na korytarzu w szpitalu, czy przychodni, gdy pacjenci oczekują w kolejce na swoją wizytę.

Dodatkowo, w efekcie wprowadzenia od grudnia 2008 r. ograniczeń w zakresie reklamy produktów leczniczych, wizyty przedstawicieli handlowych w zakładach opieki zdrowotnej, czy praktykach lekarskich uległy ograniczeniu. W praktyce spotkania z przedstawicielami mogą się odbywać wyłącznie poza godzinami pracy lekarzy. Istnienie tego ograniczenia jest widoczne w większości placówek ochrony zdrowia. W nich, w widocznych miejscach znajdują się wywieszki co do zakazu prowadzenia promocji w trakcie pracy lekarzy lub zakazu przebywania przedstawicieli handlowych i medycznych.

Z tych względów, przedstawiciele Wnioskodawcy odbywają spotkania:

• z pojedynczymi lekarzami lub farmaceutami, czy ich grupami w restauracjach, kawiarniach i innych lokalach gastronomicznych. W efekcie, w dokumentach i księgach Wnioskodawcy pojawiają się faktury lub rachunki dotyczące zakupu usług gastronomicznych, których koszty Wnioskodawca przyporządkowuje do kosztów omawianych w trakcie spotkania produktów;
  

• z grupami lekarzy i farmaceutów, odpowiednio w salach wykładowych lub na zapleczach aptek. W trakcie tych spotkań, ze względu na ich porę, przedstawiciel Wnioskodawcy kupuje drobne artykuły spożywcze (ciasta, soki, kawa, herbata, itp.) lub zamawia usługę cateringową. W efekcie, w dokumentach i księgach Wnioskodawcy pojawiają się faktury lub rachunki dotyczące zakupu artykułów spożywczych i usług gastronomicznych, których koszty Wnioskodawca przyporządkowuje do kosztów omawianych w trakcie spotkania produktów.
  
  
  

Jeżeli w trakcie spotkania jest omawiana większa ilość produktów, poniesione koszty są dzielone na poszczególne produkty w oparciu o przyjęte klucze podziału (np. wynikające z czasu poświęconego w trakcie spotkania na omówienie danego produktu).

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że głównymi adresatami spotkań są lekarze specjaliści (ginekolodzy, okuliści, pediatrzy). W jednej placówce ochrony zdrowia nie będącej szpitalem, rzadko pracuje wielu lekarzy tej samej specjalności (np. ginekologów). Powoduje to, że często spotkania odbywają się z pojedynczymi lekarzami i trudno jest zorganizować spotkanie dla całej grupy lekarzy.

Ze względu na niejednolite orzecznictwo sądowe oraz różne interpretacje, Wnioskodawca, dotychczas nie traktował, w swoich rozliczeniach CIT, kosztów spotkań będących przedmiotem niniejszego wniosku jako koszów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy koszty usług gastronomicznych, wynikające z przeprowadzenia przez przedstawicieli Wnioskodawcy spotkań z lekarzami i farmaceutami, w restauracjach, kawiarniach i innych lokalach gastronomicznych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów?
2. Czy koszty poniesione na zakup zużywanych artykułów spożywczych, napojów i usług cateringowych. w trakcie spotkań przedstawicieli Wnioskodawcy z lekarzami i farmaceutami, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów?
   
   
   

Powyższe pytania nie dotyczą zakupu napojów alkoholowych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ze względu na tożsamość uzasadnienia, Wnioskodawca przedstawia je łącznie do obu pytań.

1. Związek kosztów spotkań z przychodami Wnioskodawcy
   
   

Wnioskodawca, za pośrednictwem zatrudnionych lub współpracujących przedstawicieli organizuje spotkania promocyjne, kierowane do lekarzy i farmaceutów. W trakcie tych spotkań przekazywana jest pełna, merytoryczna informacja o produktach sprzedawanych przez Wnioskodawcę, a także uwypuklane są zalety tych produktów, nad innymi, o ile te inne są dostępne na rynku.

Efektem wiedzy przekazanej w trakcie tych spotkań promocyjnych jest przyzwolenie na stosowanie produktów Wnioskodawcy w terapiach zalecanych przez lekarzy, lub wręcz wskazania, co do stosowania tych produktów przez pacjentów, znajdujących się pod opieką uczestniczącego w spotkaniu lekarza.

Podobnie, wiedza przekazana farmaceutom w trakcie spotkania odnośnie produktów sprzedawanych przez Wnioskodawcę, pozwala na wydawanie tych produktów przez farmaceutów jako środków wspomagających terapię wskazaną przez lekarza, jako środków profilaktycznych lub jako zamienników środków dotychczas stosowanych przez tych pacjentów.

Z tego względu, istnieje związek pomiędzy ponoszonymi kosztami spotkań, a uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę przychodami ze sprzedaży promowanych w ten sposób produktów.

2. Czas organizacji spotkań
   
   
   

Ze względu na wspomniane ograniczenia co do czasu wizyt przedstawicieli Wnioskodawcy, spotkania organizowane są po godzinach pracy lekarzy i farmaceutów. W celu zwiększenia frekwencji w czasie spotkań, spotkania te są organizowane zazwyczaj bezpośrednio po zakończeniu pracy. Wynika to z faktu, że konieczność późniejszego dojazdu na spotkania wywołuje niechęć potencjalnych uczestników, i pomimo umówionych terminów, ci nie stawiają się na spotkanie.

Fakt organizacji spotkań zaraz po zakończeniu pracy oznacza w większości przypadków, że jego uczestnik jest głodny. By był skłonny uczestniczyć w spotkaniu, jak również, by wysłuchał i przyswoił informacje przekazane przez przedstawiciela Wnioskodawcy, przed lub w trakcie spotkania musi się posilić. W konsekwencji, elementem spotkań promocyjnych, organizowanych z udziałem lekarzy i farmaceutów, odbywających się poza godzinami ich pracy jest poczęstunek. Należy zwrócić uwagę, że ten poczęstunek nie jest ani celem, ani głównym elementem spotkania.

Spotkania kierowane do lekarzy i farmaceutów będące przedmiotem niniejszego wniosku, istotnie różnią się od popularnych spotkań kierowanych do potencjalnych klientów.

Klient uczestnicząc w spotkaniu promocyjnym, zaspokaja swoją potrzebę związaną z poznaniem produktu, który potencjalnie chce kupić. Korzyścią dla klienta z tytułu uczestnictwa w takim spotkaniu jest lepsze poznanie oferty, co pozwala temu klientowi na świadomy wybór i nierzadko wymierne oszczędności.

Natomiast lekarz lub farmaceuta, z tytułu uczestnictwa w spotkaniu z przedstawicielem Wnioskodawcy nie nabywa żadnej korzyści dla siebie. Lekarz i farmaceuta nie uczestniczy w spotkaniu dlatego, że produkt Wnioskodawcy jest do niego adresowany, że może cokolwiek zaoszczędzić na zakupie tego produktu, czy zyskać. Lekarz i farmaceuta nie kupuje bowiem tych produktów.

To Wnioskodawca chce, aby lekarz lub farmaceuta uczestniczył w spotkaniu po to, by polecał pacjentom produkty sprzedawane przez Wnioskodawcę. To bardzo istotna kwestia, rzutująca na chęć uczestnictwa lekarzy i farmaceutów w takich spotkaniach i w konsekwencji na sposób organizacji spotkań, najbardziej dogodny dla uczestników - lekarzy i farmaceutów.

3. Miejsce organizacji spotkań
   
   
   

Konsekwencją organizacji spotkań poza godzinami pracy lekarzy i farmaceutów jest również ich miejsce.

Ze względu na fakt, iż spotkania odbywają się kosztem czasu wolnego uczestniczących w nich lekarzy i farmaceutów, należy zminimalizować czas dojazdu na to spotkanie. Stąd spotkanie powinno odbyć się w miejscu pracy uczestniczącego lekarza czy farmaceuty, lub w jego sąsiedztwie. Ewentualnie może się odbyć w miejscu, gdzie jest łatwy i bezpośredni dojazd z tego miejsca pracy. W przeciwnym wypadku, potencjalni uczestnicy nie przyjdą na spotkanie.

W mniejszych placówkach ochrony zdrowia niejednokrotnie nie ma sal, w których możnaby odbyć tego rodzaju spotkanie. Jeżeli jest taka sala (np. w szpitalach uniwersyteckich), czy większe zaplecze apteki, wtedy w tych salach są organizowane spotkania przez przedstawicieli Wnioskodawcy dla grup lekarzy czy farmaceutów. Wtedy też pojawiają się koszty firm zajmujących się zapewnieniem poczęstunku w takiej Sali, lub, przedstawiciel sam kupuje artykuły spożywcze na to spotkanie (tego rodzaju koszty są przedmiotem pytania nr 2).

Co istotne, właściciele sal, często wymagają od Wnioskodawcy, lub jego przedstawicieli, dodatkowych opłat za możliwość przeprowadzenia spotkania (zazwyczaj za wynajem Sali). Z tych względów, organizacja spotkań w miejscu pracy lekarzy czy farmaceutów wiąże się z podwójnym kosztem: (1) poczęstunku i (2) wynajęciem sali.

Z tego powodu, dla mniejszych grup odbiorców, tańsze okazuje się zorganizowanie spotkania w restauracji, kawiarni, czy podobnym lokalu gastronomicznym. Z tych względów spotkania z pojedynczymi lekarzami, czy farmaceutami odbywają się w tego rodzaju lokalach.

Należy zwrócić uwagę, że z punktu widzenia Wnioskodawcy, rachunek z restauracji, w swoim znaczeniu ekonomicznym jest również kosztem zapewnienia miejsca na spotkanie z przedstawicielem. Należy zwrócić uwagę, że nie ma oferty sal wykładowych czy konferencyjnych, zlokalizowanych w pobliżu szpitali, przychodni czy aptek, gdzie możnaby odbyć tego rodzaju spotkania. Stąd restauracje, czy kawiarnie, których jest stosunkowo dużo, stanowią często jedyną możliwość zapewnienia miejsc na tego rodzaju krótkie spotkania promocyjne. Równocześnie nie jest przyjęte przebywanie w lokalu gastronomicznym bez zakupu chociażby drobnego posiłku, czy napoju. Stąd chcąc odbywać spotkania w tych miejscach, Wnioskodawca musi pokryć koszty zakupu usług gastronomicznych.

4. Pojęcie reprezentacji i jego wykładnia dla celów podatkowych
   
   
   

Obowiązujący od 1 stycznia 2007 r., art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT stanowi, iż koszty reprezentacji w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Zarówno przepisy ustaw podatkowych, jak i innych gałęzi prawa nie zawierają definicji reprezentacji, w odniesieniu do działań związanych promocją lub reklamą, o których mowa w przytoczonym przepisie. Brak tej ustawowej definicji, oraz jej różnorakie, możliwe interpretacje znajdują swoje odzwierciedlenie w interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 25.11.2013 r. o sygnaturze DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, dostępnej m.in. w serwisie internetowym http://sip.mf.gov.pl.

Interpretacja ta, w oparciu o przytoczone w niej, liczne orzecznictwo sądowe przywołuje pojęcia reprezentacji rozumianej zarówno jako: (1) „okazałość", „wytworność", czy „wystawność", czy (2) „przedstawicielstwo.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że koszty organizowanych przez niego, będących przedmiotem niniejszego wniosku spotkań nie mieszczą się w zakresie żadnej z tych możliwych linii definicyjnych pojęcia reprezentacji, potwierdzonych zarówno wspomnianą interpretacją ogólną, jak i wyrokiem NSA w składzie siedmiu sędziów (wyrok II FSK 702/11 z17.06.2013 dostępny m.in. w bazie http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Każdy bowiem z ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów organizacji spotkań, który ma zostać uznany za koszt uzyskania przychodów jest związany ze spotkaniem, którego celem jest promocja produktów sprzedawanych przez Wnioskodawcę, przedstawienie cech i zalet tych produktów uczestnikom tych spotkań (lekarzom i farmaceutom).

Związek tych kosztów ze spotkaniami w opisanym zakresie wynika z faktu, iż każdy wydatek przedstawiciela jest autoryzowany przez jego przełożonego. Nie przechodzą tej autoryzacji (są eliminowane) te wydatki, które nie pozostają w związku ze spotkaniami mającymi na celu promocję produktów Wnioskodawcy w opisanym zakresie. Dodatkowo, Wnioskodawca, w oparciu o stosowane systemy informatyczne, monitoruje prowadzone działania promocyjne (w tym spotkania przedstawicieli). W oparciu o pozyskane dane dotyczące sprzedaży, wskazuje przedstawicielom konieczność odbycia dodatkowych spotkań z lekarzami i farmaceutami pracującymi na danym obszarze. Jednym z zadań przedstawicieli jest odbycie wskazanych w ten sposób spotkań.

Na rolę celu odbywanego spotkania, przy określaniu, czy miało ono charakter reprezentacji, wskazuje również wspomniana interpretacja ogólna, jak i przytoczony wyrok NSA. Zgodnie z nimi, za wyłączone z kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych należy uznać te, których głównym lub dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań. Natomiast jedynym i wyłącznym celem spotkań organizowanych przez Wnioskodawcę, będących przedmiotem niniejszego wniosku, jest przedstawienie cech sprzedawanych przez niego produktów.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę również na fakt, że istnieje, sankcjonowana prawnie, specyfika prowadzenia działalności reklamowej kierowanej do lekarzy i farmaceutów.

Te osoby bowiem decydują niejednokrotnie o zakupie przez pacjentów leków, wyrobów medycznych, czy suplementów diety i to one są odbiorcami specyficznego, adresowanego do nich, specjalistycznego przekazu reklamowego.

Jest to widoczne w ustawie Prawo farmaceutyczne, gdzie w dziale dotyczącym reklamy, jest mowa o spotkaniach promocyjnych, które są formą prowadzenia reklamy. Spotkania z lekarzami i farmaceutami, będące przedmiotem niniejszego wniosku, nie różnią się istotnie od tych spotkań, o których mowa w Prawie farmaceutycznym i które są traktowane jako działania reklamowe. Jedyną różnicą, jest produkt, którego dotyczy przekaz reklamowy. W sytuacji Wnioskodawcy, nie jest nim lek, lecz odpowiednio wyrób medyczny, lub suplement diety. Zdaniem Wnioskodawcy to również przemawia za tym, by traktować koszty organizowanych przez niego spotkań, którymi są koszty kupowanych artykułów spożywczych, usług gastronomicznych i cateringowych, jako koszty reklamy stanowiące koszt uzyskania przychodów.

5. Podsumowanie uzasadnienia
   
   
   

Będące przedmiotem niniejszego wniosku, ponoszone przez Wnioskodawcę koszty zakupu artykułów spożywczych, usług gastronomicznych i cateringowych są związane z organizowaniem przez niego spotkań z lekarzami i farmaceutami.

Efektem tych spotkań jest przekazanie lekarzom i farmaceutom wiedzy o cechach produktów sprzedawanych przez Wnioskodawcę, co umożliwia sprzedaż tych produktów oraz pozwala na zwiększenie przychodów Wnioskodawcy.

W praktyce nie jest możliwe organizowanie tego rodzaju spotkań, bez ponoszenia kosztów zakupu artykułów spożywczych, usług gastronomicznych i cateringowych. Wynika to z faktu, że:

1. spotkania te mogą się odbywać po godzinach pracy uczestników tych spotkań, jak i
2. odbycie tych spotkań w miejscu pracy uczestnika niejednokrotnie nie jest możliwe (ze względu na reguły funkcjonowania danej jednostki, brak odpowiedniego pomieszczenia, lub wysoki koszt jego wynajęcia). Zakup usługi gastronomicznej w lokalu jest w istocie zapewnieniem miejsca, w którym może się odbyć spotkanie.
   
   
   

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez niego wydatki, w związku z odbywaniem opisanych spotkań, będących przedmiotem niniejszego wniosku, pomimo tego, że są związane z zakupem artykułów spożywczych, napojów oraz usług gastronomicznych i cateringowych, nie stanowią kosztów reprezentacji i mogą stanowić koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

W toku wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie. Z uwagi na powyższe, przywołane wyroki mają jedynie walor informacyjny i nie mogą być wiążące dla tutejszego organu podatkowego w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.