INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2012 r. (data wpływu 26 marca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 11 czerwca 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania należności wypłacanych biegłym, tłumaczom, adwokatom, mediatorom i kuratorom występującym w postępowaniu sądowym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania należności wypłacanych biegłym, tłumaczom, adwokatom, mediatorom i kuratorom występującym w postępowaniu sądowym. Wniosek został uzupełniony w dniu 11 czerwca 2012 r.

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca na podstawie właściwych przepisów prawa zleca biegłym sądowym, tłumaczom, adwokatom, mediatorom i kuratorom wykonanie określonych czynności w postępowaniu sądowym. Sąd powołuje ww. osoby i zleca wykonanie określonych czynności postanowieniem, które stanowi merytoryczną część postępowania sądowego i znajduje się w aktach sprawy.

Należności ww. osób za zlecane przez sąd czynności regulują następujące akty prawne:

• biegłego - rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów dowodu opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 46 poz.254 ze zm.), dekret z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. z 1950 r. Nr 49, poz. 445 ze zm.),
• tłumacza przysięgłego - rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego (Dz. U. Nr 15 poz. 131 ze zm.),
• adwokatów - rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).
• mediatorów - rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz. U. z 2003 r. Nr 108, poz. 1026 ze zm.),
• kuratorów - ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. o kuratorach sądowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.).

Od dnia 1 stycznia 2011 roku obowiązuje zmieniony art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzający zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

Wnioskodawca za wykonanie zleconych czynności, przez biegłych sądowych, adwokatów kuratorów sądowych, mediatorów przyznaje wynagrodzenie na podstawie złożonych przez te osoby rachunków oceniając zakres przedmiotowy zlecenia, nakład pracy oraz wysokość żądanego w rachunku wynagrodzenia.

W postępowaniu sądowym Wnioskodawca bardzo często wzywa biegłych na rozprawy celem przesłuchania, wzywa tłumaczy celem ustnych tłumaczeń na rozprawie. Za stawiennictwo do sądu i wykonaną pracę biegły, tłumacz składa, tego samego dnia rachunek na piśmie lub ustnie do protokołu rozprawy. Wysokość tych rachunków często nie przekracza nawet 50 zł (według obowiązujących przepisów stawka biegłego za 1 godzinę wynosi 31,86 zł, stawka tłumacza 39,09 zł za godzinę tłumaczenia).

Ponadto zleca wykonanie jednorazowych opinii, z zakresu medycyny sądowej, za które przysługuje wynagrodzenie ryczałtowe określone jako % kwoty bazowej dla jednego biegłego, którego wysokość nie przekracza 200 zł. We wszystkich tych wypadkach Sąd przyznaje należności postanowieniem, które stanowi podstawę do wypłaty. Prawomocne postanowienie o przyznaniu wynagrodzenia wraz z rachunkiem wpływa do służb finansowych celem ujęcia w księgach rachunkowych i dopiero w czasie realizacji płatności zobowiązania powstaje po stronie płatnika obowiązek naliczenia, pobrania i przekazania podatku wynikającego z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W momencie realizacji postanowienia płatnik nie ma żadnych wątpliwości, jaki ma naliczyć i potrącić podatek od wypłacanego wynagrodzenia, czy wynikający z art. 30 st. 1 pkt 5a czy art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Czy właściwym jest stosowanie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów otrzymywanych przez biegłych sądowych, tłumaczy, adwokatów, mediatorów, kuratorów, nie przekraczających 200 złotych i pobieranie podatku zryczałtowanego w wysokości 18% w oparciu o wydane prawomocne postanowienia o przyznaniu wynagrodzeń, stanowiące podstawę wypłaty należności...

Wnioskodawca na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - odprowadza podatek zryczałtowany, naliczony i potrącony na podstawie prawomocnych postanowień o przyznaniu należności do 200 złotych biegłym sądowym, tłumaczom, adwokatom, mediatorom, kuratorom, stosując jednolitą zasadę, bez analizowania, czy wysokość należności w momencie powołania biegłego, tłumacza, mediatora, adwokata, czy kuratora, do wydania opinii czy innej czynności, była sądowi znana, gdyż wynikała z ryczałtu określonego jako procent kwoty bazowej, i z góry było wiadomo, że nie przekroczy 200 złotych, czy wynikła dopiero po wykonaniu zlecenia.

Wnioskodawca uważa, że dwa postanowienia sądu (o powołaniu biegłego lub innej osoby i o przyznaniu wynagrodzenia za wykonane zlecenie) na podstawie których wypłacane są niewielkie przychody z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 5-9 łącznie spełniają zapis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście stosownie do treści art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca na podstawie właściwych przepisów prawa zleca biegłym sądowym, tłumaczom, adwokatom, mediatorom i kuratorom wykonanie określonych czynności w postępowaniu sądowym. Sąd powołuje ww. osoby i zleca wykonanie określonych czynności postanowieniem, które stanowi merytoryczną część postępowania sądowego i znajduje się w aktach sprawy.

Należności za zlecane przez sąd czynności regulują w odniesieniu do:

• biegłego - rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów dowodu opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 46 poz.254 ze zm.), dekret z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. z 1950 r. Nr 49, poz. 445 ze zm.),
• tłumacza przysięgłego - rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego (Dz. U. Nr 15 poz. 131 ze zm.),
• adwokatów - rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).
• mediatorów - rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz. U. z 2003 r. Nr 108, poz. 1026 ze zm.),
• kuratorów - ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. o kuratorach sądowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.).

Wnioskodawca za wykonanie zleconych czynności, przez biegłych sądowych, adwokatów kuratorów sądowych, mediatorów przyznaje wynagrodzenie na podstawie złożonych przez te osoby rachunków oceniając zakres przedmiotowy zlecenia, nakład pracy oraz wysokość żądanego w rachunku wynagrodzenia.

W postępowaniu sądowym Wnioskodawca bardzo często wzywa biegłych na rozprawy celem przesłuchania, wzywa tłumaczy celem ustnych tłumaczeń na rozprawie. Za stawiennictwo do sądu i wykonaną pracę biegły, tłumacz składa, tego samego dnia rachunek na piśmie lub ustnie do protokołu rozprawy. Wysokość tych rachunków często nie przekracza nawet 50 zł (według obowiązujących przepisów stawka biegłego za 1 godzinę wynosi 31,86 zł, stawka tłumacza 39,09 zł za godzinę tłumaczenia).

Ponadto zleca wykonanie jednorazowych opinii, z zakresu medycyny sądowej, za które przysługuje wynagrodzenie ryczałtowe określone jako % kwoty bazowej dla jednego biegłego, którego wysokość nie przekracza 200 zł. We wszystkich tych wypadkach Sąd przyznaje należności postanowieniem, które stanowi podstawę do wypłaty. Prawomocne postanowienie o przyznaniu wynagrodzenia wraz z rachunkiem wpływa do służb finansowych celem ujęcia w księgach rachunkowych i dopiero w czasie realizacji płatności zobowiązania powstaje po stronie płatnika obowiązek naliczenia, pobrania i przekazania podatku wynikającego z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Analiza normy wyrażonej w powyżej cytowanym art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy wykazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce gdy:

• umowa zawarta jest z osobą niebędącą pracownikiem płatnika,
• kwota należności z tytułu umowy nie przekracza 200 zł oraz
• wysokość należności wynika z umowy.

Jednocześnie wskazać należy, iż przepis ten może mieć zastosowanie do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub pkt 5-9 cytowanej ustawy, zatem przy spełnieniu wskazanych warunków mógłby obejmować również dochody o których mowa w pkt 6 art. 13 ustawy. Jednakże pomimo, iż Wnioskodawca zleca biegłym, tłumaczom, mediatorom, kuratorom i adwokatom wykonanie określonych czynności w postępowaniu sądowym, to jednak, z tego zlecenia nie wynika wysokość należności za wykonane czynności (usługi), a w konsekwencji nie są spełnione warunki do zastosowania opodatkowania zryczałtowanego na podstawie tego przepisu.

Obecnie znaczenie ma bowiem kwota wynikająca z umowy (tzn. z danego tytułu prawnego). Nie jest istotne, czy takich przychodów w miesiącu od tego samego płatnika jest więcej, czy nie. Zatem nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że dwa postanowienia sądu (o powołaniu biegłego lub innej osoby i o przyznaniu wynagrodzenia za wykonane zlecenie) łącznie spełniają zapis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do których zastosowanie będzie miało zryczałtowane opodatkowanie od niewielkich przychodów z działalności wykonywanej osobiście, wymienionych w art. 13 pkt 5-9, ponieważ decyduje tylko i wyłącznie kwota wynikająca z pojedynczej umowy (pojedynczego tytułu prawnego).

W konsekwencji, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Reasumując, stosowanie przez Wnioskodawcę art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów otrzymywanych przez biegłych, tłumaczy, adwokatów, mediatorów i kuratorów, nie przekraczających 200 zł i pobieranie 18% zryczałtowanego podatku w oparciu o wydane prawomocne postanowienia o przyznaniu wynagrodzeń, stanowiących podstawę wypłaty należności jest nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.