Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/436-117/14-5/ES
z 19 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku (data wpływu 10 lutego 2014 r), uzupełnionym pismami: z dnia 9 maja 2014 r. (data wpływu 9 maja 2014 r.) oraz z dnia 13 maja 2014 r. (data wpływu 15 maja 2014 r) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania zachowku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania zachowku.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z 6 maja 2014 r. nr ILPB2/436-117/14-2/ES Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 6 maja 2014 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło 8 maja 2014 r.), natomiast 15 maja 2014 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie (data nadania pisma w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego 14 maja 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spadkodawca – dziadek Wnioskodawczyni zmarł w dniu 15 września 1996 r.

Postanowieniem z dnia 3 sierpnia 2009 r., sąd rejonowy stwierdził, że na podstawie testamentu własnoręcznego z dnia 4 lipca 1985 r., otwartego i ogłoszonego przez sąd rejonowy w dniu 9 lutego 2009 r. spadek po ojcu – H.R. nabyła w całości jego córka V. R-B. (Zobowiązana z tytułu zachowku).

Prawo spadkowe wyposaża określone osoby w instrument, umożliwiający uzyskanie należnej im części spadku w sytuacji, gdy testator rozrządził swoim mieniem z pominięciem tych osób. Instrumentem tym jest roszczenie z tytułu zachowku, tzn. roszczenie przeciwko spadkobiercy o zapłatę określonej sumy pieniężnej, które służy Uprawnionej M.K. (Wnioskodawczyni, wnuczce spadkodawcy).

W dniu 3 sierpnia 2013 r. Zobowiązana uznała roszczenie Uprawnionej z tytułu zachowku w łącznej kwocie 360 000 zł, na mocy pisemnej ugody.

Spełnienie zaś świadczenia z tytułu zachowku nastąpiło w dniu 25 października 2013 r. poprzez zawarcie w formie aktu notarialnego umowy odnowienia i umowy przeniesienia własności nieruchomości (dwóch działek gruntu).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Uprawniona korzysta z całkowitego zwolnienia z podatku od spadków i darowizn na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn po złożeniu zawiadomienia do właściwego US jako zstępna spadkodawcy (grupa zero)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, uzyskanie zaspokojenia należnego Jej zachowku w postaci przeniesienia nieruchomości korzysta ze zwolnienia w podatku od spadków i darowizn określonego w przepisie art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Przedmiotem rozstrzygnięcia jest to czy w niniejszej sprawie zastosowanie znajdą przepisy ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadku i darowizn (tekst jedn. Dz.U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją wprowadzoną ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadku i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. Nr 222, poz. 1629), czy też w brzmieniu obowiązującym po tej nowelizacji.

Ustawa nowelizacyjna weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r., co wynika z treści przepisu art. 5 tej ustawy. Wyjaśnienie tej kwestii ma podstawowe znaczenie, bowiem wspomniana wyżej ustawa nowelizacyjna wprowadziła do treści ustawy o podatku od spadków i darowizn przepis art. 4a przewidujący ustawowe zwolnienie od podatku m.in. dla nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych tytułem zachowku od osoby najbliższej, przysługujące w szczególności wnukom spadkodawcy.

Zgodnie z przepisem art. 4a pkt 1 przywoływanej ustawy zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4. Na podstawie ust. 4 pkt 2 wskazanego wyżej przepisu obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego. Zgodnie z przepisem art. 6 ust. 1 pkt 2a omawianej ustawy obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu tytułem zachowku z chwilą zaspokojenia roszczenia lub jego części.

Tym samym dokonując zastosowania przywołanych powyżej przepisów do zaistniałego w sprawie stanu faktycznego przyjąć należy, że Wnioskodawczyni jest zstępną, wnuczką spadkodawcy, która w dniu 25 października 2013 r. otrzymała zachowek w formie przeniesienia własności nieruchomości, co nastąpiło w formie aktu notarialnego. A zatem z dniem 25 października 2013 r. powstał u Zainteresowanej obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn z tytułu zachowku.

Z uwagi na to, że zaspokojenie roszczenia Wnioskodawczyni z tytułu zachowku nastąpiło w formie aktu notarialnego, nie była zobowiązana zgodnie z przepisem art. 4a ust. 4 omawianej ustawy do dokonania zgłoszenia nabycia własności rzeczy naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Aby móc zastosować powyższe uregulowanie w zaistniałym u Wnioskodawczyni stanie faktycznym rozstrzygnąć należy także czy przepisy znowelizowanej ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązujące od 1 stycznia 2007 r. mają zastosowanie, jeżeli spadkobierca zmarł przed tą datą. Dziadek Wnioskodawczyni zmarł bowiem w 1996 r. Ustawodawca wyraźnie uregulował to zagadnienie w przepisie art. 3 ust. 1 wspomnianej ustawy nowelizacyjnej. Z przepisu tego wynika jasno, że do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy (czyli przed 1 stycznia 2007 r., stosuje się przepisy ustawy wymienionej w art. 1 (ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn), w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy (ustawy nowelizującej z dnia 16 listopada 2006 r.), z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. Z tego przepisu o charakterze międzyczasowym wynika, że decydującym kryterium o stosowaniu przepisów dotychczasowych lub znowelizowanych jest data nabycia własności rzeczy. W niniejszej sprawie nabycie własności rzeczy nastąpiło 25 października 2013 r., bowiem z tym dniem Wnioskodawczyni uzyskała zaspokojenie swoich roszczeń z tytułu zachowku. Osoby uprawnione do zachowku nie nabywają go w chwili otwarcia spadku (śmierci spadkodawcy), jak to ma miejsce przy dziedziczeniu, ale dopiero z momentem wypłaty zachowku przez zobowiązanego do tego spadkobiercę. Tym samym podkreślić należy, że bez znaczenia w sprawie pozostaje fakt, że spadkodawca (dziadek Wnioskodawczyni) zmarł w 1996 r.

Podkreślić także należy, że w orzecznictwie sądowoadministracyjnym utrwalony został pogląd, zgodnie z którym zwolnienie od podatku od spadków i darowizn, przewidziane w przepisie art. 4a przywołanej ustawy, ma zastosowanie do nabycia własności rzeczy i praw majątkowych, które nastąpiło po dniu 31 grudnia 2006 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Zainteresowanej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie tut. Organ pragnie nadmienić, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.