2014.05.09 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/443-148/14-4/MH
z 9 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2014 r. (data wpływu 27 lutego 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 kwietnia 2014 r. (data wpływu 30 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skuteczności doręczenia zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego i prawa do korekty tego podatku w miesiącu styczniu 2014 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skuteczności doręczenia zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego i prawa do korekty tego podatku w miesiącu styczniu 2014 r.

Wniosek uzupełniono w dniu 30 kwietnia 2014 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego, doprecyzowanie własnego stanowiska oraz w zakresie prawa do reprezentacji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

W 2012 roku Wnioskodawca wykonał usługi na rzecz Sp. z o.o. podatnika VAT czynnego niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Przychód z tych usług został wykazany w deklaracji VAT-7. W związku z tym, że kontrahent nie zapłacił należności Wnioskodawca zamierza skorzystać z ulgi za złe długi.

W dniu 03 stycznia 2014 r. Wnioskodawca wysłał zawiadomienie do ww. Spółki z informacją o zamiarze skorygowania podatku należnego na adres siedziby dłużnika zgodny z aktualnym odpisem KRS. W dniu 09 stycznia 2014 r. Wnioskodawca otrzymał zwrot wysłanej korespondencji z 03 stycznia 2014 r. z adnotacją na kopercie „adresat wyprowadził się”. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Termin płatności należności określony na fakturach upływał:

F-ra 23/06/2012 termin płatności 25 lipca 2012 r.,

F-ra 31/06/2012 termin płatności 27 lipca 2012 r.,

F-ra 32/06/2012 termin płatności 28 lipca 2012 r.,

F-ra 35/06/2012 termin płatności 30 lipca 2012 r.,

F-ra 3/07/2012 termin płatności 02 sierpnia 2012 r.,

F-ra 5/07/2012 termin płatności 03 sierpnia 2012 r.

Od daty wystawienia faktur nie upłynęły 2 lata. Między Wnioskodawcą a wierzycielem nie istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy o podatku od towarów i usług. Nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona w świetle art. 89a ust. 1a ustawy. Wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni. Wierzyciel zawiadamiał dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności jednak dłużnik nie odebrał zawiadomienia od wierzyciela, powróciło zawiadomienie z adnotacją „adresat wyprowadził się”.

Dłużnik nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie. Wierzyciel na dzień poprzedzający dzień dokonania korekty jest podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Dłużnik na dzień poprzedzający dzień dokonania korekty nie jest w trakcie postępowania upadłościowego ani w trakcie likwidacji. Wierzytelności nie zostały zbyte ani uregulowane w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy próba zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego wysłana na adres siedziby dłużnika, zgodny z aktualnym KRS, a następnie otrzymanie tej korespondencji z adnotacją na kopercie „adresat wyprowadził się” odbyło się zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej o doręczeniach i czy w związku z tym Wnioskodawca może dokonać skorygowania podatku należnego za miesiąc styczeń 2014 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), Spółka dołożyła wszelkich starań, aby zawiadomienie o skorzystaniu z ulgi za złe długi zostało wysłane/dostarczone na adres siedziby dłużnika zgodny z aktualnym KRS w związku z czym próba jego doręczenia odbyła się zgodnie z art. 151 i 151a Ordynacji podatkowej, więc został spełniony warunek zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorygowania VAT należnego, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Wnioskodawca nie ukrywa, że pisząc wniosek sugerował się podobną opinią Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 05 stycznia 2012 r. Nr IPTPP1/443-879/11-2/RG. Zdaniem Wnioskodawcy we właściwy sposób zostało wysłane to zawiadomienie, ponieważ tylko taki adres jest zgodny z aktualnym KRS, innego nie ma, w związku z tym Wnioskodawca uważa, że przysługuje skorygowanie podatku należnego w deklaracji za m-c styczeń 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ podatkowy pragnie wskazać, iż w świetle art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r., poz. 1342), do wierzytelności powstałych przed dniem 1 stycznia 2013 r. stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2. Przy czym art. 23 ust. 2 ww. ustawy zmieniającej stanowi, iż przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem 1 stycznia 2013 r., których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

Mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy, należy wskazać, iż w niniejszej sprawie będą miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), obowiązujące do 31 grudnia 2012 r.

Kwestie dotyczące rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności regulują przepisy art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z brzmieniem art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2–5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast, w myśl art. 89a ust. 1a ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
wierzytelności nie zostały zbyte;
od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 89a ust. 3 ustawy, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

W przypadku, gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy).

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 89a ust. 5 ustawy podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.

W myśl ust. 7 ww. artykułu przepisów ust. 1–6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2–4.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Zauważyć należy także, iż podstawowym warunkiem umożliwiającym korektę jest dokonanie transakcji na rzecz podatnika, który w momencie jej dokonywania był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy, a więc podatnikiem prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, niebędącym w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Zgodnie z art. 89b ust. 5 ustawy, do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Zatem, podatnik chcąc skorzystać z uprawnienia do korekty podatku należnego, o którym mowa w art. 89a ust. 1 ustawy, jest obowiązany dowieść, że dłużnik został w sposób prawidłowy zawiadomiony, posiadając odpowiednie pokwitowanie odbioru.

Wobec powyższego, tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy, daje prawo do skorygowania podatku należnego.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w 2012 roku Wnioskodawca wykonał usługi na rzecz Sp. z o.o. podatnika VAT czynnego niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Przychód z tych usług został wykazany w deklaracji VAT-7. W związku z tym, że kontrahent nie zapłacił należności zamierzamy skorzystać z ulgi za złe długi. W dniu 03 stycznia 2014 r. Wnioskodawca wysłał zawiadomienie do ww. Spółki z informacją o zamiarze skorygowania podatku należnego na adres siedziby dłużnika zgodny z aktualnym odpisem KRS. W dniu 09 stycznia 2014 r. Wnioskodawca otrzymał zwrot wysłanej korespondencji z 03 stycznia 2014 r. z adnotacją na kopercie „adresat wyprowadził się”. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Termin płatności należności określony na fakturach upływał:

F-ra 23/06/2012 termin płatności 25 lipca 2012 r.,

F-ra 31/06/2012 termin płatności 27 lipca 2012 r.,

F-ra 32/06/2012 termin płatności 28 lipca 2012 r.,

F-ra 35/06/2012 termin płatności 30 lipca 2012 r.,

F-ra 3/07/2012 termin płatności 02 sierpnia 2012 r.,

F-ra 5/07/2012 termin płatności 03 sierpnia 2012 r.

W myśl art. 144 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012, poz. 749, z późn. zm.), organ podatkowy doręcza pisma za pokwitowaniem przez pocztę, swoich pracowników lub przez osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów. W przypadku, gdy organem podatkowym jest wójt, burmistrz (prezydent miasta), pisma może doręczać sołtys za pokwitowaniem.

Zgodnie z art. 144a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, doręczenie pism, z wyjątkiem zaświadczeń, następuje za pomocą środków komunikacji elektronicznej, jeżeli strona wnosi o zastosowanie takiego sposobu doręczania albo wyraża na to zgodę.

Z treści art. 146 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, wynika, że w toku postępowania strona oraz jej przedstawiciel lub pełnomocnik mają obowiązek zawiadomić organ podatkowy o zmianie swojego adresu, w tym adresu elektronicznego, jeśli wniesiono o stosowanie takiego sposobu doręczenia albo wyrażono na to zgodę.

W razie zaniedbania obowiązku określonego w § 1, pismo uznaje się za doręczone pod dotychczasowym adresem, a organ podatkowy pozostawia pismo w aktach sprawy (art. 146 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Stosownie do zapisu art. 148 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy.

Art. 148 § 2 Ordynacji podatkowej stanowi, iż pisma mogą być również doręczone:

w siedzibie organu podatkowego;
w miejscu pracy adresata – osobie upoważnionej przez pracodawcę do odbioru korespondencji.

W razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie (art. 148 § 3 Ordynacji podatkowej).

W przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata (art. 149 Ordynacji podatkowej).

Zgodnie z art. 150 § 1 Ordynacji podatkowej, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej – w przypadku doręczenia pisma przez pocztę;
pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) – w przypadku doręczania pisma przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.

Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni (art. 150 § 1a Ordynacji podatkowej).

W myśl art. 150 § 2 Ordynacji podatkowej, zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

Natomiast osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej – na podstawie art. 151 Ordynacji podatkowej – pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności – osobie upoważnionej do odbioru korespondencji. Przepisy art. 146, art. 148 § 2 pkt 1 oraz art. 150 stosuje się odpowiednio.

W art. 151a Ordynacji podatkowej postanowiono, że jeżeli podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że możliwość skorzystania z tzw. „ulgi na złe długi” powstaje wówczas, gdy spełnione są wszystkie warunki dotyczące zarówno samej wierzytelności, jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela. Wskazuje na to literalny zapis przepisu art. 89a ust. 2 pkt 1–6 ustawy, stanowiący o warunkach, których spełnienie pozwala na skorzystanie z przysługującego prawa. Ponadto istotnym jest także by pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem nie istniał związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2–4 (art. 89a ust. 7 ustawy). A zatem spełnienie ww. warunków musi wystąpić jednocześnie i bez wyjątku.

Obowiązek poinformowania dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy ma charakter warunku formalnego, a zatem jego spełnienie jest warunkiem skorzystania z ulgi za złe długi. Odwołanie się w art. 89b ust. 5 ustawy wprost do przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących doręczeń, ma na celu zabezpieczenie wierzyciela przed negatywnymi konsekwencjami nieodbierania przez dłużników kierowanej do nich korespondencji. Wobec powyższego dla wierzyciela, który dołożył wszelkich starań żeby zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego, w szczególności podjął czynności określone w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, które okazały się nieskuteczne i wierzyciel posiada dokumenty na dowód swoich działań, ustawodawca przewiduje skorzystanie z prawa do korekty podatku należnego, pod warunkiem spełnienia pozostałych przesłanek przewidzianych przepisami ustawy.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że próba doręczenia dłużnikowi korespondencji zawierającej zawiadomienie, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy, odbyła się zgodnie z zasadami zawartymi w powołanych przepisach ustawy Ordynacja podatkowa, zatem można uznać, że zwrot przedmiotowej korespondencji (z dopiskiem „adresat wyprowadził się”) stanowi potwierdzenie jej odbioru przez dłużnika. Tym samym, jeśli dłużnik nie odebrał przesłanego pocztą za potwierdzeniem odbioru zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego z tytułu niezapłaconych wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, zastosowanie znajdzie art. 151a Ordynacji podatkowej i doręczenie uznane jest za skuteczne. W konsekwencji zwrot korespondencji z dopiskiem „adresat wyprowadził się”, stanowi – łącznie ze spełnieniem przez Wnioskodawcę wszystkich warunków wymaganych przepisami art. 89a ust. 2-7 ustawy – do skorzystania z możliwości dokonania korekty podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, o której mowa w art. 89a ust. 1 ustawy.

Jak wskazano wyżej, zgodnie z art. 89a ust. 3 ustawy, korekta podatku, co do zasady, powinna mieć miejsce w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 14-dniowy termin na uiszczenie przez dłużnika zapłaty. Jednakże rozliczenie to nie może nastąpić w okresie rozliczeniowym wcześniejszym niż ten, w którym podatnik otrzymał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy.

W świetle powyższego korekty podatku należnego Wnioskodawca mógł dokonać w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w art. 89a ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia.

Istotne znaczenie ma tutaj kwestia obliczania terminów, a w szczególności określenia momentu początkowego oraz końcowego. Zgodnie z przepisem art. 89b ust. 5, do zawiadomienia dłużnika stosuje się odpowiednio przepisy o doręczeniach. Dotyczy to, co prawda, zawiadomienia dłużnika, jednakże uznać należy, że taka zasada powinna znajdować zastosowanie do zawiadomienia także u wierzyciela. Tak więc moment początkowy owych 14 dni należy liczyć od momentu, w którym nastąpił skutek w postaci doręczenia (także doręczenia zastępczego) zawiadomienia dłużnika.

Zatem, jeśli korespondencja wysłana do dłużnika, zawierająca zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności, została zwrócona Wnioskodawcy w dniu 09 stycznia 2014 r. (ze skutkiem doręczenia stosownie do art. 151a ustawy Ordynacja podatkowa), to Wnioskodawca może dokonać korekty w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 14-dniowy termin na spłatę długu, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy. Tym samym, w stosunku do wierzytelności, do których 14-dniowy termin na spłatę długu minął w miesiącu styczniu 2014 r., to korekty podatku należnego należało dokonać zgodnie z art. 89a ust. 3 ww. ustawy – w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, tj. za miesiąc styczeń 2014 r.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, iż wysłanie zawiadomienia przez Wnioskodawcę o zamiarze skorygowania podatku należnego na adres siedziby dłużnika, zgodny z aktualnym KRS, a następnie zwrot tej korespondencji z adnotacją na kopercie „adresat wyprowadził się” świadczy o skutecznym doręczeniu zawiadomienia w świetle art. 151a Ordynacji podatkowej. Tym samym Wnioskodawca przy spełnieniu pozostałych warunków wynikających z art. 89a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jest uprawniony do dokonania korekty podatku należnego w terminie określonym w art. 89a ust. 3 ustawy, tj. za miesiąc styczeń 2014 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślenia wymaga, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego i własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto, odnośnie powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji, tut. Organ wskazuje, że interpretacja przepisów prawa podatkowego wydawana jest w indywidualnej sprawie podatnika i niewątpliwie kształtuje sytuację prawną tego podatnika w sprawie będącej przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczy konkretnego stanu faktycznego i nie ma mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy ją traktować indywidualnie.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy Organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin