2014.05.23 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-224/14/DK
z 23 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2014 r. (data wpływu 25 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego w związku z świadczonymi usługami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego w związku z świadczonymi usługami.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 1 sierpnia 2012 roku Wnioskodawca rozpoczął jednoosobową działalność pod nazwą D. Kancelaria Rzeczoznawcy Majątkowego. Firma Wnioskodawcy zajmuje się sporządzaniem operatów szacunkowych, analizą rynku nieruchomości oraz analizami opłacalności inwestycji - PKD: 68.31.Z. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegają na opracowywaniu operatów szacunkowych tj. pisemnych opinii określających wartość nieruchomości, wartość ograniczonych praw rzeczowych oraz wartość maszyn i urządzeń. W ramach analiz rynku nieruchomości Wnioskodawca sporządza pisemne opinie zawierające skrócony opis badanego segmentu rynku z wyszczególnieniem ilości transakcji wraz z ich cenami transakcyjnymi. Analizy opłacalności inwestycji polegają na sporządzaniu pisemnej opinii określającej wartość rynkową nieruchomości według stanu po zakończeniu inwestycji oraz koszty zakupu gruntu i koszty wybudowania obiektu budowlanego. Wnioskodawca nie prowadzi i nie zamierza w przyszłości prowadzić żadnych usług doradczych w tym zakresie. Sporządzane opracowania odwzorowują obecny stan nieruchomości i nie zawierają elementów doradztwa. Wnioskodawca posiada uprawnienia zawodowe i tytuł zawodowy rzeczoznawcy majątkowego. W ramach prowadzonej działalności Kancelarii Rzeczoznawcy Majątkowego Wnioskodawca czynności wykonuje na rzecz osób fizycznych i prawnych, banków, przedsiębiorstw, urzędów gmin i miast, starostw powiatowych, komorników. Nie prowadzi żadnej innej działalności gospodarczej oprócz Kancelarii Rzeczoznawcy Majątkowego. Wnioskodawca jest natomiast biegłym sądowym przy Sądzie Okręgowym w A. oraz przy sądzie Okręgowym w B. w zakresie szacowania nieruchomości (sporządza opinie o wartości nieruchomości, wysokości odszkodowań, wynagrodzeń za korzystanie z nieruchomości). Biegłym sądowym jest przy Sądzie Okręgowym w A. od dnia 27 lutego 2013 r. oraz przy Sądzie Okręgowym w B. od dnia 4 stycznia 2013 r. W ramach usług świadczonych dla Sądu korzysta ze zwolnienia od podatku VAT (w przypadku gdy wartość objętej działalnością sprzedaży opodatkowanej nie przekracza 150 000 złotych, Wnioskodawca może wybrać zwolnienie podmiotowe, o którym mowa w art. 113, ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i nigdy podatnikiem VAT nie był. Od 1 sierpnia 2012 r. korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. W roku 2012 wartość objęta działalnością sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła 150 000 zł w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej. W roku 2013 wartość objęta działalnością sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła 150 000 zł. W roku 2014 wartość objęta działalnością sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy 150 000 zł.

W Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej RP wykonywana działalność gospodarcza została określona następującymi kodami PKD: 68.31.Z (działalność przeważająca), 25.11.Z, 29.31.Z, 31.01.Z, 31.02.Z, 31.09.Z, 33.12.Z, 41.10.Z, 41.20.Z, 43.12.Z, 45.11.Z, 45.19.Z, 45.20.Z, 45.31.Z, 45.40.Z, 47.19.Z, 47.91.Z, 62.01.Z, 62.09.Z, 63.99.Z, 68.10.Z, 68.20.Z, 68.32.Z, 71.11.Z, 71.12.Z, 71.20.B, 72.19.Z, 74.10.Z, 74.90.Z, 81.30.Z, 85.51.Z, 85.53.Z, 85.59.B, 85.60.Z, 96.09.Z.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym można korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług ?

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadząc działalność gospodarczą w zakresie wyceny nieruchomości (sporządzanie operatów szacunkowych, analiza rynku nieruchomości oraz analiza opłacalności inwestycji), zgodnie z uzyskanymi uprawnieniami zawodowymi i posiadanym tytułem zawodowym rzeczoznawcy majątkowego, w przypadku gdy wartość objętej działalnością sprzedaży opodatkowanej nie przekracza 150 000 złotych, Wnioskodawca może wybrać zwolnienie podmiotowe, o którym mowa w art. 113, ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie interpretacji indywidualnej (sygnatura IBPP1/443-987/12/BM z 28 grudnia 2012 r.) oraz na podstawie ustnego zapytania w urzędzie skarbowym odnośnie zwolnienia od towarów i usług uzyskałam informację że w moim przypadku jest to możliwe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powołany wyżej przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności, bądź sytuacji. Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W świetle powyższego nie budzi wątpliwości, iż czynności biegłych w postępowaniu sądowym stanowią usługi, na co wskazuje powołany powyżej przepis art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy. Ich istotą jest bowiem dokonanie na zlecenie określonego świadczenia – wydanie opinii, ekspertyzy, za wynagrodzeniem. Mamy zatem do czynienia z czynnością opodatkowaną – odpłatnym świadczeniem usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, czy też świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W oparciu o art. 15 ust. 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.);
(uchylony);
z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Oceny zakresu stosowania przepisów ustawy, w odniesieniu do czynności wykonywanych przez biegłych sądowych na zlecenie organu władzy, należy dokonywać w świetle uregulowań zawartych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, pod kątem kryterium decydującym o uznaniu tych osób za podatników. Przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy przewiduje niezbędny warunek, aby czynności osoby fizycznej nie były uznawane za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a mianowicie związanie wykonującego czynność ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności.

Niewątpliwie przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy nawiązuje do konstrukcji umów cywilnoprawnych, tj. umowy zlecenia i umów o podobnym charakterze. Przy powoływaniu biegłego przez organ procesowy, nawet przy przyjęciu, że organ jest zlecającym wykonanie czynności nie jest możliwe nawiązanie stosunku prawnego, którego elementem jest odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności. Powołanie biegłych stanowi dla tych osób nie zlecenie wykonania czynności, lecz nakaz wykonywania takich czynności, na powołanych zaś osobach, a nie na zlecającym, spoczywa odpowiedzialność za wykonanie tych czynności.

W przypadku wykonywania przez biegłego zleconych czynności, zlecający nie bierze na siebie odpowiedzialności za czynności biegłego. Na przykład sąd „odpowiada” za wydany wyrok w danej sprawie, nie ma natomiast tożsamości czynności sądu i biegłego, których odbiorcą byłby uczestnik postępowania sądowego. To, że zarówno sąd, jak i powołani biegli sądowi są uczestnikami tego samego procesu wymiaru sprawiedliwości, nie wprowadza jakichkolwiek zależności (co do treści opinii, ekspertyzy) między tymi podmiotami, chociaż występują tu niewątpliwie zdarzenia mogące być określone wzajemnymi relacjami.

Wskazać również należy, że prawo do wykonywania funkcji biegłego sądowego nabywane jest w określonym trybie i po spełnieniu ściśle określonych warunków wynikających z przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie biegłych sądowych (Dz.U. Nr 15, poz. 133). Biegły sądowy jest osobą, która posiada teoretyczne i praktyczne wiadomości specjalne w danej dziedzinie, potwierdzone stosownym dokumentem i w pełni samodzielnie sporządza zleconą mu opinię (ekspertyzę), kierując się wyłącznie posiadaną wiedzą w tym zakresie. Opinia wydana przez biegłego jest dowodem w postępowaniu sądowym. Przed objęciem funkcji biegły składa przyrzeczenie, iż powierzone mu obowiązki wykonywać będzie z całą sumiennością i bezstronnością. Nikt zatem nie powinien mieć wpływu na treść jego pracy (sporządzenia stosownej opinii).

Z powyższych względów czynności wykonywane przez biegłych nie korzystają z wyłączenia z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie jest spełniony jeden z warunków określonych w powołanym wyżej art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, odnośnie odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności za ich wykonanie przez zleceniobiorcę.

Uznać zatem należy, że czynności biegłego wykonującego powierzone mu funkcje – sporządzanie opinii – wypełniają dyspozycję art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych.

Analogicznie czynności sporządzania operatów szacunkowych - pisemnych opinii o wartości nieruchomości dla różnych podmiotów gospodarczych i klientów indywidualnych również stanowią świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych.

W stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. zastosowanie miały następujące przepisy.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Na mocy art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. (…).

Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (art. 113 ust. 9 ustawy o VAT).

Zauważyć należy, iż na mocy art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Zgodnie z § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z 28 marca 2011r., w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), obowiązującego do 31 grudnia 2013 r., Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

W poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Zgodnie natomiast ze stanem prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. w myśl art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

ustawy o VAT do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
-jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 5 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

dokonujących dostaw:
1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,
5. nowych środków transportu;
świadczących usługi:
1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;
nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że świadczenie usług na zlecenie sądu przez biegłego sądowego, nie stanowi usług doradztwa, bowiem biegły sądowy „nie doradza” organowi prowadzącemu postępowanie, lecz tworzy jeden z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu sądowym.

Jak ponadto wynika z powyższego Słownika, „rzeczoznawca” to biegły, ekspert. Pojęcia te wymieniono w ww. Słowniku wyjaśniając, że „biegły” to znający się na rzeczy, mający wprawę w czymś, a „ekspert” to specjalista powoływany do wydania orzeczenia lub opinii w sprawach spornych, osoba uznawana za autorytet w jakiejś dziedzinie.

Z przytoczonych definicji nie wynika, by działania rzeczoznawcy miały charakter usług doradczych.

Rzeczoznawstwo majątkowe zostało uregulowane z ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 518).

Zgodnie z art. 174 ust. 1 tej ustawy, rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

W świetle art. 174 ust. 2 ww. ustawy, rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

W myśl art. 174 ust. 3 cyt. ustawy, rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością.

Według art. 174 ust. 3a powyższej ustawy, rzeczoznawca majątkowy może sporządzać opracowania i ekspertyzy, niestanowiące operatu szacunkowego, dotyczące:

rynku nieruchomości oraz doradztwa w zakresie tego rynku;
efektywności inwestowania w nieruchomości i ich rozwoju;
skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych;
oznaczania przedmiotu odrębnej własności lokali;
bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości;
określania wartości nieruchomości na potrzeby indywidualnego inwestora;
wyceny nieruchomości zaliczanych do inwestycji w rozumieniu przepisów o rachunkowości;
wyceny nieruchomości jako środków trwałych jednostek w rozumieniu ustawy o rachunkowości.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca od 1 sierpnia 2012 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, polegającą na sporządzaniu operatów szacunkowych, analizie rynku nieruchomości oraz analizie opłacalności inwestycji. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegają na opracowywaniu operatów szacunkowych tj. pisemnych opinii określających wartość nieruchomości, wartość ograniczonych praw rzeczowych oraz wartość maszyn i urządzeń.

W ramach analiz rynku nieruchomości Wnioskodawca sporządza pisemne opinie zawierające skrócony opis badanego segmentu rynku z wyszczególnieniem ilości transakcji wraz z ich cenami transakcyjnymi.

Analizy opłacalności inwestycji polegają na sporządzaniu pisemnej opinii określającej wartość rynkową nieruchomości według stanu po zakończeniu inwestycji oraz koszty zakupu gruntu i koszty wybudowania obiektu budowlanego.

Wnioskodawca nie prowadzi i nie zamierza w przyszłości prowadzić żadnych usług doradczych w tym zakresie.

Sporządzane opracowania odwzorowują obecny stan nieruchomości i nie zawierają elementów doradztwa.

Wnioskodawca posiada uprawnienia zawodowe i tytuł zawodowy rzeczoznawcy majątkowego. W ramach prowadzonej działalności Kancelarii Rzeczoznawcy Majątkowego Wnioskodawca czynności wykonuje na rzecz osób fizycznych i prawnych, banków, przedsiębiorstw, urzędów gmin i miast, starostw powiatowych, komorników.

Wnioskodawca nie prowadzi żadnej innej działalności gospodarczej oprócz Kancelarii Rzeczoznawcy Majątkowego.

Wnioskodawca jest natomiast biegłym sądowym w zakresie szacowania nieruchomości (sporządza opinie o wartości nieruchomości, wysokości odszkodowań, wynagrodzeń za korzystanie z nieruchomości). Biegłym sądowym jest przy Sądzie Okręgowym w A. od dnia 27 lutego 2013 r. oraz przy Sądzie Okręgowym w B. od dnia 4 stycznia 2013 r. W ramach usług świadczonych dla Sądu korzysta ze zwolnienia od podatku VAT (w przypadku gdy wartość objętej działalnością sprzedaży opodatkowanej nie przekracza 150 000 złotych, Wnioskodawca może wybrać zwolnienie podmiotowe, o którym mowa w art. 113, ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa w odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie stwierdzić należy, iż w sytuacji świadczenia przez Wnioskodawcę usług polegających na sporządzaniu operatów szacunkowych, analiz rynku nieruchomości, analiz opłacalności inwestycji oraz działalności w zakresie sporządzania jako biegły sądowy opinii sądowych nie obejmujących usług w zakresie doradztwa, w sprawie nie będzie mieć zastosowania wyłączenie ze zwolnienia podmiotowego, określone w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT.

Ponadto stwierdzić należy, że jak wynika z wniosku, Wnioskodawca od 1 sierpnia 2012 r., prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sporządzania operatów szacunkowych, analiz rynku nieruchomości, analiz opłacalności inwestycji. W konsekwencji rozpoczęcie przez Wnioskodawcę działalności polegającej na sporządzaniu jako biegły sądowy opinii sądowych, nie stanowi rozpoczęcia nowej działalności gospodarczej lecz rozszerzenie działalności już prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Z wniosku wynika jednocześnie, że Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i nigdy podatnikiem VAT nie był.

Od 1 sierpnia 2012 r. korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. W roku 2012 wartość objęta działalnością sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła 150 000 zł w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej. W roku 2013 wartość objęta działalnością sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła 150 000 zł. W roku 2014 wartość objęta działalnością sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy 150 000 zł.

W konsekwencji, jeżeli Wnioskodawca nie uzyskał, jak to wynika z wniosku, obrotu ze sprzedaży opodatkowanej przekraczającego kwotę uprawniającą do zwolnienia, to może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Przy czym jeżeli wartość sprzedaży przekroczy wskazaną w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT kwotę 150.000 zł, to Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę, w myśl art. 113 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy jednak w tym miejscu zauważyć, że oprócz czynności jako rzeczoznawca w zakresie sporządzania operatów szacunkowych, analiz rynku nieruchomości i opłacalności inwestycji, Wnioskodawca wykonuje również czynności jako biegły sądowy, zatem do obrotu uprawniającego do zwolnienia podmiotowego winien wliczać wartość sprzedaży opodatkowanej z całej prowadzonej działalności gospodarczej (tj. zarówno z czynności wykonywanych jako rzeczoznawca jak i z czynności wykonywanych jako biegły sądowy).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że prowadząc działalność gospodarczą w zakresie wyceny nieruchomości (sporządzanie operatów szacunkowych, analiza rynku nieruchomości oraz analiza opłacalności inwestycji), zgodnie z uzyskanymi uprawnieniami zawodowymi i posiadanym tytułem zawodowym rzeczoznawcy majątkowego, w przypadku gdy wartość objętej działalnością sprzedaży opodatkowanej nie przekracza 150 000 złotych, Wnioskodawca może wybrać zwolnienie podmiotowe, o którym mowa w art. 113, ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że dotyczy indywidualnej sprawy podmiotu, który o nią wystąpił i nie stanowi źródeł powszechnie obowiązującego prawa.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W szczególności niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku, gdyby świadczone przez Wnioskodawcę usługi były usługami doradztwa w jakimkolwiek zakresie (z wyjątkiem doradztwa rolniczego).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin