Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-110/14-2/AP
z 8 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2014 r. (data wpływu 26 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Towarzystwo Budownictwa Społecznego w X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest spółką prawa handlowego, w której udział jednostek samorządu terytorialnego przekracza 50% kapitału zakładowego. Spółka została powołana m.in. w celu zarządzania i administrowania gminnym zasobem mieszkaniowym. W celu osiągnięcia lepszych wyników windykacyjnych i odzyskania długów czynszowych ma zamiar umożliwić swoim lokatorom – dłużnikom odpracowywanie zaległości z tytułu opłat czynszowych. Odpracowywanie przedmiotowych długów nastąpiłoby na podstawie aneksów do umów najmu pomiędzy Spółką i lokatorami, w których to zostanie określony sposób zapłaty zaległości czynszowych w postaci świadczeń innego rodzaju niż pieniądze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy odpracowywanie przez dłużnika – lokatora zaległości z tytułu opłat czynszowych nie będzie skutkowało powstaniem u niego przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy Spółka postąpi prawidłowo nie dokonując poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz nie wystawiając dłużnikowi PIT-8C?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, odpracowane przez lokatorów długi z tytułu opłat czynszowych, nie będą stanowiły dla dłużników przychodu podlegającego opodatkowaniu i nie będą podlegały obowiązkowi naliczenia i odprowadzenia od nich zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek wystawienia dłużnikom informacji PIT-8C.

Zgodnie z art. 659 par. 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Przy czym, przepisy Kodeksu cywilnego dopuszczają formę zapłaty umówionego czynszu z tytułu najmu lokalu mieszkalnego w postaci świadczeń innego rodzaju niż pieniądze. Jest to instytucja prawna zwana datio in solutum (świadczenie zamiast wykonania). Celem niniejszego jest wygaśnięcie istniejącego między stronami zobowiązania (w przypadku Spółki – zaległych opłat z tytułu czynszu).

Zgodnie z brzmieniem art. 453 Kodeksu cywilnego, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się ze zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenia, zobowiązanie wygasa.

Reasumując, wszelkie spłaty długów są dla dłużników obojętne podatkowo, nie można bowiem z faktu świadczenia pracy w zamian za wygaśnięcie ciążącego na dłużniku zobowiązania wywieść, że dłużnik uzyskuje przychody, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka nie ma więc obowiązku wystawienia informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do postanowień art. 659 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Z powyższego wynika, że wynajmujący jest zobowiązany do zapłaty czynszu najemcy, przy czym zapłata może być oznaczona w świadczeniach innego rodzaju niż pieniądze.

Podobnie jest z osobami, które zajmują lokal bez tytułu prawnego. Również i one mogą regulować należności z tytułu korzystania z lokalu poprzez świadczenie innego rodzaju niż pieniądze.

W myśl art. 453 ustawy Kodeks cywilny, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się ze zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa.

Jest to instytucja prawna zwana datio in solutum (świadczenie zamiast wykonania), której celem jest wygaśnięcie istniejącego pomiędzy stronami zobowiązania (np. powstałego z tytułu zaległego czynszu), poprzez spełnienie przez dłużnika świadczenia innego niż określone w treści pierwotnej umowy. Zobowiązanie wówczas wygasa tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie (np. przez zapłatę uzgodnionej pierwotnie kwoty), przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania – poza umową stron – jest rzeczywiste wykonanie świadczenia przez dłużnika.

Przechodząc do podatkowych aspektów opisanych czynności, stwierdzić należy, że wszelkie spłaty długów są dla dłużnika obojętne podatkowo. Nie można bowiem z faktu świadczenia pracy w zamian za wygaśnięcie ciążącego na dłużniku zobowiązania wywieść, że dłużnik uzyskuje przychody, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisu zdarzenia przyszłego, przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka w celu osiągnięcia lepszych wyników windykacyjnych i odzyskania długów czynszowych ma zamiar umożliwić swoim lokatorom – dłużnikom odpracowywanie zaległości z tytułu opłat czynszowych. Odpracowywanie przedmiotowych długów nastąpiłoby na podstawie aneksów do umów najmu pomiędzy Spółką i lokatorami, w których to zostanie określony sposób zapłaty zaległości czynszowych w postaci świadczeń innego rodzaju niż pieniądze.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz stan prawny obowiązujący w zakresie mającym do niego zastosowanie należy stwierdzić, że odpracowanie przez dłużnika zaległości czynszowych w formie świadczenia różnego rodzaju prac na rzecz Spółki, nie będzie skutkowało u dłużnika powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu. Dodatkowo na Spółce jako płatniku nie będzie ciążył obowiązek wystawienia informacji o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek PIT-11, czy też informacji PIT-8C o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych na koniec roku podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.