2014.05.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/443-90/14-6/MG
z 8 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2014 r. (data wpływu 7 lutego 2014 r.) uzupełnionym pismami z dnia 4 kwietnia 2014 r. (data wpływu 11 kwietnia 2014 r.) oraz z dnia 24 kwietnia 2014 r. (data wpływu 30 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korekty podatku należnego z tytułu wierzytelności uznanych za nieściągalne – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korekty podatku należnego z tytułu wierzytelności uznanych za nieściągalne.

Pismami z dnia 4 kwietnia 2014 r. (data wpływu 11 kwietnia 2014 r.) oraz z dnia 24 kwietnia 2014 r. (data wpływu 30 kwietnia 2014 r.) uzupełniono wniosek o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego, przedstawienie własnego stanowiska oraz prawo do reprezentacji

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniach wniosku).

Przedsiębiorstwo w deklaracji VAT-7 za miesiąc grudzień 2013 r. złożonej do Urzędu Skarbowego dokonało korekty podatku należnego w myśl art. 89a ust. 1 ustawy o VAT z tytułu ulgi za złe długi.

Do odliczenia VAT ujęto następujące faktury niezapłacone przez dłużników:

Faktura nr 666/2011 wystawiona 11 października 2011 r. z terminem płatności do 25 października 2011 r., 180 dni od upływu terminu jej płatności minęło 24 kwietnia 2012 r., dotyczy VAT-u – 424,80 zł. 2 lata od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność upłynęły dnia 31 grudnia 2013 r.;
Faktura nr 730/2011 wystawiona w dniu 7 listopada 2011 r. z terminem płatności do 21 listopada 2011 r., 180 dni od terminu jej płatności upłynęło 20 maja 2012 r., dotyczy VAT-u – 853,30 zł. 2 lata od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność upłynęły dnia 31 grudnia 2013 r.;
Faktura nr 723/2011 wystawiona w dniu 5 listopada 2011 r. z terminem płatności do 19 listopada 2011 r., 180 dni od terminu jej płatności minęło 18 maja 2012 r., dotyczy VAT-u – 1730,52 zł. 2 lata od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność upłynęły dnia 31 grudnia 2013 r.

Ogółem pomniejszono VAT należny o kwotę 3009,00 zł.

Zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku naliczonego ze względu na uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności zostały wysłane do dłużników z dniu 27 listopada 2013 r. listem poleconym za potwierdzeniem odbioru. Przesyłka polecona wysłana do: „Firma” została potwierdzona w dniu 2 grudnia 2013 r. przez ojca dłużnika i wróciła do Wnioskodawcy w grudniu 2013 r. Dłużnik w ciągu 14 dni od daty otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności, do chwili obecnej należność ta nie została zapłacona.

Zawiadomienie wysłane do dłużnika A dnia 27 listopada 2013 r. za potwierdzeniem odbioru wróciło z powrotem do Wnioskodawcy dnia 18 grudnia 2013 r. bez pokwitowania odbioru. Na kopercie widniała adnotacja „zwrot nie podjęto w terminie”, a na odwrocie koperty „Awizo. Mieszkanie zamknięte” i data 3 grudnia 2013 r., podpis nieczytelny pracownika poczty.

Nieznane są Wnioskodawcy przyczyny nieodebrania przesyłki poleconej. Należność do chwili obecnej nie została zapłacona przez dłużnika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółce, w myśl art. 89a ust. 1 i 2, przysługiwało prawo dokonania korekty podatku należnego z tytułu ulgi za złe długi wg przedstawionych w opisie dokumentów ujętych w deklaracji VAT-7 w miesiącu grudzień 2013 r., pomimo że deklarację do US złożono w terminie do 25 stycznia 2014 r., już po dacie 31 grudnia 2013 r., do której powinna być uwzględniona ulga?

Wobec powyższego w jakim terminie powinna być złożona korekta?

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka, uważa że spełnia wszystkie warunki niezbędne do skorzystania z ulgi za złe długi.

Ujmując korektę w deklaracji VAT-7 za miesiąc grudzień 2013 r. Wnioskodawca nie przekroczył terminu dwóch lat, który minął 31 grudnia 2013 r., pomimo, że deklaracja ta została złożona w styczniu 2014 r. do US.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ podatkowy pragnie wskazać, iż w świetle art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r., poz. 1342), do wierzytelności powstałych przed dniem 1 stycznia 2013 r. stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2. Przy czym art. 23 ust. 2 ww. ustawy zmieniającej stanowi, iż przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem 1 stycznia 2013 r., których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

Mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy, należy wskazać, iż w niniejszej sprawie będą miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), obowiązujące do 31 grudnia 2012 r.

Kwestie dotyczące rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności regulują przepisy art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z brzmieniem art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2–5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast, w myśl art. 89a ust. 1a ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
wierzytelności nie zostały zbyte;
od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 89a ust. 3 ustawy, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

W przypadku, gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy).

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 89a ust. 5 ustawy podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.

W myśl ust. 7 ww. artykułu przepisów ust. 1–6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2–4.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Zauważyć należy także, iż podstawowym warunkiem umożliwiającym korektę jest dokonanie transakcji na rzecz podatnika, który w momencie jej dokonywania był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy, a więc podatnikiem prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, niebędącym w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Wobec powyższego, tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy, daje prawo do skorygowania podatku należnego.

Jednym z warunków, określonych w art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy, wprowadzającym ograniczenie możliwości korekty wierzytelności nieściągalnych jest kryterium, zgodnie z którym od daty wystawienia faktury VAT dokumentującej wierzytelność nie może upłynąć okres dłuższy niż 2 lata, licząc od końca roku, w którym faktura została wystawiona.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w deklaracji VAT-7 za miesiąc grudzień 2013 r. złożonej do Urzędu Skarbowego w dniu 21 stycznia 2014 r. dokonał korekty podatku należnego w myśl art. 89a ust. 1 ustawy o VAT z tytułu ulgi za złe długi.

Do odliczenia VAT ujęto następujące faktury niezapłacone przez dłużników:

Faktura nr 666/2011 wystawiona 11 października 2011 r. z terminem płatności do 25 października 2011 r., 180 dni od upływu terminu jej płatności minęło 24 kwietnia 2012 r., dotyczy VAT-u – 424,80 zł. 2 lata od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność upłynęły dnia 31 grudnia 2013 r.;
Faktura nr 730/2011 wystawiona w dniu 7 listopada 2011 r. z terminem płatności do 21 listopada 2011 r., 180 dni od terminu jej płatności upłynęło 20 maja 2012 r., dotyczy VAT-u – 853,30 zł. 2 lata od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność upłynęły dnia 31 grudnia 2013 r.;
Faktura nr 723/2011 wystawiona w dniu 5 listopada 2011 r. z terminem płatności do 19 listopada 2011 r., 180 dni od terminu jej płatności minęło 18 maja 2012 r., dotyczy VAT-u – 1730,52 zł. 2 lata od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność upłynęły dnia 31 grudnia 2013 r.

Spółka i dłużnicy w momencie dokonania korekty są podatnikami VAT czynnymi. O zamiarze skorzystania z ulgi dłużnicy zostali powiadomieni. Zawiadomienie wysłane do jednego z dłużników wróciło do spółki bez pokwitowania odbioru, drugie z potwierdzeniem. Ww. wierzytelności nie zostały zbyte, ani nie zapłacone. Wierzytelności te były wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny zapłacono. Dostawa towaru była dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, nie będący w trakcie postępowania upadłościowego ani w trakcie likwidacji. Pomiędzy Wnioskodawcą a dłużnikami nie ma związku, o którym mowa w art. 32 ust. 2–4 ustawy o podatku od towarów i usług. Zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku naliczonego ze względu na uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności zostały wysłane do dłużników z dniu 27 listopada 2013 r. listem poleconym za potwierdzeniem odbioru. Przesyłka polecona wysłana do „Firma” została potwierdzona w dniu 2 grudnia 2013 r. przez ojca dłużnika i wróciła do Wnioskodawcy w grudniu 2013 r. Dłużnik w ciągu 14 dni od daty otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności, do chwili obecnej należność ta nie została zapłacona. Zawiadomienie wysłane do dłużnika A wróciło z powrotem do Wnioskodawcy dnia 18 grudnia 2013 r. bez pokwitowania odbioru. Na kopercie widniała adnotacja „zwrot nie podjęto w terminie”, a na odwrocie koperty „Awizo. Mieszkanie zamknięte” i data 3 grudnia 2013 r. Należność do chwili obecnej nie została zapłacona przez dłużnika.

W myśl art. 144 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012, poz. 749, z późn. zm.), organ podatkowy doręcza pisma za pokwitowaniem przez pocztę, swoich pracowników lub przez osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów. W przypadku, gdy organem podatkowym jest wójt, burmistrz (prezydent miasta), pisma może doręczać sołtys za pokwitowaniem.

Zgodnie z art. 144a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, doręczenie pism, z wyjątkiem zaświadczeń, następuje za pomocą środków komunikacji elektronicznej, jeżeli strona wnosi o zastosowanie takiego sposobu doręczania albo wyraża na to zgodę.

Z treści art. 146 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, wynika, że w toku postępowania strona oraz jej przedstawiciel lub pełnomocnik mają obowiązek zawiadomić organ podatkowy o zmianie swojego adresu, w tym adresu elektronicznego, jeśli wniesiono o stosowanie takiego sposobu doręczenia albo wyrażono na to zgodę.

W razie zaniedbania obowiązku określonego w § 1, pismo uznaje się za doręczone pod dotychczasowym adresem, a organ podatkowy pozostawia pismo w aktach sprawy (art. 146 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Stosownie do zapisu art. 148 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy.

Art. 148 § 2 Ordynacji podatkowej stanowi, iż pisma mogą być również doręczone:

w siedzibie organu podatkowego;
w miejscu pracy adresata – osobie upoważnionej przez pracodawcę do odbioru korespondencji.

W razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie (art. 148 § 3 Ordynacji podatkowej).

W przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata (art. 149 Ordynacji podatkowej).

Zgodnie z art. 150 § 1 Ordynacji podatkowej, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej – w przypadku doręczenia pisma przez pocztę;
pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) – w przypadku doręczania pisma przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.

Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni (art. 150 § 1a Ordynacji podatkowej).

W myśl art. 150 § 2 Ordynacji podatkowej, zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

Natomiast osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej – na podstawie art. 151 Ordynacji podatkowej – pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności – osobie upoważnionej do odbioru korespondencji. Przepisy art. 146, art. 148 § 2 pkt 1 oraz art. 150 stosuje się odpowiednio.

W art. 151a Ordynacji podatkowej postanowiono, że jeżeli podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że możliwość skorzystania z tzw. „ulgi na złe długi” powstaje wówczas, gdy spełnione są wszystkie warunki dotyczące zarówno samej wierzytelności, jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela. Wskazuje na to literalny zapis przepisu art. 89a ust. 2 pkt 1–6 ustawy, stanowiący o warunkach, których spełnienie pozwala na skorzystanie z przysługującego prawa. Ponadto istotnym jest także by pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem nie istniał związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2–4 (art. 89a ust. 7 ustawy). A zatem spełnienie ww. warunków musi wystąpić jednocześnie i bez wyjątku.

Obowiązek poinformowania dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy ma charakter warunku formalnego, a zatem jego spełnienie jest warunkiem skorzystania z ulgi za złe długi. Odwołanie się w art. 89b ust. 5 ustawy wprost do przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących doręczeń, ma na celu zabezpieczenie wierzyciela przed negatywnymi konsekwencjami nieodbierania przez dłużników kierowanej do nich korespondencji. Wobec powyższego dla wierzyciela, który dołożył wszelkich starań żeby zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego, w szczególności podjął czynności określone w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, które okazały się nieskuteczne i wierzyciel posiada dokumenty na dowód swoich działań, ustawodawca przewiduje skorzystanie z prawa do korekty podatku należnego, pod warunkiem spełnienia pozostałych przesłanek przewidzianych przepisami ustawy.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że próba doręczenia do dłużnika korespondencji zawierającej zawiadomienie, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy, odbyła się zgodnie z zasadami zawartymi w powołanych przepisach ustawy Ordynacja podatkowa, zatem można uznać, że zwrot przedmiotowej korespondencji (z dopiskiem „nie podjęto w terminie”) stanowi potwierdzenie jej odbioru przez dłużnika. Tym samym, jeśli dłużnik nie odebrał przesłanego pocztą za potwierdzeniem odbioru zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego z tytułu niezapłaconych wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, zastosowanie znajdzie art. 151a Ordynacji podatkowej i doręczenie uznane jest za skuteczne.

Jak wskazano wyżej, zgodnie z art. 89a ust. 3 ustawy, korekta podatku, co do zasady, powinna mieć miejsce w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 14-dniowy termin na uiszczenie przez dłużnika zapłaty. Jednakże rozliczenie to nie może nastąpić w okresie rozliczeniowym wcześniejszym niż ten, w którym podatnik otrzymał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy.

W świetle powyższego korekty podatku należnego Wnioskodawca mógł dokonać w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w art. 89a ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia.

Istotne znaczenie ma tutaj kwestia obliczania terminów, a w szczególności określenia momentu początkowego oraz końcowego. Zgodnie z przepisem art. 89b ust. 5, do zawiadomienia dłużnika stosuje się odpowiednio przepisy o doręczeniach. Dotyczy to, co prawda, zawiadomienia dłużnika, jednakże uznać należy, że taka zasada powinna znajdować zastosowanie do zawiadomienia także u wierzyciela. Tak więc moment początkowy owych 14 dni należy liczyć od momentu, w którym nastąpił skutek w postaci doręczenia (także doręczenia zastępczego) zawiadomienia dłużnika. W przedmiotowej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca, próba pierwszego doręczenia nastąpiła 3 grudnia 2013 r. Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia 14 dniowego okresu, o którym mowa w art. 150 § 1 Ordynacji podatkowej. Tym samym w przedmiotowej sprawie należy przyjąć, że pismo zostało doręczone 17 grudnia 2013 r.

Zatem, jeśli korespondencja wysłana do dłużnika, zawierająca zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności, została zwrócona Wnioskodawcy w dniu 18 grudnia 2013 r. (ze skutkiem doręczenia stosownie do art. 151a ustawy Ordynacja podatkowa), to Wnioskodawca może dokonać korekty w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 14-dniowy termin na spłatę długu, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy.

Tym samym stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie 14 dniowy termin określony w 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług dla przesyłki wysłanej do „Firma” przypadał 16 grudnia 2013 r., natomiast w odniesieniu do zawiadomienia wysłanego do dłużnika A, stwierdzić należy, że termin przypadł 31 grudnia 2013 r.

Jak wynika z art. 89a ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 5 cyt. ustawy, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, jeśli od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona. W art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy sformułowany jest jeden z warunków, jakie muszą być spełnione aby podatnik mógł skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona w rozumieniu art. 89a ust. 1a ustawy.

Przywołany wyżej przepis art. 89a ust. 3 ustawy stanowi, iż korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Zatem treść cyt. przepisu art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy wskazuje, że podatnik, po łącznym spełnieniu warunków określonych w art. 89a ust. 2 ustawy, może dokonać omawianej korekty w deklaracji VAT-7 za miesiąc, będący okresem rozliczeniowym, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 i ust. 3 ustawy. Przy czym, wskazany w art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy okres dwóch lat na dokonanie korekty deklaracji odnosi się do okresu, za jaki składana jest deklaracja, a nie do daty złożenia tej deklaracji.

Ponadto zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Zatem jeżeli Wnioskodawca dokonał korekty wierzytelności w deklaracji VAT-7 za grudzień 2013 r. tj. w miesiącu w którym mijał termin, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 5 i jednocześnie grudzień 2013 r. jest terminem rozliczeniowym, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 i ust. 3 ustawy, to został zachowany termin do dokonania korekty z tytułu wierzytelności nieściągalnych pomimo tego, że deklaracja VAT-7 za ten okres została złożona w styczniu 2014 r., zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy. Tym samym Wnioskodawca w sytuacji spełnienia warunków określonych w art. 89a ustawy, miał prawo do skorygowania podatku należnego od wierzytelności nieściągalnych.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy należy wskazać, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo dokonania korekty podatku należnego z tytułu ulgi za złe długi w deklaracji VAT-7 w miesiącu grudniu 2013 r., pomimo że deklarację do US złożono w terminie 21 stycznia 2014 r., tj. po dacie 31 grudnia 2013 r., do której powinna być uwzględniona ulga.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy zostały spełnione pozostałe warunki wynikające z art. 89a ustawy o VAT umożliwiające Wnioskodawcy skorzystanie z prawa do skorygowania podatku należnego w przypadku wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin