Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-122/14/MK
z 9 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 stycznia 2014 r. (wpływ do Biura – 10 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty żołnierzom rezerwy świadczenia pieniężnego rekompensującego utracone wynagrodzenie ze stosunku pracy w związku z odbyciem przez nich ćwiczeń wojskowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty żołnierzom rezerwy świadczenia pieniężnego rekompensującego utracone wynagrodzenie ze stosunku pracy w związku z odbyciem przez nich ćwiczeń wojskowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Prezydent Miasta wypłaca świadczenia pieniężne rekompensujące utracone wynagrodzenie ze stosunku pracy żołnierzom rezerwy z tytułu odbycia przez nich ćwiczeń wojskowych. Wypłata tego świadczenia następuje na podstawie art. 119a ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lutego 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania i wypłacania świadczenia pieniężnego żołnierzom rezerwy odbywającym ćwiczenia wojskowe. Wysokość tego świadczenia ustala się na podstawie zaświadczenia pracodawcy żołnierza o jego wynagrodzeniu.

Zgodnie z § 8 ust. 2 w skład tego wynagrodzenia nie wchodzą:

1. obowiązkowe składki lub zaliczki pobierane lub należne i odprowadzane do właściwych organów na podstawie odrębnych przepisów z tytułu ubezpieczeń społecznych, ubezpieczenia zdrowotnego i zobowiązań podatkowych,
2. premie, nagrody i inne świadczenia lub dodatki finansowe albo wartość świadczeń otrzymywanych w naturze, przysługujących żołnierzowi na podstawie odrębnych przepisów lub umów, a także wyroków sądowych lub decyzji administracyjnych.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy organ dokonujący wypłaty świadczenia pieniężnego rekompensującego utracone wynagrodzenie ze stosunku pracy żołnierzom rezerwy z tytułu odbycia przez nich ćwiczeń wojskowych ma obowiązek wystawienia PIT-8C czy też świadczenie to jest zwolnione z obowiązku zapłaty podatku dochodowego, a tym samym organ nie wystawia PIT-8C?

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek wystawienia PIT-8C nakłada art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Art. 21 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia osób otrzymywane z tytułu odbywania lub pełnienia niezawodowej służby wojskowej lub jej form równorzędnych, z wyjątkiem okresowej służby wojskowej, nadterminowej zasadniczej służby wojskowej oraz służby przygotowawczej. Analizując te zapisy oraz zapisy ustawy o powszechnym obowiązku obrony, świadczenia rekompensujące utracone wynagrodzenia z tytułu odbycia ćwiczeń wojskowych – zdaniem Wnioskodawcy – są wolne od podatku dochodowego. Ćwiczenia wojskowe wg. Wnioskodawcy, mieszczą się w pojęciu: „niezawodowej służby wojskowej lub jej form równorzędnych”, oraz nie wchodzą w skład wymienionych w tym artykule wyjątków, tzn. nie są służbą okresową, nadterminową służbą zasadniczą ani służbą przygotowawczą. Za słusznością tezy, iż od takiego świadczenia nie powinien być pobierany podatek dochodowy przemawia również sposób obliczania wynagrodzenia przez pracodawców, na podstawie którego oblicza się wysokość świadczenia. Wynagrodzenie podane przez pracodawcę jest wynagrodzeniem „netto”, nie uwzględnia się w nim wszelkich składek oraz zobowiązań podatkowych. Świadczenie jest swego rodzaju zadośćuczynieniem, rekompensatą tego, co żołnierz utracił odbywając ćwiczenia wojskowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 - 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednakże, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia osób otrzymywane z tytułu odbywania lub pełnienia:

1. niezawodowej służby wojskowej lub jej form równorzędnych, z wyjątkiem okresowej służby wojskowej, nadterminowej zasadniczej służby wojskowej oraz służby przygotowawczej,
2. służby zastępczej

–przyznane na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2012 r., poz. 461 ze zm.), obowiązek służby wojskowej polega na:

1. odbywaniu ćwiczeń wojskowych przez:
   1. żołnierzy rezerwy,
   2. osoby przeniesione do rezerwy niebędące żołnierzami rezerwy,
   3. ochotników, którzy zgłoszą się do ich odbycia i nie podlegają obowiązkowi odbycia zasadniczej służby wojskowej;
   
   
2. pełnieniu służby przygotowawczej przez:
   1. osoby przeniesione do rezerwy, w tym żołnierzy rezerwy, którzy dotychczas nie odbywali czynnej służby wojskowej,
   2. ochotników, którzy zgłoszą się do jej odbycia i nie podlegają obowiązkowi odbycia zasadniczej służby wojskowej;
   
   
3. pełnieniu okresowej służby wojskowej przez żołnierzy rezerwy.
   
   

W myśl art. 59 ww. ustawy, żołnierzami w czynnej służbie wojskowej, w rozumieniu niniejszej ustawy, są osoby, które odbywają lub pełnią następujące jej rodzaje:

1. zasadniczą służbę wojskową;
2. przeszkolenie wojskowe;
3. ćwiczenia wojskowe;
4. służbę przygotowawczą;
5. okresową służbę wojskową;
6. służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.
   
   

Z treści przepisu art. 99 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż żołnierzem rezerwy jest osoba, która złożyła przysięgę wojskową i została przeniesiona do rezerwy po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej, w tym z zawodowej służby wojskowej lub ze służby kandydackiej, jeżeli w dalszym ciągu podlega obowiązkowi służby wojskowej.

Osobom, o których mowa w ust. 1, przysługuje tytuł żołnierza rezerwy (art. 99 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 100 ust. 1 ww. ustawy, obowiązek służby wojskowej żołnierzy rezerwy w czasie pokoju polega na odbywaniu ćwiczeń wojskowych oraz pełnieniu okresowej służby wojskowej.

W myśl art. 119a ust. 1 ww. ustawy, żołnierzowi rezerwy, który odbył ćwiczenia wojskowe, z wyjątkiem ćwiczeń trwających do dwudziestu czterech godzin odbywanych w czasie lub dniu wolnym od pracy, przysługuje świadczenie pieniężne rekompensujące utracone wynagrodzenie ze stosunku pracy lub stosunku służbowego albo dochód z prowadzonej działalności gospodarczej, które mógłby uzyskać w okresie odbywania ćwiczeń wojskowych.

Natomiast z przepisu art. 119a ust. 2 ww. ustawy wynika, iż świadczenie pieniężne za każdy dzień ćwiczeń wojskowych stanowi kwota 1/30 miesięcznego wynagrodzenia lub dochodu, o których mowa w ust. 1, pomnożona przez liczbę dni odbytych ćwiczeń wojskowych, z zastrzeżeniem ust. 3, w myśl którego kwota dziennego świadczenia pieniężnego nie może być wyższa od 1/30 dwuipółkrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, którego wysokość ogłasza Prezes Głównego Urzędu Statystycznego.

Z kolei zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lutego 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania i wypłacania świadczenia pieniężnego żołnierzom rezerwy odbywającym ćwiczenia wojskowe (Dz.U. z 2000 r. Nr 13, poz. 155), świadczenie rekompensujące stanowi kwota wynagrodzenia otrzymana przez żołnierza ze stosunku pracy lub stosunku służbowego za ostatnie 3 miesiące pełnego miesięcznego wymiaru czasu pracy poprzedzające okres odbytych ćwiczeń wojskowych, podzielona przez z 90 i następnie pomnożona przez liczbę dni odbytych ćwiczeń wojskowych.

Natomiast ustęp 4 ww. paragrafu stanowi, że od podstawy wymiaru świadczenia rekompensującego odlicza się kwotę przyznanego na podstawie odrębnych przepisów uposażenia, które żołnierz otrzymał z tytułu odbywania ćwiczeń wojskowych.

Na podstawie § 15 ust. 1 ww. rozporządzenia, wniosek o ustalenie i wypłatę należnego świadczenia rekompensującego żołnierz składa do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta.

W myśl § 16, Wójt, burmistrz lub prezydent miasta niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od otrzymania wniosku, o którym mowa w § 11 ust. 1 lub § 15 ust. 1, wypłaca żołnierzowi świadczenie rekompensujące.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, Prezydent Miasta wypłaca świadczenia pieniężne rekompensujące utracone wynagrodzenie ze stosunku pracy żołnierzom rezerwy z tytułu odbycia przez nich ćwiczeń wojskowych. Wypłata tego świadczenia następuje na podstawie art. 119a ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lutego 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania i wypłacania świadczenia pieniężnego żołnierzom rezerwy odbywającym ćwiczenia wojskowe. Wysokość tego świadczenia ustala się na podstawie zaświadczenia pracodawcy żołnierza o jego wynagrodzeniu.

Wnioskodawca wskazał, iż wskazane świadczenia wojskowe mieszczą się w pojęciu „niezawodowej służby wojskowej lub jej form równorzędnych”.

Skoro – jak stwierdza sam Wnioskodawca w złożonym wniosku – ćwiczenia wojskowe mieszczą się w pojęciu: „niezawodowej służby wojskowej lub jej form równorzędnych”, oraz nie wchodzą w skład wymienionych w artykule 21 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyjątków, tzn. nie są służbą okresową, nadterminową służbą zasadniczą ani służbą przygotowawczą, to stwierdzić należy, że świadczenie rekompensujące utracone zarobki wypłacone żołnierzowi rezerwy odbywającemu ćwiczenia wojskowe korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek wystawienia informacji PIT-8C. Zgodnie bowiem z treścią art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.