Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-629/14/MK
z 21 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2013 r. (data wpływu 24 grudnia 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie zwolnienia przedmiotowego - kosztów inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jako wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Sp. z o.o. na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123 poz. 600 z późn. zm.) i przepisów rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 13 czerwca 2001 r. w sprawie powierzenia Specjalnej Strefie Ekonomicznej S.A. udzielania zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej oraz wykonywania bieżącej kontroli działalności przedsiębiorców na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej oraz ustalenia zakresu tej kontroli (Dz. U. Nr 67 poz. 709), w 2005 r. otrzymała Zezwolenie nr X na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Zezwolenie udzielone zostało na okres do dnia 15 listopada 2017 r.

W zezwoleniu określono następujące warunki:

1. Poniesienie na terenie strefy nakładów inwestycyjnych w rozumieniu § 6 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 września 2004 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 215 poz. 2184 z późn. zm.) w łącznej wysokości co najmniej 5.000.000,00 euro w terminie do dnia 30 kwietnia 2012 r.
2. Zatrudnienie na terenie strefy co najmniej 65 pracowników w rozumieniu § 3 ust. 6 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 września 2004 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 215 poz. 2184 z późn. zm.) w terminie do dnia 30 kwietnia 2012 r. i utrzymanie ww. poziomu zatrudnienia przez okres co najmniej 3 lat.
3. Posiadanie tytułu prawnego do dysponowania nieruchomością, na terenie której prowadzona jest działalność gospodarcza.
4. Przestrzeganie Regulaminu Strefy i innych regulacji prawnych dotyczących funkcjonowania Strefy.

W zezwoleniu brak jest określenia maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji.

W okresie od początku działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej do końca roku 2011 Spółka poniosła nakłady inwestycyjne w wysokości 30.031.754,60 PLN. Poniesione nakłady inwestycyjne przekraczają minimalną kwotę nakładów określoną w zezwoleniu, która po przeliczeniu wynosi 20.644.000,00 PLN.

Spółka ponosi i będzie nadal ponosić wydatki inwestycyjne (wydatki kwalifikowane w rozumieniu przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisów art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych oraz przepisu § 5 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 września 2004 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 215 poz. 2184 z późn. zm.) wydatki inwestycyjne poniesione w okresie po dniu uzyskania przez Spółkę zezwolenia do ostatniego dnia jego obowiązywania przewyższające kwotę minimalną inwestycji określoną w zezwoleniu (tj. 20.644.000,00 PLN) będą uprawniały do powiększenia kwoty zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych, tj. ustalenia wartości zwolnienia w oparciu o kwotę faktycznie poniesionych wydatków kwalifikowanych?

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy o z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42 poz. 274 j.t. z późn. zm, dalej jako: "ustawa o SSE"), podstawą do korzystania z pomocy publicznej jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej.

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 2 ustawy o SSE, w brzmieniu obowiązującym w momencie otrzymania przez Spółkę Zezwolenia tj. w dniu 5 kwietnia 2005 r., zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

• zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników,
• dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.

Z dniem 4 sierpnia 2008 r., na podstawie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 118, poz. 746, dalej jako: „ustawa nowelizująca"), w treści zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej wymagane stało się również:

• wskazanie terminu zakończenia inwestycji,
• wskazanie maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy.

Jednakże zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy nowelizującej, zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej wydane przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej zachowują moc. W świetle powyższego należy uznać, że warunki określone w zezwoleniu wydanym zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 2 ustawy o SSE sprzed 4 sierpnia 2008 r., w szczególności w zakresie braku określenia maksymalnej wysokości wydatków kwalifikowanych inwestycji, są nadal wiążące.

W oparciu o ustawę nowelizującą wydane zostały również nowe przepisy wykonawcze regulujące zasady prowadzenia działalności w specjalnej strefie ekonomicznej, tj. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 232, poz. 1548, dalej jako: „Rozporządzenie w sprawie pomocy publicznej").

W myśl z § 8 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej. A zatem w zakresie uzyskanego przez Spółkę zezwolenia zastosowanie mają przepisy Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 września 2004 r. w sprawie ... specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 215 poz. 2184 z póżn. zm, dalej jako: "Rozporządzenie w sprawie SSE").

Zgodnie z § 5 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie SSE zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:

1. nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym;
2. będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.

W związku z powyższym w ocenie Spółki zwolnienie podatkowe przysługuje Spółce, po spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach Rozporządzenia w sprawie SSE, na podstawie uzyskanego zezwolenia, w którym określono jedynie minimalny limit wydatków, które zobowiązana jest ponieść Spółka. W ocenie Spółki wykładnia literalna zwrotu "co najmniej" wskazuje, że jest ona zobowiązana do dokonania inwestycji w kwocie nie mniejszej niż określony w zezwoleniu pułap minimalnych wydatków inwestycyjnych, tj. w kwocie 20.644.000,00 PLN. A zatem kwota ta stanowi dolny limit, w związku z którym Spółka jest uprawniona do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w zezwoleniu.

Spółka jest zdania, że wydatki inwestycyjne związane z realizacją inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej poniesione w okresie po dniu uzyskania zezwolenia do ostatniego dnia jego obowiązywania przewyższające kwotę minimalną inwestycji określoną w zezwoleniu będą uprawniały do powiększenia kwoty zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych do kwoty dopuszczalnej pomocy regionalnej.

W ocenie Spółki stanowisko to znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, np.:

• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 września 2013 r. znak: IBPBI/2/423-763/13/CzP,
  
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 września 2013 r. znak: ILPB1/415-708/13-2/AG,
  
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 27 listopada 2012 r. znak: IPTPB3/423-312/12-2/KJ,
  
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 maja 2012 r. znak: ILPB3/423-47/12-3/MM.
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady i tryb ustanawiania specjalnych stref ekonomicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzania nimi oraz szczególne zasady i warunki prowadzenia na ich terenie działalności gospodarczej określa ustawa z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.).

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na których możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych. Zgodnie z przepisem art. 12 dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Stosownie do treści art. 17 ust. 4 cyt. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

W myśl art. 17 ust. 5 tej ustawy, w razie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego. Sposób rozliczenia w przypadku zaistnienia takich okoliczności został wskazany w art. 17 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dokonując analizy przedmiotowego przepisu zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni.

Jednocześnie należy zauważyć, że zwolnienie wynikające z przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy ma charakter uprawnienia w sensie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania. Mając na uwadze brzmienie art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przedmiotowe zwolnienie, będące formą pomocy publicznej, zostało uzyskane przez Spółkę z mocy prawa w związku z przyznaniem jej zezwolenia na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej. Uzyskanie takiego zezwolenia stanowiło konsekwencję decyzji gospodarczej Spółki oraz spełnienie przez nią lub zobowiązanie się do spełnienia określonych wymogów i warunków uzyskania zezwolenia. Zarówno zezwolenie na prowadzenie działalności w specjalnych strefach ekonomicznych, jak i będące jego konsekwencją zwolnienie z opodatkowania, stanowią uprawnienia Spółki. Uprawnienia te przysługują Spółce w związku z uczynieniem przez nią zadość wymogom określonym przepisami prawa.

Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że Spółka Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie ... Specjalnej Strefy Ekonomicznej, na podstawie zezwolenia udzielonego mu w dniu 5 kwietnia 2005 r. W zezwoleniu nie dokonano określenia maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji.

Wymóg podawania w zezwoleniu maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy został wprowadzony do art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych - od dnia 4 sierpnia 2008 r. - na podstawie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 118, poz. 746). Jednak zgodnie z art. 4. ust. 1 i 2 tej ustawy, zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują moc. Jednocześnie do zezwoleń wydanych przed wejściem w życie tej ustawy stosuje się przepisy art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, w brzmieniu dotychczasowym.

Z dniem 30 grudnia 2008 r. weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548). W myśl § 8 ww. rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r., do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

W związku z powyższym do podmiotu prowadzącego działalność na terenie strefy w oparciu o zezwolenie wydane 5 kwietnia 2005 r. r. ma zastosowanie rozporządzenie 7 września 2004 r. w sprawie ... Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 215 poz. 2184 z późn. zm.) i w sytuacji Spółki nie znajdzie zastosowania zmieniony od dnia 4 sierpnia 2008 r. przepis art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

W świetle powyższego, odnosząc się do zadanego pytania należy podkreślić, że minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych koniecznych do poniesienia w związku z działalnością na terenie strefy określa zezwolenie na działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. A zatem Wnioskodawca prawidłowo wskazał, że kwota ta stanowi dolny limit, w związku z którym Podatnik jest uprawniony do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w zezwoleniu. W sytuacji więc, gdy Spółka poniesie wydatki w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach w sprawie SSE i zezwoleniu – uprawniona jest do dalszego korzystania z tej pomocy, ale tylko do wysokości uwzględniającej zasady przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej.

Wartość pomocy publicznej udzielnej przedsiębiorcy na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej nie może bowiem przekroczyć wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej w związku z realizacją danej inwestycji. Maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej liczona jest jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą. W konsekwencji, maksymalna wysokość zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym, pomimo braku jej określenia kwotowego, jest ograniczona wartością maksymalnej intensywności pomocy i wielkością faktycznie poniesionych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, także w przypadku przekroczenia minimalnej kwoty wydatków inwestycyjnych określonej w zezwoleniu.

W odniesieniu do powołanych bądź przytoczonych we wniosku interpretacji indywidualnych Dyrektorów Izb Skarbowych, podkreślić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach w określonych stanach faktycznych, a więc tylko do nich się odnoszą i nie były wiążące dla organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną.

Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że w niniejszej interpretacji indywidualnej ocenie nie podlegały kwestie interpretacji decyzji administracyjnych – przepisy Ordynacji podatkowej nie zawierają żadnych podstaw do dokonania przez Ministra Finansów interpretacji decyzji administracyjnych wydanych na podstawie ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267), do których należy również zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zezwolenie jest decyzją o charakterze indywidualnym, szczegółowo określającą warunki realizacji inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Zgodnie z art. 16 ust. 3 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie może być udzielone, jeżeli podjęcie działalności na terenie strefy przyczyni się do osiągnięcia celów określonych w planie rozwoju strefy, o którym mowa w art. 9. Minister właściwy do spraw gospodarki udziela, cofa i zmienia zezwolenie. Cofnięcie i zmiana zezwolenia następuje na warunkach określonych w art. 19 ust. 3 – 4 (art. 16 ust. 4 cyt. ustawy). W myśl natomiast art. 16 ust. 6 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, do postępowania w sprawie udzielania, cofania i zmiany zezwolenia stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.).

Ponadto, jak wynika z treści art. 113 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, organ, który wydał decyzję, wyjaśnia w drodze postanowienia na żądanie organu egzekucyjnego lub strony wątpliwości co do treści decyzji.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.