Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/443-68/14-5/MK
z 2 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2014 r. (data wpływu 31 stycznia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 kwietnia 2014 r. (data wpływu) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku VAT odliczonego w związku z poniesionymi w 2002 roku wydatkami modernizacyjnymi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania podatkiem od towarów i usług darowizny nieruchomości stanowiącej środek trwały,
  

• obowiązku dokonania korekty podatku VAT odliczonego w związku z poniesionymi w 2002 roku wydatkami modernizacyjnymi.
  
  

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 kwietnia 2014 r. w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego oraz o opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący zdarzenie przyszłe.

W dniu 17 lipca 2001 roku Wnioskodawczyni nabyła, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jako czynny podatnik VAT, prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz budynek wraz budowlami i urządzeniami.

Transakcja ta została udokumentowana aktem notarialnym oraz fakturą VAT. Zakupiona nieruchomość stanowi majątek odrębny Wnioskodawczyni, nie była objęta współwłasnością małżeńską. Przy nabyciu Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego - sprzedaż nieruchomości była zwolniona z podatku VAT.

Po zakupie nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i amortyzowana. Po przyjęciu do użytkowania nieruchomość ta była przez Wnioskodawczynię wynajmowana - z takim zamiarem (wynajmowania) została kupiona.

W roku 2002 Wnioskodawczyni dokonała nakładów modernizacyjnych na tą nieruchomość, nakłady te przekroczyły 30 % wartości nieruchomości i od nakładów tych odliczyła podatek VAT. Nakłady te zwiększyły wartość nieruchomości.

Przez cały czas, od momentu zakupu do chwili obecnej nieruchomość ta była przez Wnioskodawczynię wynajmowana, a przychody które osiągała z tytułu najmu były opodatkowane podatkiem VAT.

Obecnie Wnioskodawczyni ma zamiar dokonać darowizny tej nieruchomości na rzecz dzieci.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że urządzenia, o których mowa we wniosku są trwale związane z budynkiem. Są to zamontowane w ścianach budynku instalacje elektryczna, centralnego ogrzewania oraz wodno-kanalizacyjna.

Na akcie notarialnym dokumentującym zakup nieruchomości były one określone terminem „urządzenia” i nie miały indywidualnej wyceny. Ze względu na sposób ich zamontowania w ścianach budynku i brak możliwości ich demontażu bez fizycznego zniszczenia nie były one odrębnie ujmowane w ewidencjach wyposażenia czy środków trwałych.

Zostały potraktowane jako część zakupionego budynku, trwale z nim związana.

Ponieważ przy zakupie nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawczyni prawo do odliczenia podatku - cała transakcja była zwolniona od podatku VAT, również od nabycia tych urządzeń prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony Wnioskodawczyni nie przysługiwało.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Wnioskodawczyni prosi o wyjaśnienie czy w przypadku dokonania darowizny tej nieruchomości na rzecz dzieci czynność ta (darowizna) będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług oraz czy Wnioskodawczyni będzie musiała dokonać korekty podatku naliczonego, który został przez Nią odliczony od wydatków modernizacyjnych poniesionych w 2002 roku.

Zdaniem Wnioskodawczyni, Wnioskodawczyni nie będzie musiała dokonywać korekty podatku naliczonego odliczonego przy wydatkach na modernizację budynku ponieważ od momentu ich odliczenia minęło już ponad 10 lat, a zgodnie z art. 91 ustawy korekty dokonuje się jeżeli od momentu odliczenia podatku do chwili zmiany przeznaczenia nieruchomości (do czynności zwolnionej) upłynie okres krótszy niż 10 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku VAT odliczonego w związku z poniesionymi w 2002 roku wydatkami modernizacyjnymi.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast, w świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Odnosząc się do powyższego należy wyjaśnić, iż w systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Jeżeli zaś dany towar lub usługa ma służyć czynnościom nieuprawniającym do odliczenia podatku VAT (niepodlegającym opodatkowaniu lub zwolnionym z podatku VAT) w momencie dokonywania zakupu podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku VAT.

Ponieważ cytowane wcześniej regulacje prawne nakazują oceniać zakres prawa do odliczenia w oparciu o finalne przeznaczenie towaru czy też usługi, w cenie której zawarty był podatek mający podlegać odliczeniu, to zmiana przez podatnika planów co do finalnego wykorzystania towarów lub usługi, ma wpływ na jego prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem.

Wyrazem ścisłej zależności między uprawnionym odliczeniem podatku naliczonego, a wykonywaniem czynności opodatkowanych są regulacje zawarte w art. 90 oraz art. 91 ustawy, które w sposób technicznoprawny uzupełniają generalną zasadę wyrażoną w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik obowiązany jest do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty

W myśl art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Z kolei art. 91 ust. 7 ustawy stanowi, że przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W przypadku natomiast towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w 2001 roku nabyła, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jako czynny podatnik VAT, prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz budynek wraz budowlami i urządzeniami. Zakupiona nieruchomość stanowi majątek odrębny Wnioskodawczyni, nie była objęta współwłasnością małżeńską. Przy nabyciu Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego - sprzedaż nieruchomości była zwolniona z podatku VAT. Po zakupie nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i amortyzowana. W roku 2002 Wnioskodawczyni dokonała nakładów modernizacyjnych na tą nieruchomość, nakłady te przekroczyły 30 % wartości nieruchomości i od nakładów tych odliczyła podatek VAT. Nakłady te zwiększyły wartość nieruchomości. Przez cały czas, od momentu zakupu do chwili obecnej nieruchomość ta była przez Wnioskodawczynię wynajmowana, a przychody które osiągała z tytułu najmu były opodatkowane podatkiem VAT. urządzenia, o których mowa we wniosku są trwale związane z budynkiem. Są to zamontowane w ścianach budynku instalacje elektryczna, centralnego ogrzewania oraz wodno-kanalizacyjna. Na akcie notarialnym dokumentującym zakup nieruchomości były one określone terminem „urządzenia” i nie miały indywidualnej wyceny. Ze względu na sposób ich zamontowania w ścianach budynku i brak możliwości ich demontażu bez fizycznego zniszczenia nie były one odrębnie ujmowane w ewidencjach wyposażenia czy środków trwałych. Zostały potraktowane jako część zakupionego budynku, trwale z nim związana. Ponieważ przy zakupie nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawczyni prawo do odliczenia podatku - cała transakcja była zwolniona od podatku VAT, również od nabycia tych urządzeń prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony Wnioskodawczyni nie przysługiwało. Obecnie Wnioskodawczyni ma zamiar dokonać darowizny tej nieruchomości na rzecz dzieci.

Zatem w momencie przekazania wieczystego użytkowania gruntu, budynku wraz budowlami i urządzeniami na cele osobiste (tj. darowizna na rzecz członków rodziny) nastąpi zmiana przeznaczenia nieruchomości.

Wskazać należy, że w interpretacji indywidualnej nr IPTPP4/443-68/14-4/MK tut. Organ stwierdził, że dostawa wieczystego użytkowania gruntu, budynku wraz budowlami i urządzeniami będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Zatem, jeżeli Wnioskodawczyni zamierza przekazać prawo wieczystego użytkowania gruntu, budynku wraz budowlami i urządzeniami na cele osobiste, a przekazanie (dostawa) będzie zwolnione od podatku to nastąpi zmiana przeznaczenia nieruchomości z wykorzystywanych do czynności opodatkowanych na wykorzystywane do czynności zwolnionych.

Jak wskazano wyżej planowane przekazanie nieruchomości na cele osobiste będzie korzystać ze zwolnienia od podatku. Zatem w momencie przekazania ich na cele osobiste, zmieni się przeznaczenie poniesionych nakładów na przedmiotową nieruchomość.

Należy wskazać, iż wobec braku regulacji, która wprost dotyczyłaby kwestii korekty podatku naliczonego w związku z nakładami poniesionymi na remont środków trwałych, nakłady na środek trwały należy traktować dla celów podatku VAT tak jak zakup odrębnego środka trwałego.

Tym samym ww. nakłady poniesione przez Wnioskodawczynię należy traktować jak wydatki na zakup odrębnego środka trwałego. W tej sytuacji korekta dotyczyć będzie zatem nieruchomości. W związku z powyższym, obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego związanego z ww. nakładami powinien być rozpatrywany z uwzględnieniem 10-letniego okresu, licząc od roku, w którym nakłady (traktowane jako odrębny środek trwały) zostały oddane do użytkowania, na podstawie art. 91 ust. 7a w związku z art. 91 ust. 2 ustawy. Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni dokonała nakładów modernizacyjnych na przedmiotową nieruchomość w 2002 roku, a więc w tym przypadku minął 10-letni okres w którym występuje obowiązek korekty. W związku z powyższym Wnioskodawczyni nie będzie miała obowiązku dokonania korekty podatku VAT odliczonego w związku z poniesionymi w 2002 roku wydatkami modernizacyjnymi.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku VAT odliczonego w związku z poniesionymi w 2002 roku wydatkami modernizacyjnymi.

Natomiast w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług darowizny nieruchomości stanowiącej środek trwały zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.