INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2011 r. (data wpływu 13 grudnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 3 lutego 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do aportu ruchomości (autobusów komunikacji miejskiej) oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z jego otrzymaniem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 3 lutego 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do aportu ruchomości (autobusów komunikacji miejskiej) oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z jego otrzymaniem.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest właścicielem „M.” sp. z o.o. ze 100% udziałem. Spółce tej powierzyła świadczenie usługi o charakterze użyteczności publicznej, polegającej na wykonywaniu zadania własnego gminy, dotyczącego zaspokajania potrzeb mieszkańców w zakresie lokalnego pasażerskiego transportu zbiorowego. W grudniu 2006 r. Gmina zakupiła autobusy komunikacji miejskiej, które w 75% sfinansowała ze środków unijnych, a w 25% z własnych. W związku z tym, że nie prowadziła działalności opodatkowanej w zakresie transportu zbiorowego, nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup autobusów. Ponadto - jako beneficjent środków UE - nie mogła od razu przekazać Spółce aportem przedmiotowych autobusów, ponieważ zgodnie z przepisami o funduszach UE, musiała być ich właścicielem przez kolejne 5 lat. Mając na uwadze powyższe, w grudniu 2006 r. Gmina zawarła ze Spółką umowę użyczenia na okres 5 lat i na jej mocy przekazała Spółce ww. autobusy do używania. W grudniu 2011 r. upływa 5 letni termin obowiązywania tej umowy i Gmina zamierza wnieść je aportem do Spółki w zamian za udziały. Wartość rynkowa brutto autobusów, zgodnie z wyceną rzeczoznawcy, wynosi 3.555.000 zł, co przedkłada się na 7110 udziałów. Spółka wskazała, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, aport jest czynnością opodatkowaną, a jego wniesienie stosowanie do art. 106 ust. 1 tej ustawy, powinno być udokumentowane fakturą VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

• Czy aport ten będzie:



1. czynnością opodatkowaną wg stawki 23%, czy
2. czynnością zwolnioną od podatku od towarów i usług, z uwagi na to, że Gmina nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych autobusów (Gmina sama nie używała tych autobusów, przekazała je Spółce umową użyczenia do używania)...


• Jeżeli powyższy aport będzie czynnością opodatkowaną, to czy Spółka będzie miała prawo odliczenia VAT-u naliczonego z faktury wystawionej przez Gminę z uwagi na to, że Spółka prowadzi działalność opodatkowaną w zakresie transportu, a aport będzie służył tej działalności...

Zdaniem Wnioskodawcy, jest to czynność opodatkowana według stawki 23%, ponieważ nie został spełniony warunek z art. 43 ust. 1 pkt 2 i art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczący towaru używanego. Autobusy nie były używane co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel - autobusy przekazano Spółce umową użyczenia.

Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Gminę, dokumentującej wniesienie aportu - odliczenie nastąpi na zasadach ogólnych - art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Stosownie do brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

W myśl ust. 2 tego artykułu, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 1 ustawy, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego powodu, że został wykazany na fakturze, jednakże sama transakcja udokumentowana tą fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ze złożonego wniosku wynika, że w grudniu 2006 r. Gmina zawarła ze Spółką (na okres 5 lat) umowę użyczenia autobusów komunikacji miejskiej, na mocy której przekazała te autobusy do używania. W grudniu 2011 r. upływa 5 letni termin obowiązywania umowy. Gmina zamierza przedmiotowe autobusy wnieść aportem do Spółki w zamian za udziały. Autobusy nie były używane przez Gminę przez co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, gdyż zostały przekazano Spółce ww. umową użyczenia. Spółka prowadzi działalność opodatkowaną w zakresie transportu, a aport będzie służył tej działalności.

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą stawki mającej zastosowanie do ww. aportu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z jego otrzymaniem.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług potwierdzić należy stanowisko Spółki, iż aport wskazanych we wniosku ruchomości (autobusów komunikacji miejskiej) nie będzie korzystał ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż - jak słusznie uznała – ruchomości te nie spełniają definicji towaru używanego. Tym samym w niniejszej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy. W konsekwencji Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej dokonanie aportu na Jej rzecz, którego przedmiotem będą ww. autobusy komunikacji miejskiej. Końcowo należy zastrzec, iż odliczenie takie będzie zasadne, jeżeli nie wystąpią przesłanki negatywne zawarte w art. 88 ustawy (inne niż określona w ust. 3a pkt 2 tego artykułu).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.