Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-1105/13-3/ES
z 10 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 08.10.2013 r. (data wpływu 21.10.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania uregulowania w drodze nowacji za uregulowanie zobowiązania w rozumieniu art. 24d ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.10.2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania uregulowania w drodze nowacji za uregulowanie zobowiązania w rozumieniu art. 24d ustawy.

W wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki osobowej (dalej „Spółka”). Spółka nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Spółka zawarła umowę sprzedaży w wykonaniu której nabyła prawa majątkowe i zobowiązała się do zapłaty uzgodnionej ceny. Zgodnie z postanowieniami umowy sprzedaży na zabezpieczenie zapłaty ceny został wydany sprzedawcy weksel trasowany niezupełny wraz z deklaracją wekslową. Sprzedawca jest uprawniony do wypełnienia weksla i przedstawienia go do zapłaty trasatowi w terminie 14 dni po upływie terminu zapłaty ceny sprzedaży, jeżeli w tym terminie Spółka nie ureguluje ceny sprzedaży.

Określona część ceny sprzedaży zostanie uregulowana poprzez zapłatę w pieniądzu. Co do obowiązku zapłaty pozostałej części ceny, określonej w umowie sprzedaży, Spółka zawrze ze sprzedawcą porozumienie oparte o przepis art. 506 § 1 k.c. którego przedmiotem będzie wyrażenie przez sprzedawcę zgody na to aby Spółka spełniła w miejsce zapłaty ceny inne świadczenie (opisane poniżej). Z treści porozumienia będzie jednoznacznie wynikać, że to porozumienie, stanowiące odnowienie zobowiązania w rozumieniu powołanego przepisu art. 506 § 1 k.c., skutkować będzie umorzeniem zobowiązania Spółki do zapłaty pozostałej części ceny.

Inne świadczenie, do spełnienia którego zobowiąże się Spółka w celu uregulowania zobowiązania do zapłaty części ceny za nabyte prawa majątkowe, będzie zobowiązaniem wekslowym, z weksla własnego wystawionego przez Spółkę, w którym zawarte będzie przyrzeczenie bezwarunkowej zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej.

Celem ekonomicznym odnowienia zobowiązania będzie dodatkowe zabezpieczenie po stronie sprzedawcy uzyskania zapłaty określonej kwoty pieniężnej wskazanej w wekslu. Sprzedawca będzie bowiem uprawnionym z weksla, który będzie stanowić przedmiot zbycia poprzez Indos. Sprzedawca będzie więc posiadał wierzytelność, którą może zbyć w sposób bardziej rynkowo atrakcyjny niż przelew wierzytelności nie podlegającej reżimowi prawa wekslowego.

Tym samym wystawienie weksla własnego i powstanie nowego zobowiązania regulowanego reżimem prawa wekslowego kreować będzie samoistny stosunek zobowiązaniowy pomiędzy Spółką, a sprzedawcą. Wystawiony weksel własny nie będzie zabezpieczać innego zobowiązania (np. z tytułu umowy pożyczki). W szczególności wystawiony weksel nie będzie stanowił zabezpieczenia zapłaty pozostałej części ceny za nabyte prawa majątkowe, jako że zobowiązanie to wygaśnie (zostanie uregulowane) w wyniku nowacji (na mocy zgodnego porozumienia stron, wyraźnie wskazującego zamiar stron. W efekcie dokonanej nowacji Spółka nie będzie dłużej zobowiązana do zapłaty pozostałej części ceny za nabyte prawa majątkowe, będzie zaś zobowiązana do wykonania zobowiązania wekslowego.

W rezultacie cena za nabyte prawa majątkowe zostanie uregulowana:

• w części poprzez zapłatę w pieniądzu dokonaną przez Spółkę;
  
• w pozostałej części przez nowację w rozumieniu art. 506 § 1 k.c.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisany sposób uregulowania części ceny za nabyte prawa majątkowe w drodze nowacji w rozumieniu art. 506 § 1 k.c. polegającej na zobowiązaniu się Spółki, za zgodą sprzedawcy, do spełnienia zobowiązania wekslowego, z weksla wystawionego przez Spółkę będzie równoznaczne z uregulowaniem zobowiązania z tytułu ceny zakupu praw majątkowych w rozumieniu art. 24d ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy opisana zapłata za pomocą nowacji przez zobowiązanie się Spółki, za zgodą sprzedawcy, do spełnia zobowiązania wekslowego, z weksla wystawionego przez Spółkę na rzecz sprzedawcy oraz uregulowanie pozostałej części zobowiązania z tytułu zakupu praw majątkowych w drodze zapłaty środkami pieniężnymi będzie stanowiła formę uregulowania zobowiązania Spółki z tytułu ceny zakupu praw majątkowych i będzie uregulowaniem w rozumieniu przepisu art. 24d ust. l i ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „Ustawa PIT”).

W przepisie art. 24d ust. l i ust. 2 Ustawy PIT ustawodawca posłużył się zwrotem „uregulowanie” jednocześnie w powołanym przepisie, jak też w pozostałych regulacjach Ustawy PIT ustawodawca nie zawarł normatywnej definicji pojęcia „uregulowanie”. Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co przesądza o tym, że poza zapłatą w ścisłym tego słowa znaczeniu (zapłata w pieniądzu) mieszczą się w nim także inne sposoby uregulowania zobowiązania, w tym zapłata za pomocą nowacji (w sposób wskazany powyżej.. Za taką wykładnią przemawia również fakt że ustawodawca posłużył się pojęciem „uregulowania” ceny, które zasadniczo jest pojęciem szerszym od pojęcia „zapłaty”. Zgodnie z art. 506 § 1 k.c.: „Jeżeli w celu umorzenia zobowiązania dłużnik zobowiązuje się za zgodą wierzyciela spełnić inne świadczenie albo nawet to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej, zobowiązanie dotychczasowe wygasa (odnowienie)”.

W opisywanym stanie faktycznym Spółka i sprzedawca w zawieranym porozumieniu opartym o przepis art. 506 § 1 k.c. wyraźnie wskażą, że Spółka zobowiązuje się do spełnienia zobowiązania wekslowego w celu umorzenia zobowiązania z tytułu zapłaty części ceny nabycia praw majątkowych, a sprzedawca udziela na to wyraźnej zgody. Tym samym spełnione zostaną przesłanki wskazane w art. 506 § 1 k.c. warunkujące uregulowanie (wygaśnięcie) dotychczasowego zobowiązania Wnioskodawcy, tj. zobowiązania do zapłaty części ceny za nabyte prawa majątkowe.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w doktrynie, zgodnie z którą: „dłużnik wręcza weksel lub czek, wierzyciel przyjmuje dokument ale strony postanawiają jednocześnie, że zobowiązanie z papieru wartościowego zastępuje dotychczas istniejącą więź kauzalną. W takim przypadku mamy niewątpliwie do czynienia z odnowieniem; dotychczasowe zobowiązanie wygasa, na jego miejsce powstaje zobowiązanie abstrakcyjne” Prawo zobowiązań - część ogólna. System Prawa Prywatnego tom 6, 2009 dr hab. Adam Olejniczak, komentarz do art. 506, Legalis).

Ponadto należy przyjąć, iż racjonalny ustawodawca chcąc ograniczyć zakres działania regulacji wynikającej z art. 24d ust. 1 i ust. 2 Ustawy PIT jedynie do faktycznej zapłaty skutkującej przepływem środków pieniężnych zawarłby takie sformułowanie w treści przepisu, a nie używał pojęć o szerszym znaczeniu, tak jak ma to miejsce w przypadku „uregulowania”. Dodatkowo należy wskazać, że także prawo cywilne przewiduje inne niż zapłata gotówką sposoby uregulowania zobowiązania. Do takich sposobów należy np. kompensata (potrącenie) wzajemnych wierzytelności. W świetle powyższego nowacja zobowiązania przez zobowiązanie się Spółki, za zgodą sprzedawcy, do spełnienia zobowiązania wekslowego jest formą uregulowania zobowiązania i tym samym jest ekwiwalentem zapłaty. Konsekwentnie należy uznać, iż opisana forma uregulowania przez Spółkę zobowiązania z tytułu ceny zakupu praw majątkowych będzie wypełniała warunek uregulowania należności, o którym mowa w art. 24d ust. 1 i ust. 2 Ustawy PIT.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach podatkowych wydawanych na gruncie podatku dochodowego. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 23.07.2013r. (znak: IPPB5/423-261/13-4/MW) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził prawidłowość stanowiska podatnika, zgodnie z którym dokonanie nowacji zobowiązania z tytułu ceny z wykorzystaniem art. 506 § 1 k.c. i wydanie weksla własnego jest równoznaczne w skutkach prawnopodatkowych z dokonaniem zapłaty, tj. w skutek takiej nowacji dochodzi do uregulowania zobowiązania w rozumieniu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tożsame stanowisko zostało przedstawione również w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 czerwca 2013r. (znak: IPPB3/423-192/13-2/EŻ), interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 czerwca 2013r. (znak: IPTPB3/423-101/13-4/MF), czy też w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 lipca 2013r. (znak: IBPBI/2/423-493/13/AP).

W świetle powyższego, stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę w niniejszym wniosku jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14 c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.