Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-252/14-2/MP
z 23 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2014 r. (data wpływu 4 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży znaków towarowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży znaków towarowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. (dalej „Wnioskodawca") jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W grudniu 2013 r. Wnioskodawca nabył od spółki komandytowo-akcyjnej (dalej: „SKA”) na podstawie umowy sprzedaży zarejestrowane znaki towarowe (dalej: „znaki towarowe”). Zgodnie z obowiązującymi od 1 stycznia 2014 r. przepisami SKA jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i polskim rezydentem podatkowym. Zarejestrowane znaki towarowe nadawały się do gospodarczego wykorzystania w dniu ich przyjęcia do używania przez Wnioskodawcę i będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Przewidywany okres używania znaków towarowych będzie dłuższy niż rok. W związku z powyższym, Wnioskodawca uznał nabyte znaki towarowe za wartości niematerialne i prawne w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wprowadził te znaki towarowe do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Znaki towarowe zostały zakupione za cenę odzwierciedlającą ich wartość rynkową, którą ustalono w oparciu o wycenę dokonaną przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego. Zgodnie z postanowieniami umowy sprzedaży cena została rozłożona na raty i zgodnie z obowiązującymi w grudniu 2013 r. przepisami obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu tej transakcji powstawał na dzień płatności poszczególnych rat, nie później niż termin ich płatności. Jest prawdopodobne, że przed uregulowaniem wszystkich rat ceny sprzedaży może nastąpić połączenie przez przejęcie Wnioskodawcy z SKA na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych, gdzie spółką przejmującą będzie Wnioskodawca (dalej: „połączenie”). W rezultacie połączenia Wnioskodawca, jako następca prawny SKA, wstąpi we wszystkie prawa i obowiązki SKA. Wszystkie raty ceny sprzedaży znaków towarowych wymagalne przed dniem połączenia zostały lub zostaną zapłacone. Jednocześnie zobowiązanie do zapłaty pozostałych, niewymagalnych na dzień połączenia rat wygaśnie w drodze konfuzji, polegającej na skumulowaniu w jednym podmiocie osoby wierzyciela i osoby dłużnika z tytułu sprzedaży znaków towarowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą znaków towarowych nie powstanie w odniesieniu do tej części rat ceny sprzedaży znaków towarowych (obrotu), których termin płatności przypadnie po dokonaniu połączenia Wnioskodawcy z SKA i które nie zostaną przed tym połączeniem zapłacone ?

Zdaniem Wnioskodawcy : obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą znaków towarowych nie powstanie w odniesieniu do tej części rat ceny sprzedaży znaków towarowych (obrotu), których termin płatności przypadnie po dokonaniu połączenia Wnioskodawcy z SKA i które nie zostaną przed dniem połączeniem zapłacone.

Na uzasadnienie swojego stanowiska Wnioskodawca przedstawia następujące argumenty :

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Definicję towaru zawiera art. 2 pkt 6, który wskazuje, że towarem są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Sprzedaż znaków towarowych przez SKA na rzecz Wnioskodawcy stanowiła przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, a tym samym stanowiła świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasady ustalania momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług uregulowane są w przepisach Działu IV ustawy o podatku od towarów i usług „Obowiązek podatkowy”.

Z dniem 1 stycznia 2014 r. przepisy te uległy zmianie. Ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 35 z późn. zm., dalej jako „ustawa zmieniająca") uchylony został art. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 177, poz, 1054, dalej jako „ustawa VAT"), który dotąd regulował zasady momentu powstania obowiązku podatkowego i wprowadzono art. 19a ustawy VAT. Jednocześnie zgodnie z art. 7 ust.1 ustawy zmieniającej w przypadku czynności wykonanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19-21 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem, tj. na podstawie art. 19 i następnych ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.

Wnioskodawca zawarł umowę sprzedaży znaków towarowych w grudniu 2013 r. Przeniesienie praw do znaków towarowych strony określiły na moment zawarcia umowy. Tym samym z uwagi na brzmienie przywołanych powyżej przepisów przejściowych określenie momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą znaku towarowego nastąpi w oparciu o art. 19 ustawy VAT, zgodnie z jego brzmieniem obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.

Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług, o których mowa w art. 28l pkt 1.

Usługami o których mowa w art. 28l pkt 1 ustawy VAT są usługi: sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw.

Zgodnie natomiast z art. 19 ust. 15 ustawy VAT w przypadkach określonych w ust. 10 oraz ust. 13 pkt 2-4 i 7-10 otrzymanie części zapłaty (ceny) lub części wkładu budowlanego i mieszkaniowego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Tym samym przed dniem 1 stycznia 2014 r. ustawodawca przewidział szczególny moment powstania obowiązku podatkowego w związku ze sprzedażą praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesieniem lub cesją praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddaniem do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw. W powyższych przypadkach obowiązek podatkowy powstał z dniem otrzymania części lub całości zapłaty, nie później niż z dniem upływu terminu płatności. Rozłożenie ceny sprzedaży znaków towarowych na raty skutkuje powstawaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług oddzielnie w stosunku do każdej z rat z chwilą upływu terminu płatności każdej z tych rat, jeżeli przed upływem tego terminu nie dojdzie do zapłaty. Obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stanowić będzie każdorazowo kwota danej raty.

W rezultacie, w związku ze sprzedażą znaków towarowych przez SKA na rzecz Wnioskodawcy w grudniu 2013 r. obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług po stronie SKA powstaje w dniu zapłaty poszczególnych rat, nie później niż z upływem ich terminów płatności określonych w umowie.

Do połączenia przez przejęcie Wnioskodawcy z SKA dojdzie na podstawie art. 491 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1030, dalej: „KSH”), zgodnie z którym, spółki kapitałowe mogą się łączyć między sobą oraz ze spółkami osobowymi; spółka osobowa nie może jednakże być spółką przejmującą albo spółką nowo zawiązaną.

Stosownie do art. 492 § 1 pkt 1 ww. ustawy, połączenie może być dokonane przez przeniesienie całego majątku spółki (przejmowanej) na inną spółkę (przejmującą) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej (łączenie się przez przejęcie).

Z art. 494 § 1 tej ustawy wynika natomiast, że spółka przejmująca albo spółka nowo zawiązana wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki.

Na spółkę przejmującą przechodzi nie tylko majątek spółki przejmowanej, lecz drogą sukcesji uniwersalnej przechodzą na nią wszystkie prawa i obowiązki, jakie spółka ta posiadała na dzień wykreślenia jej z rejestru sądowego; następuje zatem uniwersalna sukcesja materialnoprawna.

W następstwie połączenia Wnioskodawcy i SKA, Wnioskodawca jako spółka przejmująca stanie się następcą prawnym przejmowanej SKA i w ramach sukcesji uniwersalnej wstąpi we wszystkie prawa i obowiązki przysługujące SKA na moment połączenia. Wśród praw, które Wnioskodawca nabędzie w drodze połączenia przez przejęcie znajdzie się wierzytelność o zapłatę ceny z tytułu sprzedaży znaku prawa ochronnego na znak towarowy w odniesieniu do tej jej części (rat), których termin płatności nie przypadnie przed dniem połączenia i które tym samym nie zostaną zapłacone przed dniem połączenia (jak wskazano w stanie faktycznym wszystkie raty, których termin płatności przypadnie przed dniem połączenia spółek zostały lub zostaną uregulowane przed połączeniem). Zatem w wyniku przedmiotowego połączenia spółek dojdzie do połączenia w jednym podmiocie wierzyciela oraz dłużnika, co prowadzić będzie do konfuzji wierzytelności i zobowiązania do zapłaty nieuregulowanej przed połączeniem części ceny z tytułu sprzedaży znaków towarowych. W rezultacie nastąpi wygaśnięcie wierzytelności o zapłatę tej części rat, które nie zostały spłacone przed połączeniem oraz wygaśnięcie wynikającego z nich długu. Niespłacone przed połączeniem raty na moment przedmiotowego połączenia utracą byt w ujęciu prawnym, a terminy płatności tych rat wskazane w umowie nigdy nie nadejdą. Tym samym nie wystąpi ani obrót podlegający opodatkowaniu w podatku od towarów i usług ani zdarzenie z którym ustawa VAT łączy moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, wskazany w art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy VAT, tj. otrzymanie całej lub częściowej zapłaty albo upływ terminu płatności należności.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca jest zdania, że w wyniku połączenia Wnioskodawcy z SKA, której następstwem będzie konfuzja wierzytelności i zobowiązania z tytułu sprzedaży znaków towarowych, nie dojdzie do powstania obowiązku podatkowego od tych rat ceny sprzedaży, które na moment dokonania połączenia były niewymagalne i nie zostały zapłacone.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, że jest podmiotem legitymowanym do wystąpienia z wnioskiem w przedmiotowym zakresie. W niniejszej sprawie jest on bowiem podmiotem zainteresowanym w rozumieniu art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) Minister Finansów na pisemny wniosek zainteresowanego wydaje w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zgodnie zaś z art. 14 § 2 Ordynacji podatkowej wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych. Pojęcie zainteresowanego na gruncie powyższych przepisów należy interpretować szerzej niż pojęcie podatnika, płatnika lub inkasenta. Obejmuje ono każdy podmiot, którego dotyczyć mogą skutki podatkowe dane zdarzenia.

Nie ulega wątpliwości, że podatnikiem od towarów i usług w związku ze sprzedażą znaków towarowych jest SKA. Niemniej jednak SKA zostanie przejęta przez Wnioskodawcę w trybie połączenia spółek. Zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się osób prawnych, osobowych spółek handlowych, osobowych i kapitałowych spółek handlowych wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek. W myśl natomiast art. 93 § 2 ww. ustawy, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie innej osoby prawnej (osób prawnych) albo osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).

Z uwagi na powyższe, po połączeniu to Wnioskodawca wstąpi we wszystkie prawa i obowiązki podatkowe SKA, w tym również prawa i obowiązki w podatku od towarów i usług wynikające z umowy sprzedaży znaków towarowych. W szczególności Wnioskodawca ponosić będzie odpowiedzialność za wszelkie błędy w rozliczeniu podatku od towarów i usług oraz zaległości podatkowe z tym związane.

Co więcej, w przypadku stwierdzenia przez organy podatkowe, że stanowisko Wnioskodawcy wyrażone w niniejszym wniosku o interpretację jest nieprawidłowe, Wnioskodawca stałby się podatnikiem w odniesieniu do tych rat płatności, które przypadają po planowanym dniu połączenia spółek. Powyższe okoliczności potwierdzają zatem, że Wnioskodawca jest podmiotem zainteresowanym w uzyskaniu przedmiotowej interpretacji w rozumieniu art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
   
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   
   

Z cytowanego wyżej przepisu wynika, że przez usługę należy rozumieć każde odpłatne świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy), w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Odpłatność czynności (dostawy towarów, czy świadczenia usług) oznacza wykonanie tej czynności za wynagrodzeniem. Aby uznać daną czynność za odpłatną konieczny jest bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia za dokonanie tych czynności. Wynagrodzenie musi być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu.

Stosownie do art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze – z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług, o których mowa w art. 28l pkt 1.

W przypadkach określonych w ust. 10 oraz ust. 13 pkt 2-4 i 7-10 otrzymanie części zapłaty (ceny) lub części wkładu budowlanego i mieszkaniowego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części (art. 19 ust. 15 ustawy).

W art. 28l pkt 1 ustawy, zostały wymienione takie czynności jak: sprzedaż praw lub udzielanie licencji i sublicencji, przeniesienie lub cesja praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddanie do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że w grudniu 2013 r. Wnioskodawca nabył od spółki komandytowo-akcyjnej (dalej: „SKA”) na podstawie umowy sprzedaży zarejestrowane znaki towarowe za cenę odzwierciedlającą ich wartość rynkową, którą ustalono w oparciu o wycenę dokonaną przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego. Zgodnie z postanowieniami umowy sprzedaży cena została rozłożona na raty i zgodnie z obowiązującymi w grudniu 2013 r. przepisami obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu tej transakcji powstawał na dzień płatności poszczególnych rat, nie później niż termin ich płatności. Jest prawdopodobne, że przed uregulowaniem wszystkich rat ceny sprzedaży może nastąpić połączenie przez przejęcie Wnioskodawcy z SKA na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych, gdzie spółką przejmującą będzie Wnioskodawca W rezultacie połączenia Wnioskodawca, jako następca prawny SKA, wstąpi we wszystkie prawa i obowiązki SKA. Wszystkie raty ceny sprzedaży znaków towarowych wymagalne przed dniem połączenia zostały lub zostaną zapłacone. Jednocześnie zobowiązanie do zapłaty pozostałych, niewymagalnych na dzień połączenia rat wygaśnie w drodze konfuzji, polegającej na skumulowaniu w jednym podmiocie osoby wierzyciela i osoby dłużnika z tytułu sprzedaży znaków towarowych.

Wartość znaku towarowego mieści się w kategorii „wartości niematerialnych i prawnych”, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zatem, sprzedaż prawa do znaku towarowego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług.

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35 z późn. zm.), w przypadku czynności wykonanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19-21 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem.

W stanie prawnym obowiązujacym do 31 grudnia 2013 r. ustawodawca przewidział szczególny moment powstania obowiązku podatkowego w związku ze sprzedażą praw do znaków towarówych. W przypadku sprzedaży takich praw obowiązek podatkowy powstawał z dniem otrzymania części lub całości zapłaty, nie później niż z dniem upływu terminu płatności. Rozłożenie ceny sprzedaży znaków towarowych na raty skutkuje powstawaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług w stosunku do każdej z rat z chwilą upływu terminu płatności każdej z tych rat, jeżeli przed upływem tego terminu nie dojdzie do zapłaty.

W rezultacie, w związku ze sprzedażą znaków towarowych przez SKA na rzecz Wnioskodawcy w grudniu 2013 r. obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług po stronie SKA powstaje w dniu zapłaty poszczególnych rat, nie później niż z upływem ich terminów płatności określonych w umowie.

Następstwo prawne polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie podatkowym regulują m. in. przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
   
2. osobowych spółek handlowych,
   
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych
   
   

-wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl art. 93 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1. innej osoby prawnej (osób prawnych);
   
2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).
   
   

Stosownie do art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
   
2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej
   
   

-wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Według art. 93a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

1. osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:
   
   
   1. innej spółki niemającej osobowości prawnej,
      
   2. spółki kapitałowej;
2. spółki niemającej osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa.
   
   

Przepisy art. 93 i art. 93a § 1-3 stosuje się odpowiednio do łączenia się i przekształceń samorządowych zakładów budżetowych.

Stosownie do art. 93c § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku.

Przepis § 1 stosuje się, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Nadmienić przy tym należy, że na mocy art. 93e Ordynacji podatkowej, przepisy art. 93-93d stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej.

Oznacza to, że aby określić zakres przejmowanych przez następcę prawnego praw i obowiązków, należy dokonać oceny nie tylko przepisów Ordynacji podatkowej, ale także innych aktów prawnych.

Określona wyżej cytowanymi przepisami Ordynacji podatkowej sukcesja jest sukcesją uniwersalną, co oznacza, że następca prawny wstępuje we wszystkie (z uwzględnieniem postanowień art. 93e Ordynacji podatkowej) przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki podatnika.

Kwestie dotyczące zasad łączenia się spółek kapitałowych regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030).

Zgodnie z art. 491 § 1 ww. ustawy spółki kapitałowe mogą się łączyć między sobą oraz ze spółkami osobowymi; spółka osobowa nie może jednakże być spółką przejmującą albo spółką nowo zawiązaną.

W myśl art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych, połączenie może być dokonane przez przeniesienie całego majątku spółki (przejmowanej) na inną spółkę (przejmującą) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej (łączenie się przez przejęcie).

Według art. 493 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka przejmowana albo spółki łączące się przez zawiązanie nowej spółki zostają rozwiązane, bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego, w dniu wykreślenia z rejestru.

Połączenie następuje z dniem wpisania połączenia do rejestru właściwego według siedziby, odpowiednio spółki przejmującej albo spółki nowo zawiązanej (dzień połączenia). Wpis ten wywołuje skutek wykreślenia spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki, z uwzględnieniem art. 507 (art. 493 § 2 Kodeksu spółek handlowych).

Na mocy art. 494 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka przejmująca albo spółka nowo zawiązana wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki.

W wyniku połączenia spółek Wnioskodawcy i SKA, Wnioskodawca jako spółka przejmująca stanie się następcą prawnym przejmowanej SKA i w ramach sukcesji uniwersalnej wstąpi we wszystkie prawa i obowiązki Spółki przejmowanej. Wśród praw, które Wnioskodawca nabędzie w drodze połączenia znajdzie się wierzytelność o zapłatę ceny z tytułu sprzedaży znaku prawa ochronnego na znak towarowy w odniesieniu do tej jej części (rat), których termin płatności nie przypadnie przed dniem połączenia i które tym samym nie zostaną zapłacone przed dniem połączenia. W wyniku połączenia spółek dojdzie do połączenia w jednym podmiocie wierzyciela oraz dłużnika, co prowadzić będzie do konfuzji wierzytelności i zobowiązania do zapłaty nieuregulowanej przed połączeniem części ceny z tytułu sprzedaży znaków towarowych. W rezultacie nastąpi wygaśnięcie wierzytelności o zapłatę tej części rat, które nie zostały spłacone przed połączeniem oraz wygaśnięcie wynikającego z nich długu. Tym samym w odniesieniu do tej części rat ceny sprzedaży znaków towarowych, których termin płatności przypadnie po dniu połączenia spółek i które nie zostaną przed tym połączeniem zapłacone nie wystapi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.