Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-150/14/DM
z 5 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2014 r. (data wpływu 11 lutego 2014 r.), uzupełnionym w dniach 7 i 18 kwietnia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• stawki podatku dotyczącej instalowania, konserwacji, modernizacji i naprawy systemów alarmowych w budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym – jest prawidłowe,
• określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu usług w zakresie instalowania, konserwacji, modernizacji i naprawy systemów alarmowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2014 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniach 7 i 18 kwietnia 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku w budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym i określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu usług w zakresie instalowania, konserwacji, modernizacji i naprawy systemów alarmowych.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się montażem, modernizacją, naprawą i konserwacją systemów alarmowych bez podłączenia do monitoringu oraz z podłączeniem do monitoringu. Urządzenia do montażu, modernizacji, naprawy oraz konserwacji są kupowane u pośredników – hurtownie, sklepy, producenci. Usługi te firma wykonuje u klientów prowadzących działalność gospodarczą, jak i w budynkach mieszkalnych: jednorodzinnych, których powierzchnia nie przekracza 300 m² oraz lokalach mieszkalnych, których powierzchnia nie przekracza 150 m².

Procedura montażu systemu alarmowego jest następująca:

1. zlecenie z działu handlowego do działu montażu i pomiaru obiektu, w którym ma być instalowany system alarmowy,
2. przeprowadzenie oględzin i ustalenie sposobu montażu (ustalenie zakresu systemu, sposobu montażu),
3. przygotowanie oferty zgodnie z ustaleniami,
4. w przypadku akceptacji oferty ustalenie terminu rozpoczęcia montażu,
5. montaż systemu alarmowego: przygotowanie otworów montażowych, instalacja kabli w ścianach, sufitach, podłogach, zabudowanie zainstalowanych kabli (peszle, listwy, gładzie, tynki, zabudowa płytami),
6. instalowanie urządzeń: czujki, czujniki, klawiatura systemowa, sygnalizatory, nadajniki).

Każdy system może być podłączony zaraz po montażu, bądź nawet po kilkunastu latach, jak również nigdy do stacji monitorowania. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

W uzupełnieniach do wniosku wskazano, że Wnioskodawca wykonuje usługi zarówno dla podatników VAT, jak i dla podmiotów niebędących podatnikami VAT – dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Wskazane usługi dotyczą budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W znacznej większości przypadków konserwacji Wnioskodawca nie używa towarów. Tylko w nielicznych przypadkach są to niskowartościowe towary: śrubki, złączki itp., których wartość nie przekracza 50% tej podstawy.

W przypadku naprawy systemów alarmowych – w niektórych przypadkach również Wnioskodawca nie zużywa towarów, w niektórych przypadkach – nie przekraczają one 50%, a w nielicznych przekraczają one 50% podstawy.

W sytuacji instalowania systemów alarmowych istnieją sytuacje takie, że nie przekraczają 50% i takie, że przekraczają 50% podstawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy usługi instalowania, konserwacji, modernizacji, naprawy systemów alarmowych mogą być objęte stawką VAT wynoszącą 8% w sytuacji, gdy odnoszą się do budynków mieszkalnych?

Czy wyżej wymienione usługi rozlicza się tak jak usługi budowlane – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty nie później niż 30-go dnia, licząc od dnia wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych – stan do 31 grudnia 2013 r., natomiast od 1 stycznia 2014 r. – z chwilą wystawienia faktury?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi te zaliczają się do PKWiU 43.21.10.1 – Roboty związane z wykonywaniem instalacji elektrycznych służących bezpieczeństwu. W sytuacji kiedy spełniają one warunki opisane w ustawie o VAT – art. 41 ust. 12a – Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych dział 11, prawidłowym jest zastosowanie stawki VAT 8%.

Do dnia 31 grudnia 2013 r. ustalenie dla takich usług momentu powstania obowiązku podatkowego zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit.d ustawy, czyli obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż 30-go dnia, licząc od dnia wykonania usługi budowlanej lub montażowo-budowlanej.

Natomiast od dnia 1 stycznia 2014 r. obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, którą można wystawić w terminie 30 dni od dnia wykonania usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe – w zakresie stawki podatku dotyczącej instalowania, konserwacji, modernizacji i naprawy systemów alarmowych w budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym,
  
• nieprawidłowe – w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu usług w zakresie instalowania, konserwacji, modernizacji i naprawy systemów alarmowych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, stosownie do treści art. 2 pkt 6 omawianej ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl przepisu art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Odnosząc się natomiast do momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczonych usług zwrócić należy uwagę, że ustawodawca uregulował kwestię dotyczącą powstawania obowiązków podatkowych w podatku od towarów i usług w obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. art. 19 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast od dnia 1 stycznia 2014 r. w art. 19a ustawy.

W myśl obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. art. 19 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ww. ustawy).

Stosownie do art. 19 ust. 13 pkt 2 lit.d cyt. ustawy obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

Oznacza to, że w ww. stanie prawnym, z tytułu wykonania usługi budowlanej lub budowlano-montażowej dla powstania obowiązku podatkowego znaczenie ma termin zapłaty, ale tylko wówczas, gdy kontrahent dokona płatności za wykonaną na jego rzecz usługę przed upływem 30 dni od dnia jej wykonania, gdyż 30. dnia obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od tego, czy zapłaty dokonano, czy nie.

Natomiast zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. przepisem art. 19a ust. 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a cyt. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 1, z tytułu świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

Stosownie do art. 19a ust. 7 cyt. ustawy w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.

Jak stanowi art. 19a ust. 8 cyt. ustawy jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast, stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b (art. 41 ust. 12a ustawy).

W myśl art. 41 ust. 12b ww. ustawy do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 powołanej ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), zawierającym usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 – o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Przepisy ww. ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć: budowa, remont, modernizacja, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 z późn. zm.), przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Natomiast definicję remontu zawarto w art. 3 pkt 8 powołanej ustawy. Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja, zgodnie z definicją słownikową, to unowocześnienie i usprawnienie czegoś (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN).

Odwołując się natomiast do słownikowego zakresu pojęcia „roboty budowlane” należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w „Uniwersalnym słowniku języka polskiego” Wydawnictwo Naukowe PWN określenie „robota” oznacza „zespół czynności podejmowanych w celu wykonania, wyprodukowania wytworzenia, dokonania czegoś, praca, działanie, działalność, robienie czegoś”. Na tej podstawie należało uznać, że sformułowanie użyte przez normodawcę „roboty budowlano-montażowe” zawsze oznaczać będzie czynności, również montaż. „Montaż” to składanie maszyn, aparatów, urządzeń z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, łączenie oddzielnych części w całość.

W związku z przytoczonymi definicjami stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Ponadto zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.) stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

1. towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
   
2. robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
   
3. robót konserwacyjnych dotyczących



1. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
   
2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12


1. w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust. 2 rozporządzenia).

W myśl § 7 ust. 3 cyt. rozporządzenia przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy.

Natomiast zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1719), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”, obniża się do wysokości 8% dla:

1. towarów i usług wymienionych w załączniku do rozporządzenia;
   
2. robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
   
3. robót konserwacyjnych dotyczących:


1. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12


1. w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

W myśl § 7 ust. 2 ww. rozporządzenia, przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont.

Zgodnie z § 7 ust. 3 omawianego rozporządzenia, przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy.

Zauważa się, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku decydujące znaczenie ma ustalenie co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Wobec powyższego, jeżeli przedmiotem sprzedaży ma być konkretna usługa nie powinno się wyodrębniać poszczególnych elementów, które złożyły się na tę usługę i opodatkować ich osobno ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę a nie elementy (koszty).

Z uwagi na to, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy stwierdzić należy, że stawki te mogą mieć zastosowanie wyłącznie do czynności wskazanych wprost przez prawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Skoro zatem preferencyjna – 8% stawka podatku od towarów i usług, stosownie do art. 41 ust. 12 ww. ustawy o podatku od towarów i usług – ma zastosowanie wyłącznie do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym oraz, na podstawie § 7 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, do robót konserwacyjnych, to stwierdzić należy, że wszelkie inne czynności dotyczące tych obiektów nie mogą korzystać z preferencji podatkowej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zajmuje się montażem, modernizacją, naprawą i konserwacją systemów alarmowych. Usługi wykonywane są zarówno dla podatników VAT, jak i dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i dotyczą budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W znacznej większości przypadków konserwacji Wnioskodawca nie używa towarów. Tylko w nielicznych przypadkach są to niskowartościowe towary, których wartość nie przekracza 50% tej podstawy. W przypadku naprawy systemów alarmowych – w niektórych przypadkach Wnioskodawca nie zużywa towarów, w niektórych przypadkach – nie przekraczają one 50%, a w nielicznych przekraczają 50% podstawy. W sytuacji instalowania systemów alarmowych istnieją sytuacje takie, że nie przekraczają 50% i takie, że przekraczają 50% podstawy.

Analiza stanu faktycznego na tle powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że jeżeli świadczone przez Wnioskodawcę usługi dotyczące instalowania, modernizacji i naprawy systemów alarmowych wykonywane są w ramach remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy w obiektach budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym opodatkowane są 8% stawką podatku, na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. Z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwzględnieniem treści art. 41 ust. 12c.

Natomiast w przypadku usług dotyczących konserwacji systemów alarmowych stanowiących roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont, podstawą zastosowania preferencyjnej 8% stawki podatku do dnia 31 grudnia 2013 r. był § 7 ust. 1 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. natomiast od dnia 1 stycznia 2014 r. – § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem § 7 ust. 3 rozporządzenia.

Reasumując, dla usług instalowania, konserwacji, modernizacji i napraw systemów alarmowych, instalowanych w obiektach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zastosowanie znajdzie preferencyjna 8% stawka podatku od towarów i usług.

Z kolei w kwestii określenia obowiązku podatkowego w przypadku świadczenia opisanych czynności, wskazać należy, że Wnioskodawca wskazał, że czynności te wykonywane są zarówno na rzecz podatników VAT, jak i osób fizycznych niebędących podatnikami VAT.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. w przypadku świadczonych przez Wnioskodawcę usług instalowania, modernizacji i naprawy (stanowiącej remont) systemów alarmowych, na rzecz dwóch grup ww. podmiotów, prawidłowym jest ustalenie momentu powstania obowiązku podatkowego zgodnie z obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy o podatku od towarów i usług. Obowiązek podatkowy powstaje zatem z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usługi.

W odniesieniu natomiast do określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług konserwacji wskazać należy, że z definicji słownikowej wynika, że usługi konserwacyjne nie stanowią usług tożsamych do usług budowlanych czy budowlano-montażowych, dla których ustawodawca określił szczególny moment powstania obowiązku podatkowego.

Wobec powyższego, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., obowiązek podatkowy dla usług konserwacji systemów alarmowych powstaje na zasadach ogólnych, określonych w art. 19 ust. 1 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. z chwilą wykonania usługi, a jeżeli wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wykonania usługi.

Natomiast w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., w przypadku świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych na rzecz innego podatnika podatku VAT, obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a cyt. ustawy powstaje z chwilą wystawienia faktury, która to powinna być wystawiona najpóźniej 30. dnia od dnia wykonania ww. usług.

Jeżeli podatnik nie wystawił w tym terminie faktury lub wystawił ją z opóźnieniem obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19a ust. 7 ww. ustawy, powstanie z chwilą upływu terminu na jej wystawienie, tj. 30. dnia od dnia wykonania usług.

Zauważyć należy także, że otrzymanie przed wykonaniem usługi całości lub części zapłaty powoduje powstanie obowiązku podatkowego z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, natomiast otrzymanie zapłaty już po wykonaniu usługi pozostaje bez wpływu na moment powstania obowiązku podatkowego.

Z kolei w przypadku świadczenia przez Wnioskodawcę usług budowlanych lub budowlano-montażowych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami podatku VAT, obowiązek podatkowy – w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. – powstaje na zasadach ogólnych, tj. z chwilą wykonania usługi lub – jeśli przed tym momentem otrzymano całość lub część zapłaty – z chwilą otrzymania zapłaty w odniesieniu do otrzymanej części (art. 19a ust. 1 i ust. 8 ustawy).

W odniesieniu do określenia obowiązku podatkowego z tytułu usług konserwacji należy wskazać, że w związku z tym, że wykonywanych prac nie można zaliczyć do robót budowlano-montażowych, od dnia 1 stycznia 2014 r., zastosowanie znajdzie ogólna zasada wyrażona w art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z tych też względów stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym „od 01.01.14 roku obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, którą można wystawić w terminie 30-tu dni od dnia wykonania usługi” uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.