2014.04.23 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/443-20/14-2/TW
z 23 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2014 r. (data wpływu 23 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sprzedaży wyrobów gazowych zwolnionych od podatku akcyzowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sprzedaży wyrobów gazowych zwolnionych od podatku akcyzowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) sprzedaje i dostarcza gaz ziemny do Kontrahenta. Kontrahent jest producentem dodatków paszowych i suplementów diety wytwarzanych z odpadów browarnictwa w postaci gęstwy drożdżowej. Spółka planuje sprzedaż gazu ziemnego do Kontrahenta z zastosowaniem zwolnienia od akcyzy.

Kontrahent nabywa od Spółki i wykorzystuje w zakładzie produkcyjnym gaz ziemny wyłącznie do celów opałowych. Kontrahent posiada status finalnego nabywcy gazowego. Udział zakupu gazu ziemnego w wartości produkcji sprzedanej Kontrahenta wynosi nie mniej niż 5% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. W 2013 r. Kontrahent zakończył inwestycję w postaci instalacji nowego systemu wyparnego w zakładzie produkcji preparatów drożdżowych.

Co wynika z opisu funkcyjnego przygotowanego przez dostawcę systemu, wprowadzony nowy system wyparny składa się opadowych aparatów wyparnych, przyległych do nich separatorów odśrodkowych, systemu destylacyjnego, próżniowego. Na elementy systemu wyparnego składają się m.in. pompy, zbiorniki, zespół rur, kanałów, zaworów i kocioł grzewczy.

Niektóre elementy systemu jak np. pompy są również wyposażone w silniki. Na system wyparny składają się również urządzenia umożliwiające regulację parametrów oraz pozostała elektronika sterująca systemem wyparnym.

Inwestycja w postaci instalacji nowego systemu wyparnego doprowadziła do modernizacji instalacji używanej dotychczas w procesie produkcji dokonywanej przez Kontrahenta. Dotychczasowy 3-etapowy system wyparny został zastąpiony przez 5-etapowy system częściowo podgrzewany parą, a częściowo oparami z głowicy kolumny destylacyjnej. Zastosowanie nowego systemu wyparnego wiąże się z podjęciem szeregu działań, tj. jego podłączeniem, uruchomieniem na nowo produkcji oraz bieżącą obsługą zespołu urządzeń. Celem zainstalowania nowego systemu wyparnego była realizacja celów efektywności energetycznej, tj. realizacja celu oszczędnego gospodarowania energią wskutek zwiększenia wydajności energii w stosunku do jej zużycia.

Zainstalowanie nowego systemu wyparnego ma spowodować znaczące oszczędności w porównaniu ze starym systemem wyparnym. Zasadnicze oszczędności będą dotyczyć zużycia pary – tym samym zużycia energii cieplnej na jednostkę produktu końcowego. Wraz z redukcją zużycia pary zmniejszeniu ulegnie również wymagana ilość wody do chłodzenia, co oznacza niższe zużycie energii elektrycznej na jednostkę produktu końcowego. Spodziewane oszczędności kształtują się następująco – porównanie:

stary system: zużycie pary 3.150 kg/h, zużycie wody do chłodzenia 290 m3/h;
nowy system zużycie pary 1.450 kg/h zużycie wody do chłodzenia 170 m3/h.

Oszczędności to mniejsze zużycie pary: w przybliżeniu 1.000 kW energii cieplnej mniejsze zużycie wody chłodzącej: w przybliżeniu 20 kW energii elektrycznej. Efektywność nowego systemu wyparnego zainstalowanego u Kontrahenta, mierzona zużyciem pary jest ponad dwukrotnie wyższa od systemu dotychczas istniejącego u Kontrahenta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sprzedając gaz ziemny do Kontrahenta ma prawo do zastosowania zwolnienia od akcyzy na mocy art. 31b ust. 1 pkt 5 UPA?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedając gaz ziemny do Kontrahenta ma on prawo do zastosowania zwolnienia od akcyzy na mocy art. 31b ust. 1 pkt 5 UPA.

Uzasadnienie Stanowiska Wnioskodawcy

1. Ustawa o podatku akcyzowym

A) Podstawa prawna zwolnienia art. 31b ust. 1 pkt 5 UPA

Na mocy zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 31b ust. 1 pkt 5 UPA, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Jak wskazano w opisie sprawy, Kontrahent wykorzystuje w zakładzie produkcyjnym gaz ziemny do celów opatowych. W konsekwencji czynnością opodatkowaną jest sprzedaż gazu przez Spółkę finalnemu nabywcy gazowemu (art. 9c ust. 1 pkt 2 UPA).

B) Definicja zakładu energochłonnego art. 31b ust. 10 UPA

W art. 31b ust. 10 UPA ustawodawca zawarł definicję legalną zakładu energochłonnego, zgodnie z którą przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe rozumie się podmiot, u którego udział zakupu wyrobów gazowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 5% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Udział zakupu gazu ziemnego w wartości produkcji sprzedanej Kontrahenta wynosi nie mniej niż 5% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. W konsekwencji, Kontrahent jest zakładem energochłonnym w rozumieniu UPA.

C) System prowadzący do podwyższenia efektywności energetycznej

W UPA brak jest definicji legalnej systemu prowadzącego do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej. Ustawodawca nie zdefiniował, jak również nie wskazał z nazwy systemów, o których mowa w art. 31b ust. 1 pkt 5 UPA. Wprowadzono jedynie warunek aby były to systemy, które prowadzą do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

W konsekwencji, pojęcie „systemu” należy przede wszystkim interpretować przy wykorzystaniu wykładni językowej, jako podstawowej metody interpretacji tekstu prawnego.

Słownikowa definicja pojęcia „system” wskazuje, że za system należy zatem uznać „układ elementów mający określoną strukturę i stanowiący logicznie uporządkowaną całość” oraz „zespół wielu urządzeń, dróg, przewodów itp., funkcjonujących jako całość” (Słownik Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN).

Ponadto system to zasady organizacji czegoś, ogół przepisów, reguł obowiązujących, stosowanych w danej dziedzinie według których coś jest wykonane” (Mały Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994 r.).

Z powyższych definicji wynika, że do istotnych cech przesądzających o istnieniu systemu należą:

strukturyzacja, uporządkowanie;
istnienie szeregu elementów;
łącznie tworzących jedną całość.

W konsekwencji, gdy zespół elementów tworzący uporządkowaną strukturę ma prowadzić do osiągnięcia jednego wspólnego celu, to dany zespół elementów, zgodnie z wykładnią literalną, należy określić mianem „systemu”.

Jak wskazano w opisie sprawy, wprowadzony przez Kontrahenta nowy system wyparny składa się z opadowych aparatów wyparnych, przyległych do nich separatorów odśrodkowych, systemu destylacyjnego, próżniowego. Na elementy systemu wyparnego składają się m.in. pompy, zbiorniki, zespół rur, kanałów, zaworów i kocioł grzewczy. Niektóre elementy systemu jak np. pompy są również wyposażone w silniki. Na system wyparny składają się również urządzenia umożliwiające regulację parametrów oraz pozostała elektronika sterująca systemem wyparnym. Zastosowanie nowego systemu wyparnego wiąże się z podjęciem szeregu działań, tj. jego podłączeniem, uruchomieniem na nowo produkcji oraz bieżącą obsługą zespołu urządzeń. Nowa instalacja stanowi 5-etapowy system wyparny częściowo podgrzewany parą a częściowo oparami z głowicy kolumny destylacyjnej.

Z powyższej charakterystyki wynika, że zespół elementów, na które składają się m.in. rury, pompy, zbiorniki oraz pozostałe elementy techniczne jest uporządkowany w sposób, który tworzy 5-etapową strukturę stanowiącą jedną całość.

Celem zespołu elementów oraz działań związanych z obsługą urządzeń jest zagęszczanie i odzyskiwanie substancji (proces produkcji) dokonywany przy jednoczesnej realizacji celu oszczędnego gospodarowania energią.

Z powyższego wynika, że nowa instalacja wyparna wprowadzona u Kontrahenta posiada wszystkie cechy niezbędne do uznania jej za „system”, zgodnie z literalną wykładnią pojęcia zastosowanego w art. 31b ust. 1 pkt 5 UPA. Z treści art. 31b ust. 1 pkt 5 UPA wynika, że celem systemów, którym ustawodawca przyznaje prawo do zwolnienia od akcyzy jest m.in. podwyższenie efektywności energetycznej.

Pojęcie efektywności energetycznej nie zostało zdefiniowane w UPA, lecz w ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. 2011 r., Nr 94, poz. 551, ze zm.), dalej jako „Ustawa”.

Zdaniem Spółki, dla oceny czy wprowadzony przez Kontrahenta system prowadzi do podwyższenia efektywności energetycznej należy odnieść się do odpowiednich przepisów Ustawy. Na mocy art. 3 pkt 1 Ustawy efektywność energetyczna to stosunek uzyskanej wielkości efektu użytkowego danego obiektu, urządzenia technicznego lub instalacji, w typowych warunkach ich użytkowania lub eksploatacji, do ilości zużycia energii przez ten obiekt, urządzenie techniczne lub instalację, niezbędnej do uzyskania tego efektu.

W konsekwencji, termin podwyższenie efektywności energetycznej zastosowany w UPA, w świetle definicji efektywności energetycznej uregulowanej w Ustawie oznacza alternatywnie: uzyskanie większego efektu użytkowego instalacji przy jednoczesnej niezmienionej ilości zużycia energii, uzyskanie dotychczasowego efektu użytkowego przy zmniejszonej ilości zużycia energii tudzież uzyskanie większego efektu użytkowego instalacji przy zmniejszonej ilości zużycia energii.

Spółka wskazała w opisie sprawy, że efektywność nowego systemu wyparnego, wprowadzonego przez Kontrahenta, mierzona zużyciem pary (zużyciem energii cieplnej) jest ponad dwukrotnie wyższa od dotychczas istniejącego systemu. Z dokonanych obliczeń wynika, że dzięki wprowadzeniu nowego systemu wyparnego możliwe będzie wytworzenie takiej samej ilości produktu przy jednoczesnym zmniejszeniu ilości zużycia energii cieplnej w przybliżeniu o 1.000 kW/godzinę. W konsekwencji, zastosowanie nowego systemu wyparnego jednoznacznie prowadzi do podwyższenia efektywności energetycznej w przedsiębiorstwie Kontrahenta. Dokonując oceny, czy nowy system wyparny prowadzi do podwyższenia efektywności energetycznej warto powołać się na definicję przedsięwzięcia służącego poprawie efektywności energetycznej, uregulowaną w art. 3 pkt 12 Ustawy oraz na definicję oszczędności energii z art. 3 pkt 13 Ustawy. Przedsięwzięcie służące poprawie efektywności energetycznej to działanie polegające na wprowadzeniu zmian lub usprawnień w obiekcie, urządzeniu technicznym lub instalacji, w wyniku których uzyskuje się oszczędność energii. Natomiast oszczędność energii to ilość energii stanowiąca różnicę między energią potencjalnie zużytą przez obiekt, urządzenie techniczne lub instalację w danym okresie przed zrealizowaniem jednego lub kilku przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej a energią zużytą przez ten obiekt urządzenie techniczne lub instalację w takim samym okresie po zrealizowaniu tych przedsięwzięć i uwzględnieniu znormalizowanych warunków wpływających na zużycie energii.

Instalacja nowego systemu wyparnego niewątpliwie stanowi przedsięwzięcie służące poprawie efektywności energetycznej. Na skutek zastosowania nowego, zmodernizowanego konstrukcyjnie i technicznie zespołu urządzeń służących do zagęszczania i odzyskiwania substancji (proces produkcji), Kontrahent zredukuje zużycie energii cieplnej oraz energii elektrycznej na jednostkę produktu końcowego.

Ilość energii potencjalnie zużywanej przez zakład produkcyjny Kontrahenta przed instalacją nowego systemu wyparnego jest wyższa niż ilość energii zużywanej po instalacji nowego systemu wyparnego (oszczędność energii) na jednostkę produktu końcowego. W konsekwencji, Spółka podkreśla, że na gruncie przepisów Ustawy, na skutek wprowadzenia zmian w zakładzie produkcyjnym Kontrahenta poprzez instalację nowego systemu wyparnego (przedsięwzięcie służące poprawie efektywności energetycznej) uzyskana zostanie oszczędność energii na jednostkę produktu końcowego. Zdaniem Spółki, uregulowane w Ustawie definicje pojęć związanych z efektywnością energetyczną stanowią wyznacznik dla sposobu rozumienia sformułowania „prowadzący do podwyższenia efektywności energetycznej” zastosowanego w art. 31b ust. 1 pkt 5 UPA. Tym samym skoro przy zastosowaniu terminologii Ustawy można dojść do wniosku, że u Kontrahenta dochodzi do podwyższenia efektywności energetycznej na skutek zainstalowania nowego systemu wyparnego, to na gruncie UPA zasadne jest przyjęcie, że Spółka ma prawo do stosowania zwolnienia od akcyzy na mocy art. 31b ust. 1 pkt 5 UPA w przypadku sprzedaży gazu do Kontrahenta. Spółka zwraca ponadto uwagę na fakt, że w Ustawie wprost wskazano rodzaje przedsięwzięć, które w szczególności służą poprawie efektywności energetycznej. Stosownie do art. 17 ust. 1 Ustawy są to następujące rodzaje przedsięwzięć:

izolacja instalacji przemysłowych;
przebudowa lub remont budynków;
modernizacja:
- urządzeń przeznaczonych do użytku domowego,
- oświetlenia,
- urządzeń potrzeb własnych,
- urządzeń i instalacji wykorzystywanych w procesach przemysłowych,
- lokalnych sieci ciepłowniczych i lokalnych źródeł ciepła,
odzysk energii w procesach przemysłowych;
ograniczenie:
- przepływów mocy biernej,
- strat sieciowych w ciągach liniowych,
- strat w transformatorach,
stosowanie do ogrzewania lub chłodzenia obiektów energii wytwarzanej we własnych lub przyłączonych do sieci odnawialnych źródłach energii, w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, ciepła użytkowego w kogeneracji, w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, lub ciepła odpadowego z instalacji przemysłowych.

Zdaniem Spółki, instalacja nowego systemu wyparnego, jako modernizacja urządzeń i instalacji wykorzystywanych w procesach przemysłowych Kontrahenta, prowadząca do odzysku energii w procesach przemysłowych, służy poprawie efektywności energetycznej.

Ponadto, na mocy art. 17 ust. 2 Ustawy, minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, szczegółowy wykaz przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej.

Przedsięwzięcie Kontrahenta polegające na wprowadzeniu nowego systemu wyparnego prowadzącego do podwyższenia efektywności energetycznej mieści się również w zakresie szeregu przedsięwzięć wskazanych w załączniku do obwieszczenia Ministra Gospodarki z dnia 21 grudnia 2012 r. w sprawie szczegółowego wykazu przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej (Monitor Polski 2013 r. pozycja 15), dalej jako „Obwieszczenie”.

Instalacja nowego systemu wyparnego może być uznana za m.in.:

modernizację lub wymianę urządzeń energetycznych i technologicznych wraz z instalacjami: sprężarki, silniki elektryczne, pompy, wentylatory oraz ich napędy i układy sterowania lub zastosowanie falowników przy napędach o zmiennym zapotrzebowaniu mocy (ust. 4 pkt 1 załącznika do Obwieszczenia);
modernizację lub wymianę rurociągów, zbiorników, kanałów spalin, kominów, urządzeń służących do uzdatniania wody (ust. 4 pkt 2 załącznika do Obwieszczenia);
stosowanie systemów pomiarowych i monitorujących media energetyczne (ust. 4 pkt 3 załącznika do Obwieszczenia);
optymalizację ciągów transportowych mediów (ciepło, woda, gaz ziemny, sprężone powietrze, powietrze wentylacyjne) oraz ciągów transportowych linii produkcyjnych ust. 4 pkt 4 załącznika do Obwieszczenia);
instalację lub modernizację układów odzysku ciepła z urządzeń i procesów przemysłowych oraz wykorzystanie go do celów użytkowych lub w procesie technologicznym (ust. 6 pkt I załącznika do Obwieszczenia);
instalację lub modernizację turbin i układów wytwarzania energii, wykorzystujących energię rozprężania lub redukcji ciśnienia gazów, pary lub wody (ust. 6 pkt 3 załącznika do Obwieszczenia).

Stosownie zatem do powyższego instalacja nowego systemu wyparnego jest zarówno rodzajem przedsięwzięcia służącego poprawie efektywności energetycznej, a także mieści się w zakresie szczegółowego wykazu ww. przedsięwzięć.

Wyłącznie na marginesie Spółka dodatkowo wskazuje, że zastosowanie zwolnienia w przypadku sprzedaży gazu Kontrahentowi jest zgodne z generalną intencją ustawodawcy, którą nie było wprowadzenie powszechnego opodatkowania akcyzą gazu ziemnego. Do dnia 31 października 2013 r. Polska korzystała ze zwolnienia od akcyzy dla gazu ziemnego na podstawie derogacji, natomiast od dnia 1 listopada 2013 r. do UPA wprowadzona została większość zwolnień od akcyzy dla gazu ziemnego, jakie przewidziane zostały w Dyrektywie Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej.

Z powyższego wynika, że intencją wprowadzenia akcyzy od gazu ziemnego nie było powszechne opodatkowanie gazu, lecz dostosowanie polskiej regulacji do odpowiednich przepisów unijnych, przy zachowaniu minimalnego wpływu zmian przepisów na obciążenia podatkowe i konkurencyjność polskich przedsiębiorstw. W konsekwencji, ratio legis przepisu art. 31b ust. 1 pkt 5 UPA jest możliwie szerokie zwolnienie od akcyzy dla wszystkich podmiotów, w tym w szczególności będących zakładami energochłonnymi, w których wprowadzony został w życie system prowadzący do podwyższenia efektywności energetycznej.

Reasumując, z uwagi na fakt, że Kontrahent jest zakładem energochłonnym, gdyż spełnia przesłanki z art. 31b ust. 10 UPA, a instalacja nowego systemu wyparnego prowadzi do podwyższenia efektywności energetycznej u Kontrahenta, Spółka sprzedając gaz do Kontrahenta może stosować zwolnienie na mocy art. 31b ust. 1 pkt 5 UPA.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23d ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 108, poz. 626 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – pośredniczący podmiot gazowy – podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju lub posiadający koncesję na obrót gazem ziemnym na terytorium kraju:

dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów gazowych, lub
używający wyrobów gazowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
używający wyrobów gazowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów objętych zerową stawką akcyzy, lub
będący spółką prowadzącą giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, nabywającą wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, lub
będący towarowym domem maklerskim lub domem maklerskim w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, nabywającym wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywającym wyroby gazowe na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub
będący giełdową izbą rozrachunkową, Krajowym Depozytem Papierów Wartościowych S.A. lub spółką, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywającymi wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, lub
będący spółką prowadzącą jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywającą wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym

‒ który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy, użyte w ustawie określenia oznaczają wyroby gazowe – wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) sprzedaje i dostarcza gaz ziemny do Kontrahenta. Kontrahent nabywa od Spółki i wykorzystuje w zakładzie produkcyjnym gaz ziemny wyłącznie do celów opałowych. Kontrahent posiada status finalnego nabywcy gazowego.

Na wstępie tut. Organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 9c ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 108, poz. 626 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu.

Podatnikiem akcyzy jest w tym przypadku – w świetle art. 13 ust. 1 ustawy – osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…).

Zatem, Zainteresowany opodatkowuje sprzedaż wyrobów gazowych akcyzą lub – jeśli zachodzą przesłanki do zwolnienia od podatku tego wyrobu – dokonuje sprzedaży gazu ze zwolnieniem od podatku akcyzowego.

Wyjaśnić następnie należy, że przepis art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy stanowi, iż zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Konstrukcja przepisów ustawy zakłada, że choć Wnioskodawca opodatkowuje lub zwalnia od podatku wyroby gazowe to jego obowiązki w tym zakresie nie są nieograniczone.

Po pierwsze samo zwolnienie od akcyzy odbywa się w opisanym przypadku przy zachowaniu warunku uregulowanego w art. 31b ust. 5 ustawy. Przepis ten stanowi, że w przypadku sprzedaży wyrobów gazowych w ramach zwolnień, o których mowa w ust. 1, ust. 2 pkt 2-8, ust. 3 pkt 2 i 3 oraz ust. 4, podmiotom, które użyją tych wyrobów do celów określonych w tych przepisach, warunkiem zwolnienia jest określenie w umowie zawartej między sprzedawcą a nabywcą, że wyroby te będą użyte do tych celów.

Zatem, warunkiem zwolnienia – w przypadku sprzedaży wyrobów gazowych w ramach zwolnień, o których mowa m.in. w art. 31b ust. 1 – jest określenie w umowie zawartej między sprzedawcą a nabywcą, że wyroby te będą użyte do tych celów.

Stąd też obowiązkiem nabywcy jest złożenie w ramach ww. umowy stosownego oświadczenia w spełniania warunków uprawniających do zwolnienia od podatku.

Po drugie z postanowień art. 9c ust. 1 pkt 5 lit. c ustawy wynika, że w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31b ust. 1-4, do innych celów niż zwolnione na podstawie tych przepisów, przy czym za takie użycie uważa się również naruszenie warunku, o którym mowa w art. 31b ust. 5-7 lub 9, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31b ust. 1-4.

Zatem, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego nabytych w ramach zwolnienia do innych celów niż zwolnione od podatku.

Oznacza to, że odpowiedzialność za zużycie niezgodne z przeznaczeniem ponosi nabywca wyrobów gazowych.

Mając na uwadze fakt, że w przedstawionym powyżej zakresie – stanowiącym odpowiedz na zadane pytanie – Zainteresowany przedstawił nietrafne stanowisko (de facto są to kwestie dotyczące wyłącznie sfery prawnopodatkowej Kontrahenta) uznać należało je za nieprawidłowe.

Reasumując, Wnioskodawca sprzedając wyroby gazowe kontrahentowi nie ma prawa udzielić zwolnienia od podatku akcyzowego. Warunkiem tego zwolnienia nie jest bowiem decydowanie o spełnianiu przez Kontrahenta uprawnień do tego zwolnienia lecz określenie – w stosownej umowie – że sprzedawane wyroby będą użyte do celów wskazanych w art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku w sprawie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Przy czym wydana interpretacja indywidualna nie rozstrzyga kwestii spełniania przez Kontrahenta warunków uprawniających go do nabycia wyrobów gazowych w zwolnieniu od podatku.

W tym zakresie tut. Organ zwraca uwagę na uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 24 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Gd 541/09, w którym podkreślono, że „zainteresowanym” w rozumieniu art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej jest podmiot, w odniesieniu do którego wykładnia znajdujących zastosowanie w sprawie przepisów podatkowych może rzutować na prawidłowe określenie jego obowiązku podatkowego. Celem tej instytucji jest udzielenie rzetelnej i wiążącej informacji, w jaki sposób organ podatkowy zinterpretuje przepisy podatkowe w opisanym we wniosku stanie faktycznym, a w konsekwencji udzielenie informacji co do zasad obliczenia podatku. Nie chodzi więc o każdy interes prawny, lecz o interes prawnopodatkowy i to taki, który dotyczy bezpośrednio wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin