Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-244/14/AW
z 28 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2014 r. (data wpływu 24 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako jednostka samorządu terytorialnego oddaje grunty w użytkowanie wieczyste poprzez zawarcie umowy w formie aktu notarialnego.

Użytkowanie wieczyste jest prawem rzeczowym uregulowanym przepisami Tytułu II ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. W świetle art. 232 Kodeksu cywilnego, grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego, mogą być oddawane w wieczyste użytkowanie osobom fizycznym i osobom prawnym.

Sposób ustanowienia prawa użytkowania wieczystego oraz zasady ustalania wysokości opłat wraz z terminami ich płatności określa ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ww. ustawy, w umowie o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste ustala się okres użytkowania wieczystego zależnie od celu, na który nieruchomość gruntowa zostaje oddana w użytkowanie wieczyste, oraz określa się sposób korzystania z nieruchomości, stosownie do art. 236 i art. 239 Kodeksu cywilnego. Oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste następuje, co do zasady, na okres 99 lat a w wyjątkowych przypadkach dopuszczalne jest oddanie gruntu na okres krótszy, ale nie mniej niż 40 lat. Zgodnie z zapisami art. 31 ustawy o gospodarce nieruchomościami, oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej zabudowanej następuje z równoczesną sprzedażą położonych na tej nieruchomości budynków i innych urządzeń.

Gmina - stosując przepis art. 71 ww. ustawy - za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste (w niektórych przypadkach z możliwością rozłożenia na oprocentowane raty). Opłaty roczne, począwszy od roku następującego po roku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego, są wnoszone przez cały okres użytkowania wieczystego w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Prezydent Miasta, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

Zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., na podstawie art. 19 ust. 16b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w przypadku oddania gruntu w wieczyste użytkowanie obowiązek podatkowy powstawał z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż z upływem terminu płatności poszczególnych rat pobieranych z tego tytułu. Gmina wystawiała fakturę zgodnie z powstaniem obowiązku podatkowego, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty - o ile nastąpiło to przed ustawowym terminem płatności - lub z chwilą upływu ustawowego terminu płatność danej raty.

Z dniem 1 stycznia 2014 r. przepisy ustawy VAT zostały znowelizowane m.in. poprzez uchylenie art. 19 ustawy i dodanie art. 19a zawierającego nowe zasady dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego. Dlatego też Gmina ma wątpliwości dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu oddania nieruchomości gruntowych w wieczyste użytkowanie w aktualnie obowiązującym stanie prawnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Kiedy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu oddania nieruchomości gruntowych w użytkowanie wieczyste w stosunku do pierwszej opłaty i opłat rocznych, o których mowa w art. 71 ustawy o gospodarce nieruchomościami w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro, co do zasady, pierwsza opłata z tytułu użytkowania wieczystego powinna być zapłacona nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste, obowiązek podatkowy w stosunku do tej opłaty powstanie zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy, tj. z chwilą otrzymania tej kwoty. Gdyby jednak wpłata nastąpiła po zawarciu przedmiotowej umowy, obowiązek podatkowy powstanie w dacie zawarcia umowy. W odniesieniu do opłat rocznych, wnoszonych przez cały okres użytkowania wieczystego w terminach, które zostały ustalone ustawą o gospodarce nieruchomościami, obowiązek podatkowy będzie powstawał zgodnie z art. 19a ust. 3 w związku z art. 19a ust. 4, tj. z końcem okresu do którego odnoszą się płatności.

Gmina wskazała, że art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w przepisach art. 7 i art. 8 tej ustawy. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

Jak stanowi art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. W świetle ust. 8 tego artykułu, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, (...), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Gmina zauważyła, że z powołanych przepisów wynika, że dla powstania obowiązku podatkowego decydująca jest zawsze data wykonania usługi lub wydania towaru, tj. data wykonania czynności opodatkowanej. Wyjątkiem od tej zasady jest otrzymanie przez podatnika całości lub części zapłaty przed dniem wydania towaru lub wykonania usługi, gdyż w takim przypadku obowiązek podatkowy powstanie z chwilą otrzymania takiej zapłaty (w odniesieniu do otrzymanej kwoty). Istotne dla powstania obowiązku podatkowego jest ustalenie daty dokonania dostawy towaru i daty wykonania usługi.

W myśl art. 19a ust. 3 ustawy, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Zasadę tę - zgodnie z ust. 4 analizowanego artykułu - stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, z wyjątkiem dostawy nieodpłatnej, uznawanej za odpłatną (co w sprawie nie ma miejsca).

Gmina zauważyła, że w znowelizowanej ustawie VAT brak jest przepisów ustalających w sposób szczególny moment powstania obowiązku podatkowego dla czynności oddania nieruchomości gruntowych w użytkowanie wieczyste. Ponownie wskazała, że przy oddaniu gruntów w wieczyste użytkowanie, zgodnie z art. 71 ustawy o gospodarce nieruchomościami, pobiera pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata podlega zapłacie przed dniem zawarcia umowy o oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Opłaty roczne, na podstawie art. 71 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, którego dana opłata dotyczy (zgodnie z tym przepisem w wyjątkowych przypadkach Prezydent Miasta może ustalić inny termin zapłaty przypadający jednak w roku, którego dotyczy opłata). W przypadku oddania nieruchomości gruntowych w użytkowanie wieczyste (co jest na gruncie ustawy VAT traktowane jako dostawa towarów) zachodzi sytuacja, gdy za wydany towar zostały ustanowione następujące po sobie terminy płatności, co oznacza, że użytkownik wieczysty za ustanowione prawo jest obowiązany dokonywać zapłaty opłat rocznych, które mają charakter płatności w następujących po sobie terminach płatności (terminach płatności ustalonych ustawą). Jednocześnie opłaty roczne są należne w związku z ustanowieniem prawa użytkowania wieczystego, tj. w związku z dokonaniem dostawy gruntu. Zdaniem Gminy, oznacza to, że regulacja wynikająca z art. 19a ust. 3 w związku z art. 19a ust. 4 ustawy powinna winna znaleźć zastosowanie do opłat za użytkowanie wieczyste gruntów.

Gmina stwierdziła, że uwzględniając ustawowe terminy płatności opłat rocznych, obowiązek podatkowy powstanie w terminie dokonania zapłaty opłaty rocznej, nie później niż w ostatnim dniu roku, którego opłata dotyczy. Jeżeli opłata zostanie zapłacona w trakcie roku, obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy - w dniu dokonania zapłaty, a w przypadku braku zapłaty, obowiązek podatkowy powstanie w ostatnim dniu roku, zgodnie z art. 19a ust. 4 w związku z art. 19 ust. 3 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z poźn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.