2014.03.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1206/13/ES
z 24 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 listopada 2013 r. (data wpływu 12 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z 7 marca 2014 r. (data wpływu 11 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zamiany działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2013 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zamiany działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 marca 2014 r. (data wpływu 11 marca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 27 lutego 2014 r. znak: IBPP1/443-1206/13/ES.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu przychodów z prowadzonej przez niego działalności rolniczej polegającej na uprawie drzew i krzewów owocowych i ozdobnych oraz zbóż. W skład prowadzonego przez Wnioskodawcę gospodarstwa rolnego wchodziły między innymi działki położone w miejscowości P. o numerach 102/34 i 103/34, które decyzją Wójta Gminy z dnia 15 kwietnia 2013 r. zostały podzielone na działki o numerach 1281/34, 1282/34, 1283/34, 1284/34. Działki te są łąkami w P., przepływa przez nie potok P. Działki te są terenami położonymi na obszarze eksploatacji węgla. Zapadanie się terenu związane z wydobyciem węgla, szczególnie pod ciekami wodnymi powodowało w czasie obfitych opadów zagrożenie zalania części P. i Pr. Działki te w poprzednich latach były przez Wnioskodawcę wykorzystywane do nasadzeń choinek. Obecnie działki te nie są użytkowane ponieważ w wyniku szkód górniczych są silnie podtopione. Działki położone są w obszarze cieków wodnych. Na części działek 102/34 i 103/34 K. zamierzała wybudować zbiornik retencyjny z zamiarem wykupienia od Wnioskodawcy części gruntu, na co Wnioskodawca nie wyraził zgody ponieważ nie chciał pomniejszać areału swojego gospodarstwa rolnego. Po interwencji Wójta Gminy w dniu 14 października 2010 r. Wnioskodawca zawarł porozumienie z K. na mocy którego zobowiązał się do udostępnienia części ww. działek, na których miało być realizowane zadanie: „R”. Wnioskodawca wyraził zgodę na trwałe zajęcie części ww. działek na powierzchnię retencyjną pod warunkiem nabycia przez niego działki nr 1131/300 położonej w C., która stanowi własność K. W porozumieniu ustalono, że teren działek zostanie powykonawczo wydzielony geodezyjnie (co zostało już zrealizowane i opisane wcześniej) i przekazany K. w zamian za działkę 1131/300. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego uchwalonym przez Radę Gminy przedmiotowe działki stanowią tereny łąk i pastwisk symbol terenu RZ oraz tereny jednorodzinnej zabudowy mieszkaniowo-usługowej symbol terenu MU.

W dniu 15 kwietnia 2013 r. została wydana przez Wójta Gminy decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości - działki 102/34 o powierzchni 0.9595 ha na działki 1281/34 o powierzchni 0.5691ha i 1282/34 o powierzchni 0.3904ha, oraz działki 103/34 o powierzchni 0.1565 ha na działki 1283/34 o powierzchni 0.0738ha i 1284/34 o powierzchni 0.0827ha. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy nieruchomości te przeznaczone są pod tereny łąk i pastwisk symbol terenu RZ oraz tereny jednorodzinnej zabudowy mieszkaniowo-usługowej symbol terenu MU. Na terenach tych dopuszcza się m.in. lokalizację: ścieżek rowerowych i pieszych, urządzeń i instalacji służących odprowadzeniu wody z obszarów podtopień i zalewisk i wszelkich urządzeń infrastruktury technicznej związanej z obsługą tego i sąsiedniego terenu, naturalnych zbiorników służących retencji rekreacji, zalesień zgodnie z obowiązującymi przepisami szczególnymi. Wnioskodawca zamierza zbyć działki o numerach 1281/34 i 1283/34 na rzecz K. (sprzedaż bezgotówkowa w zamian za działkę 1131/300) w związku z projektowanymi pracami mającymi zabezpieczyć teren P. i Pr. przed skutkami powodzi a więc na cele zgodne z planem zagospodarowania przestrzennego. Natomiast działki o numerach 1282/34 i 1284/34 zostaną własnością Wnioskodawcy. W stosunku do opisywanych działek Wnioskodawca nie podejmował działań mających na celu zmianę planu zagospodarowania przestrzennego, zmianę przeznaczenia terenu, wyłączenia gruntów z produkcji rolnej. Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności zmierzających do uatrakcyjnienia działek czy to poprzez uzbrojenie terenu, budowę drogi czy też budowę sieci wodociągowej, sanitarnej lub energetycznej. Nie podejmował żadnych działań marketingowych mających prowadzić do sprzedaży przedmiotowych działek. Wnioskodawca nie dawał też ogłoszeń o sprzedaży działek. K. wystąpiła do Wnioskodawcy z propozycją zakupu działek w związku z realizacją zadania „R”.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT jest od marca 2001 r.

Działkę 102/34 Wnioskodawca nabył na podstawie umowy notarialnej z dnia 14 stycznia 1991 r. o przekazaniu gospodarstwa rolnego przez rodziców.

Działkę 103/34 Wnioskodawca nabył na podstawie umowy notarialnej z dnia 14 stycznia 1991 r. o przekazaniu gospodarstwa rolnego przez rodziców.

Wniosek o zatwierdzenie projektu podziału działek:

102/34 na działki 1281/34, 1282/34
103/34 na działki 1283/34, 1284/34

wnosił Wnioskodawca - jako właściciel nieruchomości legitymowany do dokonania podziału, jednakże inicjatorem podziału była K., która ponosiła również koszty prac geodezyjnych. Podział ten był dokonany w celu wydzielenia działek, na których została zlokalizowana powierzchnia retencyjna wykonana przez kopalnię w ramach realizacji zadania inwestycyjnego Pt. „R”. Działkami przeznaczonymi do zamiany na rzecz K. są działki 1281/34 i 1283/34 zajęte pod powierzchnię retencyjną.

Działki zostały nabyte jako część gospodarstwa rolnego (przekazanie gospodarstwa aktem notarialnym - opis powyżej), w celu prowadzenia działalności rolniczej.

Działka 102/34 została nabyta jako część gospodarstwa rolnego (przekazanie gospodarstwa aktem notarialnymi - opis jak wyżej), była na niej kontynuowana działalność rolnicza - od chwili nabycia do roku 1998 działka stanowiła łąkę przyzagrodową, w latach 1998 do 2006 Wnioskodawca prowadził na niej szkółkę drzew iglastych w pojemnikach.

Działka 103/34 została nabyta jako część gospodarstwa rolnego (przekazanie gospodarstwa aktem notarialnym - opis jak wyżej), była na niej kontynuowana działalność rolnicza - od chwili nabycia do roku 1998 działka stanowiła łąkę przyzagrodową, w latach 1998 do 2006 Wnioskodawca prowadził na niej szkółkę drzew iglastych w pojemnikach.

Od chwili nabycia do roku 1998 działki stanowiły łąkę przyzagrodową, w latach 1998 do 2006 Wnioskodawca prowadził na nich szkółkę drzew iglastych w pojemnikach. Jednakże wobec postępującego zawodnienia terenu Wnioskodawca był zmuszony zaprzestać jakiejkolwiek działalności na tym terenie.

Nabycie działki 102/34 nie zostało udokumentowane fakturą VAT - zostało udokumentowane aktem notarialnym – opis jak wyżej.

Nabycie działki 103/34 nie zostało udokumentowane fakturą VAT - zostało udokumentowane aktem notarialnym - opis jak wyżej.

Przy nabyciu działki 102/34 Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie skorzystał z tego prawa - rok 1991 - w stanie prawnym nie istniał podatek VAT.

Przy nabyciu działki 103/34 Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie skorzystał z tego prawa - rok 1991 - w stanie prawnym nie istniał podatek VAT.

Na pytanie tut. organu: „Czy działki, które Wnioskodawca zamierza zamienić w momencie zamiany będą zabudowane, jeśli tak to jaki będzie rodzaj tej zabudowy – jakie obiekty będą znajdować się na tych działkach? (proszę wskazać odrębnie dla każdej z działek)”, Wnioskodawca odpowiedział: „Są zabudowane budowlami hydrotechnicznymi zrealizowanymi przez K. w ramach wskazanej powyżej inwestycji na obydwu działkach będzie to koryto potoku P. oraz powierzchnia retencyjna ograniczona skarpami ziemnymi.”

Wnioskodawca wskazał, że są to budowle wodne oznaczone w PKOB jako sekcja I, Dział 21, Grupa 21S, Klasa 2131- uregulowane brzegi rzek. Budowle te mają charakter budowali ziemnych. Odbiór techniczny obiektów nastąpił w kwietniu 2012 r.

W rozumieniu przepisów ustawy o VAT nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie, gdyż zamiana (zbycie) działek, na których są usytuowane obiekty budowlane jest dopiero przygotowywana, natomiast ani umowy najmu bądź umowy dzierżawy na przedmiotowe obiekty Wnioskodawca nie zawierał.

Nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, nie ponosił żadnych wydatków związanych z budową.

Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie tych obiektów. W żadnym czasie budowle te nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do działalności opodatkowanej.

Działka 102/34 nie była wykorzystywana do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Działka 103/34 nie była wykorzystywana do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Działki 102/34, 103/34 były wykorzystywane do działalności rolniczej poprzez sadzenie choinek. Jednak ciągłe podtapianie terenu powodowało, że sadzonki gniły. Wnioskodawca nie dokonywał żadnej sprzedaży produktów rolnych pochodzących z uprawy na ww. działkach.

W latach 1998 do 2006 Wnioskodawca prowadził na przedmiotowych działkach szkółkę drzew iglastych w pojemnikach, ale z powodu zawodnienia terenu rośliny nie nadawały się do sprzedaży.

Ani działki ani budowle nie były przedmiotem najmu bądź dzierżawy.

Wnioskodawca nie planuje sprzedaży innych nieruchomości.

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej żadnej sprzedaży nieruchomości.

Nie dokonano jeszcze zamiany działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy zbycie działek opisanych w poz.68 ORD-IN podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia działalności rolniczej, nie zajmuje się czynnościami związanymi z obrotem nieruchomościami. Określony w ustawie o VAT zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. Nie każda bowiem czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Sprzedaż przedmiotowych działek na rzecz K. została niejako wymuszona na Wnioskodawcy na zasadzie przeznaczenia tych nieruchomości na potrzeby użyteczności publicznej i była to czynność wykonana jednorazowo, żadne okoliczności nie wskazują na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Wykonana czynność nie ma absolutnie znamion wykonywania działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu przychodów z prowadzonego gospodarstwa rolnego, jednakże fakt ten nie przesądza za uznanie Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działek. Dotychczas Wnioskodawca nie dokonywał zbycia żadnych nieruchomości gruntowych, a posiadanych innych nieruchomości rolnych, oprócz działek będących przedmiotem wniosku, nie zamierza sprzedawać. Zatem dokonując zbycia przedmiotowych działek Wnioskodawca wykonuje czynności zarządu swoim majątkiem prywatnym. Nie można uznać, by planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działek przybrała formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą i zorganizowaną. Wobec powyższego zbycie przedmiotowych działek nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej Wnioskodawcy aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowego gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). To wskazuje, że w przypadku Wnioskodawcy mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym – nie mających cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym nie można uznać sprzedaży przedmiotowej nieruchomości za przejaw działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji Wnioskodawca stwierdza, że planowana dostawa przedmiotowych działek nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem – w świetle przytoczonych powyżej przepisów – grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zauważyć należy, że z przywołanej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT regulacji nie wynika, iż odpłatność za czynność dostawy towarów lub świadczenia usług winna mieć postać pieniężną.

Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (towar lub usługa otrzymana jako zapłata), albo mieszaną – zapłata w części pieniężna a w części rzeczowa. Zatem dla uznania czynności za odpłatną, musi zaistnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego, stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

W myśl powyższych regulacji prawnych należy uznać, że zamiana towarów, co do zasady jest czynnością objętą zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług ponieważ w jej wyniku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

Zgodnie z treścią art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 121) zamiana jest umową cywilnoprawną, na podstawie której każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Natomiast zapis art. 604 Kc daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Tym samym umowa zamiany skutkuje wzajemnym przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi towarami (w tym przypadku nieruchomościami) jak właściciel.

Na podstawie powyższego należy stwierdzić, że umowa zamiany towarów na gruncie podatku od towarów i usług jest niczym innym jak dwiema odpłatnymi dostawami towarów.

Ustawa o VAT w art. 2 pkt 22 stanowi, że ilekroć w dalszych przepisach tej ustawy jest mowa o sprzedaży, rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jedną z podstawowych czynności podlegających opodatkowaniu jest dostawa towarów, w związku z czym istotne znaczenie ma też definicja towaru. Podkreślenia wymaga, że na gruncie ustawy o VAT dla uznania danego przedmiotu za towar znaczenie mają wyłącznie przepisy ustawy o VAT, bowiem w art. 2 pkt 6 tej ustawy zdefiniowano pojęcie towar. Definicja legalna zawarta w ustawie o VAT wyłącza tym samym możliwość posłużenia się jakąkolwiek inną definicją towaru. Przez towary, w myśl ww. przepisu, rozumieć należy rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Zgodnie z art. 2 pkt 15, 19, 20 i 21 ustawy o VAT:

przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą (...) a także świadczenie usług rolniczych;
przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych;
przez produkty rolne rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim;
przez usługi rolnicze rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

Należy wskazać, że definicję działalności gospodarczej wypełnia również rolnik ryczałtowy dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze. Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, że nie podlegają one opodatkowaniu.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że od marca 2001 r. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu przychodów z prowadzonej przez niego działalności rolniczej polegającej na uprawie drzew i krzewów owocowych i ozdobnych oraz zbóż. W skład prowadzonego przez Wnioskodawcę gospodarstwa rolnego wchodziły między innymi działki o numerach 102/34 i 103/34, położone na obszarze eksploatacji węgla, które Wnioskodawca nabył na podstawie umowy notarialnej z dnia 14 stycznia 1991 r. o przekazaniu gospodarstwa rolnego przez rodziców, w celu prowadzenia działalności rolniczej.

Działki te w poprzednich latach były przez Wnioskodawcę wykorzystywane do nasadzeń choinek, obecnie nie są użytkowane ponieważ w wyniku szkód górniczych są silnie podtopione. Na części obu działek Kompania Węglowa zamierzała wybudować zbiornik retencyjny z zamiarem wykupienia od Wnioskodawcy części gruntu, na co Wnioskodawca nie wyraził zgody ponieważ nie chciał pomniejszać areału swojego gospodarstwa rolnego. Po interwencji Wójta Gminy 14 października 2010 r. Wnioskodawca zawarł porozumienie K. na mocy którego zobowiązał się do udostępnienia części ww. działek i wyraził zgodę na trwałe zajęcie części ww. działek na powierzchnię retencyjną pod warunkiem nabycia przez niego działki nr 1131/300, która stanowi własność K. W porozumieniu ustalono, że teren działek zostanie powykonawczo wydzielony geodezyjnie (co zostało już zrealizowane) i przekazany K. w zamian za działkę 1131/300. Wnioskodawca złożył wniosek o zatwierdzenie projektu podziału działek jako właściciel nieruchomości legitymowany do dokonania podziału, jednakże inicjatorem podziału była K, która ponosiła również koszty prac geodezyjnych.

W dniu 15 kwietnia 2013 r. została wydana przez Wójta Gminy decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości - działki 102/34 na działki 1281/34 i 1282/34, oraz działki 103/34 na działki 1283/34 i 1284/34.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy nieruchomości te przeznaczone są pod tereny łąk i pastwisk symbol terenu RZ oraz tereny jednorodzinnej zabudowy mieszkaniowo-usługowej symbol terenu MU. Na terenach tych dopuszcza się m.in. lokalizację: ścieżek rowerowych i pieszych, urządzeń i instalacji służących odprowadzeniu wody z obszarów podtopień i zalewisk i wszelkich urządzeń infrastruktury technicznej związanej z obsługą tego i sąsiedniego terenu, naturalnych zbiorników służących retencji rekreacji, zalesień zgodnie z obowiązującymi przepisami szczególnymi.

Wnioskodawca zamierza zbyć działki o numerach 1281/34 i 1283/34 na rzecz K. (sprzedaż bezgotówkowa w zamian za działkę 1131/300), natomiast działki o numerach 1282/34 i 1284/34 zostaną własnością Wnioskodawcy.

W stosunku do opisywanych działek Wnioskodawca nie podejmował działań mających na celu zmianę planu zagospodarowania przestrzennego, zmianę przeznaczenia terenu, wyłączenia gruntów z produkcji rolnej. Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności zmierzających do uatrakcyjnienia działek czy to poprzez uzbrojenie terenu, budowę drogi czy też budowę sieci wodociągowej, sanitarnej lub energetycznej. Nie podejmował żadnych działań marketingowych mających prowadzić do sprzedaży przedmiotowych działek. Wnioskodawca nie dawał też ogłoszeń o sprzedaży działek.

Od chwili nabycia do roku 1998 działki 102/34 i 103/34 stanowiły łąkę przyzagrodową, w latach 1998 do 2006 Wnioskodawca prowadził na nich szkółkę drzew iglastych w pojemnikach. Jednakże wobec postępującego zawodnienia terenu Wnioskodawca był zmuszony zaprzestać jakiejkolwiek działalności na tym terenie.

Działki nie były wykorzystywane do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, były wykorzystywane do działalności rolniczej poprzez sadzenie choinek. Jednak ciągłe podtapianie terenu powodowało, że sadzonki gniły. Wnioskodawca nie dokonywał żadnej sprzedaży produktów rolnych pochodzących z uprawy na ww. działkach.

Działki, które Wnioskodawca zamierza zamienić w momencie zamiany będą zabudowane, budowlami hydrotechnicznymi zrealizowanymi przez K, są to budowle wodne oznaczone w PKOB jako sekcja I, Dział 21, Grupa 215, Klasa 2151- uregulowane brzegi rzek. Budowle te mają charakter budowali ziemnych. Odbiór techniczny obiektów nastąpił w kwietniu 2012 r.

Nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, nie ponosił żadnych wydatków związanych z budową.

Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie tych obiektów. W żadnym czasie budowle te nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do działalności opodatkowanej. Ani działki ani budowle nie były przedmiotem najmu bądź dzierżawy. Wnioskodawca nie planuje sprzedaży innych nieruchomości. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej żadnej sprzedaży nieruchomości. Nie dokonano jeszcze zamiany działek.

W odniesieniu do powyższego należy stwierdzić, że fakt zarejestrowania się Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego z tytułu działalności rolniczej, a której majątkiem jest grunt mający być przedmiotem sprzedaży, będzie miało znaczenie dla opodatkowania dostawy tego gruntu.

Wskazane orzeczenie Trybunału odnosiło się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast w przypadku gdy sprzedaży (zamiany) działki należącej do przedsiębiorstwa rolnego dokonuje rolnik będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, przedmiotowy grunt nie został w jakikolwiek sposób wykorzystywany w celach prywatnych, osobistych Wnioskodawcy.

Już przy nabyciu przedmiotowy grunt stanowił gospodarstwo rolne, natomiast działki, które zostały podzielone i przeznaczone do zamiany Wnioskodawca wykorzystywał do działalności rolniczej, prowadząc na nich przez 8 lat szkółkę drzew iglastych w pojemnikach.

Wnioskodawca wskazał wprawdzie, że wobec postępującego zawodnienia terenu był zmuszony zaprzestać jakiejkolwiek działalności na tym terenie, ciągłe podtapianie terenu powodowało, że sadzonki gniły, a Wnioskodawca nie dokonywał żadnej sprzedaży produktów rolnych pochodzących z uprawy na ww. działkach, jednakże wskazane przez Wnioskodawcę w przedmiotowej sprawie fakty wskazują jednoznacznie na zamiar i wykorzystanie przez Wnioskodawcę przedmiotowych działek do czynności uznawanych za działalność gospodarczą (rolniczą) w rozumieniu ustawy o VAT, bowiem gdyby sadzonki były w stanie nadającym się do sprzedaży Wnioskodawca by je sprzedał, gdyż w tym celu prowadził uprawę tych roślin.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

W takiej sytuacji uznać należy, że przedmiotem planowanej zamiany będą działki stanowiące składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą – w rozumieniu ustawy – jest działalność rolnicza.

Jednocześnie Wnioskodawca nie wykazał, by przedmiotowe działki, które Wnioskodawca zamierza zamienić w jakikolwiek sposób były związane z zaspokojeniem jego prywatnych, osobistych potrzeb, zatem należy uznać, że planowana dostawa nie nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał posiadanych nieruchomości do celów osobistych.

Zamiana dwóch działek będących częścią gospodarstwa rolnego w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy będzie dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług. Ponieważ w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że dostawa ta stanowiła będzie realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym Wnioskodawcy.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę zamiana działek 1281/34 i 1283/34 stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawca będzie działał dla tej transakcji jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzący działalność gospodarczą o której mowa w art. 15 ust. 2 tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że planowana dostawa przedmiotowych działek nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Końcowo należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Zatem dokumenty te nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin