Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1380/13-2/TW
z 14 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2013 r. (data wpływu 16 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej – Przedszkole Niepubliczne, w 2007 r. Wnioskodawca zawarł umowę o dzieło w zakresie przeprowadzenia zajęć korekcyjnych dla dzieci w przedszkolu. Umowy o tej samej treści zawierane były powtórnie aż do 2012 roku.

W roku 2007-2012 jako płatnik podatku PIT Wnioskodawca naliczał i odprowadzał zaliczki na podatek. Na koniec każdego roku Wnioskodawca sporządzał PIT-4R i PIT-11.

W miesiącu listopadzie 2013 r., w trakcie kontroli przez ZUS – Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Wnioskodawca uzyskał informację że osoba, która wykonywała ww. umowę o dzieło, ma w tym zakresie otwartą działalność gospodarczą, z wpisanym PKD na usługi gimnastyki korekcyjnej. Wpis do ewidencji działalności z właściwym PKD był dokonany przed zawarciem z Wnioskodawcą pierwszej umowy o dzieło.

Jednocześnie Wnioskodawca nadmienia, że zgodnie z Kodeksem cywilnym odpowiedzialność za wykonane dzieło ponosił wykonawca. Wnioskodawca nie zawierał w tym zakresie żadnych odrębnych postanowień.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W jaki sposób Wnioskodawca ma dokonać korekty złożonych PIT-4 i PIT-11 za nieprawidłowo naliczone i wykazane zaliczki tytułem ww. umowy o dzieło, oraz czy płatnik powinien wystąpić o zwrot nadpłaconych zaliczek na PIT-4?

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli prowadzący działalność gospodarczą, w pewnym zakresie, głównie określonym poprzez klasyfikację PKD, zawiera umowę o dzieło, która pokrywa się z przedmiotem prowadzonej działalności, albo można go powiązać z tym przedmiotem w sposób pośredni, to przychody z tej umowy powinny być zaliczone do przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Przedsiębiorca miał obowiązek złożyć płatnikowi oświadczenie, że wykonywane usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, co zwalnia płatnika z obowiązku naliczenia zaliczki na podatek od wypłaconego wynagrodzenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, płatnik podatku powinien skorygować deklarację PIT-4R i PIT-11 za lata 2007-2012 oraz wystąpić z wnioskiem do właściwego Urzędu Skarbowego o zwrot nadpłaconego PIT-4 z zaliczki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z powyższego wynika, że ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony – art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej.

Zatem za podatek niepobrany od podatnika, mimo takiego obowiązku, odpowiada płatnik, a nie podatnik.

Przychody uzyskane z umowy o dzieło zostały zakwalifikowane do przychodów z działalności wykonywanej osobiście określonej w art. 13 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), który stanowi, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy – stosownie do treści art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie są obowiązani do poboru zaliczek od należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8, jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 42 ust. 1 ww. ustawy).

W myśl art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio (PIT-4R).

Z kolei przepis art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada na płatnika obowiązek obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku na rachunek organu podatkowego. W przypadku niewykonania jakiejkolwiek z tych czynności, płatnik ponosi odpowiedzialność za wszystkie działania, których efektem jest niewpłacenie w prawidłowej wysokości podatku na rzecz właściwego organu podatkowego.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Stosownie do treści art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

W myśl art. 81 § 2 ww. ustawy, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym, poprawnym wypełnieniu formularza, z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w 2007 r. Wnioskodawca zawarł umowę o dzieło w zakresie przeprowadzenia zajęć korekcyjnych dla dzieci w przedszkolu. Umowy o tej samej treści zawierane były powtórnie aż do 2012 roku. W roku 2007-2012 jako płatnik podatku PIT Wnioskodawca naliczał i odprowadzał zaliczki na podatek. Na koniec każdego roku Wnioskodawca sporządzał PIT-4R i PIT-11. W miesiącu listopadzie 2013 r., w trakcie kontroli przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Wnioskodawca uzyskał informację że osoba, która wykonywała ww. umowę o dzieło, ma w tym zakresie otwartą działalność gospodarczą, z wpisanym PKD na usługi gimnastyki korekcyjnej. Wpis do ewidencji działalności z właściwym PKD był dokonany przed zawarciem z Wnioskodawcą pierwszej umowy o dzieło.

W przedmiotowej sprawie, jeżeli Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych wykonał obowiązki wynikające z ustawy zgodnie z jej wymogami, tj. obliczył, pobrał i odprowadził należny podatek we właściwym terminie, to nie musi przejąć odpowiedzialności za niedopełnienie obowiązków przez podatnika w zakresie przekazania płatnikowi informacji, mających wpływ na sposób i wysokość opodatkowania.

Zatem z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca na dzień wystawienia informacji PIT-11 i deklaracji PIT-4R nie posiadał wiedzy, która wskazywałaby, że osoba, z którą zawarto umowę o dzieło wykonuje usługi wchodzące w zakres prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

W takim zatem przypadku nie zaistniała sytuacja uregulowana przepisem art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która powodowałaby, że płatnik (tu: Wnioskodawca) nie był obowiązany – stosownie do posiadanych informacji – do poboru zaliczek od wypłacanych należności z tytułu zawartych umów o dzieło.

Tak więc, Wnioskodawca postąpił prawidłowo naliczając i odprowadzając zaliczki na podatek dochodowy oraz wystawiając na koniec każdego roku informacje PIT-11 i deklaracje PIT-4R, w których zostały uwzględnione pobrane zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzenia z tytułu umowy o dzieło. W związku z tym Wnioskodawca jako płatnik nie ma obowiązku dokonania korekty informacji PIT-11 i deklaracji PIT-4R i w konsekwencji występować o zwrot zaliczek.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.