Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-86/14/WM
z 4 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2014 r. (data wpływu 28 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej. Wspólnicy rozliczają się w ramach podatku dochodowego od osób fizycznych - podatkiem liniowym. Majątkiem spółki cywilnej są nieruchomości (grunty, budynki i budowle ). Nieruchomości te służą jako magazyny i budynki administracyjne oraz place parkingowe. Firma oprócz prowadzonej na tej nieruchomości działalności (pralnia), czerpie zyski przeznaczając część budynków na wynajem.

W 2013 r. spółka otrzymała decyzję z dnia 2 stycznia 2013 r. dotyczącą wymiaru podatku od nieruchomości na 2013 r. w kwocie 119.337 zł 34 gr. Wydatek z tego tytułu został zaksięgowany w koszty uzyskania przychodu w dacie otrzymania tej decyzji.

W ustawie o rachunkowości mówi się, że w księgach rachunkowych jednostki należy ująć wszystkie osiągnięte przypadające na jej rzecz przychody i obciążające je koszty związane z tymi przychodami dotyczące danego roku obrotowego niezależnie od terminu płatności. Z braku środków podatek od nieruchomości (cała kwota z decyzji tj. 119.337 zł 34 gr) nie został do końca roku 2013 zapłacony.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W jakim okresie niezapłacony podatek od nieruchomości za rok 2013 stanowi koszt podatkowy w dacie otrzymania decyzji, czy w dacie zapłaty?

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek od nieruchomości jest kosztem uzyskania przychodów w roku podatkowym którego dotyczy, a więc roku 2013. Powinien być zatem zaksięgowany w dacie poniesienia kosztu, czyli w dacie otrzymania decyzji i nie należy go korygować, jeśli nie został uregulowany do końca roku 2013.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Odnosząc się do omawianej definicji kosztów podatkowych należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów będą takie koszty, które spełniają łącznie następujące warunki:

• zostały poniesione przez podatnika,
  
• są definitywne (rzeczywiste), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  
• pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  
• są poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub mogą mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  
• nie znajdują się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód); klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru;
  
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie); pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Moment potrącalności kosztów u podatników podatku dochodowego od osób fizycznych ewidencjonujących zdarzenia gospodarcze na podstawie ksiąg rachunkowych, został przez ustawodawcę uregulowany w art. 22 ust. 5-5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników prowadzących księgi rachunkowe, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Natomiast kwestię kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami reguluje przepis art. 22 ust. 5c ww. ustawy, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl ust. 5d ww. artykułu, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Podatek od nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej bez wątpienia stanowi koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 ww. ustawy, albowiem podatnik jest zobowiązany na podstawie odrębnych przepisów do ponoszenia takiego wydatku. Obowiązek zapłaty podatku z ww. tytułu wynika z faktu posiadania nieruchomości. Tak ukształtowany obowiązek podatkowy prowadzi do wniosku, że ponoszenie przez podatnika wydatku o charakterze publicznoprawnym od posiadanej przez niego nieruchomości związanej z działalnością gospodarczą ma wpływ na możliwość osiągnięcia przychodu, chociaż nie wiąże się z konkretnym przychodem. Wydatek ten należy więc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jako koszt ogólny działalności gospodarczej. Zatem, wydatek poniesiony z tytułu podatku od nieruchomości, powinien być zaliczony do kosztów pośrednich na podstawie art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że decyzją z dnia 2 stycznia 2013 r. ustalono spółce cywilnej, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, wymiar podatku od nieruchomości na 2013 r. w wysokości 119.337 zł 34 gr. Wydatek z tego tytułu został zaksięgowany w koszty uzyskania przychodu w dacie otrzymania tej decyzji. W związku z brakiem środków, podatek od nieruchomości (cała kwota z decyzji tj. 119.337 zł 34 gr) nie został do końca roku 2013 zapłacony.

Jak wykazano, analizowane wydatki podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów – stosownie do art. 22 ust. 5c i 5d ustawy – w dacie ich poniesienia, tj. w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dniu, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Zatem, elementem decydującym o momencie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów jest data, pod którą dany koszt został prawidłowo zaksięgowany w księgach rachunkowych. Ponadto z przepisu art. 22 ust. 5d ww. ustawy wynika, że podstawą do ujęcia kosztu jest faktura (rachunek) lub inny dowód (gdy nie ma faktur). Przy czym, dla powyższego ustalenia nie ma znaczenia, czy wydatek został w danym momencie rzeczywiście (faktycznie) zapłacony. Do ustalenia momentu zaliczenia w koszty uzyskania przychodów podatku od nieruchomości, znaczenie ma moment na który ujęto przedmiotowy koszt w księgach rachunkowych.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że podatek od nieruchomości ujęty w księgach rachunkowych może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów (jako koszt pośredni) za 2013 r., niezależnie od tego, że nie został zapłacony.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.