INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2011r. (data wpływu 13 grudnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2011r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest stowarzyszeniem działającym na podstawie wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. Na mocy statutu prowadzi działalność gospodarczą, w tym. m.in. działalność edukacyjną. Jest wpisany do rejestru instytucji szkoleniowych prowadzonego przez Wojewódzki Urząd Pracy. Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie kształcenia. Wnioskodawca jest czynnym płatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca zamierza podpisać umowę na świadczenie usług szkoleniowych z podmiotem X. Są to usługi kształcenia zawodowego oraz przekwalifikowania zawodowego – szkolenia polegające na nauczaniu pozostającym w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem oraz nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Wnioskodawca nie posiada w zakresie świadczenia ww. usług akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Ww. usługi nie są świadczone w formach i na zasadach przewidywanych odrębnymi przepisami.

Podmiot X zakupioną u Wnioskodawcy usługę świadczy na rzecz podmiotu Y, który realizuje projekt szkoleniowy w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki na podstawie umowy zawartej z Wojewódzkim Urzędem Pracy.

Podmiot X wystawia podmiotowi Y fakturę za zrealizowaną usługę szkoleniową z zastosowaniem stawki zw. z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT, gdyż świadczone przez podmiot X usługi szkoleniowe są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego w 100% finansowane ze środków publicznych (posiada w tym zakresie stosowną interpretację indywidualną).

Faktura wystawiona przez podmiot X jest dla podmiotu Y dowodem poniesienia wydatku przewidzianego w budżecie realizowanego projektu, jest rozliczana przez podmiot Y we wniosku o płatność, na podstawie którego zostaje zatwierdzony wydatek.

Środki, którymi podmiot Y płaci podmiotowi X mają ścisłe przeznaczenie od samego początku realizacji projektu, stanowią środki publiczne. Środki te mogą być wydatkowane tylko i wyłącznie zgodnie z zatwierdzonym budżetem projektu, na realizację poszczególnych, zawartych w budżecie zadań, określonych co do rodzaju, ilości oraz jednostki miary.

Podmiot X do obsługi finansowej świadczonej usługi szkoleniowej wyodrębnił rachunek bankowy, na który wpływają środki publiczne od podmiotu Y, i z którego dokonuje płatności dla Wnioskodawcy. De facto są to te same środki finansowe. Wnioskodawca prowadzi wyodrębnioną ewidencję wszystkich kosztów związanych z realizowaną usługą szkoleniową, każdy dokument posiada adnotację dotyczącą jego finansowania ze środków publicznych.

Usługa szkoleniowa świadczona przez Wnioskodawcę musi spełniać wymagania określone budżetem projektu co do rodzaju, ilości oraz jednostki miary. Stąd też faktura wystawiona przez Wnioskodawcę dla podmiotu X jest zbieżna z fakturą wystawioną przez podmiot X dla podmiotu Y co do rodzaju, ilości oraz jednostki miary.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, do świadczenia usług szkoleniowych będących usługami kształcenia zawodowego oraz przekwalifikowania zawodowego na rzecz podmiotu X, może zastosować zwolnienie z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy zamierza on świadczyć usługi szkoleniowe będące usługami kształcenia zawodowego oraz przekwalifikowania zawodowego na rzecz podmiotu X, który usługi te fakturuje na rzecz podmiotu Y stosując zwolnienie z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT. Podmiot X otrzymuje za ww. usługi zapłatę ze środków publicznych. Zdaniem Wnioskodawcy, skoro podmiot X stosuje do sprzedaży ww. usługi stawkę VAT zwolnioną, to analogicznie Wnioskodawca, świadcząc tą samą usługę na rzecz podmiotu X również może skorzystać z tego samego zwolnienia. Przemawia za tym po pierwsze fakt jasnego przepływu środków pieniężnych. Umożliwia to wyodrębniony przez podmiot X rachunek bankowy, na który wpływają środki publiczne od podmiotu Y, i z którego są dokonywane płatności dla Wnioskodawcy za świadczoną usługę szkoleniową. Zdaniem Wnioskodawcy takie rozwiązanie zapewnia przejrzystość przepływu środków finansowych dla Wnioskodawcy i tym samym środki te zachowują charakter publiczny. Dodatkowo Wnioskodawca prowadzi wyodrębniona ewidencję wszystkich kosztów związanych ze świadczoną usługą szkoleniową, a każdy dokument posiada adnotację dotyczącą jego finansowania ze środków publicznych.

Rozpatrując znaczenie „środków publicznych" należy zwrócić uwagę na uregulowania zawarte w wytycznych dotyczących współfinansowania ze środków EFRR, konkretnie „Podręcznik kwalifikowania wydatków w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2007-2013", które wydają się być tożsame z zaistniałą sytuacją przepływu środków publicznych będących przedmiotem tego wniosku. Ww. wytyczne odnoszą się do zakupu używanych środków trwałych, gdzie jako kwalifikowalne w projekcie mogą być środki trwałe, które nie były współfinansowane ze środków wspólnotowych, ani z dotacji krajowych w okresie 7 lat poprzedzających datę dokonania zakupu danego środka trwałego przez beneficjenta. Zakup środka trwałego ze środków publicznych w okresie 7 lat poprzedzającym zakup w ramach projektu, nie powoduje utraty charakteru „publiczności". Stąd analogicznie, taka sama usługa, która traktowana jest przez Podmiot X jako sfinansowana ze środków publicznych, nie może utracić tego charakteru u Wnioskodawcy.

Po drugie usługa świadczona przez Wnioskodawcę jest zbieżna z pozycją budżetową realizowanego projektu „unijnego" co do rodzaju, ilości oraz jednostki miary. Środki uwzględnione w realizowanym przez podmiot Y projekcie są właśnie przeznaczone na nabycie tego rodzaju usługi szkoleniowej. Faktura wystawiona przez Wnioskodawcę dla podmiotu X jest tożsama z fakturą wystawioną przez podmiot X dla podmiotu Y co do rodzaju, ilości oraz jednostki miary, a tym samym wpisuje się w plan realizowanego projektu. Podmiot X jest pośrednikiem w świadczeniu usługi szkoleniowej, de facto Beneficjenci ostateczni są szkoleni przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177 poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT – obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. – w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, podstawowa stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 288 s. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG ze zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Od dnia 1 lipca 2011r. obowiązuje natomiast rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r., ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, s. 1). Zgodnie z art. 44 tego rozporządzenia, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Ponadto należy zauważyć, że w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.), środkami publicznymi są:

1. dochody publiczne;
2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
3. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
4. przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:
   • ze sprzedaży papierów wartościowych,
   • z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
   • ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
   • z otrzymanych pożyczek i kredytów,
   • z innych operacji finansowych;
5. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.
   
   

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa wskazać należy, że Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty, jak również nie jest uczelnią, jednostką naukową polskiej akademii nauk, oraz jednostką badawczo-rozwojową, nie jest zatem podmiotem korzystającym ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług.

W niniejszej sprawie prowadzone przez Wnioskodawcę szkolenia będą spełniały jednak definicję kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego (polegają na nauczaniu pozostającym w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem oraz mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych), o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT, jednakże nie jest to wystarczające dla skorzystania ze zwolnienia od podatku, gdyż równocześnie musi być spełniona jedna z pozostałych przesłanek wskazanych w tym przepisie tj. prowadzenie danego szkolenia w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia albo finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych. Jak wskazał Wnioskodawca przedmiotowe szkolenia nie będą prowadzone w formach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, Wnioskodawca nie posiada w zakresie świadczenia ww. usług akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika jednak, że Wnioskodawca świadczy usługę szkoleniową na rzecz podmiotu X, który zakupioną u Wnioskodawcy usługę świadczy na rzecz podmiotu Y, realizującego projekt szkoleniowy w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki na podstawie umowy zawartej z Wojewódzkim Urzędem Pracy.

Podmiot X wystawia podmiotowi Y fakturę za zrealizowaną usługę szkoleniową z zastosowaniem stawki zw. z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT, gdyż świadczone przez podmiot X usługi szkoleniowe są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego w 100% finansowane ze środków publicznych.

Faktura wystawiona przez podmiot X jest dla podmiotu Y dowodem poniesienia wydatku przewidzianego w budżecie realizowanego projektu, jest rozliczana przez podmiot Y we wniosku o płatność, na podstawie którego zostaje zatwierdzony wydatek.

Środki, którymi podmiot Y płaci podmiotowi X mają ścisłe przeznaczenie od samego początku realizacji projektu, stanowią środki publiczne. Środki te mogą być wydatkowane tylko i wyłącznie zgodnie z zatwierdzonym budżetem projektu, na realizację poszczególnych, zawartych w budżecie zadań, określonych co do rodzaju, ilości oraz jednostki miary.

Podmiot X do obsługi finansowej świadczonej usługi szkoleniowej wyodrębnił rachunek bankowy, na który wpływają środki publiczne od podmiotu Y, i z którego dokonuje płatności dla Wnioskodawcy. De facto są to te same środki finansowe. Wnioskodawca prowadzi wyodrębnioną ewidencję wszystkich kosztów zw. z realizowaną usługą szkoleniową, każdy dokument posiada adnotację dotyczącą jego finansowania ze środków publicznych.

Usługa szkoleniowa świadczona przez Wnioskodawcę musi spełniać wymagania określone budżetem projektu co do rodzaju, ilości oraz jednostki miary. Stąd też faktura wystawiona przez Wnioskodawcę dla podmiotu X jest zbieżna z fakturą wystawioną przez podmiot X dla podmiotu Y co do rodzaju, ilości oraz jednostki miary.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż usługi szkoleniowe prowadzone przez Wnioskodawcę nie będą finansowanie w całości ze środków publicznych, bowiem Zleceniodawcą dla Wnioskodawcy jest podmiot X, który nie uzyskał bezpośredniego dofinansowania projektu szkoleniowego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, nie „dysponuje” zatem środkami publicznymi. To podmiot Y realizuje projekt szkoleniowy w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki na podstawie umowy zawartej z Wojewódzkim Urzędem Pracy. Zatem to podmiot Y dysponuje środkami publicznymi płacąc nimi za usługę szkoleniową podmiotowi X. Środki, którymi Zleceniodawca (podmiot X) zapłaci Wnioskodawcy za usługi, nie będą więc środkami uwzględnionymi w realizowanym przez podmiot Y projekcie na nabycie danego rodzaju usług świadczonych przez Wnioskodawcę. Środki otrzymane przez Wnioskodawcę od Zleceniodawcy na realizację szkolenia, nie będą zatem stanowić dla Wnioskodawcy środków publicznych, będą to bowiem bezpośrednio środki otrzymane już od samego Zleceniodawcy.

Ponadto faktura wystawiona przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia usługi szkoleniowej, chociaż – jak wskazuje Wnioskodawca – będzie tożsama z fakturą wystawioną przez podmiot X dla podmiotu Y co do rodzaju, ilości oraz jednostki miary, nie będzie stanowić dla podmiotu Y dowodu poniesienia wydatku przewidzianego w planie realizowanego przez niego projektu, ponieważ Wnioskodawca wystawi fakturę dokumentującą wykonanie usługi szkoleniowej na rzecz Zleceniodawcy (podmiotu X), a nie na rzecz podmiotu Y.

Zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT nie będzie miało zatem zastosowania dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych, w sytuacji gdy Wnioskodawca świadczyć będzie przedmiotowe usługi w ramach zawartej umowy ze Zleceniodawcą jako podwykonawca, czyli nie będzie świadczyć tych usług bezpośrednio na rzecz podmiotu, który uzyskał środki publiczne na realizację usług szkoleniowych w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie zostanie spełniona przesłanka wynikająca z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26 finansowane w całości ze środków publicznych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.