Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-9/14/LG
z 14 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 7 stycznia 2014 r. (data wpływu 13 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zapłaty przez Wnioskodawcę podatku akcyzowego oraz opłaty paliwowej od nabytego za pośrednictwem zarejestrowanego odbiorcy wyrobu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2014 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie w zakresie zapłaty przez Wnioskodawcę podatku akcyzowego oraz opłaty paliwowej od nabytego za pośrednictwem zarejestrowanego odbiorcy wyrobu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

X jest posiadaczem koncesji na obrót paliwami. Firma planuje zakup cysterny oleju napędowego ze składu podatkowego na terenie innego państwa UE. Paliwo to będzie sprowadzone na terytorium kraju w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia dokonanego przez jednego z legalnie działających zarejestrowanych odbiorców na rzecz Spółki zgodnie z zawartą pisemną umową. Następnie firma Wnioskodawcy odsprzeda dalej paliwo dla stacji benzynowej na terytorium kraju.

Ze względu na specyfikę wykonywanej działalności gospodarczej oraz wysokie obciążenia podatkowe jakie ciążą na wyrobach akcyzowych, Spółka jest zainteresowana otrzymaniem od kontrahenta dokumentów jednoznacznie świadczących o dopełnieniu wszelkich formalności w zakresie podatku akcyzowego, a zwłaszcza zainteresowana jest kwestią uiszczenia przez niego podatku akcyzowego, gdyż kupująca stacja benzynowa chce otrzymać od Spółki dokument świadczący o zapłacie akcyzy.

Spółka w ramach planowanej umowy ma przelać na konto zarejestrowanego odbiorcy gotówkę, między innymi na poczet akcyzy i opłaty paliwowej w terminie 7 dni.

Zarejestrowany odbiorca, z którym Spółka planuje podpisać umowę twierdzi, że zgodnie z art. 23 u.p.a od czasu nabycia wewnątrzwspólnotowego mają 25 dni na zapłacenie akcyzy na konto właściwej Izby Celnej i zgodnie z art. 21 u.p.a. najdalej 25 miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, winni złożyć deklarację do podatku akcyzowego. W zaistniałej sytuacji zarejestrowany odbiorca twierdzi, że nie może przekazać obu dowodów wpłat (przelewów) na konto właściwej izby celnej wcześniej niż odpowiednio po 25 dniach i po 25 następnego miesiąca.

Zarejestrowany odbiorca poinformował Wnioskodawcę, że zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt l w związku z art. 8 ust. 2 pkt 4 po nie zapłaceniu jeszcze przez niego podatku akcyzowego w należnej wysokości, Wnioskodawca może samodzielnie złożyć deklarację AKC-4 i dokonać wpłaty akcyzy na konto dochodów budżetowych oraz złożyć „Informację dotyczącą opłaty paliwowej” i dokonać wpłaty na konto sum depozytowych we właściwej dla Wnioskodawcy izbie celnej. Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że w związku z brakiem AKC-4 tj. określenia przez nich i zadeklarowania przez nich w należnej wysokości akcyzy nie ma zastosowania przepis zawarty w art. 8 ust. 6 u.p.a.

Reasumując Spółka rozważa możliwość samodzielnego złożenia deklaracji AKC-4 do podatku akcyzowego niezwłocznie po wyjeździe paliwa z miejsca odbioru, gdyż nie chce stać się podatnikiem z tytułu posiadania wyrobu akcyzowego znajdującego się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, od którego nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości tj. w trybie art. 13 ust. 1 pkt 1, w związku z art. 8 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym. Dzięki temu Wnioskodawca uzyska bezpośredni dowód uiszczenia stosownego podatku i opłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy podmiot posiadający wyrób akcyzowy nabyty wewnątrzwspólnotowo za pośrednictwem zarejestrowanego odbiorcy, w stosunku do którego powstał obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego przez zarejestrowanego odbiorcę, ale nie została jeszcze złożona przez niego stosowna deklaracja podatkowa obejmująca należność za ten wyrób oraz nie został zapłacony należny podatek akcyzowy, może złożyć samodzielnie stosowną deklarację podatkową AKC-4 i zapłacić podatek akcyzowy na konto dochodów budżetowych izby celnej?
2. Czy podmiot posiadający wyrób akcyzowy nabyty wewnątrzwspólnotowo za pośrednictwem zarejestrowanego odbiorcy, w stosunku do którego powstał obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego przez zarejestrowanego odbiorcę, ale nie została jeszcze złożona przez niego stosowna „informacja dotyczącą opłaty paliwowej” obejmująca opłatę za ten wyrób oraz nie został zapłacony należny podatek akcyzowy, może złożyć samodzielnie „informację dotyczącą opłaty paliwowej” i zapłacić opłatę paliwową na konto sum depozytowych właściwej izby celnej?
3. Czy zapłata podatku akcyzowego z tytułu danego nabycia wewnątrzwspólnotowego przez właściciela towaru, wygasza zobowiązanie objęte zabezpieczeniem zarejestrowanego odbiorcy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad.1.

O ile podatnik na którym ciąży pierwszy, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy, obowiązek podatkowy z tytułu czynności podlegającej opodatkowaniu, nie złoży deklaracji do podatku akcyzowego i go nie uiści w formie wpłaty dziennej to wówczas zgodnie z art. 13 ust.1 pkt 1 u.p.a. posiadający wyroby akcyzowe poza procedurą zawieszenia akcyzy, jeżeli od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości staje się podatnikiem akcyzy z tytułu zaistnienia stanu faktycznego tj. na mocy art. 8 ust. 2 pkt 4, a co za tym idzie może złożyć deklarację AKC-4 i zapłacić podatek z tytułu posiadania wyrobów akcyzowych.

Uzasadnienie:

W przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego przez zarejestrowanego odbiorcę, o którym mowa w art. 57 ust. pkt 1 u.p.a., obowiązek podatkowy powstaje na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 4 u.p.a. z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych. Obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 10 ust. 3 u.p.a. z dniem wprowadzenia wyrobów akcyzowych do miejsca odbioru określonego we właściwym zezwoleniu. Zarejestrowany odbiorca jako podatnik podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 13 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku akcyzowym, jest zobowiązany stosownie do art. 23 ust. 1 i 2 u.p.a. do wstępnych wpłat akcyzy za okresy dzienne, zwane „wpłatami dziennymi” nie później niż 25 dni po dniu, w którym powstał obowiązek podatkowy tj. po dniu wprowadzenia wyrobów akcyzowych w miejsce odbioru.

W zaistniałej sytuacji przez 25 dni może istnieć stan faktyczny określony w art. 8 ust. 2 pkt 4 u.p.a. i na mocy art. 13 ust. 1 pkt 1 właściciel towaru staje się podatnikiem akcyzy w tym okresie, o ile nie zostanie wpłacona włata dzienna obejmująca dany towar.

Jednakże zgodnie z art. 16 ust. 1 nie musi składać zgłoszenia rejestracyjnego AKC-R, gdyż nie wykonuje on czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą.

Ad.2.

Podmiot posiadający paliwo silnikowe w postaci oleju napędowego, nabyte na jego rzecz przez zarejestrowanego odbiorcę może złożyć „Informację o opłacie paliwowej” i ją uiścić na odpowiedni rachunek w izbie celnej o ile zarejestrowany odbiorca tego nie uczynił wcześniej.

Uzasadnienie:

Na podstawie art. 37j ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym, obowiązek zapłaty opłaty paliwowej od paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w art. 37h, ciąży na podmiocie podlegającym, na podstawie przepisów o podatku akcyzowym, obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego od paliw silnikowych lub gazu.

Na podstawie art. 37k ust. 1 obowiązek zapłaty opłaty paliwowej powstaje z dniem powstania zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym od paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w art. 37h.

Na podstawie art. 37o podmioty, o których mowa w art. 37j ust. 1, są obowiązane składać „informację o opłacie paliwowej” właściwemu naczelnikowi urzędu celnego oraz obliczać i wpłacać opłatę paliwową w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek zapłaty.

W związku z tym, że jak wywiedziono w uzasadnieniu stanowiska do pytania 1, firma Wnioskodawcy może stać się podatnikiem podatku akcyzowego to może również złożyć samodzielnie „informację o opłacie paliwowej” i uiścić ją na konto sum depozytowych izby celnej.

Reasumując jeśli Spółka może uiścić podatek akcyzowy to może uiścić również opłatę paliwową.

Ad.3.

Zapłata podatku akcyzowego przez właściciela towaru, wcześniej niż przez zarejestrowanego odbiorcę, w opisanym powyżej przypadku powoduje wygaśnięcie zobowiązania podatkowego, a więc jego wykonanie i zabezpieczenie może być zwolnione z zakresie objętym wpłatą na stosowne konto izby celnej.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 13 ust. 4 u.p.a. zapłata przez jednego z podatników, na których ciąży obowiązek podatkowy z tytułu dokonania czynności (np. nabycia wewnątrzwspólnotowego) lub stanów określonych m.in. w art. 8 ust. 2 pkt 4 u.p.a., powoduje wygaśnięcie zobowiązania podatkowego u pozostałych podatników.

Koresponduje to również z przepisami art. 63 ust. 3 pkt 2 u.p.a. stanowiącymi, że zabezpieczenie za zgodą zarejestrowanego odbiorcy zabezpieczenie akcyzowe może złożyć również właściciel wyrobów akcyzowych, a w tym przypadku zgodnie z art. 63 ust. 5 odpowiada on całym swoim majątkiem do wysokości złożonego zabezpieczenia. Ponadto zgodnie z art. 73 u.p.a. w przypadku nie uiszczenia podatku akcyzowego przez zarejestrowanego odbiorcę, a złożenia przez właściciela towaru za jego zgodą zabezpieczenia, podlega ono zarachowaniu na poczet ewentualnej zaległości.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym uzasadnione jest stanowisko Spółki przedstawione w niniejszym wniosku. W świetle powyższego Spółka wnosi o uznanie zaprezentowanych przez nią stanowisk za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Ze wskazanej regulacji wynika, iż osoba zainteresowana, to osoba, która chce uzyskać interpretację przepisów prawa podatkowego w celu ułożenia swoich interesów w sferze prawa podatkowego. Zatem z wnioskiem może wystąpić osoba, u której wystąpił lub może wystąpić określony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), który może rodzić określone konsekwencje w sferze prawa podatkowego (por. B. Brzeziński, M. Kalinowski, A. Olesińska, M. Masternak, J. Orłowski, Ordynacja Podatkowa. Komentarz, Toruń 2007, s. 78). Wobec powyższego, niniejsza interpretacja ogranicza się wyłącznie do praw i obowiązków podatkowych Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 13 ustawy, zarejestrowany odbiorca to podmiot, któremu wydano zezwolenie na nabywanie wewnątrzwspólnotowe albo na jednorazowe nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych wysłanych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zwane dalej odpowiednio "zezwoleniem na nabywanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca" albo "zezwoleniem na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca".

Zgodnie z art. 40 ust. 2 pkt 7 i art. 41a ust. 2 pkt 1 ustawy procedura zawieszenia poboru akcyzy ma również zastosowanie, jeżeli wyroby akcyzowe są przemieszczane ze składu podatkowego na terytorium państwa członkowskiego do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca ich odbioru przez zarejestrowanego odbiorcę na terytorium kraju lub do podmiotów objętych zwolnieniem od akcyzy wynikającym z art. 31 ust. 1.

Przemieszczanie wyrobów akcyzowych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy kończy się z chwilą odbioru wyrobów akcyzowych przez podmiot odbierający w przypadkach, o których mowa w art. 40 ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2 lit. a i c oraz ust. 2 pkt 1, 2, 6-9, pkt 10 lit. a-c i pkt 11 lit. a-c.

Z kolei, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. produkcja wyrobów akcyzowych;
2. wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego;
3. import wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem importu wyrobów akcyzowych wysłanych następnie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów;
4. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego;
5. wyprowadzenie ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy, z wyłączeniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, przez podmiot, o którym mowa w art. 13 ust. 3;
6. wysłanie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy importowanych wyrobów akcyzowych z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów.
   
   

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również:

1.użycie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie albo określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich użycie:

1. było niezgodne z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy lub
2. nastąpiło bez zachowania warunków uprawniających do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy;

2.dostarczenie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, jeżeli odbyło się ono bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia od akcyzy;

3.sprzedaż wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, objętych określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich sprzedaż odbyła się bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania tej stawki akcyzy;

4.nabycie lub posiadanie wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.

Jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy, określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej − art. 8 ust. 6 ustawy.

Obowiązek podatkowy powstaje z dniem wykonania czynności lub zaistnienia stanu faktycznego podlegających opodatkowaniu akcyzą, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej − art. 10 ust. 1 ustawy.

Obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych przez zarejestrowanego odbiorcę powstaje z dniem, w którym wyroby akcyzowe zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych − art. 10 ust. 3 ustawy.

Stosownie zaś do art. 45 ust. 1 i 2 ustawy w przypadku zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zakończenia tej procedury, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej. W przypadku zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, do obliczenia wysokości zobowiązania podatkowego stosuje się stawkę akcyzy obowiązującą w dniu zakończenia procedury zawieszenia poboru akcyzy.

Na podstawie ww. przepisów należy zauważyć, że przemieszczenie wyrobów akcyzowych w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia przez zarejestrowanego odbiorcę jest objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy do momentu odbioru tych wyrobów w miejscu określonym w zezwoleniu. Natomiast do obliczenia wysokości zobowiązania podatkowego stosuje się stawkę akcyzy obowiązującą w dniu zakończenia procedury zawieszenia poboru akcyzy.

Co do zasady, zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym będący zarejestrowanym odbiorcą, z wyłączeniem zarejestrowanego odbiorcy posiadającego zezwolenie na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca - z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych na rzecz innego podmiotu.

Na podstawie art. 23 ust. 1 i 2 ustawy, zarejestrowani odbiorcy, z wyłączeniem zarejestrowanego odbiorcy posiadającego zezwolenie na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca, podmioty prowadzące składy podatkowe oraz podatnicy, o których mowa w art. 13 ust. 3, są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, do obliczenia i zapłaty akcyzy wstępnie za okresy dzienne, na rachunek właściwej izby celnej.

Wstępnych wpłat akcyzy za okresy dzienne, zwanych dalej "wpłatami dziennymi", dokonuje się nie później niż 25. dnia po dniu, w którym powstał obowiązek podatkowy, a w przypadku podmiotu prowadzącego skład podatkowy - po dniu, w którym nastąpiło zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy i powstało zobowiązanie podatkowe.

Sprawa będąca przedmiotem wniosku dotyczy zakupu cysterny oleju napędowego ze składu podatkowego na terenie innego państwa UE. Paliwo będzie sprowadzone na terytorium kraju w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia dokonanego przez zarejestrowanego odbiorcę na rzecz Wnioskodawcy, który odsprzeda dalej paliwo dla stacji benzynowej na terytorium kraju.

Wnioskodawca jest zainteresowany otrzymaniem od kontrahenta dokumentów jednoznacznie świadczących o dopełnieniu wszelkich formalności w zakresie podatku akcyzowego, a zwłaszcza zainteresowany jest kwestią uiszczenia przez niego podatku akcyzowego, gdyż kupująca stacja benzynowa chce otrzymać od Wnioskodawcy dokument świadczący o zapłacie akcyzy.

Wnioskodawca ma przelać na konto zarejestrowanego odbiorcy gotówkę, między innymi na poczet akcyzy i opłaty paliwowej w terminie 7 dni.

Zarejestrowany odbiorca, z którym Wnioskodawca planuje podpisać umowę twierdzi, że zgodnie z art. 23 u.p.a od czasu nabycia wewnątrzwspólnotowego ma 25 dni na zapłacenie akcyzy na konto właściwej Izby Celnej i zgodnie z art. 21 u.p.a. najdalej 25 miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, ma obowiązek złożyć deklarację do podatku akcyzowego. Zarejestrowany odbiorca twierdzi, że nie może przekazać obu dowodów wpłat (przelewów) na konto właściwej izby celnej wcześniej niż odpowiednio po 25 dniach i po 25 następnego miesiąca.

Zarejestrowany odbiorca poinformował Wnioskodawcę, że zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt l w związku z art. 8 ust. 2 pkt 4 po nie zapłaceniu jeszcze przez niego podatku akcyzowego w należnej wysokości, Wnioskodawca może samodzielnie złożyć deklarację AKC-4 i dokonać wpłaty akcyzy na konto dochodów budżetowych oraz złożyć „Informację dotyczącą opłaty paliwowej” i dokonać wpłaty na konto sum depozytowych we właściwej dla Wnioskodawcy izbie celnej. Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że w związku z brakiem AKC-4 tj. określenia przez nich i zadeklarowania przez nich w należnej wysokości akcyzy nie ma zastosowania przepis zawarty w art. 8 ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym.

Wnioskodawca rozważa możliwość samodzielnego złożenia deklaracji AKC-4 do podatku akcyzowego niezwłocznie po wyjeździe paliwa z miejsca odbioru, gdyż nie chce stać się podatnikiem z tytułu posiadania wyrobu akcyzowego znajdującego się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, od którego nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości tj. w trybie art. 13 ust. 1 pkt 1, w związku z art. 8 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym. Dzięki temu Wnioskodawca uzyska bezpośredni dowód uiszczenia stosownego podatku i opłaty.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że o ile podatnik na którym ciąży pierwszy, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy, obowiązek podatkowy z tytułu czynności podlegającej opodatkowaniu, nie złoży deklaracji do podatku akcyzowego i go nie uiści w formie wpłaty dziennej to wówczas zgodnie z art. 13 ust.1 pkt 1 u.p.a. posiadający wyroby akcyzowe poza procedurą zawieszenia akcyzy, jeżeli od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości staje się podatnikiem akcyzy z tytułu zaistnienia stanu faktycznego tj. na mocy art. 8 ust. 2 pkt 4, a co za tym idzie może złożyć deklarację AKC-4 i zapłacić podatek z tytułu posiadania wyrobów akcyzowych.

Stosownie do powyższego mając na względzie przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz wskazane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że Wnioskodawca w związku z nabyciem paliwa, sprowadzonego uprzednio na terytorium kraju z innego państwa członkowskiego w procedurze zawieszenia poboru przez zarejestrowanego odbiorcę (w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym) – nie jest uprawniony do złożenia deklaracji podatkowej i zapłaty podatku akcyzowego. W opisane sytuacji obowiązek podatkowy powstał w stosunku do legalnie działającego zarejestrowanego odbiorcy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliwa i to ten podmiot będzie zobowiązany do prawidłowego rozliczenia podatku akcyzowego.

Jak wskazano wyżej zgodnie z art. 8 ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym, jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy, określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej. Celem ww. przepisu jest zapobieżenie sytuacji, w której podatek od tego samego wyrobu akcyzowego mógłby zostać pobrany więcej niż jednokrotnie, z tytułu różnych czynności opodatkowanych i de facto od różnych podatników. Przepis ten w końcowej części przewiduje możliwość odstąpienia od tej reguły. Takie odstępstwa ustawodawca uregulował w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie z regulacją zawartą w art. 8 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również nabycie lub posiadanie wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.

Wyjaśnić należy, że przepis art. 8 ust. 6 cyt. ustawy dla jego zastosowania wobec potencjalnego podatnika nie wymaga, aby kwota akcyzy została zapłacona przez podatnika, w stosunku do którego wcześniej powstał obowiązek podatkowy - wystarczy, iż zostanie ona określona lub zadeklarowana. Jeżeli bowiem określony podatnik zadeklarował kwotę akcyzy do zapłaty zgodnie z przepisami albo organ celny określił wobec niego kwotę podatku, to kwota ta powinna być od niego wyegzekwowana. Zadeklarowanie lub określenie podatku oznacza, że można wskazać źródło pochodzenia wyrobów akcyzowych, organowi znany jest podmiot obowiązany do uiszczenia akcyzy i dlatego też akcyza powinna być wyegzekwowana od tego właśnie podmiotu.

W sprawie objętej wnioskiem kwota należnej akcyzy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonanego przez zarejestrowanego odbiorcę została określona i objęta stosownym zabezpieczeniem. Tym samym kwota ta winna być uiszczona przez ten podmiot.

Przepis art. 8 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym nie uprawnia do swobodnego wyboru podmiotu obowiązanego do zapłaty akcyzy. Tym samym w sytuacji takiej jak przedstawiona we wniosku Wnioskodawca – do czasu zapłaty wpłaty dziennej przez zarejestrowanego odbiorcę i złożenia przez niego deklaracji podatkowej - nie staje się podatnikiem podatku akcyzowego.

Zauważyć należy, że w sprawie przedstawionej we wniosku tj. w sytuacji gdy Wnioskodawca zamierza złożyć deklaracje podatkową i zapłacić podatek akcyzowy od posiadanych wyrobów w czasie, w którym zarejestrowany odbiorca (podatnik podatku akcyzowego) jeszcze nie dokonał wpłaty dziennej od nabytego wewnątrzwspólnotowo oleju napędowego (nie minął termin zapłaty) i nie złożył deklaracji podatkowej (nie minął termin jej złożenia), przepis art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy nie może być automatycznie zastosowany.

Jak stanowi bowiem art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot nabywający lub posiadający wyroby akcyzowe znajdujące się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od wyrobów tych nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.

Treść przytoczonego przepisu jest zdaniem Organu zrozumiała, jasna, czytelna. Tym samym art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy winien być interpretowany w ten sposób, że nabywający lub posiadający wyroby akcyzowe staje się podatnikiem podatku akcyzowego jeżeli w toku postępowania kontrolnego lub podatkowego zostanie ustalone, że podatek nie został zapłacony na wcześniejszym etapie obrotu.

Jeżeli zatem Wnioskodawca nabywa lub posiada wyroby akcyzowe znajdujące się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy od których nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości, gdyż nie minął jeszcze zarejestrowanemu odbiorcy termin jej zapłaty, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek nie został zapłacony (co nie ma miejsca w przedmiotowej sprawie)– nie jest on jeszcze podatnikiem akcyzy.

Powołany przepis nie uzależnia faktu bycia podatnikiem akcyzy w razie nabycia lub posiadania określonych w nim wyrobów akcyzowych od stanu świadomości, wiedzy czy woli nabywcy lub posiadacza wyrobów akcyzowych.

Ustawodawca uznał za podatników podatku akcyzowego podmioty nabywające lub posiadające wyroby akcyzowe, jeżeli od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony. O ile zatem art. 13 ust. 1 pkt 1 u.p.a. definiuje podatnika akcyzy, o tyle art. 8 ust. 2 pkt 4 tej ustawy określa przedmiot opodatkowania akcyzą stanowiąc, że jest nim również nabycie lub posiadanie wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony. Podstawowym celem tego przepisu jest przesunięcie odpowiedzialności za uiszczenie akcyzy na nabywców i posiadaczy wyrobów akcyzowych, pomimo tego, że zgodnie z zasadami ogólnymi podmiotami zobowiązanymi do zapłaty podatku akcyzowego byli dostawcy tych wyrobów.

Tym samym warunkiem nieopodatkowania kolejno następujących transakcji jest prawidłowe rozliczenie kwoty należnej akcyzy (zadeklarowanie lub zapłacenie) w momencie powstania obowiązku podatkowego z tytułu pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą. Jeżeli zatem, w sprawie objętej wnioskiem, legalnie działający zarejestrowany odbiorca dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia oleju napędowego dokonuje rozliczenia podatku akcyzowego, to kolejne transakcje, których przedmiotem będą te wyroby akcyzowe nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, a podmioty występujące w tych kolejnych transakcjach nie będą traktowane jako podatnicy podatku akcyzowego.

Powyższe jest zgodne ze stanowiskiem wyrażonym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w prawomocnym wyroku z dnia 20 października 2011 r. (sygn. akt III SA/Po 643/11). W orzeczeniu tym sąd uznał, że warunkiem opodatkowania posiadania lub nabycia wyrobów akcyzowych na podstawie przepisu art. 8 ust. 2 pkt 4 u.p.a. jest brak możliwości ustalenia przez organy podatkowe, iż akcyza na wcześniejszym etapie obrotu została uiszczona w prawidłowej wysokości. W tym celu organy podatkowe przed nałożeniem obowiązku zapłaty akcyzy na posiadacza czy też nabywcę wyrobów akcyzowych obowiązane są przeprowadzić kontrolę podatkową, postępowanie podatkowe lub kontrolne. Samo stwierdzenie braku zapłaty musi być poprzedzone przeprowadzeniem postępowania dowodowego zmierzającego do ustalenia zapłaty akcyzy. W sytuacji gdy w toku postępowania dowodowego organy podatkowe ustalą, iż akcyza powinna zostać uiszczona przez inny podmiot niż posiadacz tych wyrobów, akcyza winna zostać nałożona na ten właśnie podmiot, który nie dokonał zapłaty należnego podatku. WSA w Poznaniu stwierdził: „Przepis ten nie może stanowić narzędzia do domagania się zapłaty akcyzy od posiadacza lub nabywcy wyrobów akcyzowych, w każdym przypadku, gdy dostawca nie uiścił należnej akcyzy. Sąd stoi na stanowisku, że celem tej regulacji jest bowiem dopuszczalność pociągnięcia posiadacza wyrobów akcyzowych do quasi-solidarnej odpowiedzialności w sytuacji, gdy nie jest możliwe ustalenie dostawcy wyrobów akcyzowych, gdy nabywca nie jest w stanie wskazać źródła pochodzenia wyrobów oraz podmiotu, od którego wyroby te nabył, co może być przesłanką przypuszczenia, że w stosunku do nabytego wyrobu nie zostały dopełnione obowiązki wynikające z ustawy o podatku akcyzowym”.

Podkreślenia wymaga, że celem wprowadzenia regulacji z art. 8 ust. 2 pkt 4 u.p.a. było zapobieganie sytuacjom patologicznym, w których organy podatkowe wykryły w obrocie wyroby akcyzowe niewiadomego i nielegalnego pochodzenia, a podmiot je posiadający odmawia ujawnienia źródła pochodzenia tych wyrobów lub wskazuje źródło nieistniejące.

Reasumując, w opisanym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca - jako posiadacz wyrobu akcyzowego względem którego zarejestrowany odbiorca, który dokonał czynności opodatkowanej, nie złożył jeszcze deklaracji podatkowej i nie zapłacił należnej akcyzy – nie jest podatnikiem podatku akcyzowego uprawnionym w zamian za zarejestrowanego odbiorcę do złożenia deklaracji podatkowej i zapłaty podatku akcyzowego, gdyż art. 8 ust. 2 okt 4 nie ma w opisanej sprawie do Wnioskodawcy zastosowania.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania 1 jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 37h ust. 1-2 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (t.j. z 2012 r. poz. 931 ze zm.) wprowadzanie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, wykorzystywanych do napędu silników spalinowych, podlega opłacie, zwanej dalej „opłatą paliwową”. Przez wprowadzenie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w ust. 1, rozumie się czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, których przedmiotem są te paliwa silnikowe oraz gaz.

W myśl ust. 4 paliwami silnikowymi lub gazem, o których mowa w ust. 1, są następujące produkty:

1. benzyny silnikowe o kodach: CN 2710 11 45 lub CN 2710 11 49 oraz wyroby powstałe ze zmieszania tych benzyn z biokomponentami, spełniające wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach;
2. oleje napędowe o kodzie CN 2710 19 41 oraz wyroby powstałe ze zmieszania tych olejów z biokomponentami, spełniające wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach;
3. biokomponenty stanowiące samoistne paliwa, spełniające wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach, przeznaczone do napędu silników spalinowych, bez względu na kod CN;
4. gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe oraz gazowe węglowodory alifatyczne skroplone i w stanie gazowym, przeznaczone do napędu silników spalinowych, o kodach: CN 2711 i CN 2901;
5. wyroby inne niż określone w pkt 1-4, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych, bez względu na kod CN.
   
   

Zgodnie zaś z art. 37j ust.1 obowiązek zapłaty opłaty paliwowej od paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w art. 37h, ciąży na::

1. producencie paliw silnikowych lub gazu albo
2. importerze paliw silnikowych lub gazu, albo
3. podmiocie dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym paliw silnikowych lub gazu, albo
4. innym podmiocie podlegającym na podstawie przepisów o podatku akcyzowym obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego od paliw silnikowych lub gazu.
   
   

Natomiast w myśl art. 37k ust. 1 obowiązek zapłaty opłaty paliwowej powstaje z dniem powstania zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym od paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w art. 37h. Podstawą obliczenia wysokości opłaty paliwowej jest ilość paliw silnikowych lub gazu, o których mowa w art. 37h, od jakich podmioty, o których mowa w art. 37j ust. 1, są obowiązane zapłacić podatek akcyzowy (art. 37l ust. 1).

Stosownie do powyższego ponieważ w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie będzie podmiotem dokonującym wewnątrzwspólnotowego nabycia oleju napędowego, nie będzie ciążyć na nim obowiązek podatkowy powstający z tytułu art. 8 ust. 2 pkt 4 ustawy, jak i nie będzie obowiązany do zapłaty podatku akcyzowego, to stwierdzić należy, że nie będzie on również umocowany do samodzielnego składania informacji o opłacie paliwowej oraz dokonania zapłaty akcyzy. W opisanej sytuacji to legalnie działający zarejestrowany odbiorca, który dokona wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobu akcyzowego czyli czynności opodatkowanej podatkiem akcyzowym wprowadzi na rynek paliwo silnikowe i będzie podmiotem na którym ciąży obowiązek zapłaty podatku akcyzowego. Będzie on również na podstawie przepisów ww. ustawy obowiązany do zapłaty opłaty paliwowej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 2 należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 63 ust. 1 pkt 2 ustawy do złożenia zabezpieczenia akcyzowego w kwocie pokrywającej powstałe albo mogące powstać zobowiązanie podatkowe jest obowiązany m.in. zarejestrowany odbiorca.

Ponadto na podstawie art. 65 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 i 7 ustawy, podmioty obowiązane do złożenia zabezpieczenia akcyzowego, w tym zarejestrowany odbiorca, z wyłączeniem zarejestrowanego odbiorcy posiadającego zezwolenie na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca, składa zabezpieczenie w formie zabezpieczenia generalnego w celu zagwarantowania pokrycia wielu zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem ust. 8.

Właściwy naczelnik urzędu celnego ustala wysokość zabezpieczenia generalnego, z uwzględnieniem ust. 3 lub 3a, na poziomie równym:

1. wysokości zobowiązań podatkowych, gdy kwota ta może zostać dokładnie obliczona przy przyjmowaniu zabezpieczenia;
2. szacunkowej kwocie maksymalnej wynikającej z mogących powstać zobowiązań podatkowych.
   
   

Dokonanie czynności lub zaistnienie stanu faktycznego, powodujących powstanie obowiązku podatkowego, wymaga odnotowania obciążenia zabezpieczenia generalnego kwotą powstałego lub mogącego powstać zobowiązania podatkowego, po uprzednim ustaleniu stanu jego wykorzystania.

Zabezpieczenie akcyzowe służy zagwarantowaniu pokrycia zobowiązań podatkowych, w sytuacji gdyby podatnik ich nie zapłacił.

Znajduje to potwierdzenie w art. 74 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym zabezpieczenie akcyzowe nie może zostać zwrócone, dopóki zobowiązanie podatkowe nie wygaśnie lub nie będzie mogło już powstać, co gwarantuje skuteczną realizację powyższego celu.

W celu umożliwienia stosowania zabezpieczenia akcyzowego dla wielu kolejnych zobowiązań podatkowych, bez konieczności każdorazowego jego zwracania i ponownego składania, stosuje się zabezpieczenie w formie zabezpieczenia generalnego. Jednak w celu uniknięcia sytuacji, w której bieżące zobowiązania podatkowe podatnika mogłyby przekroczyć kwotę złożonego zabezpieczenia, ustawa o podatku akcyzowym w art. 65 ust. 7 nakłada obowiązek ustalenia stanu wykorzystania zabezpieczenia generalnego przed jego zastosowaniem.

W myśl art. 65 ust. 8. ustawy, na wniosek podmiotu określonego w art. 65 ust. 1 ustawy, spełniającego warunki określone w art. 64 ust. 1 pkt 1, 3 i 4 ustawy, właściwy naczelnik urzędu celnego wyraża zgodę na złożenie zabezpieczenia ryczałtowego dla zabezpieczenia wykonania zobowiązań podatkowych tego podmiotu. Przepisy art. 64 ust. 3-5, 8 i 9 oraz przepisy wydane na podstawie art. 64 ust. 10 dotyczące sposobu dokumentowania spełnienia warunków określonych w art. 64 ust. 1, w tym rodzaju dokumentów potwierdzających ich spełnienie, stosuje się odpowiednio.

Zabezpieczenie powyższe powinno być obciążone kwotą zobowiązania podatkowego zgodnie z § 7 ust. 1-5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie zabezpieczeń akcyzowych (Dz. U. Nr 160, poz. 1076 ze zm.).

Zwolnienie zabezpieczenia generalnego z obciążenia kwotą zobowiązania podatkowego, które wygasło lub nie może już powstać, zwane w skrócie „zwolnieniem zabezpieczenia”, jest czynnością proceduralną określoną w § 7 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zabezpieczeń akcyzowych. Jest jedną z czynności tzw. saldowania zabezpieczenia generalnego, mających umożliwić naczelnikowi urzędu celnego wykonanie obowiązku, o którym mowa w art. 65 ust. 7 ustawy. Ustalenie stanu wykorzystania zabezpieczenia generalnego, o którym mowa w art. 65 ust. 7 ustawy, polega na ustaleniu jego kwoty wolnej, tzn. kwoty, jaka pozostałaby, gdyby wszystkie zobowiązania podatkowe podmiotu objęte tym zabezpieczeniem musiały być pokryte z tego zabezpieczenia. W związku z czym „zwolnienie zabezpieczenia” zanim zobowiązanie podatkowe wygaśnie nie pozwoliłoby na ustalenie rzeczywistej kwoty wolnej zabezpieczenia i mogłoby prowadzić – w sytuacji niewypłacalności podatnika – do pozostania części jego zobowiązań podatkowych bez pokrycia. Z tego względu, zgodnie z § 7 ust. 13 ww. rozporządzenia, właściwy naczelnik urzędu celnego odnotowuje zwolnienie zabezpieczenia generalnego odpowiednio, w całości lub części, na wniosek podmiotu obowiązanego do złożenia zabezpieczenia akcyzowego po stwierdzeniu, że zobowiązanie podatkowe w całości lub części wygasło lub nie może już powstać, i po przedłożeniu przez ten podmiot oryginału karty do saldowania, na której dokonano obciążenia tego zabezpieczenia generalnego.

Z art. 59 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa wynika, że zobowiązanie podatkowe wygasa m.in. wskutek zapłaty, przy czym zobowiązanie to wygasa w całości lub części, w zależności od wysokości zapłaconej kwoty. Zatem zapłata wpłaty dziennej, o której mowa w art. 23 ustawy, powoduje wygaśnięcie zobowiązania podatkowego, którego dotyczy: całkowite – w przypadku zapłaty kwoty zobowiązania podatkowego w pełnej wysokości, albo częściowe – w przypadku zapłaty części kwoty tego zobowiązania.

Natomiast zgodnie z art. 74 ust. 3 ustawy, jeżeli zobowiązanie podatkowe wygaśnie częściowo lub nie będzie mogło już powstać do części zabezpieczonej kwoty, złożone zabezpieczenie zostaje niezwłocznie częściowo zwrócone podmiotowi, który je złożył, na jego wniosek.

Na podstawie cytowanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że zwolnienie zabezpieczenia akcyzowego, które zostało obciążone kwotą powstałego zobowiązania podatkowego może nastąpić po jego wygaśnięciu, m.in. na wskutek zapłaty bądź w przypadku wygaśnięcia zobowiązania podatkowego.

Jak wykazano wcześniej w sprawie objętej wnioskiem podmiotem obowiązanym do zapłaty podatku akcyzowego jest zarejestrowany odbiorca. Czynnością podlegającą opodatkowaniu jest bowiem nabycie wewnątrzwspólnotowe oleju napędowego dokonane przez legalnie działającego zarejestrowanego odbiorcę. Obowiązek podatkowy powstaje zaś z dniem, w którym wyroby zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych. W tym momencie kończy się również procedura zawieszenia poboru akcyzy i powstaje zobowiązanie podatkowe. Z tą chwila także wyroby te do czasu zapłaty przez podmiot dokonujący czynności opodatkowanej (podatnika podatku akcyzowego) objęte są zabezpieczeniem akcyzowym.

W tym miejscu wskazać należy, że wskazane zobowiązanie podatkowe konkretyzuje się w stosunku do podatnika, jakim jest właśnie zarejestrowany odbiorca, a nie w stosunku do właściciela wyrobów (Wnioskodawcy). Właściciel wyrobów (Wnioskodawca) nie jest bowiem uprawniony do dokonania nabycia wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy. Stąd też nie może być on zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego od czynności, których nie wykonuje. Ponadto jak wykazano w odpowiedzi na pytanie 1 Wnioskodawca w sprawie przedstawionej we wniosku nie jest podatnikiem podatku akcyzowego.

Z sytuacji opisanej we wniosku jak i zadanego pytania wynika, że zabezpieczeniem akcyzowym zarejestrowanego odbiorcy objęte zostaną dokonane przez niego wewnatrzwspólnotowe nabycia oleju napędowego. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dokonanie przez niego jako właściciela wyrobu zapłaty akcyzy objętej zabezpieczeniem zarejestrowanego odbiorcy wygasza zobowiązanie objęte tym zabezpieczeniem.

Organ nie podziela takiego stanowiska. Spółka nie będąc obowiązana do zapłaty podatku akcyzowego, uiszczając ten podatek na rachunek właściwej izby celnej dokona tego nienależnie, albowiem to zarejestrowany odbiorca będzie do tego obowiązany.

Wskazać należy, że po pierwsze Wnioskodawca w opisanym zdarzeniu przyszłym nie będzie podatnikiem podatku akcyzowego, a zatem art. 13 ust. 4 stanowiący, że jeżeli obowiązek podatkowy ciąży na kilku podatnikach z tytułu dokonania czynności lub zaistnienia stanu faktycznego, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2, 3 i 5, których przedmiotem są te same wyroby akcyzowe, zapłata akcyzy związanej z tymi wyrobami przez jednego z tych podatników powoduje wygaśnięcie zobowiązania podatkowego pozostałych podatników, nie będzie miał zastosowania. Po drugie w opisanym stanie, którego dotyczy pytanie, zabezpieczenie akcyzowe obciążone kwotą akcyzy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobu akcyzowego będzie należeć do zarejestrowanego odbiorcy.

W tym miejscu wskazać jednakże należy, że w praktyce dozwolona jest sytuacja, aby podatek był wpłacany przez inny podmiot, ale pod warunkiem, że wpłata ta dokonywana jest w imieniu i na rzecz podatnika (zarejestrowanego odbiorcy).

Ze stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać zapłaty akcyzy, w celu zwolnienia kwoty akcyzy objętej zabezpieczeniem akcyzowym zarejestrowanego odbiorcy, we własnym imieniu i na swoją rzecz. Oznacza to zatem, że takie dokonanie wpłaty nie będzie skutkowało zwolnieniem zabezpieczenia zarejestrowanego odbiorcy.

Podobna sytuacja będzie miała miejsce, gdy na wniosek zarejestrowane odbiorcy, zgodnie z art. 63 ust. 3 pkt 2 ustawy zabezpieczenie akcyzowe złoży Wnioskodawca jako właściciel wyrobów. Złożenie zabezpieczenia akcyzowego przez właściciela wyrobu nie zwalnia bowiem podatnika (zarejestrowanego odbiorcy) od zapłaty podatku akcyzowego z tytułu dokonanego wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobów akcyzowych. W sytuacji zaś gdyby kwota akcyzy nie zostanie zapłacona przez zarejestrowanego odbiorcę, zostanie ona pokryta, na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy, ze złożonego zabezpieczenia.

Mając powyższe na uwadze, również stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytania nr 3 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.