Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-16/14/ŁCz
z 9 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 6 stycznia 2014 r. (data otrzymania 9 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży w 2013 r. udziału w lokalu mieszkalnym:

• w części dotyczącej możliwości skorzystania ze zwolnienia w związku z przeznaczeniem uzyskanych środków na spłatę kredytu zaciągniętego na sfinansowanie zakupu tego udziału – jest nieprawidłowe,
• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży w 2013 r. udziału w lokalu mieszkalnym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wraz z przyszłym małżonkiem 26 marca 2009 r. zakupił mieszkanie w stanie developerskim. Mieszkanie kupione zostało w udziałach:

• Wnioskodawca 4/10 za kwotę 102 180,00 zł,
• przyszły małżonek 6/10 za kwotę 153 270,00 zł.
  
  

Nabycie przez Wnioskodawcę udziału zostało sfinansowane środkami z kredytu zaciągniętego przez niego we frankach szwajcarskich. Przyszły małżonek nabycie udziału sfinansował środkami ze sprzedaży swojego mieszkania. Po zawarciu małżeństwa (ustrój wspólności majątkowej) 14 listopada 2013 r. mieszkanie zostało sprzedane w takich samych udziałach w jakich było zakupione, tj. Wnioskodawca sprzedał udział 4/10 za kwotę 136 400,00 zł, a współmałżonek sprzedał udział 6/10 za kwotę 204 600,00 zł. Kwota kredytu jaką należało spłacić wynosiła 177 093,19 zł. Pozostała kwota ze sprzedaży mieszkania przekazana została na rachunek małżonka Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wraz z małżonkiem zdecydował się na zakup domu w zabudowie bliźniaczej za kwotę 344 000,00 zł (stan developerski). Podpisana została umowa przedwstępna i 30 grudnia 2013 r. wpłacona została kwota 150 000,00 zł jako wkład własny. Pozostała kwota finansowana będzie ze wspólnie zaciągniętego kredytu. Kwota 150 000,00 zł została przelana z konta małżonka, faktura wystawiona została na Wnioskodawcę.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania:

1. Czy z tytułu sprzedaży małżonkowie rozliczają się osobno (tylko ze sprzedaży swojego udziału)?
2. Czy przeznaczenie kwoty 136 400,00 zł ze sprzedaży udziału w mieszkaniu na spłatę kredytu upoważnia Wnioskodawcę do skorzystania z ulgi podatkowej, gdy kredyt był zaciągnięty przez Wnioskodawcę na zakup udziału w sprzedanym lokalu mieszkalnym?
3. Czy jeżeli powyższe jest niemożliwe, to Wnioskodawca może uznać, że przeznaczył 136 400,00 zł na zakup domu i skorzystać z ulgi w przypadku, gdy faktura została wystawiona na Wnioskodawcę?
4. Czy jeżeli żadne z powyższych sposobów nie może mieć zastosowania to w jaki inny sposób Wnioskodawca może skorzystać z ulgi mieszkaniowej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1. Tak.

Ad. 2. Tak.

Ad. 3. Tak.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (w tym udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość),
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i praw wymienionych w tym przepisie przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i praw nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabył w 2009 r., za środki pochodzące z kredytu, udział wynoszący 4/10 w lokalu mieszkalnym, który następnie 14 listopada 2013 r. sprzedał, a więc przed upływem 5 lat, o których mowa w przywołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oceny skutków podatkowych sprzedaży tego udziału w lokalu mieszkalnym należy dokonać w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania – zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej – mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanego lokalu mieszkalnego przez rzeczoznawcę majątkowego, wynagrodzenie dla biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, koszty ogłoszeń w prasie itp., o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatne, czy nieodpłatnie.

W rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6c, gdyż udział w lokalu mieszkalnym został nabyty przez Wnioskodawcę odpłatnie, za środki pochodzące z kredytu zaciągniętego przed zawarciem małżeństwa. W myśl przywołanego przepisu – koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Koszt nabycia, co do zasady określa notarialna umowa sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem lokalu mieszkalnego (udziału w nim). Kosztem nabycia bez wątpienia jest cena jaką zapłacił nabywca zbywcy za udział w lokalu mieszkalnym, który sprzedał, niezależnie od tego czy zakup udziału w lokalu mieszkalnym był sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na jego zakup pochodzą z oszczędności nabywcy. W niniejszej sprawie kosztem nabycia jest cena zapłacona w 2009 r. przez Wnioskodawcę za nabycie udziału 4/10 w lokalu mieszkalnym.

Ponadto kosztem nabycia mogą być koszty notarialne, czyli wydatki związane ze sporządzeniem aktu notarialnego związanego z nabyciem udziału w lokalu mieszkalnym, w tym również wydatek na zapłatę podatku od czynności cywilnoprawnych, w części przypadającej na nabyty przez Wnioskodawcę udział w lokalu.

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, od którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131,
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Zatem w odniesieniu do dochodu ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym istnieje możliwość jego zwolnienia z opodatkowania w związku z poniesieniem wydatków na własne cele mieszkaniowe. Powyższe zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia udziału 4/10 w lokalu mieszkalnym, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia tego udziału.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D – dochód ze sprzedaży,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P – przychód ze sprzedaży.

W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy – za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1.wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

-położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,

2.wydatki poniesione na:

1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)

-w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Zgodnie natomiast z ust. 28 ww. przepisu – za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

-przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Dodatkowo ustawodawca – w art. 21 ust. 29 ww. ustawy – wskazuje, że w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy również wskazać, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ustawy). Innymi słowy, przepis ten zapobiega sytuacji, kiedy podatnik dwukrotnie odliczałby ten sam wydatek – raz jako poniesiony np. na zakup lokalu mieszkalnego, za drugim zaś razem jako wydatek na spłatę kredytu, który finansowałby ten właśnie zakup. W przepisie tym ustanowiono zatem zakaz dwukrotnego odliczania i korzystania z ulg w odniesieniu do tych samych wydatków.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że dochód uzyskany ze sprzedaży w 2013 r. udziału w lokalu mieszkalnym może zostać zwolniony z opodatkowania jeżeli przychód zostanie wydatkowany na cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Kolejno odnosząc się do zadanych przez Wnioskodawcę pytań w pierwszym rzędzie wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 788 ze zm.) – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). W myśl art. 33 pkt 1 ww. ustawy – do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej. Skoro zatem w omawianej sprawie przed zawarciem związku małżeńskiego (przed powstaniem wspólności ustawowej) Wnioskodawca nabył udział 4/10 w lokalu mieszkalnym, to uznać należy, że udział ten stanowił jego majątek osobisty. Nie zmienia tego fakt, że w okresie późniejszym Wnioskodawca zawarł związek małżeński z osobą, która na współwłasność lokal ten z nim nabyła. Udział w lokalu nabyty przez Wnioskodawcę, aż do dnia jego sprzedaży stanowił zatem majątek odrębny Wnioskodawcy (z wniosku nie wynika bowiem aby małżonkowie zawierali jakikolwiek umowy małżeńskie), co oznacza, że to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek rozliczenia przychodu ze sprzedaży tego udziału 4/10, odrębnie od obecnego małżonka, bowiem to Wnioskodawca ten przychód uzyskał.

Niezależnie od powyższego wskazać również należy, że zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Zasadą ustawową jest zatem, że małżonkowie są podatnikami każdy z osobna a w szczególnych przypadkach ustawa zezwala na łączne opodatkowanie małżonków (art. 6 ust. 2 ww. ustawy), nie powoduje to jednak, że małżonkowie stają się jednym podatnikiem, gdyż podatnikiem nadal pozostaje osoba fizyczna. Zaakcentować jednak należy, że w przypadku dochodów z odpłatnego zbycia nie znajduje zastosowania art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ dochody z tego tytułu zostały wyłączone z możliwości łącznego opodatkowania.

W związku z powyższym przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego będzie podlegał rozliczeniu przez każdego z małżonków z osobna. Każdy z małżonków jest odrębnym podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych zobowiązanym do rozliczenia swojej części przychodu uzyskanego ze sprzedaży swojego udziału w lokalu mieszkalnymi należącym do jego majątku odrębnego i wyliczenia należnego podatku dochodowego.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Przechodząc natomiast do kwestii związanych z możliwością skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego wyjaśnić należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. – w stosunku do dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych (udziału w nich), jest fakt wydatkowania (nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie) środków wyłącznie na enumeratywnie wskazane w ustawie cele mieszkaniowe. Zawarty w art. 21 ust. 25 ustawy katalog wydatków, uprawniających do zwolnienia ma charakter zamknięty i w związku z tym tylko wydatkowanie środków na realizację celów w nim wskazanych pozwala na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania. Inne wydatki nie wymienione w tym katalogu nie będą uprawniały do skorzystania z powyższego zwolnienia.

Ustawodawca uzależnia zatem prawo do skorzystania ze zwolnienia od wydatkowania przez podatnika w ściśle określonym czasie, środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Odnosząc się do zamiaru przeznaczenia środków uzyskanych ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym na spłatę w banku zadłużenia z tytułu kredytu zaciągniętego na sfinansowanie zakupu tego udziału w lokalu mieszkalnym – w celu skorzystania ze zwolnienia – stwierdzić należy, że ustawodawca wyraźnie sprecyzował warunki, od spełnienia których uzależnione jest prawo podatnika do skorzystania z ulgi podatkowej na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W omawianej sprawie warunki te nie zostały spełnione. Wydatkiem na własne cele mieszkaniowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie dla Wnioskodawcy kwota spłaconego kredytu. Choć bez wątpienia kredyt zaciągnięty przez Wnioskodawcę był kredytem zaciągniętym przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym – na jego nabycie, to zauważyć jednak należy, że w omawianej sprawie znajdzie zastosowanie zastrzeżenie zawarte w przywołanym wyżej art. 21 ust. 30 ww. ustawy. Wnioskodawca rozliczając transakcję sprzedaży udziału 4/10 w lokalu mieszkalnym uwzględni bowiem wydatki na nabycie tego udziału 4/10 w lokalu w postaci kosztów uzyskania przychodu, czyli kosztów, jakie poniósł na zakup udziału 4/10 w lokalu mieszkalnym. Odliczając więc spłacony kredyt Wnioskodawca odliczyłby po raz drugi wydatki, które zaliczył do kosztów uzyskania przychodu jako wydatki na nabycie udziału w lokalu, które to nabycie było finansowane kredytem.

Warunkiem skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest fakt wydatkowania (nie wcześniej niż w dniu sprzedaży i nie później niż w okresie 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż) przychodu ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym na enumeratywnie wskazane w art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy cele mieszkaniowe.

W tym miejscu zwrócić należy uwagę na treść art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy, który mówi, że wydatkiem poniesionym na cel mieszkaniowy może być spłata kredytu oraz odsetek od kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia na cel określony w pkt 1, a więc m.in. nabycie udziału w lokalu mieszkalnym. Jednakże spłaty zaciągniętego na nabycie sprzedawanego udziału w lokalu mieszkalnym kredytu Wnioskodawca odliczyć nie może, gdyż cena sprzedaży tego udziału w mieszkaniu wynikająca z aktu notarialnego sprzedaży, na podstawie którego Wnioskodawca stał się współwłaścicielem lokalu mieszkalnego (przypadająca na udział Wnioskodawcy w tym lokalu czyli 4/10 ceny nabycia) stanowić będzie koszt nabycia tego udziału w lokalu mieszkalnym, o jakim mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty nabycia sprzedawanego udziału w lokalu mieszkalnym stanowić będą koszty uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia co oznacza, że będą podlegać odliczeniu od przychodu z odpłatnego zbycia przy obliczaniu uzyskanego ze sprzedaży dochodu. Skoro zatem w ramach obliczenia dochodu ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym będzie uwzględniony koszt jego nabycia, to obowiązuje ustawowy zakaz traktowania kredytu zaciągniętego na nabycie tego udziału jako wydatku na własne cele mieszkaniowe. Uwzględnienie kredytu jako wydatku poniesionego na cel mieszkaniowy oznaczałoby, że Wnioskodawca odliczałaby dwukrotnie te same wydatki, a tego zabrania wprost art. 21 ust. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taka konstrukcja przepisów oznacza, że spłata kredytu zaciągniętego wcześniej na zakup sprzedawanej nieruchomości (lokalu mieszkalnego czy też udziału w nim) nie stanowi celu mieszkaniowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kredytu takiego nigdy nie będzie można odliczać, gdyż odliczeniu podlegać ma wcześniej wydatek na nabycie nieruchomości (lokalu mieszkalnego czy też udziału w nim) czyli cena zakupu jako koszt uzyskania przychodu. Dla ustawodawcy bez znaczenia pozostaje przy tym sposób pozyskania kapitału na pokrycie ceny zakupu (oszczędności podatnika czy kredyt). Ustawodawca wprowadził natomiast jednoznaczny zakaz traktowania jako objętego zwolnieniem wydatku na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie nieruchomości (lokalu mieszkalnego, udziału w nim) w sytuacji, gdy ten wydatek na nabycie podlega uwzględnieniu przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W rozpatrywanej sprawie wydatek na nabycie, czyli cena zakupu udziału wynoszącego 4/10 w lokalu mieszkalnym, podlegać będzie odliczeniu od przychodu ze sprzedaży. Ustawodawca przesądził zatem w ten sposób, że wydatkiem na własne cele mieszkaniowe nie będzie wydatek na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie zbywanej nieruchomości (udziału w nieruchomości), skoro przy obliczaniu dochodu z odpłatnego zbycia odliczeniu podlegać będzie cena nabycia zbywanej nieruchomości (udziału w nieruchomości). Zbywając udział w lokal mieszkalnym Wnioskodawca odliczy sobie koszt jego nabycia, czyli cenę jego zakupu.

Rozumowanie przeciwne godzi w całą istotę zawartych w prawie podatkowym mechanizmów ulg, odliczeń oraz rozliczania kosztów uzyskania przychodów. Żaden podatnik nie jest uprawniony do dwukrotnego odliczania tych samych wydatków. Koszty uzyskania przychodów nie stanowią wprawdzie ulgi podatkowej w potocznym znaczeniu, ale przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychodu z danego źródła do kosztów tych można zaliczyć określone wydatki. Uwzględnienie tych wydatków w kosztach stanowi o zmniejszeniu dla podatnika przychodu podlegającego opodatkowaniu. Prawo do odliczania poniesionych kosztów jest zatem formą przywileju podatkowego, która daje ulgę przy obliczaniu wysokości zobowiązania do zapłaty. Dopuszczenie uznania za uprawnione wliczanie kwoty ze sprzedaży wydatkowanej na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie zbywanego udziału w lokalu mieszkalnym do obliczania dochodu zwolnionego oznaczałoby, że jedna czynność jaką jest zakup udziału w lokalu mieszkalnym byłaby dwukrotnie podstawą do czerpania korzyści przez podatnika. Raz odliczeniu podlegałaby bowiem kwota kredytu pokrywająca cenę nabycia a drugi raz spłata tej właśnie kwoty kredytu. Wykładnia taka jest również niekonstytucyjna, gdyż w nieuzasadniony sposób różnicuje sytuację podatników, którzy sprzedali nieruchomość (lokal mieszkalny lub udział w nim) zakupioną na kredyt i tych, którzy nieruchomość zakupili za własne środki. Tych pierwszych stawiałaby w sytuacji uprzywilejowanej, gdyż pozwalałaby im dwukrotnie korzystać z preferencji co do tej samej kwoty – raz jako kosztu drugi raz jako zwolnienia. Tego rodzaju uprzywilejowanie nie znajduje jednak żadnego uzasadnienia w przepisach. Dlatego Wnioskodawca dokonując spłaty kredytu zaciągniętego na nabycie udziału w lokalu mieszkalnym, który sprzedał nie wypełnia dyspozycji realizacji własnego celu mieszkaniowego.

Wnioskodawca przychód ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym może oczywiście przeznaczyć na spłatę zadłużenia ciążącego na zbywanym udziale w lokalu z tytułu spłaty kredytu, jednakże taki sposób wydatkowania przychodu nie daje Wnioskodawcy prawa do zwolnienia. Po raz wtóry należy Wnioskodawcy wskazać, że uwzględnienie kredytu jako wydatku poniesionego na cel mieszkaniowy oznaczałoby, że Wnioskodawca odliczałby dwukrotnie ten sam wydatek raz jako poniesiony na zakup udziału w lokalu mieszkalnym, a drugim zaś razem jako wydatek na spłatę kredytu, który finansował ten właśnie zakup, a tego zabrania wprost art. 21 ust. 30 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.

Podsumowując, wydatki na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup zbywanego udziału w lokalu mieszkalnym nie będą mogły być uznane za wydatki na cele mieszkaniowe uwzględnione przy obliczeniu dochodu zwolnionego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że odliczeniu od przychodu ze sprzedaży podlegać będzie uprzednio cena nabycia udziału w lokalu mieszkalnym.

Stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

Przechodząc natomiast do odpowiedzi na trzecie z zadanych pytań tj. możliwości uznania za własny cel mieszkaniowy wydatku poniesionego w związku z podpisaniem umowy przedwstępnej nabycia domu w zabudowie bliźniaczej i wpłaty 30 grudnia 2013 r. kwoty wkładu własnego w przypadku, gdy faktura wystawiona została na Wnioskodawcę, a wpłata uiszczona została z konta małżonka należy w pierwszej kolejności wyjaśnić, że art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, posługuje się terminem „nabycie”. Pojęcie to nie zostało zdefiniowane w ustawie, co nie oznacza, że może być rozumiane inaczej niż jako uzyskanie własności, np. nieruchomości. Należy zatem odwołać się do przepisów prawa cywilnego, które stanowią, że „nabycie” obejmuje każde uzyskanie własności.

Umowa przedwstępna jest instytucją prawa zobowiązań służącą stronom, które dążą do zawarcia określonej umowy, ale z różnych powodów nie chcą lub nie mogą jej zawrzeć, a pragną zapewnić sobie jej zawarcie w przyszłości. Można powiedzieć, że umowa przedwstępna tworzy swoisty mechanizm obligacyjny i organizuje tym samym proces zawierania umowy.

Jednakże zgodnie z normami prawa cywilnego ani umowa przedwstępna, ani wpłata zaliczki, zadatku czy przedpłaty nie przenosi własności nieruchomości. Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121), a art. 158 Kodeksu cywilnego określa wyraźnie formę tej czynności prawnej.

Zgodnie z art. 155 § 1 Kodeksu cywilny – umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Natomiast w myśl art. 158 Kodeksu – umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości, zobowiązanie powinno być w akcie wymienione. Stosownie zaś do przepisu art. 389 Kodeksu cywilnego – umowa, przez którą jedna ze stron lub obie strony zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowy przedwstępnej), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej oraz termin, w ciągu którego ma być ona zawarta.

Z treści powyższych przepisów wynika zatem jednoznacznie, że przeniesienie własności nieruchomości następuje z chwilą zawarcia w formie aktu notarialnego ostatecznej umowy sprzedaży tej nieruchomości. Zawarcie umowy przedwstępnej jak też dokonanie, stosownie do tej umowy, wpłaty na poczet ceny, bez wątpienia mogą prowadzić do nabycia własności nieruchomości lub praw, ale nie są z nim równoważne. Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, a art. 158 Kodeksu określa wyraźnie formę tej czynności prawnej. Umowa przedwstępna, nie jest umową przenoszącą własność nieruchomości. Jest niejako przyrzeczeniem do przeniesienia na nabywcę prawa własności, co nastąpi dopiero w momencie zawarcia np. umowy sprzedaży przenoszącej własność nieruchomości.

Z literalnego bowiem brzmienia ww. przepisu wynika, że decydujące znaczenie ma fakt wydatkowania środków pieniężnych m.in. na nabycie budynku mieszkalnego. Oznacza to, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy wiąże skutek prawny w postaci zwolnienia określonego dochodu od opodatkowania podatkiem dochodowym zarówno z terminem wydatkowania środków pieniężnych określonych w tej umowie jak i z faktem zawarcia umowy przenoszącej własność. Tym samym musi mieć miejsce nabycie skutkujące przeniesieniem własności, przy czym czynność wydatkowania musi zostać dokonana najpóźniej przed upływem 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie udziału w lokalu mieszkalnym. Użyte w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych słowa „wydatki poniesione na nabycie” prowadzą do jednoznacznego wniosku, że wolny od podatku jest dochód wydatkowany na definitywne i ostateczne nabycie nieruchomości, to znaczy skutkujące przeniesieniem własności, w terminie dwóch lat liczonych od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do odpłatnego zbycia. Z kolei umowa przedwstępna ani wpłata zaliczki na poczet ceny nabycia nie przenoszą własności nieruchomości. A zatem wydatkowanie środków pieniężnych na zaliczkę na poczet ceny nabycia nieruchomości może zostać uznane za wydatek w rozumieniu art. 21 ust. 25 ww. ustawy wyłącznie wtedy, gdy przed upływem 2 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, podatnik nabędzie także własność nieruchomości.

Zauważyć jednak należy, że w omawianej sprawie zachodzą dodatkowe okoliczności. Otóż 14 listopada 2013 r. sprzedane zostało mieszkanie. Kwota kredytu jaką należało spłacić wynosiła 177 093,19 zł, zaś pozostałą kwotę ze sprzedaży mieszkania przekazano na rachunek małżonka Wnioskodawcy. Z powyższych informacji wynika zatem, że środki ze sprzedaży mieszkania już zostały wydatkowane na spłatę kredytu, którego wysokość była wyższa niż kwota uzyskana przez Wnioskodawcę ze sprzedaży jego udziału 4/10 w tym lokalu (136 400,00 zł). Oznacza to, że jeżeli Wnioskodawca wydatkował środki ze sprzedaży udziału w lokalu na spłatę kredytu, to nie posiadał już środków ze sprzedaży, aby dokonać wpłaty 150 000,00 zł (bądź części tej kwoty) jako wkład własny na nabycie domu. W związku z tymi okolicznościami jeżeli z aktu notarialnego sprzedaży lokalu mieszkalnego wynika, że środki pieniężne ze sprzedaży udziału Wnioskodawcy w tym lokalu zostały przekazane (przez kupujących) na rzecz banku – na spłatę hipoteki ciążącej na nieruchomości – w związku z zaciągniętym przez Wnioskodawcę kredytem na zakup udziału w lokalu, to uznać należy, że Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia w związku z poniesieniem wydatków na nabycie domu, bowiem w sposób oczywisty wydatków takich ponieść nie mógł, skoro środki ze sprzedaży przeznaczył na spłatę kredytu zaciągniętego na zbywany udział w lokalu mieszkalnym. Aby w przypadku Wnioskodawcy można było rozpatrywać możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania środków ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym wydatkowanych na nabycie domu, to Wnioskodawca musiałby wykazać, że środki ze sprzedaży jego udziału w nieruchomości nie zostały faktycznie wydatkowane na spłatę kredytu, ale zostały wydatkowane na nabycie domu. Przy czym dla Wnioskodawcy termin na wydatkowanie środków ze sprzedaży 14 listopada 2013 r. udziału w lokalu mieszkalnym upłynie z dniem 31 grudnia 2015 r. Oznacza to, że jeżeli do tego czasu Wnioskodawca nie nabędzie prawa własności (współwłasności) do nieruchomości, to zwolnienie mu nie przysługuje. Z przywołanego powyżej przepisu w sposób jednoznaczny wynika bowiem, że zwolnienie może obejmować jedynie ten przychód ze sprzedaży, który będzie wydatkowany w terminie dwóch lat liczonych od końca roku podatkowego, w którym doszło do odpłatnego zbycia na nabycie m.in. nieruchomości, co jest równoznaczne z obowiązkiem definitywnego nabycia w tym terminie prawa własności (współwłasności) do niej, tzn. skutkującego przeniesieniem własności, w celu skorzystania ze zwolnienia.

W świetle powyższego wyłącznie wówczas jeżeli Wnioskodawca faktycznie środków ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym (w całości lub w części) nie wydatkował na spłatę kredytu zaciągniętego na zbywany udział i będzie w stanie w sposób wiarygodny to udowodnić oraz do 31 grudnia 2015 r. Wnioskodawca nabędzie prawo własności lub współwłasności nieruchomości (domu), to wówczas środki wydatkowane 30 grudnia 2013 r. na poczet ceny nabycia tej nieruchomości skorzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skoro faktura z tytułu tak poniesionego wydatku wystawiona została wyłącznie na Wnioskodawcę.

Niedopuszczalna jest bowiem sytuacja, w której podatnik środki uzyskane ze sprzedaży udziału w nieruchomości faktycznie wydatkuje na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup tego udziału, a ponieważ poniesienie takiego wydatku nie uprawnia go do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to w celu uchylenia się od opodatkowania i uniknięcia obowiązku zapłaty podatku z tytułu sprzedaży będzie fikcyjnie twierdził, że środki zostały wydatkowane na nabycie domu, podczas gdy w rzeczywistości wydatki na nabycie poniosła inna osoba. Ciężar udowodnienia w jaki sposób Wnioskodawca wydatkował środki ze sprzedaży udziału w lokalu spoczywa na Wnioskodawcy, jako osobie, która ze zwolnienia chce wywodzić dla siebie korzystne skutki.

Powyższe stanowisko potwierdzają sądy administracyjne, np. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 6 grudnia 2013 r. sygn. akt II FSK 49/12. Wyrok ten co prawda odnosi się do przepisów art. 21 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r. jednakże można jego uzasadnienie odnieść również do sytuacji Wnioskodawcy ze względu na podobny cel tego zwolnienia ze zwolnieniem z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Sąd wskazał bowiem, że: „Przepis art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) u.p.d.o.f. stanowi o bezpośrednim finansowaniu określonego w nim celu, a zatem przewiduje on zwolnienie z opodatkowania przychodów wydatkowanych bezpośrednio na nabycie nieruchomości i innych wymienionych w nim praw. Ustawodawca wiąże więc przychód uzyskany ze sprzedaży z jego wydatkowaniem w okresie 24 miesięcy. W konsekwencji stwierdzić należy, że warunkiem omawianego zwolnienia podatkowego jest wydatkowanie na określony prawnie cel, uzyskanych przychodów, nie zaś równowartości tych przychodów pochodzącej z innego źródła, aniżeli sprzedaż z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) u.p.d.o.f., albowiem nie zawiera się to w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) w związku z art. 28 ust. 2a u.p.d.o.f. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wykładnia celowościowa art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) u.p.d.o.f. wskazuje, że założeniem ustawodawcy było zachęcanie podatników do nabywania w miejsce zbywanych praw majątkowych (spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu) czy nieruchomości, innych nieruchomości lub praw przeznaczonych do zaspokajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych, a nie na przykład potrzeb konsumpcyjnych. Na akceptację zasługuje zatem pogląd, zgodnie z którym nie jest istotne, aby podatnik wydatkował konkretne środki finansowe pochodzące z przychodów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) u.p.d.o.f., ale aby w sposób bezsporny wynikało, że pochodzą one z tego źródła”.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 3 – jeśli spełnione zostaną wszystkie wskazane powyżej przesłanki – należy uznać za prawidłowe.

Odpowiadając na pytanie o inny sposób w jaki Wnioskodawca może skorzystać z ulgi mieszkaniowej wskazać należy, że wydatki uprawniające do zwolnienia z opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia m.in. udziału w lokalu mieszkalnym wymienione zostały w art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z kolei art. 21 ust. 26-30 ww. ustawy wskazuje dodatkowe warunki zwolnienia. Natomiast indywidualna interpretacja przepisów prawa jest jedynie przedstawieniem poglądu organu dotyczącego rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do określonej sprawy opisanej we wniosku. Wydając interpretacje indywidualne Organ nie jest uprawniony doradzać Wnioskodawcy w jaki sposób powinien się zachować, jakie działanie podjąć aby korzystać z ulgi z tytułu sprzedaży nieruchomości (udziału w niej).

W tym miejscu wskazać również należy, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Oznacza to, że niniejsza interpretacja wydana została wyłącznie dla Wnioskodawcy. Natomiast małżonek Wnioskodawcy chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie i uiścić stosowną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.