INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 12 stycznia 2012 r.), uzupełnionym w dniach 15 i 20 marca 2012 r. oraz w dniu 13 kwietnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży mieszkania:

• w części dotyczącej możliwości skorzystania z ulgi meldunkowej - jest prawidłowe
• w części dotyczącej sposobu ustalenia kosztów – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży mieszkania.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismami z dnia 07 marca 2012 r. oraz z dnia 03 kwietnia 2012 r. Znak: IBPBII/2/415-42/12/MMa wezwano wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniach 15 i 20 marca 2012 r. oraz w dniu 13 kwietnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w dniu 14 lipca 2008 r. wraz z mężem kupiła mieszkanie za kwotę 114.827,00 zł, na które zaciągnęli kredyt w wysokości 100.000 zł. Małżonkowie mieszkanie otrzymali w stanie surowym, trzeba je było wykończyć i wyposażyć aby można było w nim mieszkać.

Wnioskodawczyni wskazuje, że w tym czasie obowiązywała ulga meldunkowa a przez niedopatrzenie wnioskodawczyni nie została w nim zameldowana. W mieszkaniu tym od początku małżonkowie mieszkali razem. Mąż wnioskodawczyni był w nim zameldowany na pobyt stały od dnia 16 kwietnia 2009 r. do dnia 19 maja 2011 r.

W dniu 30 maja 2011 r. małżonkowie sprzedali mieszkanie za kwotę 245.000 zł. W kwocie tej mieściła się wartość umeblowania, sprzęt AGD, wyposażenie łazienki, szafa w przedpokoju koszt około 25.000 zł. Z kwoty uzyskanej ze sprzedaży mieszkania małżonkowie spłacili zaciągnięty kredyt, który w tym momencie wyniósł 141.111,80 zł.

Wnioskodawczyni wskazuje, że przez okres około 3 lat, począwszy od września 2007 r. do dnia 30 maja 2011 r. małżonkowie dokonali spłaty kredytu w wysokości 21.374,39 zł. Ogółem kwota spłat wraz z odsetkami wyniosła 165.486,19 zł.

Dodatkowe koszty przedmiotowego mieszkania to opłata notarialna przy zakupie w wysokości 2.318,72 zł, pośrednictwo sprzedaży w kwocie 5.535 zł. Resztę małżonkowie przeznaczyli na kupno domu (poza nowym kredytem w kwocie 477.000 zł).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawczyni może zostać zwolniona z podatku dochodowego od sprzedaży opisanego mieszkania...

Jeżeli wnioskodawczyni nie przysługuje zwolnienie to czy koszt kredytu wraz z odsetkami pomniejszą dochód od sprzedaży mieszkania...

Zdaniem wnioskodawczyni, kwota uzyskana ze sprzedaży przedmiotowego mieszkania podlega w całości zwolnieniu z podatku dochodowego. Wnioskodawczyni wskazuje, iż pomimo przeoczenia i braku zameldowania w przedmiotowym lokalu powinna ona zostać zwolniona z podatku dochodowego, gdyż od początku mieszkała w tym mieszkaniu

Spłacony przez małżonków kredyt powinien pomniejszyć przychód uzyskany ze sprzedaży mieszkania.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawczyni wraz z mężem kupiła w dniu 14 kwietnia 2008 r. mieszkanie, na zakup którego małżonkowie zaciągnęli kredyt w kwocie 100.000 zł. Po dokonaniu zakupu mieszkanie to zostało wykończone i wyposażone. Następnie w dniu 30 maja 2011 r. przedmiotowe mieszkanie zostało sprzedane za 245.000,00 zł z czego 141.111,80 zł zostało przeznaczone na spłatę kredytu.

Dokonując oceny skutków podatkowych zbycia przedmiotowego mieszkania, nabytego w 2008 r. należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 01 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i płatny jest w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Podstawą obliczenia podatku zgodnie z art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, koszt uzyskania wypisu z ksiąg wieczystych itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Wnioskodawczyni wskazała, że poniosła koszty, na które składały się wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza aktu notarialnego zakupu mieszkania, prowizja pośrednika w sprzedaży nieruchomości, wydatki związane z wyposażeniem mieszkania oraz koszty związane z kredytem.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wnioskodawczyni może odliczyć jako koszty odpłatnego zbycia od ceny uzyskanej ze sprzedaży mieszkania prowizję pośrednika w sprzedaży nieruchomości. Wydatek ten stanowi bowiem koszt odpłatnego zbycia gdyż jest bezpośrednio związany ze sprzedażą nieruchomości.

Natomiast definicję kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie w art. 22 ust. 6c ww. ustawy, iż koszty takie stanowią m. in. udokumentowane koszty nabycia tej nieruchomości oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Koszt nabycia, co do zasady określa umowa notarialna sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości. Kosztem nabycia bez wątpienia będzie zatem cena jaką zapłacił nabywca zbywcy za nieruchomość będącą przedmiotem sprzedaży, niezależnie od tego czy zakup nieruchomości jest sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na jej zakup pochodzą z oszczędności nabywcy. Kosztem nabycia oprócz ceny nabycia są również wydatki związane ze sporządzeniem aktu notarialnego zakupu.

Kosztem uzyskania przychodu nie może być kwota spłaconego kredytu. Prowadziłoby to do podwójnego zaliczania do kosztów uzyskania przychodu tych samych kwot. Skoro bowiem kosztem jest kwota zakupu (cena) sfinansowana z kredytu to nie może nim być spłata tego kredytu. Przepis art. 22 ust. 6c jednoznacznie wskazuje, że kosztem uzyskania przychodu jest koszt nabycia czyli cena za jaką kupiono nieruchomość.

Kosztem uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości nie mogą również być w żadnym wypadku odsetki od kredytu, są to bowiem wydatki związane z pozyskaniem środków pieniężnych na nabycie nieruchomości i mają związek ze spłatą kredytu. Odsetki są kosztem pozyskania kapitału na zakup nieruchomości a więc niejako „ceną” jaką podatnik musi zapłacić w związku z pożyczeniem przez bank pieniędzy. Odsetki to koszt kredytobiorcy ponoszony za pożyczone przez niego środki, a więc związany z obsługą kredytu i tego kredytu dotyczący.

Również w doktrynie podkreśla się, że wydatki na nabycie to wyłącznie wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie, a nie koszty pośrednio związane z tym nabyciem. Wynika to wprost z literalnego brzmienia art. 22 ust. 6c ustawy, który posługuje się pojęciem „kosztów nabycia” a nie „kosztów związanych z nabyciem”. Odsetki w żaden sposób nie mieszczą się w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu, zawartych w art. 22 ust. 6c ustawy i wydatek na spłatę odsetek nie może być przyjęty jako koszt obniżający podstawę opodatkowania ze sprzedaży przedmiotowego mieszkania. Ustawodawca w sposób nie budzący wątpliwości wskazał w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, które z poniesionych przez podatnika wydatków mogą stanowić koszt uzyskania przychodu przy odpłatnym zbyciu nieruchomości lub praw, nie pozostawiając podatnikowi dowolności w tym względzie.

Podsumowując należy stwierdzić, że zaciągnięcie kredytu jest wyłącznie sposobem na pozyskanie pieniędzy na zapłatę ceny za nabycie nieruchomości. Do kosztów uzyskania przychodu nie mogą być zaliczone wydatki związane z zaciągnięciem i spłatą kredytu bankowego. Wnioskodawczyni nie ma zatem możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości wydatków związanych ze spłatą kredytu i odsetek od kredytu wymienionego powyżej.

Kosztem uzyskania przychodu są w świetle art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłącznie koszty nabycia tej nieruchomości. Koszty nabycia zaś określają umowy notarialne sprzedaży, na podstawie których podatnicy stają się właścicielami lub współwłaścicielami nieruchomości. Wydatki związane z kredytem bankowym nie mogą być także potraktowane jako nakłady, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy, ponieważ w żaden sposób nie wpływają na podwyższenie wartości samej nieruchomości.

Warto zauważyć, że skoro zaciągnięcie kredytu i uzyskanie pieniędzy od banku nie jest w świetle prawa podatkowego traktowane jako osiągnięcie przez podatnika przychodu do opodatkowania, a tym samym od kwoty kredytu nie płaci się w momencie jego uzyskania podatku dochodowego, to oczywistym jest fakt, że wydatki na spłatę kredytu nie mogą być kosztem uzyskania przychodu. W niniejszej sprawie dotyczy to również odsetek, gdyż nie są one wydatkiem na nabycie o którym mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem określając koszty uzyskania przychodu należy brać pod uwagę te wydatki, które mają bezpośredni wpływ na uzyskany przychód Natomiast do nakładów zwiększających wartość nieruchomości, poczynionych w czasie jej posiadania, można zaliczyć wydatki poniesione na wykończenie tej nieruchomości.

Natomiast nie stanowią nakładów zwiększających wartości lokalu wydatki na zakup wyposażenia np. jego umeblowanie, sprzętu AGD, wyposażenia pomieszczeń itp. Tego rodzaju koszty nie mogą zatem zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Sprzedaż wyposażenia lokalu mieszkalnego stanowić natomiast może źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega sprzedaż rzeczy, jeżeli została ona dokonana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie rzeczy.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawczyni w części dotyczącej sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodu należało uznać za nieprawidłowe.

Zauważyć jednakże należy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie

-jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a)-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.

Przy czym przepis ten nie stanowi o zwolnieniu z opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, lecz przewiduje zwolnienie z opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia budynku bądź lokalu mieszkalnego. Zwolnieniem nie są objęte przychody z odpłatnego zbycia gruntu (udziału w gruncie) lub prawa wieczystego użytkowania gruntu (udziału w prawie).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania. Tym samym nie uzależnia zameldowania od posiadania tytułu własności do nieruchomości lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia. Bez znaczenia są natomiast stosunki własnościowe istniejące w okresie tych 12 miesięcy.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika (art. 21 ust. 21 tej ustawy).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 3 ww. ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, podatnicy, do których mają zastosowanie ust. 1 lub ust. 2, tj. podatnicy, którzy zbywają nieruchomości lub prawa nabyte w okresie od 01 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r., oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14-niowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania.

Wobec powyższego, zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnione jest od spełnienia łącznie dwóch warunków:

• okres zameldowania na pobyt stały nie krótszy niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia,
• terminowego złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia; w przypadku uzyskania tego rodzaju przychodu w 2011 r. najpóźniej do 30 kwietnia 2012 r.
  
  

Jeżeli zatem zostaną spełnione powyższe warunki podatnikowi przysługuje prawo do zwolnienia przychodu uzyskanego ze sprzedaży budynku lub lokalu mieszkalnego w trybie art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy (tzw. ulga meldunkowa).

Zgodnie z art. 21 ust. 22 ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków co w konsekwencji oznacza, że spełnienie przez jednego z małżonków niezbędnego do skorzystania z ulgi meldunkowej warunku zameldowania na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy w zbywanym lokalu powoduje, że z przedmiotowej ulgi mogą skorzystać łącznie oboje małżonkowie. Jednocześnie podkreślić należy, że warunek złożenia w ustawowym terminie oświadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ww. ustawy dla skorzystania z ulgi meldunkowej przez oboje małżonków jest spełniony, w przypadku złożenia przedmiotowego oświadczenia przez małżonka spełniającego te warunki.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż mąż wnioskodawczyni był w przedmiotowym mieszkaniu zameldowany na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy, natomiast wnioskodawczyni nie była w nim zameldowana.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż dla skorzystania z przewidzianego przepisem art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy zwolnienia od podatku dochodowego wystarczającym jest, że warunek zameldowania na pobyt stały w sprzedawanym mieszkaniu przez okres 12 miesięcy spełnia tylko jeden z małżonków. W przedmiotowej sprawie warunek zameldowania przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy w zbywanym lokalu mieszkalnym został spełniony przez męża wnioskodawczyni. Zatem, mimo iż warunek zameldowania spełnił tylko mąż wnioskodawczyni, to mając na uwadze, że prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej przysługuje również współmałżonkowi, który warunku zameldowania nie spełnił należy uznać, że wnioskodawczyni przysługuje prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej od dochodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania o ile w ustawowym terminie tj. do dnia 30 kwietnia 2012 r. zostanie złożone w urzędzie skarbowym oświadczenie, o spełnieniu warunków do zwolnienia. Warunek złożenia w ustawowym terminie oświadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ww. ustawy dla skorzystania z ulgi meldunkowej przez oboje małżonków jest spełniony również w przypadku złożenia przedmiotowego oświadczenia przez małżonka spełniającego te warunki.

Natomiast jeżeli z przedmiotowym mieszkaniem związany był udział w gruncie lub prawie wieczystego użytkowania gruntu to połowa przychodu ze sprzedaży przypadająca na udział w gruncie lub prawie wieczystego użytkowania gruntu nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa powyżej, lecz będzie podlegała opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy.

Tym samym stanowiska wnioskodawczyni w części dotyczącej ulgi meldunkowej należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.