Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-1144/13/ŁCz
z 19 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 20 listopada 2013 r. (data otrzymania 22 listopada 2013 r.), uzupełnionym 30 grudnia 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży nieruchomości nabytej w spadku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2013 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży nieruchomości nabytej w spadku.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 11 grudnia 2013 r. Znak: IBPBII/2/415-1144/13/ŁCz wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 30 grudnia 2013 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 19 października 2009 r. postanowieniem Sądu Rejonowego stwierdzono nabycie spadku po zmarłym 16 kwietnia 2009 r. spadkodawcy. Na podstawie testamentu notarialnego z 21 stycznia 2002 r. spadek nabyli Wnioskodawca oraz T.S. po połowie. Zmarły był po rozwodzie, dzieci w testamencie wydziedziczył. Z powództwa córek Sąd przyznał zachowek dla wnuków po 36 110,00 zł. Doszło równocześnie do ugody i postanowieniem Sądu przyznano byłej żonie spadkodawcy kwotę 125 000,00 zł jako zwrot nakładów do majątku wspólnego. Dom, który spadkobiercy otrzymali w spadku zamieszkuje była żona spadkodawcy i jej córki z rodzinami uniemożliwiając zbycie przedmiotu spadku, dlatego doszło do ugody między stronami. Spadkobiercy postanowili sprzedać nieruchomość byłej żonie spadkodawcy i jej córkom.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą nieruchomości Wnioskodawca jako koszt uzyskania przychodu może wykazać wydatek poniesiony na wypłatę zachowku wnukom spadkodawcy oraz zwrot byłemu małżonkowi spadkodawcy nakładów na budowę budynku mieszkalnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, ustalając dochód z transakcji zbycia nieruchomości, należy przychód z jej zbycia pomniejszyć o koszt uzyskania przychodu w postaci wydatków poniesionych na wypłatę zachowku wnukom spadkodawcy oraz zwrot byłemu małżonkowi spadkodawcy nakładów na budowę budynku mieszkalnego. Uzyskany przychód pozostaje w bezpośrednim związku z wypłatą zachowku i zwrotu nakładów. Aby uniknąć spłaty w postaci zachowku i zwrotu nakładów, Wnioskodawca musiałby zrzec się spadku, co oznacza że nie otrzymałaby przysporzenia w postaci nieruchomości. Wówczas nie obciążałyby go długi spadkowe. Otrzymanie nieruchomości jest ściśle powiązane z poniesieniem tychże wydatków. A zatem dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości uległ zmniejszeniu o kwoty zachowku i zwróconych nakładów. Nie ulega wątpliwości, że nakłady poniesione początkowo przez małżonka spadkodawcy w chwili ich zwrotu należy uznać za poniesione przez Wnioskodawcę. Ponadto należy podkreślić, że zwiększyły one wartość nieruchomości.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Kosztami uzyskania przychodów nie mogą być wyłącznie te koszty, które, mimo że poniesione zostały w celu uzyskania przychodów – zostały wyraźnie wymienione jako niestanowiące kosztu uzyskania przychodu. Art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymienia wśród włączeń zachowku oraz zwrotu nakładów, a zatem ustawa nie wyklucza tych wydatków z kategorii podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, z uwagi na fakt, że ustawa nie wyłącza zachowku oraz nakładów z kategorii kosztów podatkowych oraz jako że pozostają one w ścisłym związku z nabyciem nieruchomości, należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabył na podstawie testamentu spadek po zmarłym 16 kwietnia 2009 r. spadkodawcy. Z powództwa córek Sąd przyznał zachowek dla wnuków spadkodawcy po 36 110,00 zł, a na mocy ugody sądowej byłemu małżonkowi spadkodawcy przyznano kwotę 125 000,00 zł jako zwrot nakładów do majątku wspólnego.

Wątpliwości Wnioskodawcy w rozpatrywanej sprawie budzi możliwość wykazania jako koszt uzyskania przychodu wydatku poniesionego na wypłatę zachowku oraz zwrot nakładów.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) – spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl z art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego – spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy.

Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że zachowek jest to wynikające z przepisów Kodeksu cywilnego zobowiązanie spadkobiercy w stosunku do osoby niewskazanej w testamencie, a mającej prawo do spadku z mocy ustawy. Uprawniony do zachowku otrzymuje kwotę, która stanowi równowartość części udziału spadkowego, który przypadałby uprawnionemu, gdyby dziedziczył z ustawy.

Natomiast odnosząc się do zwrotu nakładów z majątku wspólnego na majątek odrębny małżonka należy sięgnąć do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. z 2012 r. poz. 788 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej oraz przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 1 i 2 ww. ustawy), ale też przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej (art. 33 pkt 10 ww. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że nieruchomość zabudowana domem mieszkalnym stanowiła składnik majątku osobistego spadkodawcy. Zgodnie z zasadą superficies solo cedit to, co trwale związane z gruntem przypada właścicielowi tego gruntu. Tak więc dom niezależnie od tego, z jakich środków został wybudowany, należy – tak jak cała nieruchomość (grunt) – do majątku osobistego spadkodawcy. Fakt, że dom na gruncie należącym do spadkodawcy został wybudowany w czasie trwania małżeństwa, nie powoduje, że nieruchomość ta weszła w skład majątku wspólnego małżeńskiego. Jeżeli środki na budowę domu pochodziły ze środków obojga małżonków, należy przyjąć, że dom został wybudowany ze środków pochodzących z majątku wspólnego małżeńskiego. Taka sytuacja daje byłemu małżonkowi po ustaniu małżeństwa możliwość żądania zwrotu nakładów i wydatków, które zostały poczynione z majątku wspólnego małżeńskiego na majątek osobisty byłego małżonka. W takiej sytuacji zarówno za życia byłego małżonka, jak również po jego śmierci, drugi małżonek (który poniósł nakłady) może żądać od byłego małżonka (bądź jego spadkobierców) zapłaty na jego rzecz kwoty odpowiadającej wartości nakładów poczynionych na nieruchomość wchodzącą w skład majątku osobistego małżonka, który był właścicielem działki, na której wybudowano dom.

Powyższego zwrotu były małżonek miał prawo żądać na podstawie art. 45 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. W myśl przywołanego przepisu – każdy z małżonków powinien zwrócić wydatki i nakłady poczynione z majątku wspólnego na jego majątek osobisty, z wyjątkiem wydatków i nakładów koniecznych na przedmioty majątkowe przynoszące dochód. Może żądać zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny. Nie można żądać zwrotu wydatków i nakładów zużytych w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, chyba że zwiększyły wartość majątku w chwili ustania wspólności. Stosownie natomiast do § 2 powyższej normy zwrotu dokonuje się przy podziale majątku wspólnego, jednakże sąd może nakazać wcześniejszy zwrot, jeżeli wymaga tego dobro rodziny.

Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego (postanowienie z 21 października 1998 r., II CKU 56/98) art. 689 Kodeksu postępowania cywilnego („Jeżeli cały majątek spadkowy lub poszczególne rzeczy wchodzące w jego skład stanowią współwłasność z innego tytułu niż dziedziczenie, dział spadku i zniesienie współwłasności mogą być połączone w jednym postępowaniu”) zezwala na połączenie w jednym postępowaniu sprawy o dział spadku ze sprawą o zniesienie współwłasności i sprawą o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej. Gdy w skład spadku wchodzi udział w majątku, który był objęty wspólnością małżeńską, i wcześniej nie doszło do przesądzenia ewentualnych zwrotów z tytułu nakładów, wydatków oraz innych świadczeń z majątku wspólnego na majątek odrębny lub odwrotnie, połączenie w jednym postępowaniu działu spadku z podziałem majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej jest konieczne. Dopóki bowiem nie nastąpi przesądzenie wspomnianych zwrotów, nie jest możliwe, nieodzowne według art. 684 Kodeksu postępowania cywilnego, ustalenie składu i wartości dzielonego spadku (Uchwała Sądu Najwyższego z 2 marca 1972 r., III CZP 100/71). W takim zatem wypadku, oprócz wniosku o dział spadku, niezbędne jest złożenie wniosku o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej („Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz” dr Krystyna Gromek, 2013 Wyd.: C.H.Beck Wydanie 4”).

Dokonując zatem oceny skutków podatkowych sprzedaży przez Wnioskodawcę nieruchomości, którą nabył 16 kwietnia 2009 r., należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) zmieniono bowiem m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania – zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej – mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Z wyżej wymienionych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika zatem, że przychód uzyskany ze sprzedaży m.in. udziału w nieruchomości nabytego w drodze spadku może zostać pomniejszony o koszty, o których mowa w art. 19 ust. 1 (koszty odpłatnego zbycia) oraz w art. 22 ust. 6d ww. ustawy (koszty uzyskania przychodów).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. W tym miejscu należy jednak zaznaczyć, że jeśli zostały poniesione tego rodzaju koszty, to przychód podlegający opodatkowaniu może zostać obniżony wyłącznie o poniesione przez Wnioskodawcę koszty odpłatnego zbycia, które przypadają na zbywany przez niego udział (1/2).

Należy tutaj zauważyć, że nie sposób uznać za koszty odpłatnego zbycia zachowku ani zwrotu nakładów z majątku wspólnego na majątek odrębny małżonka, bowiem zapłata zachowku, jak też zwrot nakładów z majątku wspólnego na majątek odrębny małżonka, nie jest konieczna aby podatnik mógł dokonać sprzedaży nieruchomości. Jest dokładnie odwrotnie, to sprzedaż nieruchomości może nastąpić po to, aby uzyskać środki na wypłacenie zachowku oraz dokonać zwrotu nakładów z majątku wspólnego na majątek odrębny małżonka, a nie wypłacenie ww. kwot jest niezbędne do dokonania sprzedaży nieruchomości. Wypłata zachowku, a także zwrot nakładów z majątku wspólnego na majątek odrębny małżonka nastąpi bez względu na fakt czy spadkobierca sprzeda odziedziczony udział w nieruchomość, czy nie.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Przy tym stosownie do wcześniejszych wyjaśnień, jeżeli Wnioskodawca poniósł nakłady na nieruchomości, to odliczeniu będzie podlegała wyłącznie 1/2 kwoty, stosownie do wielkości udziału w nieruchomości, której sprzedaż stanowi dla niego źródło przychodu. Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W związku z powyższymi wyjaśnieniami przepis art. 22 ust. 6d ww. ustawy w sposób jednoznaczny wskazuje, że kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku mogą być wyłącznie:

• udokumentowane nakłady na tę nieruchomość lub prawo zwiększające jego wartość,
• kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na tę nieruchomość lub prawo.
  
  

Przepis art. 22 ust. 6d ww. ustawy nie daje zatem możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu innego rodzaju wydatków niż w nim wymienione. Tym samym brak jest podstaw prawnych, aby poniesione przez Wnioskodawcę wydatki tytułem zachowku wypłaconego na rzecz wnuków zmarłego spadkodawcy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie mieszczą się w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Zachowek nie jest bowiem nakładem na nieruchomość zwiększającym jej wartość ani kwotą zapłaconego podatku od spadków i darowizn. Również za koszt uzyskania przychodu z takich samych przyczyn nie może zostać uznany wydatek poniesiony na zwrot nakładów poniesionych na majątek odrębny małżonka. Nieprawdą jest bowiem twierdzenie Wnioskodawcy, że nakłady zostały poniesione przez Wnioskodawcę. Nakłady nie zostały poniesione przez Wnioskodawcę i nie są udokumentowane fakturami VAT.

W tym miejscu wyjaśnić należy – odnośnie do sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości – że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje wprost szczególne zasady ustalania kosztów uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) formułując dwie odrębne podstawy prawne. I tak, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału nabytych odpłatnie, koszty uzyskania przychodu ustala się zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy, natomiast w przypadku nieruchomości, jej części lub udziału nabytych nieodpłatnie koszty uzyskania przychodu ustala się zgodnie art. 22 ust. 6d ustawy. Stąd też nie może być mowy aby koszty uzyskania przychodu ustalić w oparciu o przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż takiej możliwości nie przewiduje przepis art. 30e ust. 2 ustawy regulujący podstawę opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości, który wprost wskazuje na regulację kosztów ustalonych zgodnie z art. 22 ust. 6c i 22 ust. 6d. Przepis art. 22 ust. 1 stanowi zasadę ogólną, natomiast przepisy art. 22 ust. 6c i 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułują szczególne zasady ustalania kosztów co oznacza, że wyłączają możliwość zaliczania do kosztów wydatków, które nie są wymienione w tych przepisach bazując jedynie na art. 22 ust. 1. W tym przypadku działa bowiem jedna z głównych zasad wykładni prawa – lex speciali derogat legi generali. Tym samym brak jest prawnych możliwości w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) ustalania kosztów uzyskania przychodu w oparciu o zasady ogólne zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli zatem wydatek nie będzie mieścił się w kryteriach wskazanego przepisu ( tj. w art. 22 ust. 6c czy też 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nie będzie mógł być odliczany od przychodu. Nie jest zatem dopuszczalne aby Wnioskodawca omijał szczególną regulację dotyczącą kosztów przy sprzedaży udziału w nieruchomości poprzez powoływanie się na art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, uzyskanego przez Wnioskodawcę przychodu ze sprzedaży odziedziczonego udziału w nieruchomości nie można pomniejszyć zarówno o kwotę wypłaconego zachowku, jak i o zwrot nakładów z majątku wspólnego na majątek odrębny byłego małżonka spadkodawcy ponieważ nie stanowią one kosztu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie mieszczą się w ustawowych kategoriach kosztów uzyskania przychodu zdefiniowanych w art. 22 ust. 6d ww. ustawy. Zeznanie podatkowe o wysokości uzyskanego dochodu (PIT-39) z tytułu odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości Wnioskodawca winien złożyć do 30 kwietnia roku następnego po dokonaniu sprzedaży i w tym samym czasie wpłacić podatek.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.