Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-75/14-2/KC
z 15 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko  przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2014 r. (data wpływu 12 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z dzierżawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z dzierżawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej wraz z mężem są właścicielami gruntów, które nabyli z własnych środków poza działalnością gospodarczą. Część działki została wydzierżawiona Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, która to Spółka wybudowała budynek i prowadzi na tym terenie działalność gospodarczą. Wnioskodawczyni jako właściciel gruntów opłaca podatek od nieruchomości od budynku i gruntów według stawek ustalonych w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej. Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym tych przychodów, wybrała ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem złożyli oświadczenie o opodatkowaniu przychodów z tytułu dzierżawy przez jednego z małżonków. W umowie zawartej z dzierżawcą znajduje się zapis o ponoszeniu przez niego kosztów dotyczących podatku od nieruchomości zarówno od gruntów, jak i budynku. Czynsz dzierżawy będzie płacony jednorazowo na koniec roku. Podatek od nieruchomości dzierżawca będzie przekazywał na konto wydzierżawiającego w ratach na podstawie faktury wystawionej przez wydzierżawiającego. Kwoty te nie będą zawierały żadnej marży i będą dokładnym odzwierciedleniem kwot jakie znajdują się w decyzji, w sprawie ustalenia wymiaru w podatku od nieruchomości wydanej przez organ podatkowy.

W ww. decyzji ustalono następujące terminy płatności podatku od nieruchomości:

• I rata do 15 marca,
  

• II rata do 15 czerwca,
  

• III rata do 15 września,
  

• IV rata do 15 listopada.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychodami podlegającymi opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w ww. sytuacji są wyłącznie otrzymane płatności czynszu dzierżawnego, czy też przychodem będzie czynsz dzierżawny powiększony o opłaty ponoszone przez dzierżawcę, tj. podatek od nieruchomości od budynku i gruntów?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychodami podlegającymi opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym jest wyłącznie otrzymany czynsz dzierżawny określony w umowie, ponieważ stanowi on przysporzenie majątkowego wydzierżawiającego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Z kolei ponoszone przez dzierżawcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem dzierżawy, tj. podatek od nieruchomości, nie stanowią takiego przychodu, ponieważ jak wynika z umowy  dzierżawca jest zobowiązany do ich ponoszenia.

W zakresie uiszczania tych opłat wydzierżawiający pełni jedynie rolę pośrednika. W związku z tym opłaty te nie będą stanowić u wydzierżawiającego przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Opodatkowaniu podlega jedynie ustalona w umowie dzierżawy kwota czynszu dzierżawnego, jako wynagrodzenie otrzymane przez wydzierżawiającego. Podatek od nieruchomości, który ponosi dzierżawca nie jest elementem przychodu osiąganego z umowy dzierżawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późń. zm.), źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Stosownie do art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zatem, w przypadku gdy podatnik nie złoży ww. pisemnego oświadczenia, do dochodów ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie miała zastosowania ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Przychodami – w myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy – z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenie wysokości przychodu z dzierżawy zaliczanej do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc dzierżawy niestanowiącej pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej powołanego art. 11 tejże ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 powyższej ustawy, pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów  pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z dzierżawy jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wydzierżawiającego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wydzierżawiającego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wydzierżawiającego.

Składnikiem przychodu osiąganego z dzierżawy przez wydzierżawiającego nie będą natomiast ponoszone przez dzierżawcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem dzierżawy, jeżeli z umowy wynika, że dzierżawca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez dzierżawcę w związku z użytkowaniem działki nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wydzierżawiającego.

Zgodnie natomiast z art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm), zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Natomiast obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach (art. 4 ustawy Ordynacja podatkowa).

W myśl art. 6 ustawy Ordynacja podatkowa, podatkiem jest publicznoprawne nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

Z powołanych definicji wynika, że zobowiązanym do zapłaty podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonym w przepisach prawa podatkowego jest podatnik.

Zatem, tylko zapłata podatku przez podatnika powoduje wygaśnięcie zobowiązania podatkowego na podstawie art. 59 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Podatek jest bowiem świadczeniem publicznoprawnym, o osobistym charakterze, którego w drodze czynności cywilnoprawnych nie można przenieść na inną osobę, nawet za jej zgodą. Umowa przeniesienia zobowiązań podatkowych podatnika na inny podmiot nie ma znaczenia dla organów podatkowych w stosunkach podatkowoprawnych. Na gruncie przepisów prawa podatkowego umowa taka nie wywołuje skutków prawnych i nie powoduje zwolnienia podatnika ze zobowiązania podatkowego. Dla organu podatkowego istotne jest spełnienie zobowiązania podatkowego, rozumiane jako zapłata przez podatnika do tego zobowiązanego z mocy przepisów podatkowych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni  osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej wraz z mężem są właścicielami gruntów, które nabyli z własnych środków poza działalnością gospodarczą. Część działki została wydzierżawiona Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, która to Spółka wybudowała budynek i prowadzi na tym terenie działalność gospodarczą. Wnioskodawczyni jako właściciel gruntów opłaca podatek od nieruchomości od budynku i gruntów według stawek ustalonych w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej. Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym tych przychodów, wybrała ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem złożyli oświadczenie o opodatkowaniu przychodów z tytułu dzierżawy przez jednego z małżonków. W umowie zawartej z dzierżawcą znajduje się zapis o ponoszeniu przez niego kosztów dotyczących podatku od nieruchomości zarówno od gruntów, jak i budynku. Czynsz dzierżawy będzie płacony jednorazowo na koniec roku. Podatek od nieruchomości dzierżawca będzie przekazywał na konto wydzierżawiającego w ratach na podstawie faktury wystawionej przez wydzierżawiającego. Kwoty te nie będą zawierały żadnej marży i będą dokładnym odzwierciedleniem kwot jakie znajdują się w decyzji, w sprawie ustalenia wymiaru w podatku od nieruchomości wydanej przez organ podatkowy.

Wobec powyższego, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz cytowanych przepisów prawa podatkowego uznać należy, że określona w umowie wysokość czynszu, stanowić będzie dla Wnioskodawczyni przysporzenie majątkowe, generujące przychód podlegający opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Również kwoty uiszczane przez dzierżawcę tytułem podatku od nieruchomości, którymi zgodnie z umową cywilnoprawną jest obciążony dzierżawca, należy zaliczyć do przychodów podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, albowiem to na Wnioskodawczyni ciąży obowiązek zapłaty podatku od nieruchomości.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.