Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-771/13/DK
z 2 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2013 r. (data wpływu 23 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 listopada 2013 r. (data wpływu 21 listopada 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 sierpnia 2013 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 listopada 2013 r. (data wpływu 21 listopada 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 12 listopada 2013 r. znak: IBPP1/443-771/13/DK.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W marcu 2013 r. Wnioskodawca wraz z mężem kupił z majątku wspólnego lokal mieszkalny z rynku wtórnego od osoby prywatnej. Lokal był zadłużony i z lokatorem, do remontu. Wnioskodawca wraz z mężem planował go wyremontować i wykorzystywać do celów własnych (dla rodziny).

W rezultacie Wnioskodawca wraz z mężem nie przeprowadzili remontu i w sierpniu 2013 r. sprzedali mieszkanie z zyskiem osobie prywatnej.

Wnioskodawca wraz z mężem prowadzi wspólnie działalność gospodarczą, są podatnikami VAT. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy i jej męża jest głównie pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, a od 2010 r. także budowa nowych mieszkań na sprzedaż (w ostatnich 2 latach Wnioskodawca wraz z mężem sprzedał 10 lokali mieszkalnych z rynku pierwotnego odprowadzając podatek VAT), kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

Z majątku prywatnego w ostatnich 5 latach Wnioskodawca wraz z mężem sprzedał 1 mieszkanie w 2009 r. korzystając z ulgi meldunkowej.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca podaje, że:

1. Celem zakupu była inwestycja.
   
2. Wnioskodawca wraz z mężem planował lokal wyremontować i wykorzystywać go na wypoczynek dla rodziny lub na wynajem.
   
3. Na pytanie tut. organu czy Wnioskodawca przed sprzedażą mieszkał w tym lokalu, jeśli tak to jak długo, jeśli nie to dlaczego i w jaki sposób Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowy lokal od chwili jego nabycia do momentu sprzedaży, Wnioskodawca odpowiedział, że przed sprzedażą Wnioskodawca nie mieszkał w tym lokalu.
   
4. Lokal nie był wykorzystywany do działalności gospodarczej.
   
5. Lokal nie był przez Wnioskodawcę i jej męża wynajmowany.
   
6. Lokal nie był wynajmowany na żadne cele.
   
7. Wnioskodawca wraz z mężem nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie lokalu mieszkalnego.
   
8. Lokal nie został ulepszony, a po opuszczeniu go przez byłego właściciela stał pusty.
   
9. Pierwsze zasiedlenie lokalu nastąpiło przed dniem 1 maja 2004 roku - informację tą Wnioskodawca uzyskał z aktu notarialnego Rep. 0. umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu oraz przeniesienia własności lokalu mieszkalnego, którym to aktem poprzedni właściciel nabył ww. lokal.
   
10. Na pytanie tut. Organu na czym to pierwsze zasiedlenie polegało, kto, komu, kiedy i na podstawie jakiej umowy wydał ww. lokal mieszkalny, Wnioskodawca nie był w stanie udzielić odpowiedzi.
    
11. Wnioskodawca wraz z mężem podjął decyzję o nieprzeprowadzeniu remontu tego mieszkania i niezamieszaniu w nim, ponieważ koszty remontu i utrzymanie lokalu (czynsz) okazały się zbyt wysokie.
    
12. Lokal wymagał zbyt dużego zaangażowania środków pieniężnych, aby osiągnąć zamierzony cel.
    
13. Środki ze sprzedaży Wnioskodawca przeznaczy na cele mieszkaniowe.
    
14. W celu sprzedaży ww. lokalu Wnioskodawca wywiesił informację w oknie z numerem telefonu.
    
15. Nowy nabywca ww. lokalu zgłosił się do Wnioskodawcy w odpowiedzi na informację o sprzedaży.
    
16. Wnioskodawca posiada wraz z mężem 1/8 udziału w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, udział ten nabyli w 2008 r. i zamierzają go sprzedać w najbliższej przyszłości.
    
17. Wnioskodawca obecnie prowadzi działalność w formie spółki cywilnej wraz z mężem, od 2003 do 2012 roku Wnioskodawca prowadził działalność jako osoba fizyczna.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż lokalu mieszkalnego z rynku wtórnego jest opodatkowana podatkiem VAT (z uwagi na charakter działalności gospodarczej Wnioskodawcy)?

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek VAT się nie należy ponieważ zakup mieszkania nie był związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku lokalu mieszkalnego, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpania dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy także zauważyć, iż Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z mężem prowadzi wspólnie działalność gospodarczą, której przedmiotem jest głównie pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, a od 2010 r. także budowa nowych mieszkań na sprzedaż (w ostatnich 2 latach Wnioskodawca wraz z mężem sprzedał 10 lokali mieszkalnych z rynku pierwotnego odprowadzając podatek VAT), kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Wnioskodawca wraz z mężem są podatnikami VAT.

Wnioskodawca prowadzi działalność w formie spółki cywilnej wraz z mężem, a od 2003 do 2012 roku prowadził działalność jako osoba fizyczna.

W marcu 2013 r. Wnioskodawca wraz z mężem kupił z majątku wspólnego lokal mieszkalny. Celem zakupu była inwestycja. Wnioskodawca wraz z mężem planował ww. lokal wyremontować i wykorzystywać go na wypoczynek dla rodziny lub na wynajem. Planowany przez Wnioskodawcę remont nie został przeprowadzony ponieważ lokal wymagał zbyt dużego zaangażowania środków pieniężnych, aby osiągnąć zamierzony cel.

Koszty remontu i utrzymanie lokalu (czynsz) okazały się zbyt wysokie, dlatego Wnioskodawca podjął decyzję o jego sprzedaży.

W sierpniu 2013 r. mieszkanie zostało sprzedane z zyskiem osobie prywatnej.

Przed sprzedażą Wnioskodawca nie mieszkał w tym lokalu. Lokal nie był wykorzystywany do działalności gospodarczej i nie był przez Wnioskodawcę i jej męża wynajmowany.

Środki ze sprzedaży Wnioskodawca przeznaczy na cele mieszkaniowe.

W celu sprzedaży ww. lokalu Wnioskodawca wywiesił informację w oknie z numerem telefonu o nowy nabywca zgłosił się do Wnioskodawcy w odpowiedzi na informację o sprzedaży.

Z majątku prywatnego w ostatnich 5 latach Wnioskodawca wraz z mężem sprzedał 1 mieszkanie w 2009 r. W najbliższej przyszłości Wnioskodawca wraz z mężem zamierzają sprzedać 1/8 udziału w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii, czy sprzedaż lokalu mieszkalnego o którym mowa we wniosku powinna być opodatkowana podatkiem VAT.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W ocenie tut. organu w przedmiotowej sprawie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że zakup i sprzedaż lokalu mieszkalnego wypełniają przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca prowadzący działalność w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami oraz handlu nieruchomościami dokonał nabycia lokalu mieszkalnego w celu inwestycyjnym, którego nie miał zamiaru wykorzystywać wyłącznie do własnych potrzeb mieszkaniowych lecz także w celach najmu. Zatem już w momencie nabycia pojawił się zamiar wykorzystania lokalu do działalności gospodarczej. Ponadto sprzedaż lokalu z zyskiem nastąpiła w bardzo krótkim czasie po jego nabyciu (5 miesięcy). Lokal w żaden sposób nie był przez Wnioskodawcę faktycznie wykorzystany dla własnych celów mieszkaniowych. W świetle powyższych ustaleń należy stwierdzić, że zarówno w momencie nabycia jak i posiadania przedmiotowy lokal nie był w żaden sposób wykorzystywany do celów osobistych Wnioskodawcy.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, iż nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Powyższe w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystał posiadanego lokalu do potrzeb osobistych, wręcz bardzo szybko po nabyciu (5 miesięcy) dokonał jego sprzedaży.

A zatem, w przedmiotowej sprawie występują przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Należy zatem stwierdzić, że dostawa przedmiotowego lokalu mieszkalnego była dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca dokonując sprzedaży lokalu mieszkalnego działał w charakterze podatnika zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, a czynność ta nosi znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż lokalu mieszkalnego podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży lokalu mieszkalnego, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X. po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.