Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-554/13-2/KT
z 17 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b §  1 i §  6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz §  7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10.06.2013 r. (data wpływu 20.06.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania i zużycia produktów spożywczych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.06.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania i zużycia produktów spożywczych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. (dalej również: Spółka/Wnioskodawca), w celu prawidłowego wykonywania podstawowej działalności operacyjnej, zatrudnia określoną liczbę pracowników. Część prac związanych z prowadzoną działalnością Spółka powierza również niezależnym kontrahentom oraz współpracownikom.

Wnioskodawca, posiadając status czynnego podatnika podatku od towarów i usług, dokonuje zakupu produktów spożywczych (np. ciastek, paluszków, drobnych przekąsek), napojów (np. kawa, herbata, soki, woda), czy też owoców (np. banany, mandarynki). Od dokonywanych zakupów odlicza następnie - zgodnie z art. 86 ust. 1 uptu - podatek naliczony wykazany w fakturach zakupowych. Zakupione przez Spółkę produkty spożywcze, napoje, owoce (dalej łącznie jako: produkty) są następnie wykorzystywane w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością:

• do zapewnienia poczęstunku współpracownikom/kontrahentom w czasie wizyt na terenie Spółki, związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością;
  

• przy organizacji narad, spotkań wewnętrznych, dotyczących aktualnej sytuacji firmy, w których biorą udział pracownicy Spółki;
  

• na posiedzeniach zarządu i rady nadzorczej jako zwyczajowy poczęstunek serwowany podczas posiedzeń, na których podejmowane są istotne dla Wnioskodawcy decyzje;
  

• podczas szkoleń wewnętrznych oraz szkoleń organizowanych przez firmy zewnętrzne na terenie Spółki (przeprowadzane szkolenia są ściśle powiązane z wykonywanymi przez pracowników obowiązkami służbowymi).
  
  
  

W toku realizacji opisanych powyżej czynności związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością, poprzez dokonywaną konsumpcję następuje zużycie zakupionych uprzednio produktów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zużycie (konsumpcja) wyrobów spożywczych w opisanym stanie faktycznym podczas różnego rodzaju narad, spotkań z kontrahentami/współpracownikami, spotkań wewnętrznych pracowników, posiedzeń zarządu i rady nadzorczej, szkoleń odbywających się w związku z działalnością opodatkowaną, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w szczególności czy stanowi nieodpłatną dostawę towarów (zrównaną z dostawa odpłatną) opodatkowaną na podstawie art. 7 ust. 2 uptu?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, zużycie (konsumpcja) wyrobów spożywczych podczas różnego rodzaju narad, spotkań z kontrahentami/współpracownikami, spotkań wewnętrznych pracowników, posiedzeń zarządu i rady nadzorczej, szkoleń odbywających się w związku z działalnością opodatkowaną, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w szczególności nie stanowi nieodpłatnej dostawy towarów (zrównanej z dostawa odpłatną) opodatkowanej na podstawie art. 7 ust. 2 uptu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 uptu, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Jednakże, zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni lich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Mając na uwadze treść przytoczonych powyżej przepisów, zdaniem Spółki, nieodpłatne zużycie produktów (ich konsumpcja) do Niej należących (zrównane z dostawą odpłatną) podlegało będzie opodatkowaniu w sytuacji, jeżeli zużycie nastąpi na cele osobiste osób wskazanych w art. 7 ust. 2 pkt 1 uptu. Jeżeli natomiast, celem zużycia nie będzie zaspokojenie osobistych potrzeb określonych osób, nie zajdzie konieczność opodatkowania tego zużycia podatkiem od towarów i usług, mimo, że Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z zakupem zużywanych produktów.

Z uwagi na to, że kupowane produkty zużywane są w związku z wydarzeniami, które w ścisły sposób wiążą się z działalnością Spółki, nie zachodzi tutaj sytuacja zaspokajania osobistych potrzeb pracowników wykonujących podczas narad, spotkań, czy szkoleń swoje obowiązki służbowe, ani innych osób wymienionych w art. 7 ust. 2 uptu, które będą mogły np. wypić kawę, czy zjeść ciastko podczas rozmów związanych z realizowanym projektem, czy kontraktem. Przepisy uptu, ani żadnej innej ustawy podatkowej, nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. W takim przypadku, odwołać się należy do wykładni językowej. Tym samym, zgodnie z brzmieniem słownikowym i potocznym, uznać należy, że „potrzebami osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”. Potrzebami osobistymi są więc te, które pozostają niezwiązane z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją. Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana m.in. ze stosunkiem pracy.

Dodatkowo wskazać należy, że w katalogu podmiotów określonych w art. 7 ust. 2 uptu, na rzecz których nieodpłatne zużycie rodzi konieczność naliczenia podatku należnego, brak jest kontrahentów czy współpracowników, a skonsumowane przez te osoby podczas realizowanego przez Spółkę spotkania opisywane we wniosku produkty nie będą mogły zostać zakwalifikowane jako „wszelkie inne darowizny” podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 uptu.

Niezależnie od powyższego, wyłącznie w odniesieniu do zużywanych napojów, na podstawie § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (t.j. Dz.U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 ze zm.), pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. Szczegółowe zasady zaopatrzenia w napoje pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych określają odrębne przepisy.

Odnosząc treść powołanych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie Kodeksu pracy do przedstawionego opisu stanu faktycznego, należy również wskazać, iż nieodpłatne przekazanie oraz zużycie napojów zakupionych przez Spółkę w ramach wypełniania obowiązków nałożonych cyt. wyżej przepisami, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie będzie bowiem przekazaniem lub zużyciem towarów na cele osobiste pracowników. Argumentacja ta dodatkowo (w odniesieniu do napojów) potwierdza prawidłowość stanowiska zajętego przez Spółkę.

Reasumując, zakupione przez Spółkę produkty spożywcze, napoje, owoce, z jednoczesnym prawem do odliczenia podatku odliczonego, następnie zużyte w ramach opisywanych we wniosku czynności, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko prezentowane przez Spółkę jest aktualnie w pełni akceptowane przez organy podatkowe:

• „Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 2 kwietnia 2013 r., nr ILPP1/443-44/13-2/AI: „Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż zużycie (konsumpcja) wyrobów spożywczych podczas różnego rodzaju narad, spotkań wewnętrznych pracowników, posiedzeń zarządu i rady nadzorczej, szkoleń odbywających się w związku z działalnością opodatkowaną, zgodnie z art. ust. 2 pkt 1 ustawy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.”
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 28 marca 2013 r., nr IPPP2/443-17/13-2/JL: „Uwzględniając powyższe, w kontekście przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż nieodpłatne udostępnienie i zużycie artykułów spożywczych typu: kawa, herbata, ciastka, soki, paluszki, mleko, woda itp. przez pracowników Wnioskodawcy w czasie spotkań wewnętrznych, narad, odpraw i w czasie pracy, nie nosi znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób, gdyż związane jest niewątpliwie ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, a zatem czynności tych nie można uznać za czynności podlegające opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.
  
  

Zatem skoro współpracownicy nie są podmiotami, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, zużycie wymienionych towarów przez te osoby nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w oparciu o ten przepis. W związku z tym należy rozważyć, czy nieodpłatne udostępnienie i zużycie tych towarów przez współpracowników Spółki podlega opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy. Jak wskazano wcześniej, ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Przepis ten przewiduje opodatkowanie wszelkiego nieodpłatnego przekazania (darowizny) towarów, natomiast nie odnosi się on do zużycia towarów, z którym mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie.

Należy zatem stwierdzić, że nieodpłatne udostępnienie i zużycie artykułów spożywczych typu: kawa, herbata, ciastka, soki, paluszki, mleko, woda itp. przez współpracowników (zleceniobiorców) Wnioskodawcy, niebędących pracownikami, w czasie spotkań wewnętrznych, narad, odpraw i w czasie pracy, nie stanowi darowizny towarów na rzecz tych osób, a zatem czynności tych nie można uznać za czynności podlegające opodatkowaniu również w oparciu o przepis art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.”

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 28 lutego 2013 r., nr IPPP2/443- 1215/12-4/MM: „Uwzględniając powyższe, w kontekście przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż nieodpłatne udostępnienie i zużycie artykułów spożywczych typu: kawa, herbata, ciastka, soki, mleczko, woda itp. przez pracowników i byłych pracowników Wnioskodawcy w czasie spotkań wewnętrznych, np. wigilijnych, nie nosi znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób, gdyż związane jest niewątpliwie ze statusem pracownika lub byłego pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, a zatem czynności tych nie można uznać za czynności podlegające opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.”
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 8 czerwca 2012 r., nr ILPP2/443-347/12-2/MN: „Ponadto, nie podlegają opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku, gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) - osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.
  
  

Opodatkowaniu nie podlega również zużycie towarów przez pracowników przedsiębiorstwa podczas spotkań służbowych na terenie siedziby, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników. Tym samym, również przekazywanie napojów i artykułów spożywczych, w celu zapewnienia poczęstunku kontrahentów oraz pracowników Spółki podczas spotkań służbowych na terenie siedziby, nie podlega opodatkowaniu.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Ponadto, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku, gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy lub osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej (np. przez pracowników).

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia potrzeb osobistych. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami osobistymi są takie potrzeby, które dotyczą danej osoby i które są jej potrzebami prywatnymi, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją. Można więc przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, będąc czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, dokonuje zakupu produktów spożywczych (ciastek, paluszków, drobnych przekąsek), napojów (kawa, herbata, soki, woda), czy też owoców (banany, mandarynki). Od dokonywanych zakupów odlicza, opierając się na art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatek naliczony wykazany w fakturach zakupowych. Wymienione produkty spożywcze są następnie wykorzystywane w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością, tj.

• do zapewnienia poczęstunku współpracownikom/kontrahentom w czasie wizyt na terenie Spółki, związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością;
  

• przy organizacji narad, spotkań wewnętrznych, dotyczących aktualnej sytuacji firmy, w których biorą udział pracownicy Spółki;
  

• na posiedzeniach zarządu i rady nadzorczej jako zwyczajowy poczęstunek serwowany podczas posiedzeń, na których podejmowane są istotne dla Wnioskodawcy decyzje;
  

• podczas szkoleń wewnętrznych oraz szkoleń organizowanych przez firmy zewnętrzne na terenie Spółki (przeprowadzane szkolenia są ściśle powiązane z wykonywanymi przez pracowników obowiązkami służbowymi).
  
  
  

W toku realizacji powyższych czynności następuje zużycie zakupionych produktów.

Uwzględniając powyższe w kontekście powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że nieodpłatne udostępnienie i zużycie artykułów spożywczych typu: ciastka, przekąski, kawa, herbata, soki, woda, owoce itp. przez pracowników Wnioskodawcy w czasie spotkań wewnętrznych, narad, posiedzeń, szkoleń i w czasie pracy, nie nosi znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób, gdyż związane jest niewątpliwie ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, a zatem czynności tych nie można uznać za czynności podlegające opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Ponadto, w przedmiotowej sprawie opodatkowaniu nie podlega również nieodpłatne udostępnienie i zużycie ww. artykułów spożywczych przez współpracowników lub kontrahentów Wnioskodawcy w czasie spotkań na terenie spółki i w czasie pracy. Osoby te nie mają statusu pracowników Spółki ani żadnego innego spośród wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. Współpracowników i kontrahentów Spółki traktować należy zatem jak osoby trzecie. Zatem, skoro osoby te nie są podmiotami, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, zużycie przez nie wymienionych towarów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w oparciu o ten przepis.

W związku z tym rozważyć trzeba, czy nieodpłatne udostępnienie i zużycie tych towarów przez współpracowników/kontrahentów Spółki podlega opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy. Jak wskazano wcześniej, ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Przepis ten przewiduje opodatkowanie wszelkiego nieodpłatnego przekazania (darowizny) towarów, natomiast nie odnosi się on do zużycia towarów, z którym mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie.

Należy zatem stwierdzić, że nieodpłatne udostępnienie i zużycie ww. artykułów spożywczych przez współpracowników lub kontrahentów Wnioskodawcy, niebędących pracownikami, w czasie spotkań na trenie spółki, nie stanowi darowizny towarów na rzecz tych osób, a zatem czynności tych nie można uznać za czynności podlegające opodatkowaniu również w oparciu o przepis art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

Reasumując, nieodpłatne udostępnienie i zużycie wymienionych we wniosku artykułów spożywczych, zarówno przez pracowników jak i współpracowników/kontrahentów Spółki, w czasie spotkań wewnętrznych, narad, posiedzeń, szkoleń i w czasie pracy, nie stanowi odpłatnej dostawy towarów i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52  §  3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 §  2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 §  1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.