Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/443-123/13-4/TK
z 27 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2013 r. (data wpływu 19 grudnia 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 marca 2013 r. (data wpływu 20 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 marca 2013 r. (data wpływu 20 marca 2014 r.) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego, przeformułowania pytania oraz stanowiska w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca produkuje alkohol etylowy i drożdże piwowarskie oraz szlakę, która powstaje ze spalania węgla. Zainteresowany spełnia warunek z art. 31a ust. 10, gdzie udział procentowy zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10%.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą polegającą głównie na produkcji, a następnie sprzedaży alkoholu etylowego i materiału paszowego. Siedziba firmy (biuro) znajduje się w A. Natomiast produkcja odbywa się w zakładzie produkcyjnym w miejscowości B. Zakład ten posiada status składu podatkowego i stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, tj. organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Surowiec do produkcji alkoholu i materiału paszowego pochodzi od kontrahentów z terytorium Polski oraz UE. Transport tego surowca odbywa się transportem własnym podatnika lub transportem obcym.

Alkohol etylowy jest sprzedawany do odbiorców w Polsce, natomiast materiał paszowy do odbiorców z Polski oraz innych państw Unii Europejskiej. Ponadto przedmiotem działalności (w niewielkim stopniu) jest świadczenie usług transportowych innym podmiotom oraz sprzedaż surowca wykorzystywanego przez Zainteresowanego do produkcji wyrobów akcyzowych i materiału paszowego, a także sprzedaż pojazdów samochodowych. Jest to działalność poboczna do działalności głównej, tj. produkcji alkoholu etylowego i materiału paszowego.

W 2013 r. Wnioskodawca nabył wyroby węglowe o kodzie CN 2701 (węgiel miał) oraz CN 2702 (węgiel czeski) za łączną kwotę 2 567 395,42 zł netto, w celu produkcji pary technologicznej oraz ogrzewania dwóch pomieszczeń biurowych w zakładzie. Wyroby transportowane były do zakładu produkcyjnego przez firmę, która sprzedała węgiel. Czynności były dokumentowane fakturami. Zainteresowany nie zużył całości zakupionych w 2013 r. wyrobów węglowych. W spisie z natury przeprowadzonym w dniu 31 grudnia 2013 r. wskazano, że pozostało węgla miału (CN 2701) o wartości 48 132 zł oraz węgla brunatnego (CN 2702) o wartości 332 306 zł, co łącznie daje kwotę 380 438 zł. Oznacza to, że Wnioskodawca zakupił wyroby węglowe CN 2701 oraz CN 2702 o wartości 2 567 395,42 zł netto, z czego wykorzystał wyroby węglowe o wartości 2 186 957,42 zł.

W 2013 r. Zainteresowany osiągnął przychód w wysokości 25 880 246,53 zł netto, na co składały się następujące kwoty:

1. sprzedaż wyrobów powstałych w wyniku produkcji (24 609 647,58 zł):
   • alkoholu etylowego - 6 600 248,56 zł
   • materiału paszowego - 18 005 035,75 zł
   • szlaki (odpad ze spalania węgla) - 4 363,27 zł
2. świadczenie usług transportowych - 145 722,84 zł
3. sprzedaż towarów (1 071 126,65 zł):
   • surowca do produkcji wyrobów akcyzowych i materiału paszowego - 722 926,65 zł
   • samochodów - 348 200,00 zł
4. sprzedaż materiałów (11 684,46 zł):
   • baniek (pozostałość opakowań po materiałach do produkcji) - 1 355,46 zł
   • kotła parowego (nieużywany, uszkodzony) - 8 000 zł
   • złomu - 2 329,00 zł
5. sprzedaż pozostała (42 065 zł):
   • wynajem mieszkania - 2 520,00 zł
   • środek trwały - 39 545,00 zł
   
   

Zatem wartość produkcji sprzedanej w 2013 r. wyniosła 24 609 647,58 zł netto, natomiast wartość zakupu wyrobów węglowych nabytych w 2013 r. 2 567 395,42 zł netto. Oznacza to, że udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi więcej niż 10%. W konsekwencji Wnioskodawca jest zakładem energochłonnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku).

Czy Zainteresowanemu przysługuje prawo do zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych zakupionych w 2014 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe. Z powołanych przepisów wynika, że dla zwolnienia nabytych wyrobów węglowych niezbędne jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze wyroby węglowe muszą służyć celom opałowym. Po drugie podmiotem nabywającym musi być zakład energochłonny. Zwolnienie to stosuje się jednak pod warunkiem prawidłowego udokumentowania zakupu wyrobów węglowych, zgodnie z art. 31a ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r.

Przez wyroby węglowe rozumie się wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r., m.in. węgiel, brykiety, brykietki i podobne paliwa wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych (CN 2701) oraz węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych (CN 2702). W stanie faktycznym wskazano, że Zainteresowany nabył węgiel i miał w celu produkcji pary technologicznej oraz ogrzewania dwóch pomieszczeń biurowych w zakładzie. Zgodnie natomiast z orzecznictwem TSUE w sprawie C-240/01 Komisja Europejska vs. Republika Federalna Niemiec oraz NSA (wyrok z dnia 27 października 2010 r., sygn. I GSK 1172/09) wyrażenie „cele opałowe” odnosi się do tych przypadków, gdy na skutek spalania oleju mineralnego powstaje energia cieplna, która jest używana do ogrzewania. Pojęcia tego nie można ograniczyć wyłącznie do sytuacji, w których energia cieplna wytwarzana w związku ze spalaniem olejów mineralnych jest używana w celach grzewczych. Zakres tego pojęcia rozciąga się również na takie przypadki, gdy wyprodukowane ciepło zużywane jest w innych celach niż grzewcze. Powyższe znajduje zastosowanie również do wyrobów o kodzie CN 2701 oraz CN 2702. Oznacza to, że nabyte przez Wnioskodawcę wyroby są wyrobami węglowymi w rozumieniu ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. wykorzystywanymi na cele opałowe i mieszczą się w zakresie przedmiotowym zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r.

Przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe rozumie się, w myśl art. 31a ust. 7 tej ustawy podmiot, u którego udział zakupu wyrobów węglowych w wartość produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z definicji zakładu energochłonnego określonej w art. 31 ust. 7 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. wynika, że ustawodawca uzależnia uznanie danego podmiotu za zakład energochłonny od spełnienia dwóch przesłanek: kryterium organizacyjnego oraz kryterium udziału procentowego zakupionych wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej. Przy tym status danego podmiotu lub jego zorganizowanej części jako zakładu energochłonnego należy ustalać co roku, ponieważ status ten uzależniony jest od udziału procentowego zakupu wyrobów węglowych w wartość produkcji sprzedanej w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Weryfikując zatem, czy dany podmiot jest zakładem energochłonnym w 2014 r. należy ustalić udział procentowy analizując zakupy wyrobów węglowych oraz wartość produkcji sprzedanej w 2013 r. Podobnie uznał WSA w Bydgoszczy, który w wyroku z dnia 14 stycznia 2014 r. (sygn. I SA/Sd 936/13) stwierdził, że aby uznać, że w roku 2014 podatnik ma status zakładu energochłonnego, w roku 2013 musiał uzyskać proporcję nie mniejszą niż 10 proc. zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej. Bada się zatem zakupy węgla dokonane w 2013 r. bez uwzględnienia np. stanów magazynowych (zapasów) węgla z lat poprzednich, które nie zostały wykorzystane. Ponadto w art. 31a ust. 7 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. nie idzie o wartość produkcji jako takiej, tj. wartość produktów wytworzonych, ale o wartość tych produktów wytworzonych przez podatnika, które zostały sprzedane. Przez sprzedaż natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 21 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. należy rozumieć czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot. Jeżeli zatem Zainteresowany posiada na magazynie towary, które zostały już sprzedane na podstawie umowy zwartej z innym podmiotem lub nie zawarto takiej umowy ale wystawiono fakturę i towar czeka wyłącznie na odbiór przez nabywcę, wówczas należy towar ten wliczyć do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 31a ust. 7 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w 2013 r. Wnioskodawca nabył wyroby węglowe o kodzie CN 2701 (węgiel miał) oraz CN 2702 (węgiel czeski) za łączną kwotę 2 567 395,42 zł netto. Natomiast wartość produkcji sprzedanej w 2013 r. wyniosła 24 609 647,58 zł netto. Oznacza to, że udział procentowy, o którym mowa w art. 31a ust. 7 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. wynosi 10,43%.

Drugą przesłanką, od której zależy uznanie danej jednostki za zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe, jest tzw. przesłanka organizacyjna. W myśl bowiem art. 31a ust. 7 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r., zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa, rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Może on być natomiast większy, tj. stanowić całe przedsiębiorstwo. W oparciu o przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że przesłanka ta została spełniona. Podobnie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 12 marca 2012 r. (ILPP3/443-16/12-2/TW) wydanej na wniosek Zainteresowanego. Co prawda interpretacja ta dotyczy uznania zakładu produkcyjnego za zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe w oparciu o udział procentowy z 2011 r., jednakże stwierdzono w niej również spełnienie przesłanki organizacyjnej. W okresie od wydania tej interpretacji do dnia złożenia niniejszego wniosku u Wnioskodawcy nie zaszły żadne zmiany w zakresie zmian organizacyjno-prawnych podmiotu, a co za tym idzie stwierdzenie wyrażone w interpretacji z dnia 12 marca 2012 r., że zakład produkcyjny Zainteresowanego jest zakładem energochłonnym wykorzystującym wyroby węglowe zachowuje ważność.

Aby skorzystać ze zwolnienia, o którym stanowi art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. należy spełnić wymóg w zakresie prawidłowego udokumentowania czynności. W myśl art. 31a ust. 3 pkt 1 tej ustawy, w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu warunkiem zastosowania zwolnienia jest wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego. Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 23c lit. a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. finalny nabywca węglowy to podmiot, który nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym. Natomiast pośredniczącym podmiotem węglowym  jak stanowi art. 2 ust. 1 pkt 23a tej ustawy  jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:

1. dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, Importu lub eksportu wyrobów węglowych, lub
2. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
3. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą

- który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Zainteresowany jest finalnym nabywcą węglowym i ciąży na nim obowiązek prawidłowego udokumentowania zakupionych wyrobów węglowych, tj. posiadania faktury wystawionej przez podmiot sprzedający wyroby węglowe określającej pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego. Jak wskazano w stanie faktycznym Wnioskodawca posiada takie faktury, zatem spełnia przesłankę prawidłowego dokumentowania nabycia wyrobów węglowych.

Podsumowując, Zainteresowany spełnia wszelkie przesłanki do skorzystania ze zwolnienia od podatku akcyzowego nabytych w 2014 r. wyrobów węglowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.) - dalej zwanej ustawą - wyroby węglowe, to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

Pod poz. 19 tego załącznika wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowane do kodu CN 2701.

Z kolei pod poz. 20 tego załącznika wymieniono węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, klasyfikowane do kodu CN 2702.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy - pośredniczący podmiot węglowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:

1. dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, lub
2. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
3. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą

– który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy - finalny nabywca węglowy to podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe

– niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy - w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
3. import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
4. użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
5. użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
   1. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
   2. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
   3. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;
6. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
7. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

W przypadku sprzedaży wyrobów węglowych sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi węglowemu czy finalnemu nabywcy węglowemu (art. 9a ust. 4 ustawy).

W myśl art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy - zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe.

Stosownie do art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy - warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu - wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego.

Zgodnie z art. 31a ust. 4 ustawy - podpis potwierdzający nabycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, może zostać złożony:

1. na dokumencie dostawy lub fakturze, o których mowa w ust. 3 pkt 1, lub
2. w umowie zawartej pomiędzy sprzedawcą wyrobów węglowych a finalnym nabywcą węglowym.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, że prowadzi działalność gospodarczą polegającą głównie na produkcji, a następnie sprzedaży alkoholu etylowego i materiału paszowego. Zainteresowany produkuje alkohol etylowy i drożdże piwowarskie oraz szlakę, która powstaje ze spalania węgla. Zainteresowany spełnia warunek określony w art. 31a ust. 7 ustawy - udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10%. Produkcja odbywa się w zakładzie produkcyjnym w miejscowości B. Zakład ten posiada status składu podatkowego i stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, tj. organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Ponadto przedmiotem działalności (w niewielkim stopniu) jest świadczenie usług transportowych innym podmiotom oraz sprzedaż surowca wykorzystywanego przez Zainteresowanego do produkcji wyrobów akcyzowych i materiału paszowego, a także sprzedaż pojazdów samochodowych. Zainteresowany wskazał, że wartość produkcji sprzedanej w 2013 r. wyniosła 24 609 647,58 zł netto, natomiast wartość zakupu wyrobów węglowych nabytych w 2013 r. 2 567 395,42 zł netto. Oznacza to, że udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi więcej niż 10% i w konsekwencji Wnioskodawca jest zakładem energochłonnym.

Stosownie do art. 31a ust. 7 ustawy - przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe rozumie się podmiot, u którego udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Wskazać należy, że zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, dotyczy czynności sprzedaży wyrobów węglowych, której w opisanym zdarzeniu wykona pośredniczący podmiot węglowy Zainteresowanemu.

Zatem, Wnioskodawca będąc zakładem energochłonnym w przypadku nabycia wyrobów węglowych przeznaczonych do celów opałowych może dokonywać ich zakupu w 2014 r. bez podatku akcyzowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.