Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1214/13/LSz
z 17 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 9 grudnia 2013 r. (data wpływu 17 grudnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z 17 marca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży w trybie postępowania egzekucyjnego nieruchomości zabudowanej należącej do dłużnika Spółki E. sp. z o.o. – jest prawidłowe,
• sposobu udokumentowania tej transakcji – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z 17 marca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży w trybie postępowania egzekucyjnego nieruchomości zabudowanej należącej do dłużnika Spółki E. sp. z o.o. oraz sposobu udokumentowania tej transakcji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 4 maja 2011 r. małżonkowie A. i E. C. zawarli umową ze spółką U. sp. z o.o. z siedzibą w S. Przedmiotem umowy było m.in. przewłaszczenie - nieruchomości położonej w województwie …., w powiecie m. K., w gminie K. m., w miejscowości K., w dzielnicy K., składającej się z działki 200/1 w obrębie nr 10 obszaru 0,1152 ha zabudowanej dziesięcioletnim budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym przy ulicy P. 36, o powierzchni użytkowej około 500m kw., dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy dla K. w K. IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczyste nr … (zwana dalej nieruchomością) - na zabezpieczenie udzielonej im przez ww. spółkę pożyczki.

Na mocy umowy z dnia 3 sierpnia 2011 r. cała nieruchomość została wynajęta na rzecz spółki UA. z siedzibą w Wilnie na okres od dnia 3 sierpnia 2011 r. do dnia 3 sierpnia 2036 r. - roszczenie wynikające z tej umowy zostało ujawnione w księdze wieczystej. Strony ustaliły miesięczny czynsz najmu w kwocie 3.324 zł + podatek od towarów i usług (VAT).

Następnie na podstawie umowy sprzedaży z dnia 30 września 2011 r. spółka U. sp. z o.o. z siedzibą w S sprzedała nieruchomość spółce E. sp. z o.o. z siedzibą w S. za cenę 70 000 zł w tym podatek VAT w stawce 23 %.

Na wniosek wierzyciela … BANK S.A., legitymującego się tytułem wykonawczym, Wnioskodawca jako Komornik Sądowy wszczął egzekucję z nieruchomości i prowadzi ją pod sygn. akt km … przeciwko dłużnikowi spółce E. sp. z o.o. jako dłużnikowi rzeczowemu.

W toku postępowania egzekucyjnego biegły sądowy przygotował operat szacunkowy nieruchomości. Na zapytanie Wnioskodawcy, wydał ekspertyzę w której wskazał, że na podstawie oględzin nieruchomości dokonanych dnia 10 lipca 2013r. nie stwierdził śladów istotnych remontów i modernizacji substancji przedmiotowego budynku przy ul. P. 36, które mogłyby być przeprowadzone w okresie ostatnich dwóch lat. Jednocześnie poinformował, że niezaprzeczalnie ten fakt można stwierdzić tylko na podstawie szczegółowych badań „odkrywkowych” substancji obiektu. Ponadto biegły sądowy stwierdził, że z analizy archiwalnych zdjęć lotniczych K. z roku 2006 oraz 2009 wynika, że bryła przedmiotowego obiektu oraz ukształtowanie terenu nie uległo zmianie.

Wnioskodawca wystąpił do dłużnika rzeczowego spółki z zapytaniem: Czy budynek lub budowla (także ich części) w czasie od 30 września 2011 r. do dnia otrzymania niniejszego pisma uległ ulepszeniu tj. przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji? Jeżeli tak to: na czym polegało ulepszenie? jakie prace były prowadzone? jakie wydatki zostały poniesione na ulepszenie budynku? czy wydatki te stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym?

W odpowiedzi na zapytanie prezes zarządu spółki E. sp. z o.o. z siedzibą w S. uprawniony do jednoosobowej reprezentacji, zgodnie z informacją odpowiadającą odpisowi aktualnemu z rejestru przedsiębiorców KRS, oświadczył, że E. sp. o.o. w ww. okresie czasu nie poczyniła żadnych inwestycji oraz adaptacji w nieruchomości przy ul. P. 36.

W ramach postępowania egzekucyjnego nieruchomość zostanie sprzedana w drodze licytacji zgodnie z przepisami kodeksu postępowania cywilnego(zwanego dalej k.p.c.) i ustawy o komornikach sądowych i egzekucji.

Zgodnie z art. 999 k.p.c. własność nieruchomości przejdzie na nabywcę w chwili uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu, wydanego przez Sąd Rejonowy dla K. w K.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (dalej u.p.t.u.) sprzedaż oznaczonej we wniosku nieruchomości w drodze licytacji publicznej korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przy dostawie budynku (oraz gruntu, zgodnie z art. 29 ust. 5 u.p.t.u.), przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., które dotyczy dostawy budynków, budowli i ich części, niezwiązanych z tzw. pierwszym zasiedleniem, wobec zawarcia umowy najmu z dnia 3 sierpnia 2011 r., a także umowy opodatkowanej sprzedaży w dniu 30 września 2011 r. tj. czy na organie egzekucyjnym, jako płatniku, spoczywać będzie obowiązek obliczenia i odprowadzenia ww. podatku?
2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, obowiązek wystawienia faktury VAT dokumentującej sprzedaż nieruchomości zabudowanej, używanej, dokonanej w trybie licytacji publicznej w postępowaniu egzekucyjnym, spoczywa na Komorniku Sądowym, czy też obowiązek ten spoczywa na właścicielu E. sp. z o.o. z siedzibą w S.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 u.p.t.u., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel. Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 u.p.t.u., rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumieć należy m.in. odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 18 u.p.t.u. komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy towarów, dokonywanej w trybie egzekucji, będących własnością dłużnika.

Pytanie nr 1

W ocenie Wnioskodawcy, czynność sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji publicznej będzie zwolniona od podatku od towarów i usług przy dostawie budynku (oraz gruntu, zgodnie z art. 29 ust. 5 u.p.t.u.), na podstawie zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., które dotyczy dostawy budynków, budowli i ich części, niezwiązanych z tzw. pierwszym zasiedleniem.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

• dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
• pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
  
  

Zgodnie z powyższym dostawa budynku jednorodzinnego, który był przedmiotem umowy najmu z dnia 3 sierpnia 2011 r., a następnie umowy opodatkowanej sprzedaży z dnia 30 września 2011 r. - będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., gdyż nastąpi po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 u.p.t.u.. W myśl art. 2 pkt 14 u.p.t.u., pod pojęciem pierwszego zasiedlenia należy rozumieć oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Użyte w art. 2 pkt 14 u.p.t.u., sformułowanie „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu” wskazuje na katalog czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., tj. dana czynność musi podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, choć nie jest koniecznym, aby podatek od tej czynności faktycznie był naliczony (dotyczy to zatem także czynności zwolnionych od podatku).

Z powyższego wynika, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika.

Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Powyższe potwierdza orzecznictwo. W wyroku z dnia 24 maja 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (sygn. akt III SA/Gl 2098/10) stwierdził, że: „(…) aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, leasing. Zarówno sprzedaż, jak i najem, dzierżawa, leasing są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu”. Tym samym za oddanie do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, należy uznać zarówno umowę najmu, jak również umowę opodatkowanej sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, do pierwszego zasiedlenia budynku doszło w momencie oddania budynku pierwszym najemcom na podstawie opodatkowanej podatkiem od towarów i usług - umowy najmu z dnia 3 sierpnia 2011 r.

Kolejnym nie budzącym terminem pierwszego zasiedlenia należy uznać datę opodatkowanej sprzedaży tj. 30 września 2011 r.

Z ekspertyzy biegłego sądowego wynika, że w okresie od dnia 30 września 2011 r. do chwili wydania opinii nie przeprowadzano istotnych remontów i modernizacji substancji przedmiotowego budynku, a także że budynek nie został w tym okresie rozbudowany.

Jednocześnie w związku z zapytaniem Wnioskodawcy - Komornika Sądowego, prezes zarządu uprawniony do samodzielnej reprezentacji właściciela nieruchomości - dłużnika rzeczowego, oświadczył, że spółka E. sp. o.o. nie poczyniła żadnych inwestycji, adaptacji w nieruchomości przy ul. P. 36.

Wobec ekspertyzy biegłego sądowego oraz oświadczenia dłużnika rzeczowego, należy przyjąć, że w okresie od 30 września 2011 r., nie zostały poniesione wydatki na ulepszenie, a jeżeli były to nie przekroczyły 30% wartości początkowej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, co mogłoby być podstawą do przyjęcia kolejnego „pierwszego zasiedlenia” od którego należy liczyć termin wskazany w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u,

W związku z powyższym, zważywszy że od czasu opodatkowanej sprzedaży upłynęły już 2 lata, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dostawa przedmiotowego budynku w rezultacie prowadzonego postępowania egzekucyjnego korzystać będzie ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

Pytanie nr 2.

Zgodnie z art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego płatnikami podatku od dostawy towarów, dokonywanej w trybie egzekucji, będących własnością dłużnika. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (dalej RozpFakt) stanowi zaś w § 23 ust. 1 i 2, że jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów, komornik sądowy jest zobowiązany do wystawienia w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury VAT, potwierdzającej dokonanie sprzedaży towarów. Fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru (§ 9 ust. 1 RozpFakt).

Zobowiązanie do wystawienia faktury przez komornika nie budzi wątpliwości, w sytuacji w której czynność opodatkowana nie podlega zwolnieniu. Zdaniem wnioskodawcy obowiązek ten będzie nieaktualny, w sytuacji dokonania sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., W omawianym stanie faktycznym komornik nie będzie wiec zobowiązany do wystawienia faktury, a co za tym idzie pobrania i wpłaty podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się:

• za prawidłowe w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży w trybie postępowania egzekucyjnego nieruchomości zabudowanej należącej do dłużnika Spółki E. sp. z o.o.,
• za nieprawidłowe w zakresie sposobu udokumentowania tej transakcji.
  
  

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Obowiązki płatnika podatku VAT zostały określone w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT definiuje pojęcie dostawy towarów. W myśl tego przepisu przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że planuje dokonać w trybie postępowania egzekucyjnego sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym należącej do dłużnika.

W myśl art. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

1.obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
3. obiekt małej architektury;

2.budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Analogicznie definiuje budynek Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz.U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) stanowiąc, że przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Zaś budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że przedmiotowy budynek posadowiony na działce jest towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Zatem sprzedaż prawa własności budynku wraz z gruntem, na którym jest posadowiony – co do zasady – będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zatem z powyższych przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Jak stanowi art. 2 pkt 14 ww. ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie należy rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie wykorzystywana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy powinno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę – bowiem zarówno sprzedaż, najem jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu nabywcy czy najemcy (dzierżawcy).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca przewiduje – po spełnieniu określonych warunków – objęcie dostawy zwolnieniem wskazanym w art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Przy czym wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, obowiązujący do 31 grudnia 2013 r., w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, który został dodany do ustawy o podatku od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2014 r., w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Jak już wcześniej wskazano, dla dostawy nieruchomości – budynków, budowli lub ich części, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku w oparciu o jedną z dwóch podstaw prawnych: art. 43 ust. 1 pkt 10 lub też pkt 10a ustawy. Jednakże dla zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy istotne jest, czy dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed pierwszym zasiedleniem, czy też nie.

Analizując powołaną w niniejszej interpretacji definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy uznać umowę sprzedaży, najmu czy dzierżawy, pod warunkiem, że jest to czynność objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli na podstawie przepisów szczególnych korzysta ona ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zamierza dokonać w trybie postępowania egzekucyjnego sprzedaży nieruchomości należącej do dłużnika składającej się z działki nr 200/1 zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez dłużnika na podstawie umowy sprzedaży z dnia 30 września 2011 r. za cenę 70.000 zł w tym podatek VAT w stawce 23 %.

Ponadto z wniosku wynika, że w odpowiedzi na zapytanie Wnioskodawcy wystosowane do dłużnika: Czy budynek lub budowla (także ich części) w czasie od 30 września 2011 r. do dnia otrzymania niniejszego pisma uległ ulepszeniu tj. przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji dłużnik oświadczył, że w ww. okresie czasu nie poczynił żadnych inwestycji oraz adaptacji w ww. nieruchomości.

Zgodnie z cytowanym wcześniej art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli po ich wybudowaniu lub ulepszeniu (jeżeli wydatki na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej).

Z powyższego wynika, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości należącej do dłużnika w trybie postępowania egzekucyjnego nie będzie sprzedażą w ramach pierwszego zasiedlenia.

W świetle przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego oraz powołanych wyżej regulacji prawnych, stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa w trybie postępowania egzekucyjnego budynku mieszkalnego jednorodzinnego posadowionego na działce nr 200/1 będzie objęta zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż nie wystąpiły okoliczności, które wyłączałyby zwolnienie od podatku dostawy tej nieruchomości na podstawie tego przepisu. W przedmiotowej sprawie dostawa nie będzie bowiem dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim i pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku nie upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowiony jest ww. obiekt rozstrzyga przepis ww. art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, a od 1 stycznia 2014 r. art. 29a ust. 8 ustawy.

Powyższe oznacza, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. W przypadku gdy dostawa ww. budynku będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT stwierdzić należy, że również dostawa gruntu będzie podlegać zwolnieniu od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29 ust. 5, a od 1 stycznia 2014 r. w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Reasumując planowana sprzedaż budynku mieszkalnego jednorodzinnego posadowionego na działce nr 200/1 będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów, która objęta będzie zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. W konsekwencji czego, również sprzedaż gruntu, na którym znajduje się ww. budynek objęta będzie zwolnieniem od podatku w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, a od 1 stycznia 2014 r. w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Komornik sądowy w świetle przepisów ustawy o VAT jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości w imieniu dłużnika, jeśli dłużnik występowałby w charakterze podatnika VAT obowiązanego do rozliczenia podatku z tytułu tej czynności. Skoro sprzedaż wymienionej we wniosku nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to Wnioskodawca jako komornik w analizowanym przypadku nie jest zobowiązany do obliczenia i pobrania od dłużnika podatku i wpłacenia go na rachunek bankowy organu podatkowego gdyż sam podatek nie wystąpi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że „…dostawa przedmiotowego budynku w rezultacie prowadzonego postępowania egzekucyjnego korzystać będzie ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. (…), komornik nie będzie więc zobowiązany do (…) pobrania i wpłaty podatku”, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii obowiązku wystawienia przez Wnioskodawcę (komornika) faktury dokumentującej sprzedaż ww. nieruchomości w imieniu dłużnika stwierdzić należy, że zgodnie z ww. art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 68, poz. 360 ze zm.) obowiązującym do dnia do dnia 31 grudnia 2013 r.

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., fakturę wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny.

W § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., do dnia 31 grudnia 2013 r., wymienione zostały elementy, które faktura powinna zawierać.

Zgodnie z § 5 ust. 2 pkt 6 i 7 ww. rozporządzenia faktura powinna zawierać dodatkowo:

6.w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług dokonywanych przez podatnika, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, lub zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy - wskazanie:

1. przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
2. przepisu dyrektywy, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
3. innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;

7.w przypadku, o którym mowa w § 23 - nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla danych podatnika - imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres.

Natomiast zgodnie z § 23 ww. rozporządzenia faktury dokumentujące dokonanie dostawy towarów, o której mowa w art. 18 ustawy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

1. organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2012 r. poz. 1015, 1166 i 1342),
2. komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego

-jeżeli na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy związany z dostawą tych towarów.

W związku ze zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 35) na mocy art. 1 pkt 49 ww. ustawy uchylono art. 106 ustawy o VAT. Wprowadzono natomiast blok przepisów dotyczących fakturowania w dodanych do ustawy o VAT art. 106a – 106q oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz.U. poz. 1485). Tym samym rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r., wydane m.in. na podstawie art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, z dniem 1 stycznia 2014 r. (w związku z uchyleniem art. 106) utraciło moc w zakresie dotyczącym szczegółowych zasad wystawiania faktur.

Na podstawie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r., większość regulacji dotyczących fakturowania a objęta dotychczas rozporządzeniem z dnia 28 marca 2011 r., została przeniesiona do ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy o VAT obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Natomiast zgodnie z art. 106c ustawy o VAT obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

1. organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
2. komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.
   
   

W art. 106e ww. ustawy, wymienione zostały elementy, które faktura powinna zawierać.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 19 i 20 faktura powinna zawierać:

19) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 - wskazanie:

1. przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
2. przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
3. innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;
   
   

20) w przypadku, o którym mowa w art. 106c - nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika - imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres.

Z powyższych przepisów wynika, że faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Elementy formalne wymagane przez art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. i art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. mają znaczenie dowodowe.

Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Z powołanych w niniejszej interpretacji przepisów wynika więc, że komornik sądowy zobowiązany jest wystawić fakturę dokumentującą dostawę towarów w imieniu i na rzecz dłużnika, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy.

Należy zatem wyjaśnić czym jest obowiązek podatkowy. Zgodnie z art. 4 ustawy Ordynacja podatkowa obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

Z kolei zobowiązaniem podatkowym, w myśl art. 5 Ordynacji podatkowej, jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Podatkiem natomiast, zgodnie z art. 6 Ordynacji podatkowej, jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

W świetle powyższego nie można utożsamiać powstania obowiązku podatkowego z wystąpieniem faktycznej kwoty podatku podlegającego wpłacie na rzecz Skarbu Państwa.

Obowiązkiem podatkowym jest bowiem sama konieczność rozliczenia dokonanej przez danego podatnika czynności podlegającej opodatkowaniu niezależnie od tego czy faktycznie wystąpi kwota podatku do zapłaty czy nie.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi – art. 19 ust. 4 ustawy o VAT.

Natomiast w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wydania, z zastrzeżeniem ust. 13 pkt 10 i 11 (art. 19 ust. 10 ustawy o VAT).

Z kolei zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu dokonywanej w trybie egzekucji dostawy towarów, o której mowa w art. 18.

Innymi słowy obowiązek podatkowy określa moment, w którym podatnik jest zobowiązany do wykazania (rozliczenia) w deklaracji podatkowej dla podatku VAT dokonanej transakcji sprzedaży niezależnie od tego jaką stawką sprzedaż jest opodatkowana.

Zatem to że dana sprzedaż jest zwolniona od podatku, tj. podatek wynosi zero, nie oznacza że nie powstał wobec tej czynności obowiązek podatkowy.

W związku z powyższym jeżeli Wnioskodawca jako komornik dokona sprzedaży, w odniesieniu do której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy w podatku VAT, to jest zobowiązany co do zasady do wystawienia faktury w imieniu i na rzecz dłużnika.

Komornik jest zatem zobowiązany wystawić fakturę wtedy, gdy do jej wystawienia zobowiązany byłby dłużnik gdyby sam dokonywał sprzedaży. I odwrotnie, komornik nie będzie zobowiązany do wystawienia faktury, jeżeli nie byłby zobowiązany do jej wystawienia dłużnik gdyby sam dokonywał tej sprzedaży.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że jeżeli sprzedaż wskazanej we wniosku nieruchomości, zwolnionej od podatku VAT, miała miejsce do końca 2013 r., to Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia w imieniu i na rzecz dłużnika faktury dokumentującej tę dostawę, ze wskazaniem na tej fakturze, zgodnie z powołanym § 5 ust. 2 pkt 6 rozporządzenia, podstawy prawnej zastosowanego zwolnienia od podatku.

Jeżeli natomiast sprzedaż wskazanej we wniosku nieruchomości, zwolnionej od podatku VAT, miała miejsce już w 2014 r., to Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wystawienia w imieniu i na rzecz dłużnika faktury, gdyż obowiązujący od 1 stycznia 2014 r. art. 106b ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3. Zatem gdyby dłużnik sam dokonywał tej sprzedaży też nie byłby zobowiązany do wystawienia faktury.

Jeżeli jednak nabywca zażądałby wystawienia faktury w trybie art. 106b ust. 3 ustawy o VAT, to zobowiązanym do jej wystawienia będzie Wnioskodawca, gdyż na dłużniku z tytułu tej sprzedaży spoczywał obowiązek podatkowy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym „…komornik nie będzie wiec zobowiązany do wystawienia faktury…”, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.