Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/443-16/14-2/TW
z 17 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2014 r. (data wpływu 20 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów gazowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów gazowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym – doliczanym do ceny gazu – dostawca tegoż surowca dostarczył Wnioskodawcy (dalej również Dom zakonny), jako odbiorcy (finalnemu nabywcy gazu) dokument zatytułowany: „Oświadczenie odbiorcy o przeznaczeniu paliwa gazowego na potrzeby naliczania podatku akcyzowego”. W dokumencie tym m.in. wyszczególnione są podmioty (odbiorcy), które na mocy ustawy, jaka weszła w życie z dniem 1 listopada 2013 r., podlegają zwolnieniu z naliczanej akcyzy za gaz.

Z tego względu, że w oświadczeniu tym (w żadnym jego punkcie) nie ma wyszczególnionych instytucji kościelnych, domów zakonnych, parafii itp. odbiorców gazu zrodziło się pytanie, w której grupie (bądź grupach) odbiorców gazu znajdują się wyżej wspomniane podmioty kościelne.

Z uzyskanych w Centrum Informacji Podatkowej Ministerstwa Finansów informacji (kontakt z konsultantem centrum na nr. tel. 801 055 055) Zainteresowany uzyskał interpretację ustną, że budynki mieszkalne domu zakonnego (klasztoru) wchodzą (tak jak wszystkie gospodarstwa domowe) w zakres drugiej grupy odbiorców gazu zwolnionych od płacenia akcyzy za gaz, co w przesłanym Zainteresowanemu przez dostawcę gazu oświadczeniu jest sformułowane jako przeznaczenie na cele opałowe przez gospodarstwa domowe ( Art. 31b ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym).

Jednakże sam budynek kościoła wg interpretacji Centrum Informacji Podatkowej Ministerstwa, nie wchodziłby już do tej grupy zwolnionych odbiorców.

Wnioskodawca zwraca się zatem z prośbą o odpowiedź na tego typu wątpliwości dlatego, że ani dostawca gazu dostarczający oświadczenie do wypełnienia, ani inne instytucje skarbowe i celne, do których był on odsyłany, nie były w stanie odpowiedzieć na powyższe wątpliwości. Ostatecznie Zainteresowany został skierowani do Centrum Informacji Podatkowej Ministerstwa Finansów, gdzie w końcu uzyskał interpretację ustną – jednakże Dom zakonny został przez swojego prawnika poinstruowany żeby uzyskać stosowną wykładnię przepisów akcyzowych dotyczących zwolnień na piśmie od właściwej Izby Skarbowej.

Centrum Informacji Podatkowej przy Ministerstwie Finansów zaleciło Zainteresowanemu tymczasowo dokonanie samodzielnego oszacowania procentowego ilości gazu zużywanego do ogrzewania klasztoru (zwolnionego od akcyzy) i procentowej ilości gazu zużywanego szacunkowo do ogrzewania budynku kościoła (obciążonego akcyzą) na potrzeby złożenia deklaracji wymaganej przez dostawcę gazu.

Pierwotne zapytanie o interpretację Zainteresowany złożył na piśmie do Izby Skarbowej we x, jednakże został przez nią poinstruowany o konieczności złożenia niniejszego wniosku do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca, jako instytucja w sensie szerokim zaliczającym się do instytucji pożytku publicznego podlega obowiązkowi płacenia akcyzy za gaz zużywany do ogrzewania budynku kościoła czy też może też zostać zakwalifikowana do pierwszej grupy odbiorców, tj. zwolnionych z płacenia akcyzy za gaz?
2. Drugie pytanie dotyczy sposobu dokonywania szacunkowych wyliczeń. W sytuacji kiedy gaz zużywany do ogrzania budynku kościoła nie byłby zwolniony z akcyzy, a budynek kościoła znajduje się w jednym wspólnym ciągu budynków oraz wspólnym systemie grzewczym z budynkami mieszkalnymi domu zakonnego (klasztoru), to kto i na jakich zasadach miałby wyliczać procent zużytego gazu przeznaczanego do ogrzania budynku kościoła, jeżeli w przypadku Wnioskodawcy cały system grzewczy jest obsługiwany przez jedno urządzenie grzewcze oraz jedne urządzenie pomiarowe (licznik gazu) umiejscowione w części mieszkalnej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy – po uzyskaniu w Centrum Informacji Podatkowej Ministerstwa Finansów interpretacji ustnej – domy zakonne (klasztor) można zakwalifikować do grupy drugiej odbiorców gazu zwolnionych z podatku akcyzowego, tj. przeznaczenie na cele opałowe przez gospodarstwa domowe (art. 31b ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym).

Za gaz zużywany do ogrzania budynku kościoła należna jest akcyza. Na chwilę obecną samodzielnie należy określić procentowe zużycie gazu zwolnionego od akcyzy (tego nie objętego zwolnieniem – dokonano przy tym następującego szacunku: 85% gaz zwolniony z akcyzy, 15% obciążony akcyzą. Szacunek taki nastąpi).

Powyższe wynika z faktu, że niewielki budynek kościoła (parafia Wnioskodawcy jest najmniejszą peryferyjną w określonej miejscowości) ogrzewany jest w okresie grzewczym zimowym głównie w niedzielę, zaś w tygodniu podtrzymywana jest jedynie temperatura minimalna, ogrzewane natomiast stale zimą są dwa duże budynki klasztorne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 108, poz. 626 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – użyte w ustawie określenie „wyroby akcyzowe” oznacza – wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy, określenie „wyroby gazowe” oznacza – wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

Z kolei zgodnie z art. 9c ust. 1 pkt 2 ustawy, w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu – w tym przypadku Spółdzielni, zaś użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego jest przedmiotem opodatkowania jedynie w ściśle określonych przypadkach, o których mowa w art. 9c ust. 1 pkt 5 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Dom zakonny) wskazał, że budynki mieszkalne domu zakonnego (klasztoru) wchodzą (tak jak wszystkie gospodarstwa domowe) w zakres grupy odbiorców gazu zwolnionych od płacenia akcyzy za gaz, co w przesłanym Zainteresowanemu przez dostawcę gazu oświadczeniu jest sformułowane jako przeznaczenie na cele opałowe przez gospodarstwa domowe ( Art. 31b. ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym).

Jednakże sam budynek kościoła nie wchodziłby już do tej grupy zwolnionych odbiorców.

Zainteresowany tymczasowo dokonuje samodzielnego oszacowania procentowego ilości gazu zużywanego do ogrzewania klasztoru (zwolnionego od akcyzy) i procentowej ilości gazu zużywanego szacunkowo do ogrzewania budynku kościoła (obciążonego akcyzą) na potrzeby złożenia deklaracji wymaganej przez dostawcę gazu.

Wyjaśnić zatem należy, że w zakresie obrotu wyrobami gazowymi podstawową zasadą jest opodatkowanie ich akcyzą. Tym niemniej ustawa przewiduje celowe wyłączenia od tego opodatkowania.

Na mocy art. 31b ust. 2 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00 i 2711 29 00 przeznaczone do celów opałowych przez gospodarstwa domowe.

Zatem prawodawca przewidział przy określonym przeznaczeniu wyrobu gazowego zwolnienie od podatku.

Zwolnienie to w zależności od ilości nabywanego gazu może przy tym przybierać postać całkowitego (nieznaczne ilości zużywane w gospodarstwach domowych oraz poza nimi) lub celowego, tj. wyłącznie w zakresie ilości nabytej przez gospodarstwa domowe.

Przepis art. 31b ust. 6 pkt 1 ustawy stanowi bowiem, że warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, jest w przypadku wyrobów gazowych o kodzie CN 2711 21 00 – sprzedaż tych wyrobów w ilościach nieprzekraczających:

1. 10 m³/h – gazu ziemnego wysokometanowego grupy E, nie więcej niż 8.000 metrów sześciennych rocznie, albo
2. 25 m³/h – gazu ziemnego zaazotowanego grupy Lw, grupy Ls, grupy Ln albo grupy Lm, nie więcej niż 10.650 metrów sześciennych rocznie.
   
   

Jeśli – co należy tu podkreślić – zużycie gazu przez Wnioskodawcę zarówno w klasztorze jak i budynku kościoła łącznie nie przekracza ilości wskazanych w art. 31b ust. 6 pkt 1 ustawy, to całość nabywanego gazu korzysta ze zwolnienia od podatku (bez względu na ostateczne przeznaczenie wyprodukowanego z gazu ciepła).

Natomiast – w zależności od ww. rodzaju i grupy gazu ziemnego – sprzedaż gazu finalnemu nabywcy gazowemu w ilościach przekraczających powyższe limity, obwarowana została dodatkowym warunkiem.

W takim przypadku wymagane jest złożenie stosowanego oświadczenia. Zgodnie bowiem z art. 31b ust. 6 pkt 3 lit. b ustawy, w przypadku sprzedaży wyrobów gazowych o kodzie CN 2711 21 00 w ilościach większych niż określone w pkt 1, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, jest uzyskanie od nabywcy tych wyrobów oświadczenia, że nie używa tych wyrobów na inne potrzeby niż prowadzenie gospodarstwa domowego, w tym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, albo oświadczenia o ilości tych wyrobów używanych na inne potrzeby niż prowadzone gospodarstwo domowe, w tym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, określonej przez nabywcę proporcjonalnie do wykorzystanej na te potrzeby powierzchni nieruchomości z uwzględnieniem mocy urządzeń grzewczych.

Przy czym ustawa nie zawiera definicji legalnej pojęcia „gospodarstwo domowe”. Zatem należy odwołać się do jego znaczenia językowego.

Z Małego słownika języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1999, str. 231 wynika, że „gospodarstwo” to m.in. posiadłość wiejska obejmująca grunty i zabudowania, natomiast „domowy” (str. 144) to w szczególności odnoszący się do domu. Dom to pomieszczenia mieszkalne, miejsce stałego zamieszkania, jak i ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych, gospodarstwo domowe.

Zatem gospodarstwo domowe to przede wszystkim pomieszczenia mieszkalne (służy jako miejsce stałego zamieszkania, w którym koncentruje się ogół spraw, obowiązków rodzinnych, domowych).

Mając powyższe na uwadze, trafnie stwierdza Wnioskodawca, że wyłącznie zużycie gazu – przy zastrzeżeniu nabywania wyrobów gazowych w ilościach większych niż wskazane w art. 31b ust. 6 pkt 1 ustawy – w klasztorze korzysta ze zwolnienia w trybie art. 31b ust. 2 pkt 1 ustawy. W takim przypadku (większych niż ww. ilości nabywanego gazu) budynku kościoła nie będą korzystały ze zwolnienia w ww. trybie.

Ostatecznie należy dodać, że ustawa w art. 31b ust. 2 pkt 8 ustawy stanowi, że zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00 i 2711 29 00 przeznaczone do celów opałowych przez organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Zapis ten należy rozumieć jednak wąsko, tj. dotyczy on wyłącznie organizacji, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Odnośnie drugiego z zadanych pytań cyt. powyżej art. 31b ust. 6 pkt 3 lit. b ustawy daje odpowiedź w jaki sposób dokonywać szacunków zużycia gazu w celach zwolnionych i opodatkowanych.

Z przepisu tego wynika bowiem, że ilości tych wyrobów – używanych na inne potrzeby niż prowadzone gospodarstwo domowe – określa nabywca proporcjonalnie do wykorzystanej na te potrzeby powierzchni nieruchomości z uwzględnieniem mocy urządzeń grzewczych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.