Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/443-12/14-2/TW
z 15 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2014 r. (data wpływu 20 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów gazowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów gazowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Ustawą z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym wprowadzono akcyzę na gaz. Wnioskodawca (dalej: Spółdzielnia) dokonuje zakupu gazu:

• w celu dostarczenia go gospodarstwom domowym na cele opałowe (kuchenki);
• do posiadanej na jednym z osiedli kotłowni produkującej energię cieplną dla potrzeb ogrzewania mieszkań na tym osiedlu.
  
  

Spółdzielnia posiada odrębne umowy dla każdej zarządzanej nieruchomości oraz dla ww. kotłowni. Dla nieruchomości mieszkaniowych Spółdzielnia kupuje gaz wysokometanowy typu E, za który płaci wg taryfy W-3.6.

Poszczególne mieszkania w nieruchomości nie posiadają odrębnych liczników, faktury są wystawiane przez „A” wg wskazań jednego układu pomiarowego dla nieruchomości. Zużycie gazu dla żadnego układu pomiarowego nie przekracza 8.000 m³ w skali roku. Sprzedawca obciąża na fakturze Wnioskodawcę akcyzą za gaz, jednak Spółdzielnia złożyła stosowne oświadczenia domagając się zaprzestania naliczania akcyzy i skorygowania faktur od 1 listopada 2013 r.

Do posiadanej kotłowni Spółdzielnia zakupuje również gaz wysokometanowy typu E i zużywa go ok. 110.000 m³ w skali roku, płacąc za niego wg taryfy W-5. Sprzedawca przy wystawianiu faktur nalicza podatek akcyzowy.

Spółdzielnia ze względu na wątpliwości prawne nie złożyła dotychczas w tym zakresie oświadczenia, w którym domagałaby się zaprzestania naliczania tego podatku.

Wątpliwości dotyczą rocznego zużycia przekraczającego 8.000 m³/rok. Ze względu jednak na równość obywateli wobec prawa uważamy, że podatek taki nie powinien być naliczany. Kotłownia obsługuje na zasadzie non profit 135 gospodarstw domowych/mieszkań położonych w pięciu budynkach.

Gaz kupowany do kotłowni służy do ogrzewania tylko wymienionych gospodarstw domowych. Można więc przyjąć, że na jedno gospodarstwo domowe przypada niewiele ponad 1.000 m³ zużytego gazu dla potrzeb ogrzania jednego mieszkania. Na pewno zaś żadne z mieszkań (nawet biorąc pod uwagę zróżnicowane zapotrzebowanie na ciepło) nie korzysta z nośnika cieplnego w ilości, do wyprodukowania której należałoby użyć więcej niż 8.000 m³ gazu.

Akcyza doliczana do ceny gazu powoduje, że koszty ogrzewania ww. gospodarstw domowych są wyższe niż gdyby każde z tych gospodarstw miało dostarczany gaz do indywidualnego pieca centralnego ogrzewania lub gdyby gospodarstwa te znajdowały się w niewielkich 4-6 lokalowych budynkach ze wspólnym piecem centralnego ogrzewania.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Zainteresowanego akcyza nie powinna być naliczana.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy gaz nabywany przez Spółdzielnię podlega zwolnieniu od podatku akcyzowego na mocy art. 31b ustawy o podatku akcyzowym:

1. w zakresie nabywania gazu na cele opałowe dla gospodarstw domowych (kuchenki),
2. w zakresie nabywania gazu jako paliwa do kotłowni osiedlowej.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, słusznie złożył on oświadczenie, na mocy którego gaz dostarczany do gospodarstw domowych pozostających w zasobie mieszkaniowym Spółdzielni, a służący celom opałowym (kuchenki) jest zwolniony od podatku akcyzowego. Zainteresowany uważa również, że gaz kupowany na potrzeby kotłowni osiedlowej powinien być zwolniony od podatku akcyzowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 108, poz. 626 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – użyte w ustawie określenie „wyroby akcyzowe” oznacza – wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy, określenie „wyroby gazowe” oznacza – wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

Z kolei zgodnie z art. 9c ust. 1 pkt 2 ustawy, w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu – w tym przypadku Spółdzielni, zaś użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego jest przedmiotem opodatkowania jedynie w ściśle określonych przypadkach, o których mowa w art. 9c ust. 1 pkt 5 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółdzielnia) dokonuje zakupu gazu:

• w celu dostarczenia go gospodarstwom domowym na cele opałowe (kuchenki);
• do posiadanej na jednym z osiedli kotłowni produkującej energię cieplną dla potrzeb ogrzewania mieszkań na tym osiedlu.
  
  

Spółdzielnia posiada odrębne umowy dla każdej zarządzanej nieruchomości oraz dla ww. kotłowni.

Dla nieruchomości mieszkaniowych spółdzielnia kupuje gaz wysokometanowy typu E. Poszczególne mieszkania w nieruchomości nie posiadają odrębnych liczników, faktury są wystawiane wg wskazań jednego układu pomiarowego dla nieruchomości. Zużycie gazu dla żadnego układu pomiarowego nie przekracza 8.000 m³w skali roku. Sprzedawca obciąża na fakturze Wnioskodawcę akcyzą za gaz, jednak Spółdzielnia złożyła stosowne oświadczenia.

Do posiadanej kotłowni Spółdzielnia zakupuje również gaz wysokometanowy typu E i zużywa go ok. 110.000 m³ w skali roku. Sprzedawca przy wystawianiu faktur nalicza podatek akcyzowy.

Wątpliwości dotyczą rocznego zużycia przekraczającego 8.000 m³/rok. Kotłownia obsługuje na zasadzie non profit 135 gospodarstw domowych/mieszkań położonych w pięciu budynkach.

Gaz kupowany do kotłowni służy do ogrzewania tylko wymienionych gospodarstw domowych.

Z powyższych przepisów wynika, że w zakresie obrotu wyrobami gazowymi podstawową zasadą jest ich opodatkowanie. Tym niemniej ustawa przewiduje określone wyłączenia od ww. zasady.

Na mocy art. 31b ust. 2 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00 i 2711 29 00 przeznaczone do celów opałowych przez gospodarstwa domowe.

Przy czym zgodnie z art. 31b ust. 6 pkt 1 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, jest w przypadku wyrobów gazowych o kodzie CN 2711 21 00 – sprzedaż tych wyrobów w ilościach nieprzekraczających:

1. 10 m³/h – gazu ziemnego wysokometanowego grupy E, nie więcej niż 8.000 metrów sześciennych rocznie, albo
2. 25 m³/h – gazu ziemnego zaazotowanego grupy Lw, grupy Ls, grupy Ln albo grupy Lm, nie więcej niż 10.650 metrów sześciennych rocznie.
   
   

Zatem w zależności od rodzaju i grupy gazu ziemnego, sprzedaż gazu finalnemu nabywcy gazowemu w ilościach nieprzekraczających powyższych limitów, jest zwolniona od akcyzy.

Kwestia oświadczenia pojawia się dopiero po przekroczeniu ww. ilości sprzedawanego gazu.

Zgodnie bowiem z art. 31b ust. 6 pkt 3 lit. b ustawy w przypadku sprzedaży wyrobów gazowych o kodzie CN 2711 21 00 w ilościach większych niż określone w pkt 1, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, jest uzyskanie od nabywcy tych wyrobów oświadczenia, że nie używa tych wyrobów na inne potrzeby niż prowadzenie gospodarstwa domowego, w tym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, albo oświadczenia o ilości tych wyrobów używanych na inne potrzeby niż prowadzone gospodarstwo domowe, w tym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, określonej przez nabywcę proporcjonalnie do wykorzystanej na te potrzeby powierzchni nieruchomości z uwzględnieniem mocy urządzeń grzewczych.

Natomiast kwestia przeznaczenia – w tym przypadku wyrobów gazowych do celów opałowych przez gospodarstwa domowe – wynikająca z uregulowań art. 31b ust. 2 pkt 1 ustawy koresponduje dodatkowo z przepisem art. 31b ust. 8 ustawy. Stanowi on, że na potrzeby zastosowania zwolnienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, za gospodarstwo domowe nie uznaje się nieruchomości w całości wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, w którym użycie wyrobów, o których mowa w ust. 6 pkt 1 lub 2, nie przekracza ilości określonych w tych przepisach.

Przeznaczenie wyrobów gazowych do celów opałowych przez gospodarstwa domowe uprawnia zatem do zwolnienia od podatku. W opisanym przypadku należy zbadać czy do celów opałowych gaz przeznaczany jest przez gospodarstwo (gospodarstwa) domowe.

W świetle art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1222), celem spółdzielni mieszkaniowej (…) jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu.

Zauważyć należy, że Spółdzielnie mieszkaniowe są celowymi jednostkami organizacyjnymi. Są to podmioty powołane do działania w ww. zakresie na rzecz swoich członków (np. gospodarstw domowych).

Fakt ten odróżnia zatem Spółdzielnie od podmiotów gospodarczych wytwarzających ciepło w celach gospodarczych. Jednocześnie – w odróżnieniu od tych podmiotów – pozwala on na zachowanie warunku przeznaczenia nabywanych wyrobów gazowych do celów opałowych przez gospodarstwa domowe.

Istotą każdego z tych zużyć jest bowiem albo zużycie bezpośrednie (w gospodarstwach domowych) albo pośrednie, tj. w podmiocie upoważnionym do działania na rzecz mieszkańców (w kotłowni Spółdzielni). Ów stosunek prawny łączący mieszkańców ze Spółdzielnią pozwala więc na przyjęcie, że przeznaczenie nabywanego gazu zostaje w tym przypadku dochowane.

Przy czym warunkiem zwolnienia jest złożenie stosownego oświadczenia – przez podmiot dokonujący nabyć wyrobów gazowych – w trybie art. 31b ust. 6 pkt 1 lit. a ustawy. Zwolnienie od podatku przysługuje przy tym bez względu na to czy gaz zużywany jest w kuchenkach gazowych każdego z gospodarstw domowych czy też w kotłowni Spółdzielni.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.