Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1132/13/EK
z 14 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2013 r. (data wpływu 17 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania usług transportowych związanych z dostawą towarów dokonywaną na warunkach przewidzianych w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od dokonanych zakupów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług transportowych związanych z dostawą towarów dokonywaną na warunkach przewidzianych w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od dokonanych zakupów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność m.in. w zakresie sprzedaży wyrobów hutniczych oraz świadczenia usług transportowych. Sprzedając wyroby hutnicze klientom, świadczy usługi transportu tych wyrobów we własnym zakresie lub zleca usługę transportu firmie zewnętrznej.

W przypadku zakupu wyrobów hutniczych przez klienta, wraz z usługą transportu tych wyrobów, Spółka zamierza potraktować taką transakcję jako „świadczenie złożone” i rozliczyć VAT od usługi transportu jako „świadczenia dodatkowego”, tak jak od sprzedaży wyrobów hutniczych jako „świadczenia głównego”, bez względu na to, czy transport wykonywany był własnymi środkami transportu, czy usługa została zlecona firmie zewnętrznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka może potraktować sprzedaż towarów oraz usługę transportu tych towarów do kupującego, świadczoną we własnym zakresie, jako świadczenie złożone, w związku z czym opodatkować usługę transportu i rozliczyć ją tak jak świadczenie główne, tj. sprzedaż towarów?
2. Czy Spółka może potraktować sprzedaż towarów oraz usługę transportu tych towarów do kupującego, świadczoną przez firmę zewnętrzną, ale na jej zlecenie, za którą otrzyma fakturę wystawioną przez firmę zewnętrzną ze stawką 23%, jako świadczenie złożone, w związku z czym opodatkować usługę transportu i rozliczyć ją tak jak świadczenie główne, tj. sprzedaż towarów?
   
3. Czy Spółka - w razie sprzedaży towarów wskazanych w załączniku nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług i po spełnieniu warunków z art. 17 ust. 1 pkt 7 tej ustawy - może potraktować usługę transportu świadczoną w ramach sprzedaży tych towarów jako świadczenie złożone i zastosować mechanizm odwróconego opodatkowania również do usługi transportu?
4. Czy - w razie odpowiedzi twierdzącej na pyt. nr 3 oraz spełnienia przez Spółkę warunków wskazanych w tym pytaniu - klient będzie musiał rozliczyć całość transakcji, tj. sprzedaż wraz z transportem w ramach odwróconego opodatkowania?
   
5. Czy Spółka będzie mogła odliczyć podatek naliczony z faktur związanych z dokonaniem przez nią dostawy i świadczeniem usług, opodatkowanych przez kontrahenta Spółki w ramach odwróconego opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku świadczeń złożonych, świadczenia pomocnicze mogą być opodatkowane tak jak świadczenie główne. Po przywołaniu treści art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wcześniej art. 11 ust. 2 Szóstej Dyrektywy Rady) Spółka wskazała, że z przepisu tego wynika zasada opodatkowania świadczeń złożonych, tak jak świadczenia głównego. Zasada ta utrwalona została w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przykładowo w wyroku z dnia 15 maja 2001 r., C-34/99 Primback Trybunał orzekł, że z jednolitym świadczeniem mamy do czynienia, zwłaszcza w przypadku, gdy kilka elementów powinno zostać uznane za konstytutywne dla świadczenia głównego, podczas gdy odwrotnie, jedno lub więcej świadczeń powinno być postrzegane jako jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los prawny świadczenia głównego.

Podobne stanowisko wyraził TSUE w wyroku w sprawie C-349/96, zwracając uwagę, że „w takiej sytuacji należy ustalić, które ze świadczeń ma charakter zasadniczy (wiodący), a które jedynie pomocniczy. By zaś wskazać świadczenie zasadnicze, należy ustalić, jakie są oczekiwania klienta w ramach danej transakcji, a w konsekwencji - te czynność uznawać za świadczenie główne (por. M Militz, Świadczenia złożone w najnowszym orzecznictwie ETS, Przegląd Podatkowy 2008, nr 9, s. 15 i n.)”.

Spółka stwierdziła, że w świetle utrwalonej linii orzecznictwa TSUE z transakcją stanowiącą świadczenie złożone mamy do czynienia m.in. w sytuacji, gdy jeden z elementów transakcji stanowi świadczenie główne, a pozostałe elementy mają wobec niego charakter pomocniczy. Świadczenia są uważane za pomocnicze, jeżeli nie stanowią celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego. Podniosła, że powyższe potwierdza również orzecznictwo polskich sądów administracyjnych m.in. wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 26 września 2011 r., sygn. akt I SA/Bd 340/11.

Wskazała, że z podanych wyżej względów usługa transportu, która w stanie faktycznym jest usługą dodatkową do świadczenia głównego, tj. transakcji sprzedaży wyrobów hutniczych, może być potraktowana jako element świadczenia złożonego. Co za tym idzie, usługa transportu może zostać opodatkowana, jak transakcja sprzedaży wyrobów hutniczych.

Stwierdziła, że z dniem 1 października 2013 r. weszła w życie zmiana ustawy o podatku od towarów i usług, zmieniająca m.in. treść załącznika nr 11 do tej ustawy. Od ww. daty sprzedaż części wyrobów hutniczych następuje na zasadach odwróconego opodatkowania, gdzie sprzedawca wystawia fakturę ze „stawką zerową”, zaś transakcja opodatkowana zostaje przez nabywcę, który wykazuje zarówno podatek należny jak i naliczony wynikający z tej transakcji. Dzieje się tak, jeżeli spełnione zostaną przesłanki wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wskazała, że z podanych względów, jeżeli po dniu 30 września 2013 r. dokona sprzedaży wyrobów hutniczych wskazanych w załączniku nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług oraz spełnione zostaną przesłanki z art. 17 ust. 1 pkt 7 tej ustawy, to usługa transportu tak sprzedanych towarów świadczona „przy okazji wskazanej umowy sprzedaży” jako element świadczenia złożonego może zostać opodatkowana tak jak sprzedaż towarów, czyli na zasadach odwróconego opodatkowania. W takim przypadku podatek należny oraz naliczony z tytułu sprzedaży wskazanych wyrobów hutniczych oraz świadczonej w związku z tym usługi transportu rozliczyć powinien nabywca towarów. Zdaniem Spółki, rozważania te mają zastosowanie zarówno w razie świadczenia usługi transportu przez nią, jak i świadczenia usługi transportu przez firmę zewnętrzną, ale na jej zlecenie. Stwierdziła, że jeżeli nabyte towary i usługi wykorzystane zostaną do wykonywania czynności opodatkowanych (na normalnych zasadach przez Spółkę, jak i na zasadach odwróconego opodatkowania przez kontrahenta) to przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych towarów i usług, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do brzmienia art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 ze zm.), „dostawa towarów” oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Natomiast według regulacji art. 24 ust. 1 ww. Dyrektywy, „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Należy wskazać, że przedmiotem wielu orzeczeń wydawanych zarówno przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jak i krajowe sądy administracyjne, była kwestia kompleksowości świadczeń. Wspólną tezą tego orzecznictwa jest stwierdzenie, że w sytuacji gdy dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

W wyroku C-349/96 w sprawie Card Protection Plan Ltd, Trybunał stwierdził, że „pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Z powyższego wynika, że rozstrzygając, czy w konkretnej sprawie mamy do czynienia z jednym, czy z wieloma świadczeniami, istotne jest dokonanie analizy z punktu widzenia klienta - odbiorcy tych czynności. Poza tym ustalenie, czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga uwzględnienia wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl ust. 2 tego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według regulacji art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

Mechanizm odwrotnego obciążenia na podstawie tego przepisu ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

• nabywcą ww. towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,
• dostawcą ww. towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,
• dostawca ww. towarów nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,
• dostawa ww. towarów nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jeżeli choćby jeden z wymienionych warunków nie jest spełniony, rozliczenia podatku winien dokonać dostawca.

W załączniku Nr 11 do ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2013 r., zawierającym wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, ustawodawca wskazał:

1. 24.10.12.0 Żelazostopy
   
2. 24.10.14.0 Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali
   
3. 24.10.31.0 Wyroby płaskie walcowane na gorąco, o szerokości >= 600 mm, ze stali niestopowej
   
4. 24.10.32.0 Wyroby płaskie walcowane na gorąco, o szerokości < 600 mm, ze stali niestopowej
   
5. 24.10.35.0 Wyroby płaskie walcowane na gorąco, o szerokości >= 600 mm, z pozostałej stali stopowej, z wyłączeniem wyrobów ze stali krzemowej elektrotechnicznej
   
6. 24.10.36.0 Wyroby płaskie walcowane na gorąco, o szerokości < 600 mm, z pozostałej stali stopowej z wyłączeniem wyrobów ze stali krzemowej elektrotechnicznej
   
7. 24.10.41.0 Wyroby płaskie walcowane na zimno, o szerokości >= 600 mm, ze stali niestopowej
   
8. 24.10.43.0 Wyroby płaskie walcowane na zimno, o szerokości >= 600 mm, z pozostałej stali stopowej, z wyłączeniem wyrobów ze stali krzemowej elektrotechnicznej
   
9. 24.10.51.0 Wyroby płaskie walcowane, o szerokości >= 600 mm, ze stali niestopowej, platerowane, powlekane lub pokrywane
   
10. 24.10.52.0 Wyroby płaskie walcowane, o szerokości >= 600 mm, z pozostałej stali stopowej, platerowane, powlekane lub pokrywane
    
11. 24.10.61.0 Pręty walcowane na gorąco, w nieregularnie zwijanych kręgach, ze stali niestopowej
    
12. 24.10.62.0 Pozostałe pręty ze stali, nieobrobione więcej niż kute, na gorąco walcowane, ciągnione lub wyciskane, włączając te, które po walcowaniu zostały skręcone
    
13. 24.10.65.0 Pręty walcowane na gorąco, w nieregularnie zwijanych kręgach, z pozostałej stali stopowej
    
14. 24.10.66.0 Pozostałe pręty z pozostałej stali stopowej, nieobrobione więcej niż kute, na gorąco walcowane, ciągnione lub wyciskane, włączając te, które po walcowaniu zostały skręcone
    
15. 24.10.71.0 Kształtowniki otwarte, nieobrobione więcej niż walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane, ze stali niestopowej
    
16. 24.10.73.0 Kształtowniki otwarte, nieobrobione więcej niż walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane, z pozostałej stali stopowej
    
17. 24.31.10.0 Pręty ciągnione na zimno oraz kątowniki, kształtowniki i profile, ze stali niestopowej
    
18. 24.31.20.0 Pręty ciągnione na zimno oraz kątowniki, kształtowniki i profile, z pozostałej stali stopowej
    
19. 24.32.10.0 Wyroby płaskie walcowane na zimno, ze stali, o szerokości < 600 mm, niepokrywane
    
20. 24.32.20.0 Wyroby płaskie walcowane na zimno, ze stali, o szerokości < 600 mm, platerowane, powlekane lub pokrywane
    
21. 24.33.11.0 Kształtowniki otwarte, formowane lub profilowane na zimno, ze stali niestopowej
    
22. 24.34.11.0 Drut ciągniony na zimno, ze stali niestopowej
    
23. 24.44.12.0 Miedź nierafinowana; anody miedziane do rafinacji elektrolitycznej
    
24. 24.44.13.0 Miedź rafinowana i stopy miedzi, nieobrobione plastycznie; stopy wstępne miedzi
    
25. 24.44.21.0 Proszki i płatki z miedzi i jej stopów
    
26. 24.44.22.0 Płaskowniki, pręty, kształtowniki i walcówka, z miedzi i jej stopów
    
27. 24.44.23.0 Druty z miedzi i jej stopów
    
28. ex 24.45.30.0 Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali - wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych
    
29. 38.11.49.0 Wraki przeznaczone do złomowania inne niż statki i pozostałe konstrukcje pływające
    
30. 38.11.51.0 Odpady szklane
    
31. 38.11.52.0 Odpady z papieru i tektury
    
32. 38.11.54.0 Pozostałe odpady gumowe
    
33. 38.11.55.0 Odpady z tworzyw sztucznych
    
34. 38.11.58.0 Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal
    
35. 38.12.26.0 Niebezpieczne odpady zawierające metal
    
36. 38.12.27 Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne
    
37. 38.32.2 Surowce wtórne metalowe
    
38. 38.32.31.0 Surowce wtórne ze szkła
    
39. 38.32.32.0 Surowce wtórne z papieru i tektury
    
40. 38.32.33.0 Surowce wtórne z tworzyw sztucznych
    
41. 38.32.34.0 Surowce wtórne z gumy"
    

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 29a ust. 1, który został dodany do ustawy o podatku od towarów i usług art. 1 pkt 24 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35) - zwanej dalej ustawą o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi ust. 6 powyższego artykułu, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy, który obowiązywał do dnia 31 grudnia 2013 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Według regulacji art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści ww. przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego na tle przywołanych przepisów prawa, w szczególności brzmienia art. 29a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzi do wniosku, że jeżeli Spółka – jak wskazała we wniosku – będzie dokonywała sprzedaży towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy od towarów i usług to będzie zobligowana do wliczania do podstawy opodatkowania z tytułu dokonanej dostawy towarów również kosztów transportu, niezależnie od tego, czy usługi transportowe będzie świadczyła we własnym zakresie, czy będzie „odsprzedawała” usługi nabyte od firmy zewnętrznej. Przy spełnieniu warunków przewidzianych w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy Spółka powinna stosować mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika - klienta, na rzecz którego będzie dokonywana dostawa towarów, w odniesieniu do całego świadczenia obejmującego również koszty transportu.

Należy wskazać, że – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach związanych z tą sprzedażą, gdyż będą one wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Końcowo zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Spółka, a zatem niniejsza interpretacja nie ma mocy wiążącej dla jej klienta, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.