INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 25 listopada 2011r.), uzupełnionym w dniu 20 stycznia 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika wynikających z przejęcia pracowników przez nowego pracodawcę – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika wynikających z przejęcia pracowników przez nowego pracodawcę.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 10 stycznia 2012r. znak: IBPB II/1/415-967/11/MK wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 20 stycznia 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w branży budowlanej. W wyniku zmian organizacyjnych prowadzonych w firmie „X” S.A., będącej strategicznym partnerem handlowym Wnioskodawcy, grupa pracowników tej firmy została przejęta przez Wnioskodawcę na podstawie indywidualnych trójstronnych porozumień. Przedmiotowe porozumienia były zawierane w miesiącach: lipiec, sierpień, wrzesień i październik.

Z uwagi na fakt, że wraz pracownikami nie został przejęty majątek oraz inne elementy wymienione w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, a które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, przejęcie pracowników nie odbyło się na zasadach określonych w art. 23¹ Kodeksu pracy, tj. nie nastąpiło przejęcie części zakładu pracy.

Za zgodną wolą stron porozumień, tj. dotychczasowego pracodawcy – firmy „X” S.A., nowego pracodawcy czyli Wnioskodawcy i pracowników, nie nastąpiło ustanie stosunku pracy, natomiast pracownicy korzystali z ochrony i analogicznych uprawnień jakie przewiduje art. 23¹ Kodeksu pracy. Na Wnioskodawcę przeszły prawa i obowiązki dotychczasowego pracodawcy. Wnioskodawca oświadczył w porozumieniach, iż zna oraz akceptuje dotychczasowe warunki umów o pracę przejętych pracowników.

Przejście pracownika nie pociągało za sobą żadnych ujemnych skutków dla niego, zarówno w zakresie zachowania ciągłości, stażu pracy, jak też innych uprawnień przysługujących pracownikowi, w tym w szczególności prawo do urlopu wypoczynkowego. Pracownik zachował dotychczasowe świadczenia przysługujące mu u dotychczasowego pracodawcy.

Od dnia przejęcia pracowników Wnioskodawca stał się dla nich pracodawcą oraz płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w rozumieniu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że z pracownikami, którzy nie zostali przejęci na zasadach określonych w art. 23¹ Kodeksu pracy, ale na podstawie indywidualnych porozumień, nie zostały zawarte umowy o pracę. Na podstawie zawartych z każdym pracownikiem porozumień Wnioskodawca stał się pracodawcą w stosunkach pracy nawiązanych na podstawie umów o pracę zawartych przez poprzedniego pracodawcę.

Wnioskodawca wstąpił we wszelkie prawa i obowiązki wynikające z nawiązanych stosunków pracy z dotychczasowym pracodawcą nie z mocy samego prawa, jak ma to miejsce w przypadku zastosowania trybu z art. 23¹ Kodeksu pracy, ale na podstawie porozumień indywidualnych, których treść przewidziała takie skutki. Porozumienia te zawarte zostały na podstawie ogólnej zasady swobody umów określonej w Kodeksie cywilnym. Zasada ta została zastosowana na podstawie art. 300 Kodeksu pracy. W tym przypadku zastosowanie porozumienia było zgodne z podstawowymi zasadami prawa pracy, w szczególności z zasadą określoną w art. 18 § 1 Kodeksu pracy, stanowiącą, iż postanowienia umów o pracę nie mogą być mniej korzystne niż przepisy prawa pracy. W tym szczególnym przypadku zastosowanie porozumień trójstronnych było bardzie korzystne dla pracowników, ponieważ skorzystali oni ze wszystkich uprawnień jakie są przewidziane w przypadku przejścia części zakładu pracy w trybie art. 23¹ Kodeksu pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, ma obowiązek wystawienia przejętym pracownikom imiennych informacji PIT-11 za cały 2011r. czy tylko za okres od przejęcia pracowników do końca 2011r., a za pozostały okres obowiązek ten ciąży na dotychczasowym pracodawcy – firmie „X” S.A. ...
2. Czy w deklaracji PIT-4R za 2011r. Wnioskodawca ma wykazać zapłacone zaliczki za przejętych pracowników za cały 2011r. czy tylko za okres od przejęcia pracowników do końca 2011r., a za pozostały okres obowiązek ten ciąży na dotychczasowym pracodawcy – firmie „X” S.A....
   
   

Wnioskodawca wskazał, iż na podstawie porozumień trójstronnych podpisanych między dotychczasowym pracodawcą – firmą „X” S.A., nowym pracodawcą czyli Wnioskodawcą oraz pracownikami – za zgodną wolą stron – z chwilą przejęcia pracowników stosunki pracy nie ustały, lecz trwają nadal z tą różnicą, że w miejsce dotychczasowego pracodawcy wstąpił nowy podmiot posiadający zdolność zatrudniania pracowników w charakterze pracodawcy, analogicznie jak ma to miejsce na gruncie art. 23¹ Kodeksu pracy. Nowy pracodawca (Wnioskodawca) nabył na zasadzie następstwa prawnego wszelkie prawa, wynikające z nawiązanych stosunków pracy z dotychczasowym pracodawcą oraz przeszły na niego wszystkie obowiązki jakie ciążyły na dotychczasowym pracodawcy wobec przejętych pracowników. W związku z tym – zdaniem Wnioskodawcy – przeszedł na niego również obowiązek poboru i wpłaty zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawca uważa, iż w związku z tym, że na gruncie prawa pracy stosunek pracy nie ustał, nie ustał również obowiązek poboru i wpłaty zaliczek a jedynie przeszedł na nowego płatnika. Skoro obowiązek poboru i wpłaty zaliczek nie ustał, nie znajduje zastosowania art. 39 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazał, iż art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada na zakład pracy obowiązek obliczania i pobierania w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowym od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody m.in. ze stosunku pracy. Natomiast z art. 39 ust. 1 ww. ustawy wynika kolejny obowiązek polegający na przekazaniu podatnikowi i urzędowi skarbowemu w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym informacji imiennej PIT-11.

Wnioskodawca wskazuje, iż jeżeli obowiązek poboru zaliczek na podatek przez płatników, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35 ww. ustawy ustał w ciągu roku, o czym stanowi art. 39 ust. 2 cyt. ustawy, płatnicy na pisemny wniosek podatnika, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, są obowiązani do sporządzenia i przekazania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu informacji PIT-11.

Zdaniem Wnioskodawcy, stał się on stroną w dotychczasowych stosunkach pracy i na nim spoczywają obowiązki obliczenia i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zatem, w jego ocenie – jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma on obowiązek sporządzenia dla przejętych pracowników informacji PIT-11 za cały 2011r.

Wnioskodawca uważa również, iż jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 38 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma obowiązek wykazania w rocznej deklaracji PIT-4R zapłaconych zaliczek na cały 2011r., uwzględniając również zaliczki pobrane przez dotychczasowego pracodawcę zatrudniającego przejętych pracowników.

Uzasadniając swoje stanowisko, Wnioskodawca powołał się na interpretacje indywidualne wydane w imieniu Ministra Finansów przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 11 sierpnia 2011r. znak: IPTPB2/415-195/11-2/AKr,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 08 lipca 2011r. znak: ILPB1/415-600/11-3/AGr,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 05 sierpnia 2011r. znak: IBPB II/2/415-610/10/MMa.
  
  

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

W świetle art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Stosownie do art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
2. osobowych spółek handlowych,
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

– wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl art. 93 § 2 Ordynacji podatkowej przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1. innej osoby prawnej (osób prawnych);
2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).
   
   

Zgodnie z art. 93a § 1 ww. ustawy osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej

– wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

W myśl art. 93a § 2 Ordynacji podatkowej przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

1. osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:
   • innej spółki niemającej osobowości prawnej,
   • spółki kapitałowej;
2. spółki niemającej osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa.
   
   

Zgodnie z art. 93c § 1 Ordynacji podatkowej osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku. Przepis § 1 stosuje się, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie – także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa (art. 93c § 2 ww. ustawy).

Jak wynika z treści art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do treści art. 38 ust. 1 zdanie pierwsze ww. ustawy – płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Z kolei ust. 1a tegoż artykułu stanowi, że w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Stosownie do ust. 2 cytowanego wyżej artykułu, jeżeli obowiązek poboru przez płatników, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, zaliczek na podatek ustał w ciągu roku, płatnicy na pisemny wniosek podatnika, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, są obowiązani do sporządzenia i przekazania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, lub urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, imiennej informacji, o której mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca – na podstawie indywidualnych trójstronnych porozumień – przejął grupę pracowników partnera handlowego. Z uwagi na fakt, że wraz pracownikami nie został przejęty majątek oraz inne elementy wymienione w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, a które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, przejęcie pracowników nie odbyło się na zasadach określonych w art. 23¹ Kodeksu pracy, tj. nie nastąpiło przejęcie części zakładu pracy. Na podstawie zawartych z każdym pracownikiem porozumień Wnioskodawca stał się pracodawcą w stosunkach pracy nawiązanych na podstawie umów o pracę zawartych przez poprzedniego pracodawcę (nie nastąpiło ustanie stosunku pracy, jak również nie zostały zawarte nowe umowy o pracę).

Wnioskodawca wstąpił we wszelkie prawa i obowiązki wynikające z nawiązanych stosunków pracy z dotychczasowym pracodawcą nie z mocy samego prawa, ale na podstawie porozumień indywidualnych. Porozumienia te zawarte zostały na podstawie ogólnej zasady swobody umów określonej w Kodeksie cywilnym, z uwzględnieniem art. 18 § 1 i art. 300 Kodeksu pracy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż jako że stał się stroną w dotychczasowych stosunkach pracy ma obowiązek sporządzenia dla przejętych pracowników informacji PIT-11 obejmujące przychody za cały 2011r. (nie tylko od chwili przejęcia), jak również ma obowiązek wykazania w rocznej deklaracji PIT-4R zapłaconych zaliczek na cały 2011r. (uwzględniając również zaliczki pobrane przez dotychczasowego pracodawcę).

Z powyższym stanowiskiem nie można się zgodzić. Zauważyć należy, iż sukcesję podatkową praw i obowiązków płatnika (np. wystawienie zbiorczego PIT-11 i PIT-4R obejmujących cały okres przed i po przejęciu pracowników) regulują powołane wyżej przepisy art. 93 i nast. Ordynacji podatkowej. Przytoczone przepisy jasno wskazują kiedy dany podmiot wstępuje w prawa i obowiązki swojego poprzednika.

Z kolei na gruncie ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) w art. 23¹ § 1 wskazano, iż w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy, z zastrzeżeniem przepisów § 5.

Powołany przepis przyjmuje zatem konstrukcję automatycznego wejścia w stosunek pracy po stronie jednego zakładu pracy w miejsce drugiego, czyli wprowadza swoistą sukcesję uniwersalną w płaszczyźnie stosunków pracy.

Na mocy powołanych wyżej regulacji normatywnych obowiązki płatnika (np. związane z przejęciem pracowników) nie ustają lecz przechodzą na nowego płatnika, który przejmując pracowników przejmuje także obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wszelkie inne obowiązki z tym związane.

Należy jednak zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie, przejęcie pracowników nie nastąpiło w trybie art. 23¹ § 1 Kodeksu pracy lecz wynikało z indywidualnych trójstronnych porozumień, zawartych na podstawie ogólnej zasady swobody umów określonej w Kodeksie cywilnym, z uwzględnieniem art. 18 § 1 i art. 300 Kodeksu pracy. Brak jest zatem podstawy prawnej, na mocy której nastąpiłoby przejęcie praw i obowiązków płatnika. O ile bowiem przejęcie pracowników przez innego pracodawcę może nastąpić na mocy porozumień, które wynikają ze swobody umów, to sukcesja płatnika (podatkowa) nie może wynikać z zawartych porozumień lecz musi mieć swoje źródło w przepisach prawa, które jasno wskazują kiedy dany podmiot wstępuje w prawa i obowiązki swojego poprzednika. Wnioskodawca sam wskazuje, iż wstąpił we wszelkie prawa i obowiązki wynikające z nawiązanych stosunków pracy z dotychczasowym pracodawcą nie z mocy samego prawa, ale na podstawie porozumień indywidualnych. Nie ma zatem podstaw prawnych by na mocy samego tylko porozumienia nastąpiła sukcesja płatnika. Prawa i obowiązki płatnika nie mogą bowiem wynikać z zawartych pomiędzy podmiotami umów. Muszą mieć umocowanie w obowiązującym prawie.

Podkreślenie przez Wnioskodawcę, że sposób przejęcia pracowników był podobny do przejęcia w trybie art. 23¹ § 1 Kodeksu pracy nie ma wpływu na wykazanie obowiązków płatnika. Z przedstawionego podobieństwa nie można bowiem wywodzić sukcesji podatkowej. Również wskazanie przez Wnioskodawcę, iż na gruncie prawa pracy stosunek pracy przejętych pracowników nie ustał, pozostaje bez znaczenia dla obowiązków płatnika. Zauważyć należy, iż co prawda stosunek pracy nie ustał (nie zostały rozwiązane poprzednie umowy o pracę, nie zawarto nowych umów) to jednak nastąpiła zmiana pracodawcy.

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie art. 39 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na Wnioskodawcy, jako na płatniku spoczywa zatem obowiązek wystawienia przejętym pracownikom imiennych informacji PIT-11 za okres od przejęcia pracowników do końca 2011r.. Z kolei w deklaracji PIT-4R za 2011r. Wnioskodawca jest zobowiązany wykazać zapłacone zaliczki za przejętych pracowników za okres od przejęcia pracowników do końca 2011r.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo zauważyć należy, iż powołane w treści wniosku interpretacje przepisów prawa podatkowego – potwierdzające w ocenie Wnioskodawcy jego stanowisko – wydane zostały w odmiennym od przedstawionego w treści wniosku stanu faktycznego. Wszystkie wskazane przez Wnioskodawcę interpretacje dotyczyły przejęcia pracowników w trybie art. 23¹ § 1 Kodeksu pracy co w niniejszej sprawie nie miało miejsca.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.