INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2011r. (data wpływu do tut. organu 20 lipca 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 października 2011r. (data wpływu do tut. organu w dniu 13 października 2011r.) oraz pismem z dnia 2 listopada 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy przekazanie środka trwałego (kanalizacji) powinno być wliczone do limitu o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT czy też znajdzie w tej sytuacji zastosowanie art. 113 ust. 2 ustawy o VAT – jest:

• prawidłowe w części gdzie podstawą wyłączenia z kwoty limitu jest fakt, że mamy do czynienia ze sprzedażą zwolnioną,
• nieprawidłowe w części gdzie podstawą wyłączenia z limitu ma być fakt uznania przedmiotu dostawy za sprzedaż środka trwałego.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2011r. do tut. organu, wpłynął wniosek z dnia 18 lipca 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy przekazanie środka trwałego (kanalizacji) powinno być wliczone do limitu o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT czy też znajdzie w tej sytuacji zastosowanie art. 113 ust. 2 ustawy o VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 października 2011r. (data wpływu 13 października 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-1196/11/MS z dnia 28 września 2011r. oraz pismem z dnia 2 listopada 2011r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym zadania własne gminy obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz. Sprawy związane z gospodarką ściekami na terenie Gminy realizuje komunalna spółka z o.o., której udziałowcem jest Wnioskodawca. W latach ubiegłych Wnioskodawca wniósł do spółki swój majątek w postaci kanalizacji obejmując udziały w spółce.

Z uwagi na fakt ze na budowę kolektora bocznego w jednym z sołectw, w latach ubiegłych wydano pozwolenie na budowę na rzecz Wnioskodawcy, Wnioskodawca i Spółka zawarły porozumienie, na mocy którego Wnioskodawca zleci wykonanie kolektora a następnie przekaże go na rzecz Spółki. W ramach powyższego porozumienia Spółka zobowiązała się do przygotowania dokumentacji i przekazania na rzecz Wnioskodawcy środków pieniężnych w wysokości faktycznie poniesionych wydatków na to zadanie. Wnioskodawca wyłonił wykonawcę, zadanie zostało zrealizowane, wykonawca wystawił fakturę, która została zapłacona. Po przeprowadzeniu wszelkich odbiorów technicznych i uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie kolektor zostanie zaliczony przez Wnioskodawcę do środków trwałych podlegających amortyzacji. Następnym etapem wynikającym z porozumienia będzie przekazanie tegoż środka trwałego na rzecz Spółki, celem jego dalszej eksploatacji.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wybudowanie przedmiotowej kanalizacji a następnie uzyskanie przez Wnioskodawcę pozwolenia na użytkowanie i wprowadzenie tej budowli do ewidencji środków trwałych nie będzie oznaczało, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT – odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju). Pierwsze zasiedlenie w tym przypadku będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany obiekt zostanie przekazany Spółce.

Wnioskodawcy w związku z budową przedmiotowej kanalizacji nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego i Wnioskodawca nie dokonał przedmiotowego odliczenia gdyż nie jest on czynnym podatnikiem podatku od towaru i usług i nie prowadzi w tym zakresie sprzedaży opodatkowanej.

Kolektor boczny po wybudowaniu i uzyskaniu pozwolenia (zgłoszenia do użytkowania) zostanie przekazany Spółce. Tym samym po jego przekazaniu nie będzie już własnością Wnioskodawcy. Przekazanie kolektora nastąpi na podstawie umowy kupna-sprzedaży i protokołu przekazania, po uzyskaniu niezbędnych pozwoleń na użytkowanie. Środki przekazane uprzednio przez Spółkę stanowią zapłatę za przedmiotowy kolektor. Spółka będzie przedmiotowy środek trwały amortyzowała.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie ww. środka trwałego będzie wliczone do limitu o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, czy też znajdzie w tej sytuacji zastosowanie art. 113 ust. 2 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie takiego środka trwałego nie będzie zaliczane do limitu z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT i przez to Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku zarejestrowania się jako czynny podatnik VAT z uwagi na przekroczenie limitu 150.000 zł. Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy o VAT, do wartości sprzedaży opodatkowanej nie wlicza się także dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji (a więc przepisów art. 16a i następne ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 22a i następne ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wprowadzenie powyższego przepisu (niewątpliwie korzystnego dla podatników) jest efektem dostosowania przepisów ustawy do wymogów unijnych – zakaz wliczania wartości zbywanego majątku trwałego oraz wartości niematerialnych do limitu sprzedaży wynika wprost z art. 24 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy oraz odpowiednio art. 288 zdanie drugie Dyrektywy VAT z 2006r.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wybudowany na mocy porozumienia kolektor po uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie spełni kryteria uznania go za środek trwały podlegający amortyzacji określone w art. 16a ust 1. Kolektor będący budowlą stanowiącą własność Wnioskodawcy będzie kompletny i zdatny do używania w dniu przyjęcia do używania. Bezsprzecznie przewidywany okres używania środka trwałego będzie dłuższy niż 1 rok. Kolektor będzie wykorzystywany na potrzeby związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością jaką jest realizacja zadań własnych związanych z kanalizacją usuwaniem i oczyszczaniem ścieków komunalnych, chociaż zadanie to będzie realizowane przez Spółkę. Przy ustalaniu wykorzystywania środków trwałych na potrzeby związane z prowadzoną działalnością decydujące jest ustalenie występowania związku używanych środków trwałych z prowadzoną działalnością a nie to czy są one „fizycznie" wykorzystywane przez podatnika.

Zgodnie z art. 43 ust 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata;
   
   

Z kolei art. 43 ust. 1 pkt 10a stanowi, iż zwalnia się z podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30 % wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Mając na uwadze powyższe, nie będzie miało zastosowanie zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT gdyż dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny w tej sprawie należy stwierdzić, iż przyszła dostawa przedmiotowej budowli w ramach pierwszego zasiedlenia będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a gdyż w momencie wybudowania tej budowli nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe w części gdzie podstawą wyłączenia z kwoty limitu jest fakt, że mamy do czynienia ze sprzedażą zwolnioną,
• nieprawidłowe w części gdzie podstawą wyłączenia z limitu ma być fakt uznania przedmiotu dostawy za sprzedaż środka trwałego.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT obowiązującego od 1 stycznia 2011r., przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towarów mieści się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, który stanowi, iż sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT – dodanego do tej ustawy od dnia 1 stycznia 2011r. – w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy o VAT jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Za zgodą naczelnika urzędu skarbowego podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z dokumentów celnych oraz o kwotę podatku zapłaconą od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia, pod warunkiem:

1. sporządzenia spisu z natury zapasów tych towarów posiadanych w dniu, w którym nastąpiło przekroczenie kwoty, o której mowa w ust. 1, oraz
2. przedłożenia w urzędzie skarbowym spisu, o którym mowa w pkt 1, w terminie 14 dni, licząc od dnia utraty zwolnienia.
   
   

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z treści wniosku wynika, iż zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym zadania własne Wnioskodawcy obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz. Sprawy związane z gospodarką ściekami na terenie Wnioskodawcy (Gminy) realizuje komunalna spółka z o.o., której udziałowcem jest Wnioskodawca. W latach ubiegłych Wnioskodawca wniósł do spółki swój majątek w postaci kanalizacji obejmując udziały w spółce.

Z uwagi na fakt ze na budowę kolektora bocznego w jednym z sołectw, w latach ubiegłych wydano pozwolenie na budowę na rzecz Wnioskodawcy, Wnioskodawca i Spółka zawarły porozumienie, na mocy którego Wnioskodawca zleci wykonanie kolektora a następnie przekaże go na rzecz Spółki. W ramach powyższego porozumienia Spółka zobowiązała się do przygotowania dokumentacji i przekazania na rzecz Wnioskodawcy środków pieniężnych w wysokości faktycznie poniesionych wydatków na to zadanie. Wnioskodawca wyłonił wykonawcę, zadanie zostało zrealizowane, wykonawca wystawił fakturę, która została zapłacona. Po przeprowadzeniu wszelkich odbiorów technicznych i uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie kolektor zostanie zaliczony przez Wnioskodawcę do środków trwałych podlegających amortyzacji. Następnym etapem wynikającym z porozumienia będzie przekazanie tegoż środka trwałego na rzecz Spółki, celem jego dalszej eksploatacji.

Kolektor boczny po wybudowaniu i uzyskaniu pozwolenia (zgłoszenia do użytkowania) zostanie przekazany Spółce. Tym samym po jego przekazaniu nie będzie już własnością Wnioskodawcy. Przekazanie kolektora nastąpi na podstawie umowy kupna-sprzedaży i protokołu przekazania, po uzyskaniu niezbędnych pozwoleń na użytkowanie. Środki przekazane uprzednio przez Spółkę stanowią zapłatę za przedmiotowy kolektor. Spółka będzie przedmiotowy środek trwały amortyzowała.

Analizując okoliczności faktyczne sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż odpłatna sprzedaż przez Wnioskodawcę (we wniosku stwierdzono bowiem, że Spółka Komunalna zobowiązała się do przygotowania dokumentacji i przekazania na rzecz Wnioskodawcy środków pieniężnych w wysokości faktycznie poniesionych wydatków na zadanie w postaci wybudowania kolektora bocznego) wskazanego kolektora wypełnia definicję dostawy towarów, o której mowa w art. art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, co powoduje, iż podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie w sprawie z uwagi na to, iż Wnioskodawca po dokonaniu odbiorów technicznych sprzeda Spółce Komunalnej wskazany we wniosku kolektor boczny (tym samym kolektor nie będzie już własnością Wnioskodawcy – od początku wiadomo, że towar ten będzie przekazany spółce), jak również w związku z tym, że to Spółka będzie dokonywała odpisów amortyzacyjnych, przedmiotem sprzedaży wbrew zawartemu we wniosku stanowisku nie będzie towar, który na podstawie przepisów o podatku dochodowym może zostać zaliczony przez Wnioskodawcę do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Należy również dodać, że nie można uznać za używanie tego środka trwałego przez Wnioskodawcę tylko z tego powodu, że zadania własne Wnioskodawcy obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz, faktycznym bowiem użytkownikiem będzie spółka, a nie Wnioskodawca, i to Wnioskodawca wie od razu, że nie będzie go używał dłużej niż rok.

W konsekwencji z powyższego tytułu dostawa przedmiotowego kolektora bocznego nie może na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy o VAT podlegać wyłączeniu przy ustalaniu wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż nie stanowi ona dostawy środka trwałego zaliczonego na podstawie przepisów o podatku dochodowym do środków trwałych podlegających amortyzacji.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie z uwagi na fakt, iż przedmiotem sprzedaży będzie sieć kanalizacyjna (kolektor boczny), konieczne jest dokonanie oceny czy przedmiotowa przekazanie, pomimo, iż stanowi odpłatną dostawę towarów, nie będzie korzystało ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT, zgodnie z którym zwolnieniem z podatku VAT objęta została, dostawa budynków, budowli lub ich części.

Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych stanowiąca usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych grupuje „Obiekty budowlane” w dwóch sekcjach „Budynki” i „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”. PKOB nie klasyfikuje obiektów małej architektury.

Za obiekty inżynierii lądowej i wodnej według PKOB uważane są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki. Sekcja „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”, obejmuje m.in. rurociągi sieci kanalizacyjnej rozdzielczej i kolektory (PKOB 2223), rurociągi sieci rozdzielczej wody (PKOB 2222).

Powyższe wskazuje, iż „obiekty inżynierii lądowej i wodnej”, o których mowa w PKOB spełniają definicję obiektów budowlanych niebędących budynkami. Tym samym sieci kanalizacyjne, niebędące budynkami, należy uznać za budowle.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywania w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Natomiast w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostaw nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów
   
   

Stosownie do treści art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości (budowli), co do zasady, korzysta ze zwolnienia z podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata. Gdy mamy do czynienia z pierwszym zasiedleniem przy ustaleniu czy dostawa ta korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, istotne jest czy podatnikowi dokonującemu dostawy (budynków, budowli lub ich części) przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Treść złożonego wniosku wskazuje, iż wątpliwości Wnioskodawcy powstały w związku z planowaną czynnością przekazania kanalizacji (kolektora bocznego). Z analizy treści wniosku wynika, że Wnioskodawca wyłonił wykonawcę wskazanego we wniosku kolektora bocznego. Zadanie polegające na jego wybudowaniu zostało zrealizowane, wykonawca wystawił fakturę, która została zapłacona. Po przeprowadzeniu wszelkich odbiorów technicznych i uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie kolektor zostanie zaliczony przez Wnioskodawcę do środków trwałych podlegających amortyzacji. Następnym etapem wynikającym z porozumienia będzie przekazanie tegoż środka trwałego na rzecz Spółki, celem jego dalszej eksploatacji.

Ponadto Wnioskodawca we wniosku stwierdził, że wybudowanie przedmiotowej kanalizacji a następnie uzyskanie przez Wnioskodawcę pozwolenia na użytkowanie i wprowadzenie tej budowli do ewidencji środków trwałych nie będzie oznaczało, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT – odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju). Pierwsze zasiedlenie w tym przypadku będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany obiekt zostanie przekazany Spółce.

Ponadto Wnioskodawcy w związku z budową przedmiotowej kanalizacji nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego i Wnioskodawca nie dokonał przedmiotowego odliczenia gdyż nie jest on czynnym podatnikiem podatku od towaru i usług i nie prowadzi w tym zakresie sprzedaży opodatkowanej.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w związku z tym, iż planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż kolektora bocznego do Spółki Komunalnej będzie dokonywane w ramach pierwszego zasiedlenia w sprawie nie znajdą zastosowania postanowienia art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Powyższe pozwala jednak stwierdzić, iż zostały spełnione przesłanki wynikające z powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, dostawa budowli (sieci kanalizacyjnej w postaci kolektora bocznego), o której mowa w przedstawionej we wniosku sprawie, będzie zwolniona od podatku VAT. Wnioskodawca stwierdził bowiem, że w związku z budową przedmiotowej kanalizacji nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego i nie dokonał przedmiotowego odliczenia gdyż nie jest on czynnym podatnikiem podatku od towaru i usług i nie prowadzi w tym zakresie sprzedaży opodatkowanej.

Reasumując, należy stwierdzić, iż czynność sprzedaży przedmiotowego kolektora bocznego podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów. Jednakże sposób jej opodatkowania (właściwa stawka podatku VAT) zależy od tego co jest przedmiotem przekazania. W przedmiotowej sprawie czynność sprzedaży (której przedmiotem będzie sieć kanalizacyjna – kolektor boczny) będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Ponadto Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca ma wątpliwości czy sprzedaż kolektora bocznego będzie wliczona do limitu o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, czy też znajdzie w tej sytuacji zastosowanie art. 113 ust. 2 ustawy o VAT.

Mając na uwadze postanowienia art. 113 ust. 2 ustawy o VAT sprzedaż ww. kolektora bocznego nie będzie wliczana do limitu o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT ponieważ sprzedaż ta będzie odpłatną dostawą towarów zwolnioną od podatku od towarów i usług, przez co w konsekwencji przedmiotowa sprzedaż nie będzie miała wpływu na ewentualną utratę przez Wnioskodawcę prawa do zwolnienia podmiotowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretację niniejszą wydano przy założeniu, że Wnioskodawca ani obsługujący go Urząd Gminy, nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.