INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2011 r. (data wpływu 28 października 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 stycznia 2012 r. (data wpływu 2 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie dokonania korekty podatku naliczonego w związku powstaniem niedoborów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2011 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie dokonania korekty podatku naliczonego w związku powstaniem niedoborów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 stycznia 2012 r. (data wpływu 2 lutego 2012 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 11 stycznia 2012 r. znak IBPBI/2/423-1308/11/SD, IBPP3/443-1175/11/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony (zgodnie z wyjaśnieniem z dnia 26 stycznia 2012 r.) następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka Wnioskodawcy zajmuje się hurtową sprzedażą owoców, głównie bananów, które sprowadza z obszaru Unii Europejskiej. Sprowadzone do kraju owoce do sierpnia 2011 r. przewożono do magazynów znajdujących się na terenie giełdy w B. Towary przechowywane były w zamkniętych magazynach pod nadzorem zatrudnianych magazynierów oraz zabezpieczone przez ochronę giełdy. Dostęp do towaru posiadali handlowcy, którym po wystawieniu dokumentów wydania WZ towar wydawali magazynierzy. Następnie handlowcy rozprowadzali towar do odbiorców. Od kwietnia 2011 r. jeden z zatrudnionych handlowców wystawiając fałszywe WZ wyprowadził z magazynów towar na kwotę 583 521,71 złotych i doprowadził do powstania straty w spółce na powyższą kwotę. Ten proceder został odkryty na początku sierpnia. Pracownik przyznał się do winy.

Za poradą kancelarii prawnej Zarząd postanowił odzyskać utracone dochody na drodze ugody z pracownikiem. Nadal trwają negocjacje co do treści ugody i terminów spłat. W przygotowanej przez kancelarię prawną ugodzie pracownik potwierdzi fakt kradzieży i zobowiąże się spłacać dług w okresie jednego roku. Dług ma być spłacany w następujący sposób - jednorazowo 30 000,00 złotych, w miesięcznych ratach po 4 000,00 złotych i przed upływem jednego roku ma zostać wpłacona końcowa kwota. W przypadku złamania warunków ugody Zarząd spółki przekaże sprawę do prokuratora i będzie dochodził spłaty długu na drodze sądowej. Towary były kupowane na obszarze Unii Europejskiej ze stawką podatku VAT 0%. W miesiącu nabycia zakupy wykazywane były w rejestrach należnym i naliczonym oraz w deklaracji VAT-7 jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (podatek należny VAT) oraz nabycie towarów i usług pozostałych (podatek naliczony VAT).

W uzupełnieniu wskazano, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Towary opisane we wniosku, które następnie zostały skradzione były nabywane przez Wnioskodawcę z zamiarem wykorzystania ich do wykonywania czynności opodatkowanych pozytywną stawką podatku VAT. Niedobory powstałe wskutek opisanego we wniosku zdarzenia powstały z powodów pozostających poza bezpośrednią kontrolą Wnioskodawcy. Wnioskodawca dochował należytej staranności aby takie niedobory, jak opisane we wniosku, nie powstawały. Wnioskodawca w części G w poz. 69 wniosku podał „Towary przechowywane były w zamkniętych magazynach pod nadzorem zatrudnionych magazynierów oraz zabezpieczone przez ochronę giełdy. Dostęp do towarów posiadali handlowcy, którym po wystawieniu dokumentów wydania WZ towar wydawali magazynierzy. Były pracownik posługując się fałszywymi dokumentami WZ stopniowo wyprowadzał towar z magazynu i podawał odroczone terminy płatności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka miała prawo do odliczenia podatku VAT od zakupionych towarów, które zostały skradzione czy też należy skorygować naliczony podatek VAT od zakupionych i później skradzionych towarów...

Zdaniem Wnioskodawcy, spółka miała prawo do odliczenia podatku VAT od zakupionych towarów, które zostały w terminie późniejszym skradzione i nie musi w związku ze strata, towarów dokonywać teraz korekty podatku naliczonego.

Towary zostały zakupione przez Spółkę w dobrej wierze, w związku z prowadzona, działalnością, i sprzedażą opodatkowaną. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystane do wykonania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c) podatnik może odliczyć również kwotę podatku należnego do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Zgodnie z art. 86 ust. 1 pkt 10 wymienionej wcześniej ustawy w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony następuje w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy. Nigdzie w ustawie nie jest napisane, że podatnik ma prawo do odliczenia podatku VAT tylko od towarów, które zostały sprzedane.

Ponadto nie będzie też skutków w podatku należnym, gdyż nie zaistniały żadne przesłanki, które powodowałyby konieczność naliczenia podatku od towarów i usług od utraconych towarów. Nie zaistniała żadna z sytuacji wymienionych w art. 5 oraz art. 7 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, to znaczy nie było sprzedaży, nieodpłatnego przekazania towarów, zużycia na własne potrzeby ani żadnej podobnej sytuacji. Zatem według Spółki strata wynikła z wyprowadzenia towarów z magazynu nie będzie miała żadnych skutków w podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT,. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 19 ust. 1 i 4 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c) stanowi, że kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu: wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Mając na uwadze powyższe, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Biorąc pod uwagę fakt, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (zadeklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług.

Zatem najistotniejszym warunkiem umożliwiającym podatnikowi podatku od towarów i usług skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zajmuje się hurtową sprzedażą owoców, głównie bananów, które sprowadza z obszaru Unii Europejskiej. Sprowadzone do kraju owoce do sierpnia 2011 r. przewożono do magazynów znajdujących się na terenie giełdy w Broniszach. Towary przechowywane były w zamkniętych magazynach pod nadzorem zatrudnianych magazynierów oraz zabezpieczone przez ochronę giełdy. Dostęp do towaru posiadali handlowcy, którym po wystawieniu dokumentów wydania WZ towar wydawali magazynierzy. Następnie handlowcy rozprowadzali towar do odbiorców.

Od kwietnia 2011 r. jeden z zatrudnionych handlowców wystawiając fałszywe WZ wyprowadził z magazynów towar na kwotę 583 521,71 złotych i doprowadził do powstania straty w spółce na powyższą kwotę. Ten proceder został odkryty na początku sierpnia. Pracownik przyznał się do winy. Zarząd postanowił odzyskać utracone dochody na drodze ugody z pracownikiem. Nadal trwają negocjacje co do treści ugody i terminów spłat. Dług ma być spłacany w następujący sposób .-jednorazowo 30 000,00 złotych, w miesięcznych ratach po 4 000,00 złotych i przed upływem jednego roku ma zostać wpłacona końcowa kwota. W przypadku złamania warunków ugody Zarząd spółki przekaże sprawę do prokuratora i będzie dochodził spłaty długu na drodze sądowej. Ponadto Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Towary opisane we wniosku, które następnie zostały skradzione były nabywane przez Wnioskodawcę z zamiarem wykorzystania ich do wykonywania czynności opodatkowanych pozytywną stawką podatku VAT. Niedobory powstałe wskutek opisanego we wniosku zdarzenia powstały z powodów pozostających poza bezpośrednią kontrolą Wnioskodawcy. Wnioskodawca dochował należytej staranności aby takie niedobory, jak opisane we wniosku, nie powstawały.

W odniesieniu do powyższego tut. organ zauważa, iż w toku prowadzonej działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić niedobory towarów, zarówno zawinione, jak i niezawinione. Niedobory zawinione, są to niedobory, które powstały na skutek niedopełnienia obowiązków przez osobę odpowiedzialną za powierzone jej mienie. Natomiast niedobory niezawinione to te, które powstały z przyczyn niezależnych od osób odpowiedzialnych. Niedobory te mogą powstać na skutek zdarzeń losowych np.: pożaru, kradzieży, powodzi, zalania, jak również wskutek transportu, braku prądu itp. Są to przyczyny, na które osoba odpowiedzialna nie miała żadnego wpływu.

A zatem w przypadku powstania niedoborów (czy to zawinionych czy niezawinionych) dochodzi do sytuacji, w której nabyte towary nie zostaną wykorzystane do działalności opodatkowanej, co jest niezbędnym warunkiem dokonania odliczenia.

Zdaniem tut. Organu, w przedmiotowej sprawie należy odwołać się do orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-37/95 pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV, w którym Trybunał stwierdził (odwołując się do zasady neutralności podatku VAT), że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia zostaje zachowane.

W świetle powyższego dla przedmiotowej sprawy istotne jest ustalenie, czy Wnioskodawca dochował należytej staranności w nadzorze nad pracownikiem. Obowiązek prawidłowej organizacji pracy oraz podjęcia działań organizacyjnych mających na celu wyeliminowanie sytuacji sprzyjających powstaniu szkody w mieniu obciąża przede wszystkim Wnioskodawcę, ponieważ to on ponosi ryzyko swojej działalności gospodarczej. Wnioskodawca, zatrudniając pracownika, jest zobowiązany do zachowania należytej staranności w celu uchronienia się od negatywnych zachowań pracownika, przejawiającej się przede wszystkim w zastosowaniu odpowiednich dla danej sytuacji środków ostrożności służących przeciwdziałaniu możliwości dokonania przywłaszczenia powierzonych pracownikowi środków obrotowych.

Mając na względzie powyższe, stwierdzić należy, iż z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dochował należytej staranności w nadzorze nad pracownikiem, a zatem dany towar w związku z jego utratą nie zostanie wykorzystany do działalności opodatkowanej, a prawo Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towaru zostaje zachowane, a tym samym nie ma podstaw do dokonywania korekt odliczonego podatku.

Odnosząc się natomiast do kwestii opodatkowania podatkiem należnym niedoborów powstałych w wyniku wyżej opisanej sytuacji, wskazać należy, iż zgodnie z powołanym wyżej art. 5 ust. 1 ww. ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Dokonując analizy przywołanych przepisów stwierdzić należy, że wystąpienie niedoborów u podatnika, co do zasady nie ma znaczenia na gruncie należnego podatku od towarów i usług. Niedobory towarów nie stanowią bowiem ani dostawy towarów, ani świadczenia usług.

Zatem, mając na uwadze opis stanu faktycznego, w związku z powstaniem niedoborów u Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek w podatku VAT należnym – czyli obowiązek opodatkowania powyższych niedoborów podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe

Jednocześnie wskazać należy, że kompleksowa ocena wszystkich zaistniałych okoliczności jest możliwa wyłącznie w trakcie postępowania dowodowego. Tut. Organ nie jest jednakże uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla zachowania prawa do obniżenia kwoty podatku naliczonego w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych została zawarta odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia przedstawionego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.