Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-661/13-4/MG
z 12 grudnia 2013 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27.08.2013 r. (data wpływu 12.09.2013 r.) oraz w uzupełnieniu wniosku z dnia 27.11.2013 r. (data nadania 27.11.2013 r., data wpływu 02.12.2013 r.) na wezwanie tut. organu z dnia 15.11.2013 r. Nr IPPB2/415-661/13-2/MG (data nadania 18.11.2013 r., data doręczenia 20.11.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Spółce obowiązkach informacyjnych, związanych ze zwrotem klientowi całości wypłaconych przez osoby trzecie środków, na mocy zawartego porozumienia – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 12.09.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Spółce obowiązkach informacyjnych, związanych ze zwrotem klientowi całości wypłaconych przez osoby trzecie środków, na mocy zawartego porozumienia.


W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.


Osoba fizyczna jest Klientem X. Banku (dalej jako: Klient) posiadającą rachunek bankowy, na którym gromadziła środki pieniężne. W wyniku działań mających znamiona przestępstwa osoby trzecie (dalej jako: Osoby Trzecie) weszły w sposób nieuprawniony w posiadanie danych osobowych Klienta i za pomocą internetowego serwisu transakcyjnego Banku dokonały przelewów środków z jego rachunku. Środki pozyskane w wyniku ww. nieuprawnionych działań zostały następnie wypłacone. W niniejszej sprawie Prokuratura Rejonowa prowadzi postępowanie wyjaśniające przeciwko beneficjentowi przedmiotowych przelewów na podstawie art. 106a ust. 3 Prawa bankowego.

Ze względu na zaistniałe zdarzenie oraz ze względu na szczególne wymagania w zakresie bezpieczeństwa i prestiżowy charakter współpracy z klientami X Bank, przed wynikami postępowania wyjaśniającego Prokuratury, zdecydował się na zawarcie z Klientem porozumienia i zwrotu całości środków wypłaconych przez Osoby Trzecie z rachunku Klienta. Bank zdecydował się na zwrot środków Klientowi, ze względu na fakt, że w wyniku postępowania wyjaśniającego Prokuratury badane są potencjalne uchybienia Banku lub osób działających w jego imieniu w zakresie bezpieczeństwa danych Klienta oraz dostępu do nich i rachunku Klienta. Opisana sytuacja oszustwa nie była wcześniej notowana w Banku oraz polskiej bankowości internetowej. Ponadto na mocy porozumienia, jeżeli zostaną ujawnione okoliczności świadczące o wiedzy i woli Klienta dotyczące nieuprawnionej wypłaty środków, wtedy Klient zobowiązany jest do zwrotu wszelkich zwróconych mu przez Bank środków.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy zwrócone przez Bank na mocy porozumienia środki Klientowi, które zostały podjęte przez Osoby Trzecie wskutek działań mających znamiona przestępstwa, co do którego zostało wszczęte postępowanie wyjaśniające Prokuratury stanowią przychód Klienta i czy Bank w związku z tym jest zobowiązany do wystawienia Klientowi informacji PIT-8C?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrócone przez Bank na mocy porozumienia środki Klientowi, które zostały podjęte przez Osoby Trzecie wskutek działań mających znamiona przestępstwa, co do którego zostało wszczęte postępowanie wyjaśniające Prokuratury nie stanowią przychodu Klienta i Bank w związku z tym nie jest zobowiązany do wystawienia Klientowi informacji PIT.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 updof, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c updof oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w świetle art. 11 ust. 1 updof, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 updof w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 updof, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ponadto na podstawie art. 20 ust. 1 updof, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 updof, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14 updof, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 updof oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) updof wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów lub odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Zgodnie z treścią art. 42a updof osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 updof, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c updof oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a updof urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Zdaniem Banku przychodem na gruncie updof jest przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, które definitywnie powiększa aktywa danej osoby fizycznej. Przychód podatkowy kreują bowiem tylko te zdarzenia, których rezultatem jest powstanie przysporzenia majątkowego podatnika.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego Bank stoi na stanowisku, że zwrot środków dokonany Klientowi na mocy porozumienia ma na celu naprawienie szkody, którą Klient poniósł na skutek działań przestępczych Osób Trzecich. Działania Banku polegają wyłącznie na odtworzeniu stanu przed wyrządzeniem Klientowi szkody - gdy Klient mógł swobodnie dysponować zgromadzonym przez siebie i przekazanymi na przechowanie Banku środkami pieniężnymi. W wyniku działań Banku Klient nie uzyskuje więc żadnego realnego przysporzenia majątkowego.

Bank dokonał zwrotu środków Klientowi na podstawie porozumienia, które w ocenie Banku stanowi odszkodowanie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g updof. Na mocy zawartego porozumienia Bank zobowiązał się do zwrotu Klientowi środków w trybie ręcznego uznania wstecznego, z datą wytransferowania na skutek nieuprawnionych działań Osób Trzecich, co potwierdza, że Klient nie uzyskał na skutek zawartej ugody żadnego przysporzenia majątkowego, a jedynie Bank na jej podstawie doprowadził do przywrócenia stanu na rachunku Klienta przed dokonaniem oszustwa.

Dodatkowo Bank stoi na stanowisku, że normie określonej w art. 21 ust. 1 pkt 3 updof (zwolnienie z opodatkowania odszkodowań) podlegają tylko te odszkodowania, które mogą dla klientów stanowić przychód rozumiany jako przysporzenie majątkowe (korzyść finansową, pieniężną), a nie powinny mu podlegać zwroty środków (odszkodowania), których kwota nie przewyższa kwoty utraconego majątku, a Klient w wyniku ich otrzymania nie uzyskuje żadnego przysporzenia majątkowego.

W świetle powyższego Bank stwierdza, że art. 21 ust. 1 pkt 3 updof może mieć zastosowanie tylko do tej wartości odszkodowania, która stanowi rzeczywisty przychód podatnika (lucrum cessans), a nie stanowi odzwierciedlenia tego, co klient faktycznie utracił w wyniku działań naprawiającego szkodę (damnum emergens).

Bank zdecydował się na zwrot środków Klientowi w celu naprawienia szkody ze względu na badane w postępowaniu wyjaśniającym Prokuratury możliwe przyczynienie się do wystąpienia sytuacji oszustwa. Jednocześnie o nieostatecznym charakterze zwrotu środków (a tym samym braku ostatecznego realnego przysporzenia majątkowego) świadczy zdaniem Banku fakt, że w przypadku ujawnienia okoliczności, które świadczą o przyczynieniu się Klienta do opisanych działań przestępczych Osób Trzecich zobowiązany jest on do zwrotu Bankowi otrzymanych środków pieniężnych.

W konsekwencji Bank stoi na stanowisku, że jest zobowiązany do wystawienia informacji PIT-8C tylko wtedy, gdy wypłacony zwrot środków może być w ogóle uznany za przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś jego wielkość przysporzenia może być precyzyjnie ustalona. Zgodnie z tym co napisano powyżej, gdy zwrot środków dokonany Klientowi na mocy porozumienia ma na celu wyłącznie naprawienie szkody, którą Klient poniósł na skutek działań przestępczych Osób Trzecich polegający wyłącznie na odtworzeniu stanu przed wyrządzeniem Klientowi szkody nie można stwierdzić, że po stronie Klienta powstanie jakiekolwiek przysporzenie majątkowe (przychód).

Biorąc pod uwagę powyższe art. 21 ust. 1 pkt 3 updof powinien uwzględniać analizę przepisów odnoszących się do kwestii ustalenia przychodów, bez której to analizy wykładnia gramatyczna art. 21 ust. 1 pkt 3 updof prowadzi do nieuzasadnionego rozszerzenia sytuacji, w której dochodziłoby do opodatkowania wartości nie stanowiących dla podatnika realnego przychodu, lecz będących wyrazem odtworzenia utraconego przez niego majątku.

Bank pragnie ponadto podkreślić istotne znaczenie sytuacji Klienta, który w przypadku uznania zwrotu środków utraconych na mocy działań przestępczych za przychód zmuszony byłby do opodatkowania tego zwrotu. Nie można uznać za racjonalne uznanie za przychód Klienta poszkodowanego na skutek popełnienia przestępstwa zwrotu środków, które nie stanowią dla niego realnego przysporzenia majątkowego, lecz jedynie odtwarzają stan na rachunku przed wyrządzeniem szkody. Wystawienie przez Bank PIT-8C zmusiłoby Klienta do uwzględnienia wartości zwrotu środków w zeznaniu podatkowym.

Tym samym, zdaniem Banku uzasadnione jest uznanie, że zwrócone przez Bank na mocy porozumienia środki Klientowi, które zostały podjęte przez Osoby Trzecie wskutek działań mających znamiona przestępstwa, w stosunku do którego zostało wszczęte postępowanie wyjaśniające Prokuratury, nie stanowią przychodu podatkowego i Bank związku z tym nie jest zobowiązany do wystawienia Klientowi informacji PIT-8C.

Przedmiotowy wniosek obarczony był brakami formalnymi, w związku z tym pismem
z dnia 15.11.2013 r. Nr IPPB2/415-661/13-2/MG (data nadania 18.11.2013 r., data doręczenia 20.11.2013 r.), na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

  • jednoznaczne określenie stanowiska Spółki odnośnie sformułowanego pytania, ponieważ stanowisko Spółki przedstawione we wniosku jest wewnętrznie niespójne.
    W stanowisku wskazano:„Zdaniem Banku zwrócone przez Bank na mocy porozumienia środki Klientowi, które zostały podjęte przez Osoby Trzecie wskutek działań mających znamiona przestępstwa, co do którego zostało wszczęte postępowanie wyjaśniające Prokuratury nie stanowią przychodu Klienta (…)”. „(…) Bank dokonał zwrotu środków Klientowi na podstawie porozumienia, które w ocenie Banku stanowi odszkodowanie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g updof”.
    Tym samym organ podatkowy prosi o wskazanie, czy w ocenie Spółki Klient z tytułu zwrotu przez Spółkę środków na mocy zawartego porozumienia nie osiągnie przychodu, czy też w ocenie Spółki Klient osiągnie przychód, który skorzysta ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku w ustawowym terminie, pismem z dnia 27.11.2013 r. (data nadania 27.11.2013 r., data wpływu 02.12.2013 r.), w którym wyjaśnił, że zgodnie z wyjaśnieniami podanymi w ww. wniosku o interpretację zdaniem Banku Klient z tytułu zwrotu przez Spółkę środków na mocy zawartego porozumienia nie osiągnie przychodu, a tylko taka kategoria może zdaniem Spółki skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazano we wniosku przychodem na gruncie updof jest wyłącznie przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, które definitywnie powiększa aktywa danej osoby fizycznej. Przychód podatkowy kreować bowiem mogą tylko te zdarzenia, których rezultatem jest powstanie przysporzenia majątkowego podatnika.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego Bank stoi na stanowisku, że zwrot środków dokonany na mocy porozumienia Klientowi miał na celu naprawienie szkody, którą Klient poniósł na skutek działań przestępczych Osób Trzecich. Działania Banku polegały wyłącznie na odtworzeniu stanu na rachunku Klienta przed wyrządzeniem szkody - gdy mógł swobodnie dysponować zgromadzonymi przez siebie środkami i przekazanymi na przechowanie przez Bank środkami pieniężnymi. W wyniku działań Banku Klient nie uzyskał więc żadnego realnego przysporzenia majątkowego.

Na mocy zawartego z Klientem porozumienia Bank zobowiązał się do zwrotu Klientowi środków w trybie ręcznego uznania wstecznego, z datą wytransferowania na skutek nieuprawnionych działań Osób Trzecich, co potwierdza, że Klient nie uzyskał na skutek zawartej ugody żadnego przysporzenia majątkowego, a jedynie Bank na jej podstawie doprowadził do przywrócenia stanu na rachunku Klienta przed dokonaniem fraudu. Zdaniem Banku z kategorią przychodu mamy bowiem jedynie do czynienia, gdy zmiana sytuacji majątkowej podatnika wiąże się ze zmianą stanu aktywów lub zobowiązań, zaś w opisywanym przypadku Klienta dochodzi jedynie do odtworzenia stanu przed wystąpieniem sytuacji fraudu, a więc z żadną przesłanką, która dotyczy wystąpienia kategorii przychodowej.

Bank stoi na stanowisku, że normie określonej w art. 21 ust. 1 pkt 3 updof (zwolnienie z opodatkowania odszkodowań lub zadośćuczynień jeżeli ich wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw z wyjątkiem: odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe) podlegają tylko te odszkodowania, które mogą, w tym przypadku dla klientów, stanowić przychód rozumiany jako przysporzenie majątkowe (korzyść finansową, pieniężną), a nie powinny mu podlegać zwroty środków (odszkodowania), których kwota nie przewyższa kwoty utraconego majątku, a Klient w wyniku ich otrzymania nie uzyskuje żadnego przysporzenia majątkowego.

W świetle powyższego Bank stwierdza, że art. 21 ust. 1 pkt 3 updof może mieć zastosowanie tylko do tej wartości odszkodowania, która stanowi rzeczywisty przychód podatnika (lucrum cessans), a nie stanowi odzwierciedlenia tego, co klient faktycznie utracił w wyniku działań naprawiającego szkodę (damnum emergens).

Bank zdecydował się na zwrot dla Klienta środków w celu naprawienia szkody ze względu na badane w postępowaniu wyjaśniającym Prokuratury możliwe przyczynienie się do wystąpienia sytuacji fraudu. Jednocześnie o nieostatecznym charakterze zwrotu środków (a tym samym braku ostatecznego realnego przysporzenia majątkowego) u Klienta świadczy fakt, że w przypadku ujawnienia okoliczności, które świadczą o przyczynieniu się przez Klienta do opisanych działań przestępczych Osób Trzecich zobowiązany jest do zwrotu Bankowi otrzymanych środków pieniężnych.

W konsekwencji, Bank jako Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wypłacony zwrot środków nie może być w ogóle uznany za przychód, zaś wielkość przysporzenia nie może być precyzyjnie ustalona. Zgodnie z tym co napisano powyżej, gdy zwrot środków dokonany na mocy porozumienia ma na celu wyłącznie naprawienie szkody, którą Klient poniósł na skutek działań przestępczych Osób Trzecich i polegał wyłącznie na odtworzeniu stanu przed wyrządzeniem mu szkody nie można stwierdzić, że po stronie Klienta powstało jakiekolwiek przysporzenie majątkowe (przychód).

Biorąc pod uwagę powyższe, art. 21 ust. 1 pkt 3 updof nie może zdaniem Banku stanowić podstawy zwolnienia ze względu na konieczność uwzględnienia analizy przepisów odnoszących się do kwestii jakiego rodzaju przysporzenia (realne przysporzenia majątkowe) stanowią przychód podatkowy u podatnika, bez której to analizy wykładnia gramatyczna art. 21 ust. 1 pkt 3 updof prowadzi do nieuzasadnionego rozszerzenia sytuacji, w której dochodziłoby do opodatkowania wartości nie stanowiących dla podatnika realnego przychodu, lecz będących wyrazem odtworzenia utraconego przez niego majątku.

Ponadto należy podkreślić znaczenie sytuacji Klienta, gdzie w przypadku uznania zwrotu środków utraconych na mocy działań przestępczych za przychód zmuszony byłby do opodatkowania tego zwrotu w zeznaniu rocznym.

Nie można uznać za racjonalne uznanie za przychód Klienta poszkodowanego na skutek popełnienia przestępstwa, zwrotu środków, które nie stanowią dla Klienta realnego przysporzenia majątkowego, lecz jedynie odtwarzają stan jego rachunku przed wyrządzeniem szkody. Uznanie przez Bank kwoty zwrotu za przychód zmusiłoby Klienta do uwzględnienia tej wartości w zeznaniu podatkowym

Tym samym w ocenie Banku z tytułu zwrotu przez Spółkę środków na mocy zawartego porozumienia Klient nie osiągnie przychodu, a w ocenie Spółki tylko taka kategoria korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.


W myśl przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.


Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.


Zgodnie z treścią art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 updof, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c updof oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a updof urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że osoba fizyczna jest klientem X Banku, posiadającą rachunek bankowy, na którym gromadziła środki pieniężne. W wyniku działań mających znamiona przestępstwa osoby trzecie weszły w sposób nieuprawniony w posiadanie danych osobowych klienta i za pomocą internetowego serwisu transakcyjnego Banku dokonały przelewów środków z jego rachunku. Środki pozyskane w wyniku ww. nieuprawnionych działań zostały następnie wypłacone. Prokuratura Rejonowa prowadzi w sprawie postępowanie wyjaśniające przeciwko beneficjentowi przedmiotowych przelewów. Ze względu na zaistniałe zdarzenie oraz ze względu na szczególne wymagania w zakresie bezpieczeństwa i prestiżowy charakter współpracy z klientami, Bank przed wynikami postępowania wyjaśniającego Prokuratury, zdecydował się na zawarcie z klientem porozumienia i zwrotu całości środków wypłaconych przez osoby trzecie z rachunku klienta. Na mocy porozumienia, jeżeli zostaną ujawnione okoliczności świadczące o wiedzy i woli klienta dotyczące nieuprawnionej wypłaty środków, wtedy klient zobowiązany jest do zwrotu wszelkich zwróconych mu przez Bank środków.

W świetle powyższego, w ocenie organu podatkowego należy zgodzić się z prezentowanym stanowiskiem Banku, że zwrot środków klientowi, dokonany na mocy porozumienia miał na celu naprawienie szkody, którą klient poniósł na skutek działań przestępczych osób trzecich, natomiast działania Banku polegały wyłącznie na odtworzeniu stanu na rachunku klienta przed wyrządzeniem szkody, w konsekwencji czego w wyniku działań Banku klient nie uzyskał żadnego realnego przysporzenia majątkowego.

Zatem zwrócone przez Wnioskodawcę na mocy porozumienia środki klientowi, które zostały podjęte przez osoby trzecie wskutek działań mających znamiona przestępstwa, co do którego zostało wszczęte postępowanie wyjaśniające Prokuratury nie stanowią przychodu klienta, w związku z czym Wnioskodawca w zaistniałej sytuacji nie jest zobowiązany do wystawienia klientowi informacji PIT-8C.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj