Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1244/13/MN
z 27 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2013 r. (data wpływu 2 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania nieodpłatnego przekazania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych w postaci kartonowych stojaków na produkty, kartonowych koszy i kartonowych ekspozytorów na palety – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych w postaci kartonowych stojaków na produkty, kartonowych koszy i kartonowych ekspozytorów na palety.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka) jest podatnikiem VAT czynnym. Głównym obszarem działalności Spółki jest produkcja i dystrybucja puzzli i gier planszowych (PKWiU 32.40.32.0). Spółka prowadzi także dystrybucję kart do gry (PKWiU 32.40.41.0) i jest wyłącznym dystrybutorem modeli samochodzików SIKU (PKWiU 32.40.39.0) oraz elektronicznych zabawek edukacyjnych marki W. w Polsce (PKWiU 32.40.39.0).

Sprzedawane przez Spółkę produkty są nabywane przez kontrahentów zajmujących się detaliczną lub hurtową sprzedażą towarów, z którymi Spółka związana jest umowami handlowymi. Spółka prowadzi szereg działań promocyjnych w związku z prowadzoną działalnością w celu zwiększenia sprzedaży. Spółka, przekazuje między innymi kontrahentom nieodpłatnie drukowane materiały reklamowe i informacyjne.

Do ww. materiałów reklamowych, którymi dysponuje Spółka należą wykonane z kartonu stojaki na produkty (ang. Display), kartonowe kosze, kartonowe ekspozytory na palety o szerszej podstawie i węższym kapeluszu umieszczonym na słupku. Wymienione ekspozytory cechują się znacznymi rozmiarami, zajmują powierzchnię ok. 1,5 m2. Wszystkie wymienione ekspozytory służą wyłącznie do ekspozycji asortymentu, którego producentem lub wyłącznym dystrybutorem jest Spółka, w związku z tym oznaczone są logiem T. przedstawionym na czerwonym tle oraz logiem marek, których produktów jest dystrybutorem. Taka forma graficzna ma za zadanie identyfikować i wyróżniać markę T., tym samym jej produkty na tle wyrobów innych producentów, w domyśle konkurencyjnych. Ekspozytory reklamowe, o których mowa nadają ustawionym na nich produktom i towarom lepszej prezencji, wprowadzają porządek oraz ułatwiają ekspozycję, co również ma na celu zachęcić potencjalnych klientów.

Jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia drukowanych materiałów informacyjnych i reklamowych wynosi powyżej 10 zł. Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT należnego o kwotę VAT naliczonego i korzysta z niego przy nabyciu ww. materiałów reklamowych lub ich części składowych.

Przekazywane materiały są nietrwałe, pełnią jedynie funkcję informacyjną i nośnika reklamy wspomagającego sprzedaż produktów i towarów poprzez wizualizację i prezentację produktów. Ze względu na wielkość oraz formę graficzną w wielkopowierzchniowych sklepach ww. oklejone ekspozytory łatwo zwracają uwagę klientów, mają na celu również utrwalanie w umysłach konsumentów faktu istnienia marki T. W związku z tym, że celem przekazywania ww. materiałów jest wyeksponowanie, prezentacja produktów w punktach sprzedaży i wzmocnienie świadomości marki T., nie posiadają one dla otrzymującego (sklepu, hurtowni) jakiejkolwiek wartość użytkowej, tzn. zdolności danego towaru do zaspokojenia potrzeb ludzkich.

Brak wartości użytkowej i handlowej dla otrzymującego wynika z faktu, iż kartonowe ekspozytory zawsze oznaczone są logo T. i logo producenta dystrybuowanych przez Spółkę wyrobów i w związku z tym nie mogą służyć innym celom niż wyeksponowanie oferty Spółki. Tym samym jedynym podmiotem czerpiącym pożytek w omawianej sytuacji jest Spółka. Przekazywane nieodpłatnie kartonowe ekspozytory służą jedynie do wyeksponowania towarów znajdujących się w ofercie spółki, tym samym do zachęcenia do ich zakupu, a w efekcie zwiększenia obrotów Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne przekazanie kontrahentom, w związku z działalnością gospodarczą podatnika, drukowanych materiałów informacyjnych i reklamowych, których cena nabycia/jednostkowy koszt wytworzenia przekracza 10 zł i które nie mają wartości użytkowej, ani handlowej dla otrzymującego, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie drukowanych materiałów reklamowych – kartonowych ekspozytorów nie powinno być uznane za dostawę towarów będącą przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT, ponieważ u otrzymującego je odbiorcy nie powoduje przysporzenia majątkowego, tj. nie skutkuje ostateczną konsumpcją tych towarów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów, w myśl art. 7 ust 2 – podatkiem objęte jest również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa. Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów stosownym jest odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. U podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę – konsumenta, dla którego otrzymane towary mają wartość użytkową lub konsumpcyjną. Innymi słowy, systemem VAT objęte będą takie towary przekazane klientom, które mogą służyć zaspokojeniu ich potrzeb. Minister Finansów w publikowanej w dziale portalu VAT broszurze informacyjnej :Najważniejsze zmiany w podatku od towarów usług od dnia 1 kwietnia 2013”, podkreśla, że „Przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary w ogóle podlegają podatkowi VAT należy określić, czy przekazany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlegałoby opodatkowaniu podatkiem VAT”, dalej „W pierwszej kolejności należy ustalić czy drukowany materiał informacyjny i reklamowy ma wartość użytkową z punktu widzenia konsumenta. Jeśli nie – będzie to np. katalog czy ulotka, to nie podlega on opodatkowaniu podatkiem VAT”. Skoro zatem przekazanie określonej rzeczy nie powoduje przysporzenia majątkowego po stronie otrzymującego daną rzecz, to brak jest podstaw do kwalifikowania na gruncie VAT przekazania jako dostawy towarów, która podlegałaby opodatkowaniu. W omawianej sytuacji przekazanie drukowanych materiałów reklamowych ma na celu dotarcie do jak najszerszego grona potencjalnych klientów, zachęcenie do korzystania z oferty sprzedaży towarów nadających się do konsumpcji w rozumieniu regulacji o VAT i w efekcie zwiększenia obrotów Spółki i dlatego leży wyłącznie w interesie Spółki i z ekonomicznego punktu widzenia jest ona beneficjentem tego rodzaju przekazań. Natomiast dla odbiorcy otrzymane materiały nie reprezentują żadnej wartości.

Poparciem stanowiska spółki jest uzasadnienie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 12 kwietnia 2013 r., nr IPPP1/443-145/13-2/PR – „(...) Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych dotyczących dystrybuowanych towarów, w postaci broszur, ulotek, katalogów, standów czy banerów reklamowych stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę – konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta. W świetle powyższego należy uznać, że nieodpłatne przekazanie kontrahentom ww. drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych nie stanowi czynności, z którą ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe. W tym miejscu należy nadmienić, iż nie wszystkie formy przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych będą wyłączone spod opodatkowania jako towary nieposiadające wartości użytkowej. Otóż, drukowane materiały np. kalendarze ścienne z logo firmy, które obok funkcji reklamowych i informacyjnych, stanowią dla nabywcy wartość użytkową, o ile nie będą wypełniały definicji prezentów o małej wartości, będą objęte podatkiem od towarów i usług. (...)”.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. I FSK 300/11), Sąd stwierdził, że „zasada opodatkowania konsumpcji wymaga interpretowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT tak, aby zapewnić opodatkowanie wszystkich sytuacji, w których przekazanie towaru wiąże się z konsumpcją. Oznacza to, że przekazanie towarów, które nie posiadają wartości konsumpcyjnej dla odbiorcy nie powinno być opodatkowane”. Do podobnych wniosków doszedł Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPP2/443-108/13-4/Akr): „(...) Przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, należy w pierwszej kolejności określić, czy przekazany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej), to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT”.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie kontrahentom drukowanych materiałów reklamowych w postaci ekspozytorów kartonowych nie stanowi czynności, z którą ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe. Powyższe dowodzi, iż w przypadku nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych, o których mowa we wniosku nie można mówić o wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.