INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (…), reprezentowanej przez (…), przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2012 r. (data wpływu 30 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia środka trwałego, na nabycie którego wydatek uwzględniony jest w wydatkach inwestycyjnych poniesionych na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia środka trwałego, na nabycie którego wydatek uwzględniony jest w wydatkach inwestycyjnych poniesionych na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej również: Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej:SSE) na podstawie zezwolenia Nr (…) na prowadzenie działalności na terenie SSE z dnia 14 czerwca 2006 r. (dalej: Zezwolenie), zmienionego Decyzją Nr (…) z dnia 19 czerwca 2008 r. w sprawie zmiany Zezwolenia. Spółka korzysta ze zwolnienia dla dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej na terenie SSE.

Spółka w 2008 r. nabyła środek trwały w postaci cynkowni (dalej: Cynkownia). Wydatki poniesione na nabycie Cynkowni Spółka rozpoznała jako wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 215, poz. 2183 ze zm.; dalej Rozporządzenie SSE 2004) ewentualnie: rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 października 2006 r. w sprawie łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 200, poz. 1473; dalej Rozporządzenie SSE 2006).

W przyszłości Spółka zamierza dokonać sprzedaży niniejszego środka trwałego przed upływem 5-letniego terminu, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia SSE 2004 (ewent. w § 5 ust 1 pkt 1 Rozporządzenia SSE 2006).

W przypadku dokonania sprzedaży, Spółka wyłączy Cynkownię z ewidencji wydatków kwalifikowanych do objęcia pomocą - oznacza to, że w przypadku dokonania sprzedaży wydatki poniesione przez Spółkę na Cynkownię nie będą przez Spółkę brane pod uwagę przy wyliczeniu przysługującej Spółce pomocy publicznej w formie zwolnienia z opodatkowania.

Jednocześnie Spółka wyjaśnia, że nawet jeśli wydatki na Cynkownię zostałyby wyłączone z kalkulacji przysługującej Spółce pomocy publicznej w formie zwolnienia z opodatkowania, to kwota pomocy publicznej, wykorzystanej dotąd przez Spółkę jest i tak wielokrotnie niższa, niż kwota przysługującej Spółce pomocy publicznej skorygowanej (pomniejszonej) o wydatki na nabycie Cynkowni. W związku z tym, ewentualne wyłączenie Cynkowni ze wspomnianej kalkulacji nie spowoduje, że Spółka popadłaby w zaległość podatkową z tego powodu, że kwota skorygowanej całkowitej pomocy publicznej byłaby niższa niż już skonsumowane zwolnienie z opodatkowania.

Spółka podkreśla, że pomimo zbycia Cynkowni, zakład, do którego stworzenia Spółka zobowiązała się występując z wnioskiem o Zezwolenie nadal, w sposób niezakłócony, będzie istniał i kontynuował działalność gospodarczą.

Spółka nie jest przedsiębiorcą małym ani średnim w rozumieniu przepisów Rozporządzenia SSE 2006.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy, mając na uwadze przedstawiony stan przyszły, przeniesienie prawa własności Cynkowni, z której nabyciem związane były wydatki inwestycyjne uwzględnione przez Spółkę w kosztach kwalifikujących się do objęcia pomocą w formie zwolnienia podatkowego, przed upływem 5 lat od wprowadzenia jej do ewidencji środków trwałych, będzie skutkować utratą prawa do zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tylko w części, w jakiej zwolnienie odpowiada wydatkom poniesionym na nabycie Cynkowni, natomiast odnośnie wszelkich pozostałych wydatków inwestycyjnych uznanych za koszty kwalifikowane, prawo do zwolnienia od podatku dochodowego nadal Spółce będzie przysługiwało (przy założeniu że pozostałe warunki są spełnione)...

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie własności Cynkowni, przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia ww. środka trwałego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, skutkować będzie utratą przez Spółkę, po dokonaniu sprzedaży, prawa do zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tylko w tej części, w jakiej zwolnienie związane było z wydatkami poniesionymi na nabycie tego środka trwałym trwałego (tj. Cynkowni), którego własność została przeniesiona. Natomiast odnośnie wszelkich pozostałych wydatków inwestycyjnych uznanych za koszty kwalifikowane, prawo do zwolnienia od podatku dochodowego nadal Spółce będzie przysługiwało (przy założeniu, że pozostałe warunki są spełnione).

Szczegółowe warunki prowadzenia działalności na terenie SSE określają odpowiednie przepisy wykonawcze do ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, ze zm.). Zważywszy, że Spółka uzyskała Zezwolenie w czerwcu 2006 r. (pomimo późniejszych zmian w zezwoleniu nie doszło do jego cofnięcia ani uchylenia), zdaniem Spółki zastosowanie w omawianej sytuacji powinny znaleźć przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 września 2004 r. w sprawie łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 215, poz. 2183 ze zm. – dalej: Rozporządzenie SSE 2004) w brzmieniu obowiązującym w dniu 14 czerwca 2006 r. (dzień uzyskania Zezwolenia przez Spółkę). Niemniej jednak, zważywszy na brak jasnych regulacji intertemporalnych co do przepisów jakie powinny mieć zastosowanie w niniejszej sprawie, Spółka wyjaśnia, iż jeżeli - zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi - zastosowanie miałyby przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 października 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 200,poz. 1473 – dalej: Rozporządzenie SSE 2006), argumentację zawartą w niniejszym wniosku należy odnieść również do właściwych przepisów w Rozporządzeniu SSE 2006 z uwagi na ich identyczne brzmienie z ww. przepisami rozporządzenia z 2004 r. Zasady rozliczania kosztów nowych inwestycji przez przedsiębiorców, innych niż małych i średnich, prowadzących działalność na terenie SSE, nie zostały bowiem zmienione w momencie wejścia w życie Rozporządzenia SSE 2006.

Stosownie do § 5 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia SSE 2004 (oraz § 5 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia SSE 2006) zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem, że nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Zdaniem Spółki, mając na uwadze wykładnię celowościową powyższego przepisu, należy uznać, że pomoc publiczna otrzymana w związku z nabyciem środka trwałego, który podlega późniejszej sprzedaży - przed upływem ww. okresu - może jedynie ulec obniżeniu o odpowiednią część kosztów inwestycyjnych odpowiadającą wydatkom poniesionym na nabycie tego środka trwałego, które zostały uznane za koszty kwalifikowane i posłużyły ustaleniu wartości pomocy publicznej. Odmienna wykładnia § 5 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia SSE 2004 (oraz § 5 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia SSE 2006) prowadziłaby do nieracjonalnego wniosku, że zbycie jakiegokolwiek (nawet zupełnie nieistotnego wartościowo) składnika majątkowego podyktowane względami ekonomicznymi (np. jeżeli składnik majątkowy stałby się z powodu utraty właściwości nieprzydatny), bezpieczeństwa (np. jeżeli składnik majątkowy stwarzałby zagrożenie), czy też wiedzy i doświadczenia (np. jeżeli składnik majątkowy stałby się nieprzydatny na skutek postępu technologicznego), skutkowałoby utratą prawa do preferencyjnego traktowania całości dochodów uzyskiwanych z działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, podczas gdy działalność ta byłaby kontynuowana, a więc realizowałaby podstawowe cele, dla jakich powołane zostały specjalne strefy ekonomiczne (tj. aktywizację gospodarczą danego obszaru oraz zapewnienie miejsc pracy).

Co więcej Spółka podkreśla, że w Rozporządzeniu SSE 2004 (oraz Rozporządzeniu SSE 2006) brak jest regulacji określających bezpośrednie konsekwencje podatkowe w przypadku niespełnienia warunku wskazanego w § 5 ust. 1 pkt 1 tego aktu, tj. sprzedaży środka trwałego, z którym związane było zwolnienie podatkowe, przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych.

W związku z tym, nie można, zdaniem Spółki wywodzić z tych przepisów skutku w postaci utraty całości zwolnienia w efekcie sprzedaży jednego środka trwałego. Taka interpretacja, zdaniem Spółki, stanowiłaby nieuzasadnione ograniczenie praw podatników oraz przejaw nadmiernego fiskalizmu ze strony organów podatkowych.

Oczywiście, preferencje przyznawane podmiotom działającym na terenie specjalnych stref ekonomicznych powinny obejmować wydatki na te środki trwałe, które są wykorzystywane przez odpowiednio długi czas (w przypadku Spółki - podmiotu nie będącego ani małym ani średnim przedsiębiorcą - 5 lat). Jednakże do zapewnienia tego wymogu wystarczające jest, by wysokość pomocy przysługującej przedsiębiorcy aktywnemu w strefie była korygowana o wydatki na te środki trwałe, które zostaną zbyte przed upływem tego okresu. Przyjęcie, że zbycie danego środka trwałego miałoby dalej idące konsekwencje - zwłaszcza w sytuacji, w której de facto Spółka i tak jeszcze nie wykorzystała pomocy, która by jej teoretycznie przysługiwała z tytułu nabycia Cynkowni - nie znajduje podstaw ani w wyraźnej treści regulacji rozporządzeń z 2004 r. i 2006 r., ani też nie mieści się w rezultatach wykładni celowościowej.

Spółka, jak wskazano powyżej, stoi na stanowisku, że zbycie przez Nią Cynkowni przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia jej do ewidencji środków trwałych spowoduje utratę prawa Spółki do zwolnienia podatkowego jedynie w części, w jakiej związane ono było z tym składnikiem majątku. W konsekwencji, zdaniem Spółki, powinna ona wyłączyć z kwalifikowanych kosztów inwestycyjnych jedynie część wydatków, jaka pozostawała w związku z nabyciem Cynkowni.

Jednocześnie Spółka wskazuje, że wyłączenie wydatków na Cynkownię z puli kosztów kwalifikowanych powinno nastąpić ze skutkiem wstecznym, aż do miesiąca, w którym ten środek trwały został pierwotnie ujęty w puli kosztów kwalifikowanych. Taki sposób postępowania w ocenie Spółki zapewnia, że wydatki poniesione przez Nią na nabycie Cynkowni w żadnym momencie nie będą brane pod uwagę przy kalkulacji wielkości zwolnienia z podatku dochodowego. W efekcie, należy uznać, że zostaną spełnione przesłanki do zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji, bowiem te wydatki, które odnoszą się do środków trwałych, zbytych przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych w żadnym momencie nie będą miały wpływu na wysokość zwolnienia z opodatkowania. Oznacza to, że gdyby Spółka wykorzystała już całość przysługującego jej zwolnienia - w tym również obejmującego wydatki na Cynkownię - musiałaby zwrócić odpowiednią część otrzymanej pomocy, tj. uiścić, nieuiszczony wcześniej podatek. Skoro jednak Spółka wykorzystała przysługujące Jej zwolnienie jedynie w niewielkim stopniu i pomimo wyłączenia wydatków, poniesionych na Cynkownię, kwota pomocy publicznej przysługującej Spółce i tak będzie znacznie wyższa niż kwota wykorzystanego do tej pory zwolnienia, to nie ma podstaw, by dokonywać zwrotu podatku, którego Spółka nie zapłaciła w przeszłości (bowiem nie ma czego zwracać).

Takie działanie - tj. wsteczne wyłączenie wydatków na Cynkownię z kosztów kwalifikowanych - odpowiada regulacjom Rozporządzenia SSE 2004 (oraz Rozporządzenia SSE 2006 r.). Otóż § 5 ust. 1 tego aktu, stanowiący, iż, „zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem te nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne” nie odnosi się do jakichkolwiek wydatków inwestycyjnych, lecz do wydatków kwalifikowanych w rozumieniu Rozporządzenia SSE 2004 (oraz Rozporządzenia SSE 2006) Skoro jednak korekta obliczonej dla danego podmiotu kwoty pomocy będzie dokonana wstecznie (tzn. Spółka przyjmie, że w żadnym momencie wydatki na Cynkownię nie podwyższały przysługującej Spółce kwoty zwolnienia z opodatkowania) będzie to oznaczało, że wydatki te nie były dla Spółki w ogóle wydatkami kwalifikującymi się do objęcia pomocą. Innymi słowy, z tymi wydatkami nie będzie związana żadna pomoc publiczna, a zatem żadne preferencje, wynikające z nabycia przez Spółkę Cynkowni nie zaistnieją.

Biorąc pod uwagę przywołane powyżej przepisy, zdaniem Spółki, jeżeli dokona Ona sprzedaży Cynkowni, której koszt nabycia został uznany za wydatek kwalifikowany, to konsekwencją tej sprzedaży będzie utrata prawa do zwolnienia podatkowego tylko w tej części, w jakiej wydatki inwestycyjne były związane ze składnikiem majątku.

Prezentowane stanowisko Spółki zgodne jest w szczególności ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, przedstawionym w interpretacji z dnia 15 października 2010 r.w której organ uznał, iż: „przeniesienie w jakiejkolwiek formie własności składnika majątku, z którym związane były wydatki inwestycyjne - przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - stanowi przesłankę do utraty prawa do zwolnienia podatkowego wyłącznie w tej części, w jakiej związane ono było z tym składnikiem majątku, którego własność została przeniesiona (w okresie następującym po zbyciu składnika majątkowego), o ile zostaną spełnione pozostałe warunki zezwolenia.”

Podobne stanowisko wyraził Pierwszy Śląski Urząd Skarbowy w Sosnowcu w interpretacji wydanej w dniu 28 marca 2007 r., w której organ uznał, że: „Jeśli zatem sprzedaż taka nastąpi, a uprzednio wydatek na sprzedany środek trwały zaliczony został do kosztów inwestycji, z tytułu których przedsiębiorcy przysługiwało zwolnienie od podatku dochodowego, koniecznym jest obniżenie wartości poniesionych kosztów inwestycyjnych o ten wydatek. (...) Przedsiębiorca, w wyżej opisanych przypadkach traci prawo do zwolnienia z podatku w części, w jakiej zwolnienie to związane było ze sprzedanym bądź utraconym składnikiem majątku.”

Podobne stanowiska potwierdzone znalazły również potwierdzenie w następujących interpretacjach indywidualnych:

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 27 maja 2010 r.

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 8 lipca 2009 r.

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 lutego 2009 r.

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 września 2008 r.

• postanowieniu Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w z dnia 28 marca 2007 r.

• postanowieniu Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w z dnia 16 stycznia 2006 r.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Dla określenia zakresu zwolnienia podatkowego zasadnicze znaczenie mają przepisy rozporządzeń wykonawczych do ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych. Z uwagi na wątpliwości Wnioskodawcy, ze względu na liczne zmiany legislacyjne w tym zakresie, celowe jest, wskazanie właściwych przepisów prawa podatkowego mających zastosowanie w niniejszej sprawie.

Zezwolenie posiadane przez Spółkę zostało wydane w dniu 14 czerwca 2006 r., tj. w okresie obowiązywania rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 września 2004 r. w sprawie łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 215, poz. 2183 ze zm.). Rozporządzenie to zostało uchylone z dniem wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 października 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 200, poz. 1473 ze zm., dalej: Rozporządzenie 2006). Rozporządzenie 2006 zostało istotnie zmienione z dniem 24 lutego 2007 r. rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 2 lutego 2007 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 26, poz. 172; dalej: Rozporządzenie 2007).

Ustawą z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 118, poz. 746) została znowelizowana cyt. ustawa o specjalnych strefach ekonomicznych, a w konsekwencji tej nowelizacji wydane zostało m.in. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548, dalej: Rozporządzenie 2008), które ustanowiło wspólne dla wszystkich specjalnych stref ekonomicznych zasady udzielania pomocy publicznej (tzw. rozporządzenie merytoryczne, obowiązujące od dnia 30 grudnia 2008 r.).

Zgodnie z § 10 Rozporządzenia 2006, zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy wydane przed dniem jego wejścia w życie zachowują ważność. Rozporządzenie to nie zawiera jednak postanowienia o zachowaniu do takowych zezwoleń dotychczasowych przepisów. Z kolei Rozporządzenie 2007 zawiera postanowienie (w § 2), zgodnie z którym do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem jego wejścia w życie stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej. Analogiczny przepis został zawarty w przepisach wprowadzających obecnie obowiązujące Rozporządzenie 2008. W rezultacie, do zezwolenia posiadanego przez Spółkę należy zastosować przepisy Rozporządzenia 2006 w brzmieniu przed wejściem w życie Rozporządzenia 2007.

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona m.in. jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6-8 (…).

Zgodnie z § 6 ust. 1 tego rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

1. zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2. rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych

- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Stosownie do postanowień § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:

1. nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym;
2. będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.
   
   

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Spółka zamierza dokonać sprzedaży własności środka trwałego, z którym były związane wydatki inwestycyjne przed upływem terminu, o którym mowa w ww. § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia. Wydatki na przedmiotowy środek trwały stanowiły u Wnioskodawcy koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną, zgodnie z § 3 ust. 1 w zw. z § 6 ww. rozporządzenia. Pomimo sprzedaży środków trwałych Spółka spełni warunki zezwolenia w zakresie wydatków, o których mowa w § 6 ww. rozporządzenia.

W omawianym rozporządzeniu brak jest przepisów określających wprost jakie są konsekwencje podatkowe w przypadku niespełnienia wskazanego (w § 5 ust. 1 rozporządzenia strefowego) warunku, np. sprzedaży składnika majątku, z którym związane było zwolnienie podatkowe, przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż przeniesienie w jakiejkolwiek formie własności składnika majątku, z którym związane były wydatki inwestycyjne – przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – stanowi przesłankę do utraty prawa do zwolnienia podatkowego wyłącznie w tej części, w jakiej związane ono było z tym składnikiem majątku, którego własność została przeniesiona (w okresie następującym po zbyciu składnika majątkowego), o ile zostaną spełnione pozostałe warunki zezwolenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.