Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-985/13-4/AW
z 13 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 lutego 2014 r. (data wpływu 4 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji oraz sposobu odliczenia tego podatku.

Pismem z dnia 28 lutego 2014 r. wniosek został uzupełniony poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Na podstawie umowy z dnia 21.12.2009 r. i z dnia 26.10.2011 r., w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013, Gmina w latach 2010-2013 zrealizowała inwestycję. Inwestycja realizowana była etapowo. Ponoszone w tym zakresie wydatki były dokumentowane przez wykonawców wystawianymi na Gminę fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego. Gmina nie dokonała odliczeń VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją przedmiotowej inwestycji. Ukończone elementy sieci przekazywane były w użytkowanie utworzonemu na podstawie Uchwały Rady Gminy z dnia 30 czerwca 2010 r. Gminnemu Przedsiębiorstwu Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o. zwanemu w dalszej części „Spółką”, w którym 100% udział posiada Gmina.

Opisana inwestycja została zrealizowana w ramach zadań własnych gminy, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 ze zm.), który to stanowi, że zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty poprzez, między innymi, budowę wodociągów należy do zadań własnych Gminy. Wydatki poniesione w związku z realizacją wskazanego projektu zostały udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Gminę. Podatek od towarów i usług w tym projekcie nie był wydatkiem kwalifikowalnym, zaś Gmina od początku realizacji inwestycji zamierzała przeznaczyć ją do wykonywania czynności opodatkowanych. W celu dostarczania wody Gmina wykorzystuje sieć wodociągową poprzez utworzoną w tym celu Spółkę, która zawarła z odbiorcami umowy na dostawę wody, wystawia odbiorcom faktury VAT oraz odprowadza z tego tytułu należny podatek. Wykorzystanie sieci wodociągowej do sprzedaży opodatkowanej VAT przez Spółkę odbywa się bezumownie i nieodpłatnie od początku użytkowania, a jednocześnie od początku użytkowania sieci wodociągowej pobierana była przez Spółkę odpłatność za dostawę wody realizowaną przez wybudowaną sieć wodociągową (sprzedaż opodatkowana VAT). Dlatego też Gmina nie rozliczała dodatkowo podatku należnego z tytułu sprzedaży wody w składanych deklaracjach VAT-7, gdyż podatek należny z tego tytułu rozliczała i dalej rozlicza Spółka wykazując tą sprzedaż w deklaracjach VAT-7. Niemniej jednak Gmina była inwestorem i jest właścicielem sieci wodociągowej o wartości 3 949 998,11 zł brutto, za którą zapłaciła wykonawcy wybranemu zgodnie z ustawą - Prawo zamówień publicznych w trybie przetargu nieograniczonego. Podatek VAT który jest podatkiem naliczonym, wynikającym z faktur VAT dokumentujących wydatki poniesione na budowę sieci wodociągowej wynosi 727 383,91 zł.

W piśmie z dnia 28 lutego 2014 r. wskazano, iż sieci wodociągowe, będące przedmiotem wniosku, budowano od początku z zamiarem wykorzystania ich do świadczenia odpłatnych usług dostarczania wody. Gmina od początku realizacji przedmiotowej inwestycji zamierzała przekazać jej efekty w nieodpłatne użytkowanie na rzecz Gminnego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o.

Pomimo, że Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, niemniej jednak poszczególne obiekty stanowiące odrębne środki trwałe (powstałe w wyniku realizacji poszczególnych etapów inwestycji), będące przedmiotem wniosku są zaliczane przez Gminę, w rozumieniu ustawy o rachunkowości, do środków trwałych podlegających amortyzacji (a także spełniają przesłanki uznania ich za środki trwałe podlegające amortyzacji w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym). Na podstawie protokołów odbioru kolejne ukończone etapy inwestycji były ujmowane w ewidencji środków trwałych jako oddzielne pozycje i każde oddzielnie amortyzowane.

Inwestycje były oddawane do użytkowania sukcesywnie po zakończeniu realizacji każdej z inwestycji. Każdorazowo, po zakończeniu danych inwestycji i oddaniu ich do użytkowania, tj. odpowiednio 27.10.2011 r., 27.11.2012 r., 18.10.2013 r. powstałe obiekty Gmina nieodpłatnie udostępniła do użytkowania Gminnemu Przedsiębiorstwu Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o., będącemu spółką ze 100% udziałem Gminy, świadczącemu na terenie Gminy usługi w zakresie zbiorowego dostarczania wody i odprowadzania ścieków.

Wartość poszczególnych inwestycji przekracza 15 tys. PLN.

Oddane do użytkowania sieci wodociągowe są budowlami. Dla celów stosowania ustawy o podatku od towarów i usług stanowią nieruchomości. Wynika to z tego, że pojęcia budynków i budowli nie zostały zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług. Dlatego też należy skorzystać z definicji zawartych w innych przepisach prawa, tj. w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.). Zgodnie z art. 3 pkt 2 tej ustawy, pod pojęciem budynku należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony przestrzeniami za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Natomiast art. 3 pkt 3 tej ustawy wskazuje, iż budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalne ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fragmenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.) wyżej omawiana inwestycja (każdy etap inwestycji) według Klasyfikacji Środków Trwałych zalicza się do:

• Grupa 2 - Obiekty Inżynierii Lądowej i Wodnej,
  

• Podgrupa 21 - Rurociągi, Linie Telekomunikacyjne i Elektroenergetyczne,
  

• Rodzaj 210 - Rurociągi, Linie Telekomunikacyjne i Elektroenergetyczne, Przesyłowe.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy na gruncie art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług Gmina ma prawo odliczyć podatek VAT naliczony w związku z realizacją inwestycji polegającej na budowie sieci wodociągowej, o której mowa w opisie stanu faktycznego?
2. Czy wspomniane powyżej prawo do odliczenia może być realizowane przez Gminę w drodze korekty deklaracji VAT-7 za okresy rozliczeniowe, w których Gmina otrzymała faktury dokumentujące zakupy inwestycyjne?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (uzupełnionym w piśmie z dnia 28 lutego 2014 r.), aktualny stan prawny jednoznacznie wskazuje, że w odniesieniu do opisanego powyżej stanu faktycznego Gmina ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur na budowę sieci wodociągowej, pomimo, że przedmiotowa sieć w wyniku realizacji inwestycji po jej zakończeniu została przekazana w nieodpłatny zarząd Gminnemu Przedsiębiorstwu Komunalnemu Sp. z o.o., który jest podatnikiem VAT. Gminne Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej zostało powołane uchwałą Rady Gminy w celu wypełniania zadań gminy w zakresie zaopatrywania mieszkańców w wodę i odbiór ścieków.

Gmina posiada 100% udziałów w spółce i jest jej jedynym udziałowcem. Z treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że ustawodawca uzależnia prawo do odliczenia podatku naliczonego od wykorzystywania towarów lub usług do wykonywania czynności opodatkowanych, co w opisywanej sytuacji ma miejsce. Takie same stanowisko zajął między innymi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia z 22 października 2013 r. sygnatura sprawy I SA/Gd 983/13 czy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 18.09.2013 r., sygnatura sprawy III SA/Gl 1458/13.

W sposób zdecydowany pogląd taki potwierdza również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1369/10), który mówi, „że jednostka samorządu terytorialnego oraz jednostka podległa mają odrębność podatkową VAT, jednostka samorządu terytorialnego prowadząca określone inwestycje (z których to inwestycji korzystają potem samorządowe jednostki organizacyjne) ma prawo do odliczenia podatku naliczonego, nawet jeżeli w samej jednostce samorządowej nie pojawi się żadna sprzedaż opodatkowana bezpośrednio związana z tymi inwestycjami. W myśl art. l ust. 2 Dyrektywy 112 można stwierdzić, że podatek VAT obciąża konsumpcję towarów i usług, co nie powinno obciążać podatnika VAT”. Prawo do odliczenia nie może być ograniczone przez przepisy administracyjne, czy też interpretacje poszczególnych państw członkowskich, gdyż naruszałoby to zasadę neutralności, proporcjonalności i powszechności VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, prawo do obniżenia podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okresy, w których podatnik otrzymał fakturę. Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w tym zakresie, zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W związku z tym, że dotychczas Gmina nie dokonała odliczeń podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne na budowę odcinków sieci wodociągowej, Gmina uważa, że zastosowanie znajdzie art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, zgodnie z którym, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Według art. 88 ust. 4 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 (niewystępujących w przedmiotowej sprawie).

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Jak wynika z powyższego wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo – przedmiotowego.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

• dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,
  

• odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.
  
  

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013, Gmina w latach 2010-2013 zrealizowała inwestycję. Inwestycja realizowana była etapowo. Ponoszone w tym zakresie wydatki były dokumentowane przez wykonawców wystawianymi na Gminę fakturami VAT. Gmina nie dokonała odliczeń VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją przedmiotowej inwestycji. Ukończone elementy sieci przekazywane były w użytkowanie Gminnemu Przedsiębiorstwu Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o. zwanemu w dalszej części „Spółką”, w którym 100% udział posiada Gmina.

Opisana inwestycja została zrealizowana w ramach zadań własnych gminy. W celu dostarczania wody Gmina wykorzystuje sieć wodociągową poprzez utworzoną w tym celu Spółkę, która zawarła z odbiorcami umowy na dostawę wody, wystawia odbiorcom faktury VAT oraz odprowadza z tego tytułu należny podatek. Wykorzystanie sieci wodociągowej do sprzedaży opodatkowanej VAT przez Spółkę odbywa się bezumownie i nieodpłatnie od początku użytkowania, a jednocześnie od początku użytkowania sieci wodociągowej pobierana była przez Spółkę odpłatność za dostawę wody realizowaną przez wybudowaną sieć wodociągową (sprzedaż opodatkowana VAT). Dlatego też Gmina nie rozliczała dodatkowo podatku należnego z tytułu sprzedaży wody w składanych deklaracjach VAT-7, gdyż podatek należny z tego tytułu rozliczała i dalej rozlicza Spółka wykazując tą sprzedaż w deklaracjach VAT-7. Niemniej jednak Gmina była inwestorem i jest właścicielem sieci wodociągowej.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż sieci wodociągowe, będące przedmiotem wniosku, budowano od początku z zamiarem wykorzystania ich do świadczenia odpłatnych usług dostarczania wody. Gmina od początku realizacji przedmiotowej inwestycji zamierzała przekazać jej efekty w nieodpłatne użytkowanie na rzecz Gminnego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o.

Poszczególne obiekty stanowiące odrębne środki trwałe (powstałe w wyniku realizacji poszczególnych etapów inwestycji), są zaliczane przez Gminę, w rozumieniu ustawy o rachunkowości, do środków trwałych podlegających amortyzacji (a także spełniają przesłanki uznania ich za środki trwałe podlegające amortyzacji w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym). Na podstawie protokołów odbioru kolejne ukończone etapy inwestycji były ujmowane w ewidencji środków trwałych jako oddzielne pozycje i każde oddzielnie amortyzowane.

Inwestycje były oddawane do użytkowania sukcesywnie po zakończeniu realizacji każdej z inwestycji. Każdorazowo, po zakończeniu danych inwestycji i oddaniu ich do użytkowania tj. odpowiednio 27.10.2011 r., 27.11.2012 r., 18.10.2013r. powstałe obiekty Gmina nieodpłatnie udostępniła do użytkowania Gminnemu Przedsiębiorstwu Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei nieodpłatna dostawa towarów oraz nieodpłatne świadczenie usług nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych w art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy.

I tak, w myśl art. 8 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 31 marca 2013 r., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zauważyć zatem należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż realizacja inwestycji przekazanej następnie nieodpłatnie do użytkowania na rzecz Gminnego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej Sp. z o. o., miała miejsce w ramach działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę jako organ władzy publicznej, tj. w ramach realizacji zadań własnych, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. W przedmiotowej sprawie, w zakresie nieodpłatnego świadczenia usług nie znajdzie zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, bowiem nieodpłatne przekazanie odbywa się w związku z wykonywaniem przez Gminę zadań publicznych we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Tym samym nieodpłatne przekazanie przez Gminę poszczególnych elementów wybudowanej w ramach inwestycji sieci wodociągowej na rzecz Gminnego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o. jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie należy podkreślić, iż – jak wynika z okoliczności sprawy – zamiar nieodpłatnego przekazania na rzecz Gminnego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o. efektów przedmiotowej inwestycji wystąpił u Wnioskodawcy od samego początku jej realizacji i został zrealizowany w momencie sukcesywnego przekazywania wybudowanych elementów sieci wodociągowej na rzecz tego podmiotu. Tym samym nie sposób zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że Gmina miała zamiar od początku realizacji inwestycji wykorzystywać wybudowane sieci wodociągowe do czynności opodatkowanych.

Należy zatem stwierdzić, iż zakupy towarów i usług związane z realizacją inwestycji polegającej na budowie sieci wodociągowej pozostają/będą pozostawać bez związku z czynnościami implikującymi po stronie Gminy podatek należny. Służą/będą służyć one czynnościom opodatkowanym po stronie Gminnego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o., któremu Gmina nieodpłatnie przekazała efekty przedmiotowej inwestycji. Bowiem to nie Gmina, lecz Gminne Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o. zawiera z odbiorcami umowy na dostawę wody, wystawia odbiorcom faktury oraz odprowadza z tego tytułu podatek należny, czyli dokonuje sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stwierdzić należy, iż w przedstawionych okolicznościach sprawy nie znajdzie zastosowania cytowany na wstępie art. 86 ust. 1 ustawy, bowiem jak już wskazano wyżej obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a jedną z podstawowych przesłanek pozytywnych jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zatem Wnioskodawca nie ma/nie będzie miał prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją inwestycji polegającej na budowie sieci wodociągowej, która jest/będzie wykorzystywana do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT przez inny podmiot, tj. Gminne Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej Sp. z o. o.

Na powyższe bez wpływu pozostaje okoliczność, iż Gminne Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o. zostało powołane w celu wypełniania zadań Gminy w zakresie zaopatrywania mieszkańców w wodę i odbiór ścieków oraz że Gmina posiada 100% udziałów w powołanej spółce.

Zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej – uregulowano w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236, z późn. zm.).

W oparciu o art. 2 cyt. ustawy, gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego, w szczególności w formach: samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

Zatem pomimo, że Gmina ma 100% udziałów w Gminnym Przedsiębiorstwie Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o. to należy stwierdzić, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Gmina oraz Spółka są odrębnymi od siebie podatnikami VAT.

W związku z tym, iż Wnioskodawcy nie przysługuje/nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, odpowiedź na pytanie nr 2 wniosku ORD-IN staje się bezprzedmiotowa.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy należy uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia Wojewódzkich Sądów Administracyjnych lub Naczelnego Sądu Administracyjnego, bowiem stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.