2014.02.19 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1295/13-4/AO
z 19 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 29 listopada 2013 r. (data wpływu 2 grudnia 2013 r.) uzupełnionym pismem z 5 lutego 2014 r. (data wpływu 6 lutego 2014 r.) na wezwanie Organu z 30 stycznia 2014 r. znak sprawy IPPP2/443-1295/13-2/AO (skutecznie doręczone 4 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania z prawa do zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2013 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania z prawa do zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowy wniosek uzupełniony został pismem z 5 lutego 2014 r. (data wpływu 6 lutego 2014 r.) na wezwanie Organu z 30 stycznia 2014 r. znak sprawy IPPP2/443-1295/13-2/AO (data doręczenia 4 lutego 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - biuro rachunkowe. Działalność jest sklasyfikowana zgodnie z PKD z 2007 pod symbolem 69.20.Z - działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe. Wnioskodawca posiada świadectwo kwalifikacyjne wydane przez Ministra Finansów w dniu 2001-07-19.

Wnioskodawca nie jest doradcą podatkowym i nie świadczy usług w tym zakresie. Jest zarejestrowany jako czynny płatnik podatku od towarów i usług. Wartość sprzedaży opodatkowanej w 2013 r. nie przekroczy 150 000 zł. Wnioskodawca nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zakres świadczonych usług na rzecz klientów obejmuje prowadzenie:

podatkowej księgi przychodów i rozchodów;

ewidencji sprzedaży i zakupów VAT;

ewidencji środków trwałych i wyposażenia;

ewidencji przychodów podatników opodatkowanych w formie ryczałtu ewidencjonowanego;

list płac i kart wynagrodzeń;

rozliczenia z ZUS i PERON oraz sporządzanie i wysyłkę drogą elektroniczną deklaracji do ZUS i PERON;

sporządzanie deklaracji związanych z prowadzoną przez klientów biura działalnością gospodarczą.

Deklaracje te w imieniu klientów biura są podpisywane i składane przez biuro do ww. urzędów na podstawie udzielonego pełnomocnictwa.

Wnioskodawca nadmienia, że nie wykonuje czynności doradztwa podatkowego.

Doprecyzowując przedmiotowy wniosek Wnioskodawca oświadczył, że jest czynnym podatnikiem podatku VAT zarejestrowanym w Urzędzie Skarbowym nieprzerwanie od 25 listopada 2002 roku (tj. jedenaście lat).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy wykonując usługi w ww. zakresie, jeżeli ich sprzedaż w 2013 roku nie przekroczy 150 000 zł Wnioskodawca będzie mógł skorzystać od 1 stycznia 2014 r. z prawa do zwolnienia podmiotowego od podatku VAT określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT ?

Wnioskodawca nadmienia, że nie będzie wykonywał czynności doradztwa podatkowego.

Czy fakt sporządzania podpisywania i składania przez Wnioskodawcę deklaracji podatkowych powoduje automatyczną utratę prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego z VAT ?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Sporządzanie deklaracji informacji i zeznań podatkowych jest dokonywane w oparciu o dostarczone przez klientów biura dokumenty księgowe. Ewidencjonowanie zdarzeń gospodarczych na podstawie otrzymanych dokumentów jest usługą księgową i nie stanowi czynności doradztwa podatkowego. Czynności doradztwa podatkowego dotyczą zdarzeń przyszłych i wyprzedzają wystawienie dokumentów księgowych - służą przyjęciu najkorzystniejszych rozwiązań podatkowych w przyszłości. Usługi świadczone przez biuro Wnioskodawcy obejmują ewidencjonowanie zaistniałych zdarzeń gospodarczych . W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że sporządzanie, podpisywanie i składanie w imieniu klientów deklaracji, informacji i zeznań podatkowych nie stanowi czynności doradztwa podatkowego i nie powoduje automatycznej utraty prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

W związku z tym, że obrót ze sprzedaży usług biura nie przekroczy 150 000 zł oraz Wnioskodawca nie wykonuje obecnie i nie będzie wykonywać czynności doradztwa podatkowego, to od dnia 1 stycznia 2014 roku będzie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego do momentu przekroczenia kwoty 150 000 zł, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podobne stanowisko jest zawarte w interpretacji Ministra Finansów PT8/033/105/218/WCX/13/ RD-37589 z dnia 23-04-2013 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 113 ust. 1 ww. ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ww. ustawy do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

2) odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

transakcji związanych z nieruchomościami,
usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
usług ubezpieczeniowych

jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3) odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Na mocy art. 113 ust. 11 ww. ustawy podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

W art. 113 ust. 13 ww. ustawy wskazano, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1) dokonujących dostaw:

a) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

b) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
wyrobów tytoniowych,
samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c) budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

d) terenów budowlanych,

e) nowych środków transportu;

2) świadczących usługi:

prawnicze,
w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
jubilerskie;

3) nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - biuro rachunkowe. Wnioskodawca posiada świadectwo kwalifikacyjne wydane przez Ministra Finansów w dniu 19 lipca 2001 r. Wnioskodawca nie jest doradcą podatkowym i nie świadczy usług w tym zakresie. Zakres świadczonych usług na rzecz klientów obejmuje prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji sprzedaży i zakupów VAT, ewidencji środków trwałych i wyposażenia, ewidencji przychodów podatników opodatkowanych w formie ryczałtu ewidencjonowanego, list płac i kart wynagrodzeń, rozliczenia z ZUS i PERON oraz sporządzanie i wysyłkę drogą elektroniczną deklaracji do ZUS i PERON, sporządzanie deklaracji związanych z prowadzoną przez klientów biura działalnością gospodarczą. Deklaracje te w imieniu klientów biura są podpisywane i składane przez biuro do ww. urzędów na podstawie udzielonego pełnomocnictwa. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług. Wartość sprzedaży opodatkowanej w 2013 r. nie przekroczy 150 000 zł. Wnioskodawca nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nadmienia, że nie wykonuje czynności doradztwa podatkowego.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213) czynności doradztwa podatkowego obejmują:

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Na podstawie art. 2 ust. 2 ww. ustawy zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy. Podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 - stosownie do art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym - są:

osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
adwokaci i radcowie prawni;
biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Ponadto zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2013 r., poz. 330 z późn. zm.). Zgodnie z art. 76a ust. 1 tej ustawy usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

Stosownie do art. 76a ust. 2 ww. ustawy przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Na mocy art. 76a ust. 3 ww. ustawy działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych;
pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Jak stanowi art. 76a ust. 4 ww. ustawy uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

W świetle przytoczonych przepisów i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że fakt sporządzania, podpisywania i składania przez Wnioskodawcę deklaracji podatkowych nie powoduje automatycznej utraty prawa do skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzący biuro rachunkowe świadcząc usługi polegające na sporządzaniu deklaracji związanych z prowadzoną przez klientów biura działalnością gospodarczą, podpisywaniu i składaniu w imieniu klientów biura tych deklaracji nie wykonuje usług o charakterze doradczym. Z wniosku nie wynika też, aby Wnioskodawca udzielał porad prawnych. Ponadto przygotowanie deklaracji podatkowych nie jest realizowane w ramach odrębnego zlecenia, lecz stanowi element kompleksowej usługi w zakresie rachunkowości. Wnioskodawca nie wykonuje więc czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Co do zasady, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia może ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacja z tego zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok,
podatnik w poprzednim roku podatkowym nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, wskazanej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT,
podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

W niniejszych okolicznościach Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT zarejestrowanym w Urzędzie Skarbowym nieprzerwanie od 25 listopada 2002 roku (tj. jedenaście lat). Wartość sprzedaży opodatkowanej w 2013 r. nie przekroczy 150 000 zł. Wnioskodawca nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Na tle przestawionej treści wniosku i w świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług i wartość sprzedaży opodatkowanej w 2013 r. nie przekroczy 150 000 zł Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, do momentu przekroczenia kwoty 150 000 zł, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Strona spełnia też warunek opisany w art. 113 ust. 11 ww. ustawy, tzn. minął rok od momentu rezygnacji ze zwolnienia.

Tym samym, Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług od 1 stycznia 2014 r., gdyż wartość sprzedaży opodatkowanej w 2013 r. nie przekroczy limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca nie będzie wykonywał czynności doradztwa a od momentu rezygnacji ze zwolnienia minął rok, licząc od końca roku, w którym Wnioskodawca utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin