Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-897/13-2/AS
z 11 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2013 r. (data wpływu 27 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z pokrywaniem przez Spółkę kosztów związanych z przejazdem i zakwaterowaniem osób uprawnionych do wystawiania recept oraz farmaceutów w szkoleniach, konferencjach, spotkaniach - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z pokrywaniem przez Spółkę kosztów związanych z przejazdem i zakwaterowaniem osób uprawnionych do wystawiania recept oraz farmaceutów w szkoleniach, konferencjach, spotkaniach.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Polska Sp. o.o., (dalej: „Spółka”), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się dystrybucją produktów marek dermokosmetycznych oraz produktów leczniczych (dalej określane łącznie: „towary”). W ramach wykonywanej działalności gospodarczej, w celu zwiększenia wolumenu sprzedaży dystrybuowanych towarów, Spółka zajmuje się reklamą oraz promowaniem takich towarów jak również informowaniem o ich właściwościach. Adresatem części przedsięwzięć reklamowych, promocyjnych i informacyjnych jest środowisko medyczne i farmaceutyczne.

Na potrzeby realizacji przedstawionych powyżej celów Spółka organizuje lub nabywa usługi udziału w szkoleniach, konferencjach, spotkaniach, w czasie których, w szczególności, prezentowane są zasady prawidłowego stosowania dermokosmetyków, warunki w jakich one powinny a w jakich nie mogą być stosowane, przeciwwskazania, zalecenia etc., a na które zaprasza osoby uprawnione do wystawiania recept oraz farmaceutów. W ramach i na potrzeby takiej aktywności promocyjnej, reklamowej i informacyjnej Spółka finansuje (w tym sponsoruje zgodnie z przepisami prawa farmaceutycznego) zaproszonym osobom uprawnionym do wystawiania recept i farmaceutom przejazdy i zakwaterowanie, które są niezbędne do udziału w konferencjach, szkoleniach, spotkaniach itp.

Co do zasady Spółka przekazuje osobom uczestniczącym w konferencjach, szkoleniach, spotkaniach świadczenia niepieniężne a nie dokonuje zwrotu wydatków; gdyby doszło do zwrotu wydatków, wówczas Spółka zażądałaby od uczestnika oświadczenia o tym, iż nie są one zaliczane (przez otrzymującego) do kosztów podatkowych. Świadczenia tego rodzaju, w tym ich przekazywanie osobom uprawnionym do wystawiania recept oraz farmaceutom, służą bezpośrednio działalności gospodarczej Spółki, tj. zwiększeniu sprzedaży dystrybuowanych towarów, a w związku z tym - osiągnięciu przychodów.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wydatki, jakie Spółka ponosi w związku z organizowaniem czy finansowaniem udziału osób uprawnionych do wystawiania recept oraz farmaceutów w szkoleniach, konferencjach, spotkaniach itp. ponoszone są bezpośrednio w celu uzyskania przez Spółkę przychodów z działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychody, jakie zyskują osoby uprawnione do wystawiania recept oraz farmaceuci w związku z odbywaniem podróży na konferencje, szkolenia, spotkania itp., a które finansowane są przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (z tytułu przejazdów, zakwaterowania), korzystają ze zwolnienia podatkowego ukonstytuowanego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - dalej ustawa o PIT (na warunkach właściwych dla podróży służbowych pracowników), a co za tym idzie czy Spółka ma w takim zakresie obowiązek sporządzania informacji PIT-8C?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki, przychody jakie uzyskują osoby uprawnione do wystawiania recept oraz farmaceuci w związku z odbywaniem podróży na konferencje, szkolenia, spotkania itp., definiowane wartością przejazdów i zakwaterowania, a które finansowane są przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i które służą zwiększaniu poziomu sprzedaży towarów dystrybuowanych przez Spółkę, korzystają ze zwolnienia podatkowego ukonstytuowanego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit b) ustawy o PIT (na warunkach właściwych dla podróży służbowych pracowników), a co za tym idzie, Spółka nie ma w takim zakresie obowiązku do sporządzania informacji PIT-8C.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit b) ustawy o PIT stanowi, że wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13 art. 21 ustawy o PIT.

Stosownie do zastrzeżenia poczynionego w art. 21 ust. 13 ustawy o PIT, zwolnienie z ust. 1 pkt 16 lit. b) takiej regulacji stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Mając na uwadze powyższe i uwzględniając okoliczności, których dotyczy niniejszy wniosek o interpretację indywidualną należy stwierdzić, że badając, czy ma zastosowanie zwolnienie ukonstytuowane w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT koniecznym jest wykazanie czy został spełniony pierwszy z warunków zapisanych w art. 21 ust. 13 ustawy o PIT oraz czy otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Podkreślić trzeba, że z uwagi na, zastosowanie wobec braku zaliczenia do kosztów, określenie „otrzymane świadczenia” nie może być wątpliwości co do tego, iż owe niezaliczenie do kosztów dotyczy strony odbywającej podróż, gdyż to ona otrzymuje świadczenie (powyższe potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 stycznia 2008 r., ILPB2/415-233/07-2MK).

Jeżeli osoba uczestnicząca w konferencji, szkoleniu, spotkaniu itp. otrzymuje konkretne świadczenia, a nie zwroty kosztów to wobec braku poniesienia nie ma możliwości zaliczenia otrzymanego świadczenia do kosztów. W przypadku zwróconych wydatków osoba odbywająca podróż nie zalicza kwot odpowiadających otrzymywanym zwrotom do kosztów z uwagi na ich niedefinitywny charakter (są one zwracane). Dla bezpieczeństwa Spółka potwierdza brak rozliczenia kosztów stosownym oświadczeniem o nierozliczeniu kosztów uzyskania przychodu przez odbywającego podróż.

Z kolei wymóg poniesienia w celu uzyskania przychodu odnosi się do zapewniającego świadczenie (tutaj Spółka), gdyż wobec faktu, iż otrzymujący uzyskuje świadczenia pod tytułem darmym (względnie zwrot kosztów), to przekazujący i tylko on ponosi wydatki na zapewnienie świadczeń związanych z podróżą (powyższe potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 stycznia 2008 r., ILPB2/415-233/07-2/MK).

Z uwagi na to, że celem ponoszonych przez Spółkę wydatków jest zwiększenie sprzedaży dystrybuowanych towarów poprzez zwiększenie świadomości lekarzy i farmaceutów o ich działaniu, a w efekcie polecanie takich towarów pacjentom oraz klientom, nie może budzić wątpliwości to, że wydatki takie są ponoszone w celu uzyskania przychodu.

Dodatkowo tylko warto zaznaczyć, że z uwagi na tematykę konferencji, szkoleń, spotkań udział w nich osób uprawnionych do wystawiania recept oraz farmaceutów pozostaje w związku z osiąganymi przez nich przychodami (nawet jeżeli osiągają je w ramach stosunku pracy).

Zważywszy na fakt, iż w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) w związku z ust. 13 pkt 1 ustawy o PIT ustawodawca wymaga, aby osoba niebędąca pracownikiem odbywała podróż, która realizowana jest w celach osiągnięcia przychodów, a sam podróżujący nie zaliczał wartości świadczeń do kosztów i jednocześnie uwzględniając okoliczności wskazane w niniejszym wniosku należy stwierdzić, iż wszystkie warunki są wypełnione w okolicznościach wskazanych w niniejszym wniosku. Z ostrożności należy w tym miejscu wyjaśnić, że w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT stosowany jest termin „podróż”, a nie „podróż służbowa”. Oznacza to, że ma on zastosowanie w odniesieniu do przychodów osiąganych w innych okolicznościach niż odbywania podróży służbowej (dla których dedykowane jest zwolnienie zapisane w lit. a) tego samego przepisu), a która może być odbywana przez pracowników gdyż jest to pojęcie mające swoje źródło wprawie pracy (czyli dotyczy stosunku prawnego łączącego pracodawcę z pracownikiem i w okolicznościach, w których prawo pracy ma zastosowanie). Powyższe potwierdził WSA w Opolu, w wyroku z 28 października 2009 r. (I SA/Op 296/09), stwierdzając, że: „w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że zostały spełnione przesłanki z art. 21 ust. 13 ww. ustawy, tj. wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów”.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że przychody jakie uzyskują osoby uprawnione do wystawiania recept oraz farmaceuci w związku z odbywaniem podróży na konferencje, szkolenia, spotkania itp. definiowane wartością przejazdów i zakwaterowania, a które finansowane są przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, i które służą zwiększaniu poziomu sprzedaży towarów dystrybuowanych przez Spółkę korzystają ze zwolnienia podatkowego ukonstytuowanego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT (na warunkach właściwych dla podróży służbowych pracowników) a co za tym idzie, Spółka nie ma w takim zakresie obowiązku do sporządzania informacji PIT-8C.

Wykładania zaprezentowana w niniejszym wniosku znajduje uzasadnienie w licznych interpretacjach indywidualnych organów podatkowych (przykładowo: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 października 2008 r., IPPB2/415-1326/08-3/MK, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 grudnia 2008 r., IPPB1/415-1012/08-9/AŻ, a także interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 września 2013 r., IPPB2/415-478/13-4/MK i interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 września 2013 r., IPPB2/415-487/13-4/AK itp.), które wprawdzie nie stanowią źródła prawa ale z uwagi na zbieżność stanów faktycznych winny wpływać na stosowanie prawa podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujace pokrycia w ujawnionych źródłach.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Podkreślić jednakże należy, że z powyższego przepisu wynika, iż w informacji PIT-8C nie ujmuje się m.in. tych dochodów, które są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 powyższej ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Spółka, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się dystrybucją produktów marek dermokosmetycznych oraz produktów leczniczych.

W celu zwiększenia wolumenu sprzedaży dystrybuowanych towarów, Spółka zajmuje się reklamą oraz promowaniem takich towarów jak również informowaniem o ich właściwościach. Adresatem części przedsięwzięć reklamowych, promocyjnych i informacyjnych jest środowisko medyczne i farmaceutyczne. Na potrzeby realizacji przedstawionych powyżej celów Spółka organizuje lub nabywa usługi udziału w szkoleniach, konferencjach, spotkaniach, w czasie których, w szczególności, prezentowane są zasady prawidłowego stosowania dermokosmetyków, warunki w jakich one powinny a w jakich nie mogą być stosowane, przeciwwskazania, zalecenia etc., a na które zaprasza osoby uprawnione do wystawiania recept oraz farmaceutów. W ramach i na potrzeby takiej aktywności promocyjnej, reklamowej i informacyjnej Spółka finansuje (w tym sponsoruje zgodnie z przepisami prawa farmaceutycznego) zaproszonym osobom uprawnionym do wystawiania recept i farmaceutom przejazdy i zakwaterowanie, które są niezbędne do udziału w konferencjach, szkoleniach, spotkaniach itp. Co do zasady Spółka przekazuje osobom uczestniczącym w konferencjach, szkoleniach, spotkaniach świadczenia niepieniężne a nie dokonuje zwrotu wydatków; gdyby doszło do zwrotu wydatków, wówczas Spółka zażądałaby od uczestnika oświadczenia o tym, iż nie są one zaliczane (przez otrzymującego) do kosztów podatkowych.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 353 § 2 ww. Kodeksu, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Wartość tego świadczenia należy ustalać kierując się treścią art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustała się jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu. Z tej też przyczyny wartość tychże świadczeń należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w powołanym powyżej art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z innych źródeł.

Przy czym wskazać należy, że wartość świadczeń przekazywanych osobom uprawnionym do wystawiania recept lub farmaceutom może być jednak zwolniona z opodatkowania w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
   
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem
   
   

• do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.
  
  

W myśl ust. 13 art. 21 ustawy, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Jednocześnie dla możliwości zastosowania omawianego zwolnienia od podatku nie ma znaczenia sposób sfinansowania przez Wnioskodawcę określonych świadczeń.

W art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy posłużono się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych, w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot otrzymujący świadczenie, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez podmiot je finansujący (art. 21 ust. 13 ustawy).

Omawiane zwolnienie jest limitowane obowiązującym od dnia 1 marca 2013 r. rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 167).

Zgodnie z treścią § 2 rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
   
2. zwrot kosztów:
   

1. przejazdów,
2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
3. noclegów,
4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, środek transportu właściwy do odbycia podróży krajowej lub podróży zagranicznej, a także jego rodzaj i klasę, określa pracodawca.

Pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu, wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, w tym miejscówkami, z uwzględnieniem posiadanej przez pracownika ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje (ust. 2 § 3 ww. rozporządzenia.

Jak stanowi § 4 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, pracownikowi, który w czasie podróży krajowej lub podróży zagranicznej poniósł inne niezbędne wydatki związane z tą podróżą określone lub uznane przez pracodawcę, zwraca się je w udokumentowanej wysokości.

Na podstawie § 4 ust. 2 rozporządzenia, wydatki, o których mowa w ust. 1, obejmują opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży krajowej lub podróży zagranicznej.

Natomiast zgodnie z § 6 ust. 1 Rozdziału 2 ww. rozporządzenia odnoszącego się do podróży krajowych, miejscowość rozpoczęcia i zakończenia podróży krajowej określa pracodawca.

W przypadku korzystania przez pracownika z usługi hotelarskiej, w ramach której zapewniono wyżywienie, przepisy ust. 4 stosuje się odpowiednio (§ 7 ust. 5 ww. rozporządzenia).

W myśl § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia, za nocleg podczas podróży krajowej w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety.

W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (ust. 2 § 8 ww. rozporządzenia).

W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów za nocleg, stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (ust. 3 § 16 ww. rozporządzenia).

Odnośnie ponoszonych przez Spółkę kosztów przejazdu, organ podatkowy stwierdza, że pokrywane przez Spółkę koszty przejazdów osób uprawnionych do wystawiania recept oraz farmaceutów zaproszonych do udziału w szkoleniach, konferencjach i spotkaniach z określonego miejsca, np. miejsca zamieszkania do miejscowości, w której odbywa się dane wydarzenie oraz z powrotem w podróży krajowej korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego do wysokości, jaka wynika z treści zacytowanego powyżej 3 ust. 2 rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, tj. do wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi.

W przedstawionym stanie faktycznym, Spółka, przekazuje osobom uczestniczącym w konferencjach, szkoleniach, spotkaniach świadczenia pieniężne tytułem kosztów związanych z przejazdem i zakwaterowaniem osób uprawnionych do wystawiania recept oraz farmaceutów, które są niezbędne do udziału w tych szkoleniach, konferencjach i spotkaniach.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż świadczenie w postaci zagwarantowania pokrycia, zaproszonym osobom uprawnionym do wystawiania recept oraz farmaceutom, kosztów ich przejazdów i noclegu stanowi przychód, który jednakże korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy uwzględnieniu ww. zastrzeżeń i uregulowań wynikających z przywołanego przepisu rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Zatem, w takiej sytuacji na Spółce nie będzie ciążył obowiązek pobrania od ww. świadczeń zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz sporządzenia informacji PIT-8C.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych oraz przywołanych wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego - wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.