Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-567/13-5/JK
z 5 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2013 r. (data wpływu 2 września 2013 r.) uzupełnione pismem z dnia 22 listopada 2013 r. (data nadania 26 listopada 2013 r., data wpływu 28 listopada 2013 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 15 listopada 2013 r. Nr IPPB4/415-567/13-2/JK (data nadania 18 listopada 2013 r., data doręczenia 20 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 15 listopada 2013 r. Nr IPPB4/415-567/13-2/JK (data nadania 18 listopada 2013 r., data doręczenia 20 listopada 2013 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez dostarczenie oryginału pełnomocnictwa lub urzędowo poświadczonego odpisu pełnomocnictwa bądź innego dokumentu, z którego wynika umocowanie do udzielenia przez Dyrektora Departamentu Zarządzania Zasobami Ludzkimi pełnomocnictwa Kierownikowi Działu Wynagrodzeń do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, wyjaśnienie, jakiego okresu podatkowego dotyczy zapytanie (rok, data) oraz doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 22 listopada 2013 r. (data nadania 26 listopada 2013 r., data wpływu 28 listopada 2013 r.), Wnioskodawca uzupełnił ww. braki formalne.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 8 kwietnia 2009 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Egiptu za pośrednictwem utworzonego tam Oddziału. Siedziba pracodawcy mieści się w Warszawie. Spółka posiada zakład w Egipcie. Część umów o pracę pracowników Oddziału w Egipcie jest zawarta przez Dyrektora Oddziału w Egipcie, a część przez Centralę Spółki znajdującą się w Polsce. Umowy o pracę zawarte przez Centralę Spółki dotyczą pracowników, którzy posiadają miejsce zamieszkania w Polsce, a wykonują pracę w Oddziale w Egipcie i jako miejsce pracy dla tych pracowników jest wskazany Oddział w Egipcie – miejsce zatrudnienia Kair. Formalnym pracodawcą pracowników oddelegowanych do pracy w Egipcie jest Centrala Spółki w Warszawie. W związku z wykonywaniem pracy na rzecz Oddziału w Egipcie, pracownicy czasowo przebywają w Egipcie. Pracownicy oddelegowani do pracy w Egipcie są polskimi rezydentami dla celów podatkowych. Odpowiedzialność i ryzyko związane z wynikami pracy pracowników oddelegowanych do pracy wykonywanej w Egipcie ponosi Dyrektor Oddziału w Egipcie, który jest zatrudniony na umowę o pracę w Centrali Spółki i podlega bezpośrednio Prezesowi Zarządu Spółki. Obowiązek instruowania pracowników spoczywa na Dyrektorze Oddziału w Egipcie. Dla pracowników oddelegowanych do pracy Egipcie narzędzia i materiały dostarcza Oddział w Egipcie. Wynagrodzenie pracowników, którzy mają zawarte umowy o pracę z Centralą Spółki jest wypłacane w Polsce przez Centralę Spółki. Następnie, co miesiąc Centrala Spółki obciąża Oddział w Egipcie kosztami wynagrodzeń pracowników wykonujących pracę w Egipcie notą debetową. W przypadku, gdy pracownik przebywa w Egipcie krócej niż 183 dni w ciągu 12 – miesięcznego okresu, Centrala Spółki pobiera zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłacanego co miesiąc wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w Oddziale i następnie odprowadza do właściwego Urzędu Skarbowego w Polsce. W przypadku, gdy pracownik przebywa w Egipcie przez okresy przekraczające łącznie 183 dni w ciągu 12 – miesięcznego okresu, zaliczka na podatek dochodowy nie jest pobierana. Ze względu na to, że zgodnie z egipskimi przepisami podatkowymi pracodawca (Oddział w Egipcie) jest zobowiązany do pobrania i odprowadzenia podatku należnego od każdego pracownika za każdy miesiąc, jednocześnie powstaje zobowiązanie z tytułu podatku od osób fizycznych w Egipcie. Po zakończonym roku podatkowym, pracownicy Oddziału rozliczają się indywidualnie z podatku w Polsce i otrzymują zwrot podatku zapłaconego w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na Wnioskodawcy jako płatniku ciąży obowiązek pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tj. na terytorium Egiptu? Zapytanie dotyczy pracowników, którzy mają zawartą umowę o pracę z Centralą Spółki w okresie od dnia 23 października 2012 r. do nadal.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W celu stwierdzenia, czy dochody uzyskiwane przez pracownika z pracy wykonywanej na terytorium Egiptu podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu w Egipcie, należy dokonać analizy postanowień umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Arabskiej Republiki Egiptu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 24 czerwca 1996 r. (Dz.U.2003.78.690; dalej: umowa PL-EG). Zgodnie z art. 2 ust. 3 tej umowy, ma ona zastosowanie m.in. w przypadku Polski do podatku dochodowego od osób fizycznych, zaś w przypadku Egiptu do jednolitego podatku osób fizycznych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy PL-EG, płace, uposażenia i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu w Polsce, chyba że praca wykonywana jest w Egipcie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w Egipcie. Zgodnie z ust. 2 tego przepisu, bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w Egipcie, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w Egipcie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w ciągu 12-miesięcznego okresu i
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Egipcie, i
   
3. wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
   
   

Jeśli chodzi o art. 15 ust. 2 umowy PL-EG, to w opinii Wnioskodawcy:

1. odbiorca przebywa w Egipcie przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni w ciągu 12-miesięcznego okresu (trudno na początku roku kalendarzowego określić, czy kryterium jest spełnione – zwykle okres jest dłuższy niż 183 dni) i
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Egipcie, ponieważ wynagrodzenia są wypłacane przez Centralę Spółki z siedzibą W Warszawie (kryterium b) spełnione), i
   
3. wynagrodzenia są ponoszone przez Oddział w Egipcie, ponieważ wynagrodzenia są przenoszone notą księgową na Oddział w Egipcie (kryterium c) nie spełnione).
   
   

Biorąc pod uwagę powyższe, wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w Egipcie wypłacane przez Wnioskodawcę, nie będą podlegały opodatkowaniu wyłącznie w Polsce, zatem będą podlegały opodatkowaniu również w Egipcie, zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy PL-EG. W oparciu zatem o przepis art. 32 ust. 6 ustawy o PIT, Wnioskodawca nie jest obowiązany do poboru zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzenia pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tj. w Egipcie, ponieważ łącznie są spełnione dwa warunki: (1) wynagrodzenie jest należne z tytułu pracy wykonywanej za granicą i (2) wynagrodzenie podlega opodatkowaniu za granicą. Jednocześnie, od części wynagrodzenia pracownika należnej z tytułu pracy wykonywanej w Polsce, Spółka pobiera zaliczki na podatek dochodowy (kwota należna z tytułu pracy wykonywanej w Polsce jest ustalana w oparciu o proporcję dni roboczych przepracowanych w Polsce do nominalnej liczby dni roboczych w danym miesiącu).

W opinii Wnioskodawcy, niezależnie od długości okresów przebywania pracowników w Egipcie, w związku z brzmieniem art. 15 ust. 1 umowy PL-EG, Wnioskodawca jest uprawniony do niepobierania zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej w Egipcie, ze względu na fakt że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu w Egipcie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Stosownie do art. 4a tej ustawy przepisy art. 3 ust. 1 i 1a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jednocześnie, na podstawie art. 32 ust. 6 ww. ustawy, zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a.

W świetle powyższych przepisów dla rozstrzygnięcia, czy Wnioskodawca ma obowiązek naliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika mającego miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z pracy wykonywanej poza jej terytorium i czy winien zaprzestać poboru tychże zaliczek konieczne jest rozstrzygnięcie kwestii, czy dochody te podlegały, podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca deleguje zatrudnione osoby do pracy w Egipcie. W przedmiotowej sprawie mają więc zastosowanie przepisy umowy polsko – egipskiej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Arabskiej Republiki Egiptu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 24 czerwca 1996 r. (Dz.U. z 2003 r. Nr 78, poz. 690), z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 19, 20 i 21, płace, uposażenia i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Przepis art. 15 ust. 2 ww. umowy, określa wyjątki od powyższej zasady. Zgodnie z tym przepisem, bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w ciągu 12 – miesięcznego okresu i
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3. wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
   
   

W świetle powyższych przepisów, należy stwierdzić, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. umowy, wynagrodzenie pracowników mających miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Egiptu. W takim przypadku, dochód ten może być opodatkowany zarówno w Egipcie jak i w państwie rezydencji, czyli w Polsce.

Natomiast art. 15 ust. 2 umowy, określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenia pracowników podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, że wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Egipcie) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce), przy zastosowaniu metod unikania podwójnego opodatkowania określonych odpowiednio w art. 24 umowy polsko – egipskiej.

Stosownie do treści art. 24 powołanej umowy, podwójnego opodatkowania unika się w ten sposób, że:

1. jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, to pierwsze państwo zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w tym drugim Państwie. Takie odliczenie nie może jednak przekroczyć tej części podatku dochodowego, obliczonego przed dokonaniem odliczenia i który odnosi się do dochodu, który może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej umowy dochód osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie jest zwolniony od podatku w tym Państwie to Państwo może tym niemniej przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby wziąć pod uwagę zwolniony od podatku dochód.
3. W celu odliczenia od podatku dochodowego w Umawiającym się Państwie podatek zapłacony w drugim Państwie będzie uważany za zaliczony na poczet tego podatku, który w innym przypadku przypadłby do zapłaty w tym drugim Umawiającym się Państwie, lecz został obniżony lub umorzony przez to Umawiające się Państwo zgodnie z postanowieniami ustawodawstwa podatkowego tego Państwa dotyczącymi zachęt podatkowych.
   
   

W odniesieniu do określenia „zakład” użytego w art. 15 ust. 2 ww. umowy polsko – egipskiej, należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 tej umowy, określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa. W myśl art. 5 ust. 2 ww. umowy, określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. fabrykę,
5. warsztat oraz
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych,
7. farmę lub plantację,
8. pomieszczenia i składy towarowe wykorzystywane do prowadzenia sprzedaży.
   
   

Zgodnie z art. 7 ust. 1 cyt. umowy, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa mogą być opodatkowane w tym Państwie, tylko wówczas, gdy przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez zakład tam położony. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi taką działalność, to zyski tego przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 tego artykułu, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem (art. 7 ust. 2 umowy).

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka (Wnioskodawca) mająca siedzibę w Warszawie prowadzi od dnia 8 kwietnia 2009 r. działalność gospodarczą na terytorium Egiptu za pośrednictwem utworzonego tam Oddziału (zakład). Część umów o pracę pracowników Oddziału w Egipcie jest zawarta przez Dyrektora Oddziału w Egipcie, a część przez Centralę Spółki znajdującą się w Polsce. Umowy o pracę zawarte przez Centralę Spółki dotyczą pracowników, którzy posiadają miejsce zamieszkania w Polsce, są polskimi rezydentami dla celów podatkowych, a wykonują pracę w Oddziale w Egipcie i jako miejsce pracy dla tych pracowników jest wskazany Oddział w Egipcie – miejsce zatrudnienia Kair. Formalnym pracodawcą pracowników oddelegowanych do pracy w Egipcie jest Centrala Spółki w Warszawie. W związku z wykonywaniem pracy na rzecz Oddziału w Egipcie, pracownicy czasowo przebywają w Egipcie. Odpowiedzialność i ryzyko związane z wynikami pracy pracowników oddelegowanych do pracy wykonywanej w Egipcie ponosi Dyrektor Oddziału w Egipcie, który jest zatrudniony na umowę o pracę w Centrali Spółki i podlega bezpośrednio Prezesowi Zarządu Spółki. Obowiązek instruowania pracowników spoczywa na Dyrektorze Oddziału w Egipcie. Dla pracowników oddelegowanych do pracy Egipcie narzędzia i materiały dostarcza Oddział w Egipcie. Wynagrodzenie pracowników, którzy mają zawarte umowy o pracę z Centralą Spółki jest wypłacane w Polsce przez Centralę Spółki. Następnie, co miesiąc Centrala Spółki obciąża Oddział w Egipcie kosztami wynagrodzeń pracowników wykonujących pracę w Egipcie notą debetową.

W przypadku, gdy pracownik przebywa w Egipcie krócej niż 183 dni w ciągu 12 – miesięcznego okresu, Centrala Spółki pobiera zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłacanego co miesiąc wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w Oddziale i następnie odprowadza do właściwego Urzędu Skarbowego w Polsce. W przypadku, gdy pracownik przebywa w Egipcie przez okresy przekraczające łącznie 183 dni w ciągu 12 – miesięcznego okresu, zaliczka na podatek dochodowy nie jest pobierana.

Przenosząc przedstawiony stan faktyczny na grunt przepisów prawa wskazać należy, że art. 15 ust. 2 umowy, przewiduje wyjątek od ogólnej zasady, tj. dochody będą podlegały opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji pracownika, jeżeli zostaną spełnione łącznie, przewidziane w tym przepisie warunki. Jednym z warunków, zgodnie z art. 15 ust. 2 lit. c) umowy w polskiej wersji językowej, jest to, że wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

Zatem, w celu dokonania prawidłowej kwalifikacji dochodu pracowników oddelegowanych do pracy na terytorium Egiptu, trzeba zbadać, czy są spełnione wszystkie warunki przewidziane w art. 15 ust. 2 umowy, w tym czy wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który Wnioskodawca posiada w Egipcie.

Zgodnie z pkt 7 i 7.1. Komentarza do art. 15 Modelowej Konwencji OECD (komentarz MK OECD) określenie „ponoszone przez” musi być interpretowane w świetle celu art. 15 ust. 2 lit. c) MK OECD, którym jest zapewnienie, że wyjątek przewidziany w art. 15 ust. 2 MK OECD nie będzie miał zastosowania do wynagrodzenia, które może być odliczone (stanowić koszt uzyskania przychodu), mając na uwadze zasady określone w art. 7 MK OECD oraz charakter wynagrodzenia, przy obliczaniu zysku zakładu położonego w państwie, w którym praca jest wykonywana. Fakt, czy pracodawca faktycznie skorzystał z odliczenia przy ustalaniu zysku przypisanego do zakładu nie jest przesądzający, ponieważ prawidłowym kryterium jest to, czy odliczenie to byłoby przyznane zakładowi. Komentarz wskazuje na bezpośredni związek pomiędzy art. 15 ust. 2, a art. 7 MK OECD.

Koszty wynagrodzenia powinny być przypisane do zakładu, zgodnie z art. 7 MK OECD, jeżeli funkcjonalnie ponoszone są na rzecz zakładu. Aby uznać, że wynagrodzenia są ponoszone przez zakład, powinien istnieć związek pomiędzy działalnością zakładu a pracą wykonywaną przez pracowników w imieniu tego zakładu, bowiem celem art. 15 ust. 2 jest umieszczenie odliczenia i opodatkowania wynagrodzeń w tym samym państwie.

Mając na uwadze powyższe oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku należy uznać, że dochody pracowników związane są z działalnością zakładu w Egipcie i w konsekwencji należy uznać, że nie został spełniony warunek określony w art. 15 ust. 2 lit. c) umowy. Oznacza to, że skoro dochody te zostaną poniesione przez zakład w rozumieniu art. 15 ust. 2 lit. c) umowy, będą podlegały one opodatkowaniu zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy (tj. zarówno w Polsce jak i w Egipcie), bez względu na czas pobytu pracowników w Egipcie, przy zastosowaniu przewidzianej w art. 24 umowy, metody unikania podwójnego opodatkowania (metoda odliczenia proporcjonalnego). Wobec powyższego analizowanie lit. a) i b) art. 15 ust. 2 umowy, jest bezprzedmiotowe, bowiem niespełnienie jednej z przesłanek tego przepisu (w tym przypadku lit. c) umowy) wyklucza możliwość zastosowania postanowień art. 15 ust. 2 umowy.

Ponadto, jak już wyżej wskazano, płatnik odstępuje od poboru zaliczek na podatek przy spełnieniu przesłanek wskazanych w przepisie art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli w przypadku gdy wypłacane dochody podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza Polską. Przy tym, okolicznością o której mowa w tym przepisie nie jest fakt, że pracownik opodatkowuje bądź będzie opodatkowywał swoje dochody poza Polską, lecz to, że jego dochody podlegają (lub będą podlegać) opodatkowaniu poza Polską. W związku z tym nie jest istotne, czy i jak pracownik albo pracodawca wywiązują się z obowiązków nałożonych przepisami podatkowymi kraju oddelegowania, lecz istotne jest, czy zgodnie z odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza Polską.

Wobec tego, że dochody oddelegowanych pracowników do Egiptu będą podlegały opodatkowaniu zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy (tj. zarówno w Polsce jak i w Egipcie), Wnioskodawca jako płatnik nie ma obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych do organu podatkowego w Polsce od wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi z tytułu pracy wykonywanej w Egipcie w sytuacji, kiedy są one ponoszone przez zakład, który pracodawca – Wnioskodawca posiada w Egipcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., Nr 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.