2014.01.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/436-681/13-2/MZ
z 24 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2013 r. (data wpływu 19 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 22 października 2013 r. Prezydent miasta wydał trzy decyzje:

…………/2013 dotycząca nieruchomości, pochodzącej z nieruchomości hipotecznej „B……..’;
…………../2013 dotycząca nieruchomości przy ul. S………., pochodzącej z nieruchomości hipotecznej Nr ………., w części o pow. 692 m²;
…………./2013 dotycząca nieruchomości przy ul. S., pochodzącej z nieruchomości hipotecznej Nr …….., w części o pow. 529 m²;

Powyższe decyzje są prawomocne, a odszkodowania zostały wypłacone.

Prawa dotyczące przejętych nieruchomości zostały nabyte przez Podatnika od jednej osoby na podstawie dziedziczenia ustawowego po Pani H. K. zmarłej w dniu 16 kwietnia 2005 r., potwierdzone aktem poświadczenia dziedziczenia z 25 października 2011 r.,

Podatnik nie zgłosiła faktu nabycia spadku do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego, ponieważ spadek ten nie zawierał żadnych składników majątkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zaistniał obowiązek podatkowy Podatnika w podatku od spadków i darowizn w związku z uzyskaniem przez Podatnika odszkodowania otrzymanego od Prezydenta m.st. Warszawy w trybie art. 215 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami za przejęte nieruchomości objęte działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy, gdy prawa dotyczące przejętych nieruchomości zostały nabyte przez Podatnika w drodze spadkobrania?

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowania przyznane Podatnikowi nie zostały nabyte w drodze spadku, ponieważ w tej dacie odszkodowania te nie istniały. Tym samym odszkodowania te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem spadku.

Art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi, że do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem 1 stycznia 2007 r., stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji spadku, należy w tej kwestii odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. Stosownie do art. 922 § 1 tej ustawy, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Z powyższej normy prawnej wynika, że spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną, w jakiej pozostawał spadkodawca. Oznacza to, że w skład spadku wchodzą prawa i obowiązki, ale także uzasadnione prawne nadzieje na nabycie prawa. Prawa majątkowe są składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie i realizację m.in. w formie odszkodowania. W myśl § 2 powołanego przepisu nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami. W obrębie zakresu pojęcia praw ściśle związanych z osobą spadkodawcy, znajdują się prawa mające służyć zaspokojeniu określonych interesów konkretnej osoby ze względu na jej indywidualną sytuację, np. roszczenia alimentacyjnego czy uprawnienie do renty. Natomiast w zakresie praw i obowiązków przechodzących na określone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami chodzi o sytuacje, w których istnieje wyraźny przepis przewidujący taki skutek śmierci osoby uprawnionej lub zobowiązanej.

Z przedstawionego stanu faktycznego, wynika, że decyzją Prezydenta miasta z dnia 22 października 2013 r. przyznano Podatnikowi odszkodowania za przejęte nieruchomości. Odszkodowania zostały przyznane na podstawie art. 215 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Prawo do nieruchomości Podatnik nabył na podstawie dziedziczenia ustawowego po pani H. M. K. zmarłej w dniu 16 kwietnia 2005 r., co zostało potwierdzone aktem poświadczenia dziedziczenia z 25 października 2011 r.

Należy podkreślić, że Podatnik odziedziczył prawa do przejętych nieruchomości, a nie uzyskane w wyniku realizacji tych praw odszkodowania, które zostały przyznane później.

Reasumując, należy stwierdzić, że odszkodowania przyznane Podatnikowi nie zostały nabyte w drodze spadku, ponieważ w tej dacie odszkodowania te nie istniały. Tym samym odszkodowania te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy.

Należy przy tym podkreślić, że tożsame poglądy w zakresie podobnych stanów faktycznych zostały wyrażone m.in. w: interpretacji indywidualnej Ministra Finansów – Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 marca 2010 r., IPPB2/436-537/09-2/AF, interpretacji indywidualnej Ministra Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 3 czerwca 2011 r., IPPB2/436-31/11/MK, interpretacji indywidualnej Ministra Finansów – Dyrektor Izby Skarbowej w poznaniu z dnia 3 września 2010 r., ILPB2/436-121/10-4/MK oraz pośrednio w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów – Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 21 listopada 2007 r., IPPB2/436-19/07-4/MZ, a także w Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2007 r., III SA/Wa 2753/2006.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629) stanowi, że do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem 1 stycznia 2007 r., stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem spadku.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji spadku, należy w tej kwestii odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Stosownie do art. 922 § 1 tej ustawy, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Z powyższej normy prawnej wynika, że spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną, w jakiej pozostawał spadkodawca. Oznacza to, że w skład spadku wchodzą prawa i obowiązki, ale także uzasadnione prawne nadzieje na nabycie prawa. Prawa majątkowe są składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie i realizacją m.in. w formie odszkodowania. W myśl § 2 powołanego przepisu nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami. W obrębie zakresu pojęcia praw ściśle związanych z osobą spadkodawcy, znajdują się prawa mające służyć zaspokojeniu określonych interesów konkretnej osoby ze względu na jej indywidualną sytuację, np. roszczenia alimentacyjne czy uprawnienie do renty. Natomiast w zakresie praw i obowiązków przechodzących na określone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami chodzi o sytuacje, w których istnieje wyraźny przepis przewidujący taki skutek śmierci osoby uprawnionej lub zobowiązanej.

Stosownie zaś do art. 5 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006 r. powołanej ustawy, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych, a w wypadku darowizny obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na obdarowanym i darczyńcy. Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy przy nabyciu w drodze dziedziczenia powstaje z chwilą przyjęcia spadku. W przypadku, gdy nabycie nie zgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem (orzeczeniem Sądu) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się postanowienia (art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn). Zatem datą nabycia majątku w drodze dziedziczenia jest data otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy, natomiast obowiązek podatkowy powstaje z datą uprawomocnienia się postanowienia o nabyciu spadku lub daty poświadczenia aktu dziedziczenia.

Podstawa opodatkowania określona została w art. 7 ust. 1 ustawy, a stanowi ją wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

W oparciu o art. 8 ust. 1 ustawy wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw. Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych zgodnie z art. 8 ust. 3 wskazanej ustawy, określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że dnia 22 października 2013 r. Prezydent miasta wydał trzy decyzje:

……………..2013 dotycząca nieruchomości, pochodzącej z nieruchomości hipotecznej „B……”;
……………./2013 dotycząca nieruchomości, pochodzącej z nieruchomości hipotecznej Nr ………., w części o pow. 692 m²;
…………../2013 dotycząca nieruchomości, pochodzącej z nieruchomości hipotecznej Nr …………., w części o pow. 529 m²;

Przyznające Podatnikowi odszkodowania od Prezydent miasta w trybie art. 215 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1992 r. o gospodarce nieruchomościami za przejęte nieruchomości objęte działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy. Każde z odszkodowań stanowiło dla Podatnika 45/96 części przyznanego odszkodowania przedmiotowymi decyzjami. Powyższe decyzje są prawomocne, a odszkodowania zostały wypłacone. Prawa dotyczące przejętych nieruchomości zostały nabyte przez Podatnika od jednej na podstawie dziedziczenia ustawowego po Pani H. K. zmarłej w dniu 16 kwietnia 2005 r., potwierdzone aktem poświadczenia dziedziczenia z 25 października 2011 r., Podatnik nie zgłosiła faktu nabycia spadku do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego, ponieważ spadek ten nie zawierał żadnych składników majątkowych.

W tym miejscu należy wyjaśnić, iż gdyby prawo majątkowe – występujące w chwili nabycia spadku w postaci roszczenia nie istniało, to odszkodowania tego Wnioskodawczyni nie miała by przyznanego. Oznacza to, że roszczenie odszkodowawcze odziedziczone po spadkodawcy wchodzi w skład spadku. Należy tutaj nadmienić, że decyzja przyznała Wnioskodawczyni odszkodowanie.

Reasumując, należy stwierdzić, że zasądzone na rzecz Wnioskodawczyni odszkodowanie nie zostało nabyte w drodze spadku, ponieważ w tej dacie odszkodowanie to nie istniało. Tym samym przyznane odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy. Dodatkowo należy nadmienić, że opodatkowaniu podlega nabycie prawa do roszczenia o odszkodowanie. Podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy wartość rynkową roszczenia, którą określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego. Zgodnie z art. 6 ust. 4 tejże ustawy, obowiązek podatkowy powstał z chwilą poświadczenia aktu dziedziczenia, tj. w 2011 r.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na wskazanych interpretacji indywidualnych w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, iż interpretacje te co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin