2013.01.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1169/13-3/DG
z 14 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2013r. (data wpływu 28 października 2013r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 grudnia 2013r. (data wpływu 7 stycznia 2014r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej wydania upominku w postaci butelki alkoholu:

– kontrahentom – jest prawidłowe.

– pracownikom – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2013r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 30 grudnia 2013r. (data wpływu 7 stycznia 2014r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej wydania kontrahentom i pracownikom upominku w postaci butelki alkoholu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej Spółka) jest spółką z branży informatycznej, liderem w zakresie doradztwa IT. W ramach prowadzonej działalności Spółka realizuje kompleksowe usługi informatyczne dotyczące projektów technologicznych, integracyjnych, utrzymaniowych oraz outsourcingu systemów informatycznych.

Spółka kieruje swoją sprzedaż do podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Wielu jej klientów to wielkie przedsiębiorstwa (największe banki, firmy ubezpieczeniowe, telekomunikacyjne). W związku z tym Spółka, jak dotychczas, nie prowadziła ewidencji w kasach fiskalnych i nie była, z tytułu tej sprzedaży, zobowiązana taką ewidencję prowadzić.

Jakość świadczonych usług bezpośrednio zależy od kwalifikacji zawodowych osób współpracujących ze Spółką. Specjaliści zatrudniani przez Spółkę są specjalistami o rzadkich i bardzo cenionych umiejętnościach. W związku z tym są oni poszukiwani również przez inne firmy działające na tym rynku. By uniknąć przejęcia tych osób przez konkurentów na rynku, Spółka stara się związać pracowników ze sobą. Stosuje nie tylko zachęty o charakterze finansowym, lecz również wszelkie działania mające budzić pozytywne skojarzenia z firmą.

Z tego względu stara się wręczać atrakcyjne dla pracowników upominki z okazji zwyczajowych świąt czy ważnych momentów w ich życiu. W związku z coraz większą popularnością wiedzy o markowych alkoholach, Spółka przekazuje pracownikom m.in. butelkę wina, w ramach takich upominków.

Z podobnych względów, Spółka przekazuje upominki w postaci butelek alkoholu swoim kontrahentom przy okazji spotkań biznesowych. Zwykle wartość takiego upominku nie jest duża, a jednak przekazana butelka staje się wdzięcznym upominkiem. Spotkanie takie jest również okazją do wymiany poglądów i zbudowania na tej podstawie pozytywnych relacji między reprezentantem Spółki, a reprezentantem klienta. Tego rodzaju relacje są jednym z podstawowych elementów współpracy i możliwości zdobywania nowych zleceń w sektorze B2B (sprzedaży między przedsiębiorcami - business to business).

Należy zwrócić uwagę, że wręczanie tego rodzaju upominków ma charakter okazjonalny, nieregularny, wyjątkowy.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że nabywając usługi gastronomiczne, które zawierają alkohol nie odlicza podatku naliczonego VAT, ale nabywając butelki alkoholu w celu przekazania ich klientom lub pracownikom stosuje zasadę odliczenia i naliczenia podatku VAT.

Art. 88 ust. 1 pkt 4 ogranicza prawo do odliczenia VAT wyłącznie od zakupu usług noclegowych i gastronomicznych. Zakup zamkniętej butelki alkoholu, nie jest świadczeniem usługi, a jest dostawą towarów, w związku z tym ograniczenie prawa do odliczenia z art. 88 ust. 1 pkt 4 nie ma zastosowania do zakupu tego towaru. Żaden inny przepis (obecnie, tj. od 2008-12-01) nie ogranicza prawa do odliczenia VAT zakupu towarów stanowiących wydatki o charakterze reprezentacyjnym, w tym alkoholu.

W konsekwencji podatnik ma prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Jeżeli podatnik ma prawo do odliczenia, to zgodnie z art. 7 ust. 2 ma obowiązek naliczenia podatku VAT należnego przy wydaniu, gdyż butelka alkoholu nie jest ani próbką, ani prezentem o małej wartości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy wartość przekazywanego pracownikom i klientom alkoholu powinna podlegać ewidencji w kasie fiskalnej?
W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1, jeżeli pracownik spółki wręcza butelkę alkoholu poza jej siedzibą, to czy oznacza to, że powinien posiadać ze sobą, w momencie wręczenia, kasę fiskalną i bezpośrednio po wręczeniu butelki powinien, wydrukować paragon fiskalny i wręczyć go obdarowanemu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Zdaniem Spółki w opisanej sytuacji, nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji wydawanego alkoholu w kasach fiskalnych. Prowadzenie takiej ewidencji oraz spełnienie wynikających z niej obowiązków wypacza istotę dokonywanej transakcji czyniąc ja nieopłacalną i całkowicie zmieniając jej charakter, jak również jest sprzeczna z zasadami funkcjonowania VAT i prowadzonych w tym zakresie ewidencji.

Uzasadnienie stanowiska Spółki:

Naruszenie zasad Dyrektywy VAT w związku z dodatkową ewidencją wydań nieodpłatnych w kasach

Ze względu na art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega m.in. nieodpłatne przekazanie towarów, w tym butelek alkoholu. Zgodnie z art. 29 ust. 10 Ustawy o VAT, wartość nieodpłatnie przekazanej butelki wynika z faktury dokumentującej jej zakup i na jej podstawie ustala się wartość należnego VAT.

W sytuacji Spółki i przyjętych przez nią systemów kontroli wewnętrznej nie ma możliwości by dokonywano zakupów alkoholu z jej środków, bez udokumentowania tego zakupu fakturą. Spółka prowadzi działalność w zakresie usług informatycznych, nie prowadzi obrotu towarem, a w szczególności napojami alkoholowymi.

W sytuacji Spółki przyjmuje się, że każdy zakup alkoholu jest związany z jego nieodpłatnym przekazaniem albo pracownikom spółki, albo jej kontrahentom. Stąd wartość podatku należnego, związanego z nieodpłatnym przekazaniem towarów ustala się na podstawie całej wartości faktury VAT dokumentującej zakup alkoholu. Stąd, w przypadku tego rodzaju zakupów, wartość podatku należnego jest równa wartości podatku naliczonego. Ze względu na bezpośrednie przełożenie wartości podatku naliczonego na wartość podatku należnego, nie ma możliwości, by doszło do uchylenia się od opodatkowania.

Co również istotne, ze względu na fakt, że Spółka prowadzi pełną rachunkowość zawsze istnieje możliwość:

konfrontacji wartości wydanego alkoholu z wartością jego zakupu, jak również

porównania i uzgodnienia wartości naliczonego VAT z wartością podatku VAT należnego, wynikającego z nieodpłatnego przekazania butelek alkoholu.

Z tego względu należy uznać, że prowadzona ewidencja, pozwala w pełni na kontrolę kwoty deklarowanego VAT i nie ma możliwości uniknięcia tego opodatkowania,

Jeżeliby przyjąć, że na podstawie przepisów Rozporządzenia, w szczególności pkt 44 Załącznika nie miałby zastosowania do wydania butelek alkoholu i w konsekwencji wydanie tych butelek powinno podlegać ewidencji w kasach rejestrujących, to w istocie wydanie tych butelek byłoby poddane podwójnej ewidencji (raz, w opisany powyżej sposób, jak dla wydań nieodpłatnych, na podstawie danych z dokumentu wewnętrznego, a drugi raz, na podstawie danych z kas fiskalnych), która to ewidencja (w kasach) nie dostarcza żadnych dodatkowych danych.

Należy zwrócić uwagę, że przepisy dotyczące prowadzenia ewidencji w kasach fiskalnych wynikają z zasad art. 242 Dyrektywy VAT, na podstawie którego każdy podatnik jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji księgowej w sposób wystarczająco szczegółowy, dla celów stosowania VAT oraz kontroli przez organ podatkowy. Zdaniem Spółki, dla wydań nieodpłatnych, prowadzenie dodatkowej ewidencji w kasach fiskalnych w żadnym stopniu nie zwiększa szczegółowości ewidencji, jak również nie stwarza dodatkowych możliwości kontroli przez organ podatkowy.

Ze względu na bezpośrednie odniesienie wartości zakupów (i VAT w nich zawartego) do wartości wydań nie ma możliwości niezadeklarowania VAT, czemu miałaby przeciwdziałać ewidencja w kasach. Z tych względów należy również uznać, że ta dodatkowa ewidencja w kasach fiskalnych, w odniesieniu do wydań nieodpłatnych, jest sprzeczna z tym przepisem dyrektywy.

Należy zwrócić uwagę, że Europejski Trybunał Sprawiedliwości wskazał, że „środki, jakie w tym zakresie (zwalczanie oszustw podatkowych, unikania opodatkowania i ewentualnych nadużyć - przyp. aut. wniosku) mogą zastosować państwa członkowskie, nie powinny wykraczać poza to, co jest niezbędne do realizacji celów w postaci zapewnienia prawidłowego poboru podatku i unikania oszustw podatkowych (za wyrokiem ETS w sprawie C-188/09, pkt 26 uzasadnienia). Z tego względu należy uznać, że prowadzenie kosztownej, nie dostarczającej dodatkowych danych, ewidencji w kasach fiskalnych jest również sprzeczne z zasadami ewidencjonowania VAT określonymi w przepisach Dyrektywy VAT.

Ewidencja wydań nieodpłatnych w kasie fiskalnej narusza istotę transakcji.

Istotą przekazania upominku w postaci butelki alkoholu jest wywarcie określonego, pozytywnego wrażenia na otrzymującym. O takim charakterze aktu przekazania butelki alkoholu świadczy m.in. uznanie takich czynności za tzw. koszty reprezentacji w przepisach o podatkach dochodowych.

Istotą reprezentacji w tym znaczeniu, jest wywarcie na otrzymującym pozytywnego wrażenia, korzystniejszej percepcji darczyńcy w oczach otrzymującego. Jest to jedno z działań marketingowych.

W zamierzeniu Spółki, przekazując nieodpłatnie upominki, Spółka chce przekazać jasny komunikat, że Spółka do swoich świadczeń (czy to usług dla klienta, czy wynagrodzenia dla pracownika) dostarcza również świadczenia dodatkowe. Ma to świadczyć o tym, że Spółka myśli i docenia współpracę z pracownikiem czy kontrahentem. Tego rodzaju upominek w podświadomości odbiorcy ma się kojarzyć z wartością dodaną wynikającą z usług darczyńcy. To prosty, oczywisty i od lat stosowany mechanizm będący podstawą działań w zakresie public relations i pozycjonowania marki.

Jeżeliby uznać, że wydanie butelki alkoholu powinno podlegać ewidencji w kasach fiskalnych, to konsekwencją tego stanu rzeczy jest istnienie paragonów fiskalnych. Wydrukowany paragon fiskalny powinien zostać wydany nabywcy, w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z dnia 15 marca 2013 r.).

W odniesieniu do opisanego stanu faktycznego, oznaczałoby to, że przedstawiciel Spółki wręczając kontrahentowi butelkę alkoholu, powinien wydać mu również paragon fiskalny, w którym jest uwidoczniona wartość przekazywanego alkoholu (będącą jego ceną zakupu) oraz wartość należnego podatku VAT. Ta sytuacja jest w sposób oczywisty sprzeczna z przyjętymi powszechnie obyczajami. Wszakże przyjętym kanonem dobrego wychowania jest usuwanie lub zamazywanie cen na upominkach. Spotykamy się przecież z tym gdy prosimy o zapakowanie upominku w sklepie - pierwszą czynnością sprzedawcy w takim wypadku jest usunięcie ceny.

Przyjmując, że przedstawiciel Spółki wręcza butelkę alkoholu wraz z paragonem, pomijając kwestie związane z zasadami dobrego wychowania i obycia, to cały zamierzony efekt wręczenia tego upominku w postaci wywołania wrażenia opartego na intencji Spółki niknie, w momencie ujawnienia wartości przekazanego towaru. Niejednokrotnie bowiem wydawany towar ma bardzo atrakcyjne opakowanie, w przeciwieństwie do jego (niejednokrotnie niskiej) ceny.

Tym samym, przez wydanie paragonu, transakcja traci swój cel i charakter - przestaje być transakcją a charakterze reprezentacyjnym.

Co istotne, transakcja nie traci swego charakteru przez nałożenie podatku (w każdym przypadku ten jest odprowadzony), lecz ze względu na sposób ewidencji tego podatku. To wyklucza ewentualne prewencyjne opodatkowanie, mające na celu wyeliminowanie określonych transakcji.

Powyższe wskazuje w sposób jednoznaczny, że ewidencjonowanie w kasach fiskalnych VAT od opisanych wydań nieodpłatnych nie mogło być intencją racjonalnego prawodawcy. Stąd nie można uznać, że opisane przekazania powinny podlegać ewidencji w kasach fiskalnych.

Ad 2

W związku z brakiem obowiązku ewidencji w kasach fiskalnych, opartym na powyższej interpretacji, pracownik Spółki wręczający butelkę alkoholu przedstawicielowi kontrahenta Spółki nie musi mieć ze sobą kasy fiskalnej, by w momencie wydania (sprzedaży) wydrukować paragon.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej wydania upominku w postaci butelki alkoholu:

kontrahentom – jest prawidłowe;
pracownikom – jest nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dla celów podatku od towarów i usług, ustawodawca zrównał z odpłatną dostawą towarów niektóre czynności nieodpłatne.

I tak, zgodnie z treścią ust. 2 omawianego artykułu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z powołanego wyżej przepisu art. 7 ust. 2 ustawy wynika zatem, że obowiązek opodatkowania czynności przekazania towarów dotyczy takich towarów, w odniesieniu do których podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego i nie zależy od tego, na jaki cel takie przekazanie nastąpiło.

W myśl art. 7 ust. 3 ustawy przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Z kolei art. 7 ust. 4 stanowi, że przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z ust. 1 art. 111 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22).

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2012r. poz. 1382). Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia oraz wysokość obrotu – do określonej przepisami wysokości obrotów.

Stosownie do § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W części II załącznika do ww. rozporządzenia „sprzedaż dotycząca szczególnych czynności”, w pozycji 44 załącznika wskazano czynności wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy.

Ponadto, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014r. podatników, u których kwota obrotu realizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, jeżeli kwota obrotu z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Natomiast z zapisu § 4 ust. 1 pkt 1 lit. n) rozporządzenia wynika, że zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się w przypadku wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyjątkiem towarów, dostarczanych w sposób określony w poz. 42 załącznika do rozporządzenia.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką z branży informatycznej, liderem w zakresie doradztwa IT i kieruje swoją sprzedaż do podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Wielu jej klientów to wielkie przedsiębiorstwa (banki, firmy ubezpieczeniowe, telekomunikacyjne).

W związku z tym Spółka, nie prowadziła ewidencji w kasach fiskalnych i nie była zobowiązana z tytułu tej sprzedaży taką ewidencję prowadzić.

Spółka zatrudnia specjalistów z zakresu IT, jak również współpracuje z wieloma podmiotami zajmującymi się świadczeniem usług w zakresie informatyki, którzy współpracują ze spółką, jako jej podwykonawcy. Są to specjaliści o rzadkich i bardzo cenionych umiejętnościach. By uniknąć przejęcia tych osób przez konkurentów na rynku, Spółka stara się związać pracowników ze sobą, poprzez m.in. wręczanie atrakcyjnych dla pracowników upominków z okazji zwyczajowych świąt czy ważnych momentów w ich życiu.

Spółka, w ramach takich upominków, przekazuje pracownikom m.in. butelkę wina.

Z podobnych względów, Spółka przekazuje upominki w postaci butelek alkoholu swoim kontrahentom przy okazji spotkań biznesowych. Spotkanie takie jest również okazją do wymiany poglądów i zbudowania na tej podstawie pozytywnych relacji między reprezentantem Spółki, a reprezentantem klienta skutkujących zdobywaniem nowych zleceń. Wręczanie tego rodzaju upominków ma charakter okazjonalny, nieregularny, wyjątkowy.

W związku z wydawaniem, w opisany sposób, butelek alkoholu, każdorazowo Spółka, przy nabyciu tych butelek (są one wydawane wkrótce po ich nabyciu, w praktyce w tym samym miesiącu) dokonuje opodatkowania należnym podatkiem VAT. Wartość nieodpłatnie przekazanej butelki wynika z faktury dokumentującej jej zakup i na jej podstawie ustala się wartość należnego VAT. W sytuacji Spółki przyjmuje się, że każdy zakup alkoholu jest związany z jego nieodpłatnym przekazaniem albo pracownikom spółki, albo jej kontrahentom.

Spółka ma prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupionych butelek alkoholu, a zatem zgodnie z art. 7 ust. 2 ma obowiązek naliczenia podatku VAT należnego przy wydaniu, gdyż butelka alkoholu nie jest ani próbką, ani prezentem o małej wartości.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w odniesieniu do powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę towaru, bez względu na cel tego przekazania przy jednoczesnym istnieniu prawa do odliczenia podatku naliczonego, stosownie do powołanego art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług jest zrównane z odpłatną dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu. Przekazywane przez Spółkę upominki w postaci butelek wina nie stanowią prezentów o małej wartości ani próbek, których to wydanie na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlega opodatkowaniu.

W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z dwoma kategoriami podmiotów, na rzecz których dokonywane jest nieodpłatne wydanie towarów, a mianowicie kontrahentów Wnioskodawcy oraz pracowników, którzy w tej sytuacji będą występować jako osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Jak wyżej wskazano, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy ewidencjonowaniu na kasie rejestrującej podlega sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzacych działalności gospodarczej, tym samym więc wyłączone jest z tego obowiązku nieodpłatne wydanie towarów (zrównane z odpłatną dostawą towarów w myśl art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy) na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Wobec tego należy stwierdzić, że wydanie butelki alkoholu (wina) kontrahentom stanowi odpłatną dostawę podlegającą opodatkowaniu, w sytuacji gdy przysługiwało prawo do odliczenia podatku, jednakże dostawa ta z uwagi na to, że dokonywana jest dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, nie podlega ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Odmiennie sytuacja będzie się przedstawiała w przypadku nieodpłatnego wydania towarów – butelki wina – pracownikom. Opisana we wniosku czynność nieodpłatnego wręczenia upominku w postaci butelki alkoholu pracownikom, w sytuacji gdy przysługiwało prawo do odliczenia podatku, nosi znamiona odpłatnej dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wymienionej w poz. 44 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r.

W tym przypadku o możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy użyciu kasy fiskalnej decyduje, zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, charakter przekazywanych towarów. Z uwagi na to, że przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest alkohol (butelki wina), to Wnioskodawca zobligowany jest zaewidencjonować tę czynność przy użyciu kasy rejestrującej jako wyłączoną ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 4 ust. 1 pkt 1 lit. n) rozporządzenia.

Zatem Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do ewidencjonowania na kasie rejestrującej przekazywanych pracownikom upominków – butelek wina należy uznać za nieprawidłowe.

Niemniej jednak wskazać należy, że w przypadku wykonywania innych świadczeń na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z wyłączeniem przypadków, o których mowa w § 4 ww. rozporządzenia, do dnia 31 grudnia 2014 r. Wnioskodawca ma prawo do korzystania ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 3 ust. 1 pkt 1 w związku z § 5 ust. 1 powołanego rozporządzenia, tj. do momentu przekroczenia kwot obrotu w wysokości 20.000 zł.

Ponadto tut. Organ wskazuje, że pomimo tego, że w przepisach Szóstej Dyrektywy nie został wprost wyrażony obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej (lub innego podobnego urządzenia), należy uznać, że można wywieść ten obowiązek z ogólnego wymogu - zawartego w art. 22 ust. 2 lit. a Szóstej Dyrektywy Rady Unii Europejskiej z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC), która obowiązywała do dnia 31 grudnia 2006 r. oraz odpowiednio w art. 242 Dyrektywy 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE l 347), która obowiązuje od 1 stycznia 2007 r.). – prowadzenia ewidencji w sposób na tyle szczegółowy, aby umożliwiała ona stosowanie podatku od towarów i usług oraz dla umożliwienia kontroli przez organy (władze) podatkowe. Taka forma ewidencji jest w tym przypadku spowodowania koniecznością umożliwienia kontroli przez organy podatkowe deklarowanych podstaw opodatkowania.

Wymóg stosowania przez określone grupy podatników kas rejestrujących został wprowadzony przede wszystkim ze względu na potrzebę zapewnienia kontroli nad rzetelnością deklarowanych przez pewne grupy podatników podstaw opodatkowania. Obowiązek ewidencjonowania w kasie dotyczy bowiem tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców – osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej). W tym przypadku – przy braku innych form dokumentowania transakcji (utrwalania tego, że miały one miejsce) – istniałoby realne niebezpieczeństwo zaniżania obrotów (podstawy opodatkowania). Ewentualne wykrycie tego faktu byłoby znacznie utrudnione w przypadku, gdyby sprzedaż bezfakturowa nie została udokumentowana w żaden inny sposób. Obowiązek ewidencjonowania sprzedaży w kasie rejestrującej ma dyscyplinować podatników i przeciwdziałać przypadkom zaniżana obrotów (zob. A. Bartosiewicz Adam, R. Kubacki Ryszard, VAT. Komentarz, Lex, 2010, wyd. IV, komentarz do art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług). Zatem uwzględniając cel wprowadzenia kas rejestrujących nie może budzić wątpliwości to, że obowiązkiem ewidencji objęta jest również nieodpłatna dostawa (art. 7 ust. 2 ustawy o VAT) oraz nieodpłatne świadczenie usług (art. 8 ust. 2 ustawy o VAT).

Powyższe stanowisko zostało zajęte przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20.09.2013r. sygn. akt 1097/12 oddalającym skargę kasacyjną podatnika dotyczącą obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej nieodpłatne wydanie towarów lub świadczenie usług na rzecz pracowników skarżącej.

W kontekście dokonanej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ewidencjonowania na kasie rejestrującej upominków w postaci butelki alkoholu przekazywanej kontrahentom Wnioskodawcy, odpowiedź na pytanie nr 2 wniosku jest bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin