2014.01.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-997/13-3/AD
z 10 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Doradcę Podatkowego, przedstawione we wniosku z 9 października 2013 r. (data wpływu 15 października 2013 r.) uzupełnionym pismem z 14 października 2013 r. (data wpływu 17 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy obligacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy obligacji. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z 14 października 2013 r. (data wpływu 17 października 2013 r.) o wskazanie prawidłowej nazwy i adresu właściwego dla Wnioskodawcy organu podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

R. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka, jako główną działalność gospodarczą, prowadzi działalność deweloperską. Jest właścicielem galerii handlowej i osiąga przychody z tytułu wynajmu powierzchni galerii i zarządzania nią. Spółka wchodzi w skład grupy kapitałowej R. S.A.

Dodatkowo, poza wskazaną główną działalnością gospodarczą, Spółka sporadycznie organizuje i zapewnia finansowanie spółek z grupy kapitałowej i innych podmiotów powiązanych. Dlatego też Spółka zawiera transakcje finansowe z podmiotami z grupy i spoza grupy.

Spółka w ostatnich latach udzielała przede wszystkim pożyczek spółkom z grupy kapitałowej i innym podmiotom powiązanym.

Jako alternatywny do pożyczek sposób finansowania, Spółka dokonuje również lokowania środków finansowych w obligacje emitowane przez te podmioty, w szczególności Spółka zawarła transakcję polegającą na zakupie obligacji wyemitowanych przez R. S.A. (podmiot dominujący w grupie). Obligacje R. S.A. zostały przez Spółkę nabyte nie bezpośrednio od ich emitenta, lecz na rynku wtórnym od innego podmiotu powiązanego ze Spółką. Spółka dopuszcza, iż w przyszłości dokonywać może kolejnych nabyć obligacji, zarówno od ich emitentów, jak i na rynku wtórnym.

Nabywane przez Spółkę obligacje mogą być przedmiotem wykupu przez emitenta lub dalszego obrotu, w zależności od potrzeb finansowych w ramach grupy kapitałowej. W związku z nabyciem obligacji Spółka otrzyma przysporzenie w postaci odsetek od obligacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nabycie przez Spółkę obligacji stanowi usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, która jednocześnie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie przez niego obligacji stanowi usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, która jednocześnie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka pragnie przywołać następujące argumenty:

1. Nabycie przez Spółkę obligacji stanowi usługę w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 i art. 15 ust. 1 Ustawy VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 j.t., dalej: „Ustawa VAT”) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z art. 8 ust. 1 Ustawy VAT wynika, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

a) Spółka świadczy usługę udostępniania środków pieniężnych poprzez nabycie obligacji

Z przywołanych regulacji Ustawy VAT wynika, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu czy tolerowaniu określonego stanu rzeczy mieści się w definicji usługi. By dane świadczenie mogło być uznane za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Pomiędzy wyświadczoną usługą a wynagrodzeniem musi istnieć bezpośredni związek. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zdaniem Spółki, nabycie obligacji stanowi odpłatne świadczenie Spółki na rzecz emitenta obligacji, tym samym spełnia definicję świadczenia usług będącego przedmiotem opodatkowania VAT.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz.U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1300 j.t., dalej: „Ustawa o obligacjach”) obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji (obligatariusza) i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia. Zgodnie z ust. 2 tego przepisu, świadczenie o którym mowa w ust. 1, może mieć charakter pieniężny lub niepieniężny. Z definicji obligacji wynikają dwie cechy obligacji przesądzające o usługowym charakterze transakcji nabycia tych papierów wartościowych:

emitent obligacji jest dłużnikiem obligatariusza. Sformułowanie to wskazuje, iż emitent otrzymuje od obligatariusza określone świadczenie, wskutek czego u emitenta powstaje ekwiwalentne zobowiązanie (dług) wobec obligatariusza,
emitent zobowiązuje się do spełnienia wobec obligatariusza określonego świadczenia, które może mieć charakter pieniężny lub niepieniężny. Ze sformułowania tego wynika, iż za świadczenie na rzecz emitenta obligatariuszowi każdorazowo przysługuje wynagrodzenie (odpłatność).

Z punktu widzenia emitenta, emisja obligacji stanowi więc alternatywną do kredytu lub pożyczki formę pozyskiwania kapitału w celu finansowania działalności. Dla obligatariusza natomiast, nabycie obligacji jest formą finansowania emitenta, zbliżoną ekonomicznie do udzielenia finansowania w formie kredytu lub pożyczki. W stosunku wynikającym z nabycia obligacji obligatariusz pełni więc funkcję pożyczkodawcy (finansującego), natomiast emitent jest pożyczkobiorcą. W zamian za udzielenie na rzecz emitenta finansowania obligatariusz otrzymuje wynagrodzenie w postaci odsetek od obligacji.

Obligacje mogą być przedmiotem wtórnego obrotu. Możliwa jest zatem sprzedaż obligacji przez pierwotnego obligatariusza kolejnym uczestnikom obrotu, aż do upływu terminu zapadalności obligacji. W sytuacji, gdy dochodzi do odsprzedaży obligacji na rynku wtórnym, każdy kolejny obligatariusz w sposób pośredni finansuje emitenta, w odniesieniu do okresu, w którym był on posiadaczem obligacji.

Podsumowując powyższe rozważania stwierdzić należy, iż usługa świadczona przez Spółkę na rzecz emitenta obligacji polega na czasowym udostępnieniu środków finansowych w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek.

Realizacja prawa z obligacji poprzez jej wykup przez emitenta lub sprzedaż na rynku wtórnym są jedynie formami rozliczenia stron transakcji po zakończeniu świadczenia usługi przez Spółkę, w celu zapewnienia Spółce zwrotu kapitału zaangażowanego do świadczenia usługi oraz wypłaty należnego mu wynagrodzenia. Kwestia, od kogo Spółka otrzyma zwrot kapitału nie jest istotna – ważne jest, że Spółka wyświadczyła usługę w postaci udostępnienia kapitału, w zamian za którą w ostatecznym rozrachunku otrzyma wynagrodzenie w formie odsetek.

b) Spółka jest podatnikiem VAT w związku ze świadczoną usługą nabycia obligacji

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. By dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika. Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy VAT podatnikami podatku VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z ust. 2 tego przepisu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT i w takim też charakterze świadczy usługi udostępniania środków pieniężnych poprzez nabycie obligacji. Główną działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę są czynności deweloperskie, a transakcje finansowe zawiera ona jedynie sporadycznie. Okoliczność ta nie przesądza jednak, iż usługi nabycia obligacji pozostają poza zakresem działalności gospodarczej Spółki.

Nabywanie obligacji, mimo iż pozostaje poza zakresem głównej działalności Spółki, wykonywane jest w kontekście prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka nabywając obligacje zapewnia finansowanie spółkom z grupy kapitałowej i innym podmiotom powiązanym. Świadczenie przez Spółkę opisanych usług ma cel zarobkowy – Spółka otrzymuje z tego tytułu odsetki. Z tego punktu widzenia bez znaczenia pozostaje, iż przychód otrzymany z odsetek stanowi wartość marginalną w stosunku do przychodów z głównej działalności gospodarczej Spółki.

Stanowisko, zgodnie z którym nabycie obligacji przez Spółkę, mimo iż stanowi ono dla Spółki czynność sporadyczną i okazjonalną, uznać należy za świadczenie przez Spółkę usług w charakterze podatnika VAT potwierdza najnowsze orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TS UE”) z dnia 13 czerwca 2013 r. w sprawie C-62/12 Galin Kostow przeciwko Direktor na Direkcija „Obżałwane i uprawienie na izpyłnenieto” – grad Warna pri Centrałno uprawlenie na Nacionałnata agencija za prichodite (dalej: „sprawa Kostow”).

W orzeczeniu w sprawie Kostow TS UE zajął następujące stanowisko: „ art. 9 ust. 1 dyrektywy w sprawie podatku VAT należy interpretować w ten sposób, że osoba fizyczna, która już jest podatnikiem podatku VAT w związku ze swoją działalnością prywatnego komornika, powinna zostać uznana za „podatnika” względem każdej innej działalności gospodarczej wykonywanej w sposób okazjonalny, pod warunkiem że działalność ta stanowi działalność w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy w sprawie podatku VAT”.

Powyższe TS UE uargumentował w następujący sposób: „o ile z wykładni a contrario art. 12 ust. 1 dyrektywy w sprawie podatku VAT może wynikać, że osoba, która dokonuje jedynie okazjonalnie transakcji z reguły dokonywanej przez producentów, handlowców lub usługodawców, nie powinna zasadniczo być uznana za „podatnika” w rozumieniu dyrektywy w sprawie podatku VAT, o tyle niekoniecznie wynika z tego przepisu, że podatnik działający w pewnej dziedzinie działalności, który okazjonalnie dokonuje transakcji należącej do innej dziedziny działalności, nie jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT od tej transakcji.

Wręcz przeciwnie, należy przypomnieć – jak wynika z motywu 5 dyrektywy w sprawie podatku VAT, że: „system VAT staje się najbardziej jasny i neutralny, kiedy podatek nakładany jest w możliwie najbardziej ogólny sposób”. Ponadto, zgodnie z motywem 13 dyrektywy w sprawie podatku VAT termin „podatnik” należy zdefiniować w taki sposób, aby państwa członkowskie mogły uwzględnić osoby, które okazjonalnie dokonują transakcji”.

(...) jeśli chodzi o takiego podatnika podatku VAT, jak G. Kostow, byłoby niezgodne w szczególności z celem nakładania podatku VAT w możliwie najbardziej ogólny sposób dokonywanie wykładni art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy w sprawie podatku VAT w ten sposób, że pojęcie „działalności gospodarczej” znajdujące się w tym przepisie nie obejmuje działalności, która – choć wykonywana w sposób okazjonalny – wchodzi w zakres ogólnej definicji tego pojęcia znajdującej się w pierwszym zdaniu tego przepisu i jest wykonywana przez podatnika również prowadzącego w sposób permanentny inną działalność gospodarczą dla celów dyrektywy w sprawie podatku VAT”.

Analogiczne stanowisko w odniesieniu do świadczonych sporadycznie usług finansowych (pożyczek udzielanych przez spółkę holdingową na rzecz spółek zależnych) TS UE prezentował także we wcześniejszych orzeczeniach. W wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro SGPS SA (EDM) przeciwko Fazenda Pública, TS UE stwierdził, że odsetki otrzymane przez spółkę holdingową jako wynagrodzenie za pożyczki udzielone spółkom, w których posiada ona udziały nie mogą być wyłączone z zakresu VAT, ponieważ odsetki te nie wynikają z samego posiadania majątku, lecz stanowią wynagrodzenie za udostępnienie kapitału osobie trzeciej. W ocenie Trybunału gdy przedsiębiorstwo wykorzystuje środki stanowiące część majątku do świadczenia usług stanowiących działalność gospodarczą w rozumieniu VI Dyrektywy, takich jak udzielanie oprocentowanych pożyczek przez spółkę holdingową to działa w celach biznesowych lub handlowych, ponieważ transakcje charakteryzują się w szczególności dążeniem do maksymalizacji zysków z zainwestowanego kapitału. Zdaniem Spółki, argumentacja TS UE przedstawiona w sprawie C-77/01 znajduje odpowiednie zastosowanie do nabywania obligacji przez Spółkę, które, jak wskazano wyżej, z ekonomicznego punktu widzenia uznać można za transakcję analogiczną jak udzielanie pożyczek.

c) Stanowisko organów podatkowych

Organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych prezentują stanowisko, iż nabycie obligacji stanowi świadczenie usług finansowych będące przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT.

Stanowisko takie zaprezentował m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach indywidualnych z dnia 20 stycznia 2010 r. o sygn. IPPP1-443-1123/09-2/PR, z dnia 25 stycznia 2011 r. o sygn. IPPP3/443-1109/10-3/MPe i z dnia 16 października 2012 r. o sygn. IPPP1/443 -652/12-2/AS.

Na szersze przywołanie zdaniem Spółki zasługują następujące interpretacje organów podatkowych:

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 7 października 2011 r. o sygn. ITPP1/443-953/11/MN wskazał, że: ,,Spółka nabywając obligacje dwóch spółek zależnych (podmiotów powiązanych) bez wątpienia działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (...) Podkreślić również należy, iż bez znaczenia dla oceny, czy Spółka w omawianym zakresie działa w charakterze podatnika VAT, pozostaje fakt, iż głównym przedmiotem działalności Spółki nie są usługi finansowe. Status podatnika VAT jest kategorią obiektywną niezależną od tego, jakim zakresem objęta jest główna działalność Spółki”.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 26 marca 2013 r. o sygn. IPPP1/443-67/13-4/AW uznał, że: „Spółka nabywając obligacje bez wątpienia działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, bowiem jak wskazano w opisie sprawy poza prowadzeniem działalności telekomunikacyjnej, Spółka jest też podmiotem działającym w grupie kapitałowej i w celu zarządzania kapitałem obrotowym nabywa obligacje od emitenta, który również należy go grupy kapitałowej. Ponadto, o działaniu Spółki w charakterze podatnika przesądza fakt, iż Spółka będzie uzyskiwać przychody z tytułu odsetek”.

d) Podsumowanie

Mając na uwadze powyższą argumentację, Spółka pragnie wskazać, iż jej zdaniem udostępnianie środków pieniężnych poprzez nabycie obligacji przez Spółkę – zarówno bezpośrednio od emitenta, jak też na rynku wtórnym – stanowi świadczenie usług w rozumieniu Ustawy VAT. W odniesieniu do analizowanej transakcji można bowiem zidentyfikować świadczenie Spółki (udzielenie finansowania), beneficjenta tego świadczenia (emitent obligacji – spółka korzystająca z kapitału udostępnionego przez Spółkę) oraz wynagrodzenie za to świadczenie (odsetki od obligacji, które otrzyma Spółka). Usługi nabycia obligacji Spółka świadczy w charakterze podatnika podatku VAT.

2. Nabycie przez Spółkę obligacji stanowi usługę, której przedmiotem są instrumenty finansowe i która w związku z tym korzysta ze zwolnienia z podatku VAT

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 41 Ustawy VAT, zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 j.t.) instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są papiery wartościowe. Zgodnie natomiast z art. 3 pkt 1 lit. a ustawy o obrocie instrumentami finansowymi przez papiery wartościowe rozumieć należy m.in. obligacje. Okoliczność, iż obligacje stanowią papiery wartościowe potwierdza również przywołany powyżej art. 4 ust. 1 Ustawy o obligacjach.

Mając więc na uwadze, że przedmiotem usługi świadczonej przez Spółkę są obligacje, będące instrumentami finansowymi, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, usługa ta korzystać powinna ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 Ustawy VAT. Usługa nabycia obligacji nie stanowi usługi przechowywania instrumentów finansowanych ani zarządzania nimi, która byłaby wyłączona z przedmiotowego zwolnienia.

Stanowisko zaprezentowane przez Spółkę potwierdzają jednoznacznie organy podatkowe, m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, który w interpretacji indywidualnej z dnia 7 października 2011 r. o sygn. ITPP1/443-953/11/MN wskazał, że: „czynność nabycia obligacji wyemitowanej przez spółkę zależną, w związku z którymi Spółce przysługuje wynagrodzenie w postaci odsetek stanowi odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu i korzystające ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy”.

Analogiczne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach indywidualnych z dnia 17 stycznia 2012 r. o sygn. IPPP1/443-1525/11-6/BS oraz z dnia 26 marca 2013 r. o sygn. IPPP1/443-67/13-4/AW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka, jako główną działalność gospodarczą, prowadzi działalność deweloperską. Jest właścicielem galerii handlowej i osiąga przychody z tytułu wynajmu powierzchni galerii i zarządzania nią. Spółka wchodzi w skład grupy kapitałowej.

Spółka w ostatnich latach udzielała przede wszystkim pożyczek spółkom z grupy kapitałowej i innym podmiotom powiązanym.

Jako alternatywny do pożyczek sposób finansowania, Spółka dokonuje również lokowania środków finansowych w obligacje emitowane przez te podmioty, w szczególności Spółka zawarła transakcję polegającą na zakupie obligacji wyemitowanych przez podmiot dominujący w grupie kapitałowej. Obligacje te zostały przez Spółkę nabyte nie bezpośrednio od ich emitenta, lecz na rynku wtórnym od innego podmiotu powiązanego ze Spółką. Spółka dopuszcza, iż w przyszłości dokonywać może kolejnych nabyć obligacji, zarówno od ich emitentów, jak i na rynku wtórnym.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1300 ze zm.) – obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji (obligatariusza) i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia.

Obligacje stanowią pokrewną do kredytu lub pożyczki formę pozyskiwania kapitału. W związku z powyższym Spółka, która jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług pełni funkcję kredytodawcy (finansującego), świadczącego na rzecz emitenta usługę finansową, w zamian za co otrzyma określone świadczenie.

Podkreślić również należy, iż bez znaczenia dla oceny, czy Spółka w omawianym zakresie działa w charakterze podatnika VAT, pozostaje fakt, iż głównym przedmiotem działalności Spółki nie są usługi finansowe.

W tym miejscu warto przytoczyć treść art. 5 ust. 2 ustawy o podatku VAT, zgodnie z którym czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Zatem dla opodatkowania podatkiem od towarów i usług określonej czynności można uznać, że nie ma znaczenia, czy rodzaj takiej działalności został wymieniony jako główny przedmiot działalności. Status podatnika VAT jest kategorią obiektywną niezależną od tego, jakim zakresem objęta jest główna działalność Spółki.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że nabycie obligacji w opisanych przez Spółkę okolicznościach spełnia niewątpliwie szeroką definicję usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy. W analizowanej sytuacji będzie można bowiem zidentyfikować beneficjentów świadczenia wykonanego przez Spółkę, którym będą spółki z grupy kapitałowej i inne podmioty powiązane mogące korzystać z kapitału udostępnionego im przez Spółkę. Ponadto, usługa będzie miała charakter odpłatny, z uwagi na fakt, że Spółka będzie pobierać wynagrodzenie w postaci płaconych przez spółki z grupy kapitałowej i inne podmioty powiązane odsetek wg ustalonego oprocentowania, zgodnie z ustalonym harmonogramem.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z kolei, ww. przepis w dniu 31 grudnia 2013 r. otrzymał nowe brzmienie – wprowadzone ustawą z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 1608) – zgodnie z którym w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 ze zm.), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 ze zm.) instrumentami finansowymi są papiery wartościowe.

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 1 lit a) ww. ustawy o instrumentach finansowych przez papiery wartościowe należy rozumieć akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz.U. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm.), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego.

W świetle art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że czynność nabycia obligacji, w związku z którymi Spółce przysługuje wynagrodzenie w postaci odsetek stanowi odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu i korzystające ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy. Przedmiotowe usługi nie zostały bowiem wymienione w katalogu wyłączeń ze zwolnienia wymienionych w art. 43 ust. 15 ustawy.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin